Straw Dogs (1971)

Straw Dogs is een erg naargeestige film. Wat een verstikkende gemeenschap en zoveel nare mannen.

En wat een irritant lachje heeft een van die mannen. Ziekelijk gewoon.

Je wil steeds tegen Hoffman zeggen; doe dat nou niet!

sterke film die met name door een ijzersterk laatste halfuur ver boven de middelmaat uit komt. daarvoor is de spanning (onderlinge spanningen, maar ook dreiging van buitenaf) goed voelbaar. het laatste halfuur is echter van ongekende klasse. spannend, mooi in beeld gebracht en vooral ook realistisch in beeld gebracht, wat best bijzonder is voor zulke extreme scènes. je stelt jezelf continu de vraag 'wat zou ik doen', wat meteen een van de sterkste punten is.

ik heb trouwens nog een vraag voor een ieder die zich geroepen voelt hem te beantwoorden; kan ik uit de laatste twee zinnen van de film Gek: (I don't know my way home' David: 'that's ok, I don't know my way home either') afleiden dat David en zijn vrouw uit elkaar gaan?

beetje jammer dat ik de verneukte versie op dvd heb, waar de zijkanten afgeknipt zijn en waar (lees ik net) in geknipt is. Desalniettemin 4 (krappe) sterren.

Met deze dramatische geweldfilm had Sam Peckinpah mijns inziens de bedoeling te insinueren dat zelfs bij de brave burger de meest primitieve instincten kunnen losbarsten als men ver genoeg in het nauw gedreven wordt. Naarmate de personages en de menselijke verhoudingen duidelijker worden geschetst, groeit bij de kijker ook de zekerheid dat het onvermijdelijke steeds dichterbij komt. De regisseur heeft de escalatie van geweld in deze "rape & revenge story" zorgvuldig opgebouwd en indrukwekkend in beeld gebracht. Het laatste halfuur is ronduit hallucinant. Een film die ondanks zijn ouderdom nog steeds blijft nazinderen.

*4*

Deze film heeft wel wat, de sfeer is echt goed. De verkrachtingsscène vind ik wel heftig, ik heb begrepen dat hierin flink is gemonteerd en de actrice die deze scène speelde was hier volgens mij niet tevreden over dacht ik.
Verder ook zo een film die je aan het nadenken brengt van hoe zou jij in zo een situatie reageren, zou je hetzelfde doen of toch iets anders dan de hoofdrolspeler.

Ik geef 'm 4 sterren.

Weer een hele goede Peckinpah film. Het begint allemaal rustig en je kan aan Hoffman zien dat er geen grijntje geweld in hem zit. De film vind plaats op een groezelige Engelse platteland en een dorpje. De eerste grote deel van de film is rustig en laat het alleen de leven van David Sumner en Amy zien maar dat veranderd gauw als Sumner een dorpsgek in zijn huis verborgen houd.

Ik snap trouwens niet echt waarom deze film zo verboden was in die tijd. Ok het einde is misschien wel zeer geweldadig maar The Godfather was ook nogal schokkend voor die tijd en daar werd verder niet over gediscusieerd. Deze moest een tijdlang op de plank liggen vanwege het brute geweld voordat ie werd uitgebracht. Tenminste, dat las ik op de achterkant.

De rollen van David Sumner vond ik erg mooi. Amy daarintegen was soms een beetje irritand aanwezig maargoed, zij deed het ook prima.

Film is inderdaad een klassieker en je kan hem gratis bij Blokker halen. (1 euro voor een klassieker noem ik gratis. )

4,0*

Indrukwekkende film die in de nasleep van Bergmans The Virgin Springs een perfecte voorbode vormde voor seventies rape&revenge-movies zoals Deliverance, The Hills Have Eyes, Last House on the Left en I Spit on Your Grave. Peckinpah neemt zorgvuldig de tijd om zijn verhaal te vertellen en focust hierbij uitgebreid op karakteruitdieping. Centraal staat de realistische metamorfose van David die het gejen van enkele buurtbewoners langzaam maar zeker beu wordt. Op een bepaald moment wordt hij zodanig tot het uiterste gedreven dat hij helemaal door het lint gaat en er geen weg meer terug is. Ondanks het feit dat David zich plotsklaps tot een actieheld ontpopt, is er nergens sprake van een cartooneske plotwending. De ingetogen karaktertrekken zijn tijdens de finale gewelddadige uitbarsting nog steeds herkenbaar en dat zorgt voor een geloofwaardige ontwikkeling. David's wraak is perfect in verhouding met het hem aangedane leed, waardoor het evenwicht mooi gehandhaafd blijft en Straw Dogs nooit in een ordinaire actiefilm verglijdt. Nochtans wordt de totale geweldssequentie danig intens in beeld gebracht, dat de parallellen met Romero's Night of the Living Dead en Carpenters latere Assault on Precinct 13 erg duidelijk zijn: de isolatie, de belegering en de confrontatie.

Dat elk man, hoe fatsoenlijk ook, een limiet heeft wordt in dit drama pijnlijk bewaarheid. De goed vs kwaad-dualiteit die in elk van ons schuilt is in Straw Dogs als het ware een spiegel, een slag in je gezicht.

De grauwige Engelse sfeer van de film spreekt me enorm aan, maar het verhaal vind ik weer onwaarschijnlijk en slap.

Is dat jonge grietje met die konijnentanden (dat later vermoord wordt) trouwens dezelfde als die blondine in ‘Man about the House’? Ze lijkt er in ieder geval sterk op!

Ik ben iets minder positief dan de meesten hier. Weliswaar wordt de suspense goed opgebouwd door fraai gebruik van close-up en sterke editing, het laatste deel doet die suspense toch voor een groot deel teniet. Het realisme en de herkenbaarheid, oftewel de geloofwaardigheid van het eerste deel (toch waaruit de spanning grotendeels voortkomt) gaat totaal verloren door (het contrast met) het over-the-top (Death Wish zag ik genoemd worden) tweede deel. En al dat melige gedoe helpt ook niet echt. Soms moest ook ik aan A Clockwork Orange denken; je ging echt wachten totdat iemand "come and get one in the yarbles" of iets dergelijks zou roepen.

Verder vond ik de "transition" van Dustin Hoffman niet erg indrukwekkend. Zoals ik het zag ging hij helemaal niet "door het lint" (wat wél verrassend had kunnen uitpakken), maar handelde hij juist heel beheerst en weloverwogen. Wat ik wel aardig vond was de psychologische wisselwerking met Susan George, maar veel meer dan een triviaal zijweggetje van de (tamelijk simpele) main plot is dat ook niet, laten we eerlijk zijn.

The Master of Violence heeft enkele gewelddadige toppers gemaakt, zoals Cross of Iron, The Wild Bunch en Alfredo Garcia. Straw Dogs verdient m.i. geen plaats in dat rijtje.

Aardige thriller met in ieder geval een prima spanningsopbouw waar een hoop films van tegenwoordig nog wat van kunnen leren. Hoffman is uitstekend in zijn rol, maar het had in mijn ogen allemaal nog wel wat heftiger gekund en gemogen. Desondanks zeker een bovengemiddelde film!

3,5*

Wederom een rauw filmpje van Peckinpah met de sterke Hofman. Het verhaal heeft niet veel om het lijf maar wordt krachtig en onderhoudend gebracht. Enigszins gedateerd maar nog steeds goed.

Aardig filmpje, bleef boeiend. Met name het laatste half uur. Ik heb wel het idee dat de film wat probeert te vertellen, maar dat komt er niet echt doorheen. Gewoon lekker weggekeken.

Dustin Hoffman speelt zijn rol volgens het boekje, doet de film geen schade toe, maar wordt nooit een favoriet van mij.

Peckinpah toont hier en daar wat van de genialiteit van Cross of Iron. Vooral in de loop van de film, als er een mist opsteekt, begint het er spannend uit te zien. Wellicht nog maar eens een Peckinpah opzetten, en deze film in betere kwaliteit bekijken (NL-uitgave )

Beklemmend psychologisch portret over een man die tot het uiterste gedreven wordt.

Geen moment is Straw Dogs clichématig of voor de hand liggend. De hoofdpersonages worden allesbehalve als helden of slachtoffers voorgesteld. Hoffman is een beetje een laffe workaholic die elke confrontatie uit de weg gaat . Zijn vrouw is een kinderachtig mens met teveel tijd om haar handen, die geniet van de aandacht die ze krijgt van de lokale mannen.

Het einde zie ik trouwens allesbehalve als wraak. Dat vind ik ook zo mooi aan de film, het zou maar al te typisch zijn moest Hoffman de verkrachting van zijn vrouw gaan wreken. Zijn verzet begint pas wanneer hij een pedofiel weigert over te leveren aan de dorpelingen! Is dat dan uit liefde of respect voor die pedofiel? Allesbehalve, hij is het gewoon beu om zich telkens weer te laten doen. Het is net als in het echte leven, soms kan alles door iets heel onbenullig ineens escaleren.

De laatste woorden vind ik ook prachtig en diepzinnig, waarschijnlijk één van m'n favoriete eindes van een film.

Goeie rauwe film met een glansrol (maar weer eens) voor Hoffman.

Erg gelaagd ook, verschillende rollen die van invloed zijn op de uiteindelijk showdown. Laatste halfuur was erg knap. Thriller die niet vervalt in de gebruikelijke cliché's. Erg vlot verteld ook allemaal.

3.5*

De beste film die ik van Peckinpah gezien heb en dat had ik zeker niet verwacht. Waar Peckinpah al enorm piekte met Pat Garrett en The Wild Bunch doet hij er in Straw Dogs nog een flinke schep bovenop.

We zien Dustin Hoffman in de rol van een Amerikaan die verhuist naar het Britse platteland en de enorme cultuurverschillen die dit met zich meebrengt. We zien onbegrip, misverstanden, verschil in intelligentie, arrogantie en een heleboel sex en geweld.

In het laatste uur (het eerste uur is stukken minder, vooral door het gebrek aan actie dat tot een ongelofelijke climax komt in het tweede part) gaan alle remmen los. Hoffman draait compleet door en ik zal verder niets verklappen over de plot, maar zelden zag ik een laatste half uur waarbij ik zo op het puntje van mijn stoel zat. Het razendsnelle crosscutten waar Peckinpah om bekend stond, komt ook pas in het tweede bedrijf echt goed uit de verf. Topfilm!

Tjonge jonge wat een tegenvaller zeg.

Het begin beloofde heel wat. Het platteland van Engeland is werkelijk prachtig. Maar hier zaten wel een paar irritante personages in. Zowel Tom met zijn bende en zelfs Amy.

In het begin vond ik haar nog wel aardig/geinig maar daarna vond ik haar ook verschrikkelijk. Ik snapte haar gedrag dan ook niet echt.

Ook sommige scene's werkte jammer genoeg op mijn zenuwen (vooral het einde).

Dustin speelde het beste in de film. Ik vond hem dan ook heel overtuigend spelen.

Maar toch ben ik niet zeker over mijn stem. Ik twijfel dan ook tussen een 2,0, 2,5 en 3,0.

Ik heb liever Marathon Man waar Dustin ook in zit.

De naam Peckinpah zegt me weinig en het enige wat ik van Straw Dogs wist was dat de hoes van de Nederlandse uitgave ontzettend lelijk is (in tegenstelling tot de prachtige poster die hier te zien is) en dat er op de achterflap zo op het eerste gezicht flink wat wordt overdreven. Een film die zonder verwachtingen werd bekeken dus, en wellicht daardoor een aangename verrassing vormde. Straw Dogs is namelijk een ontzettend spannende thriller / intrigerend psychologisch portret dat van de eerste (vooruit, de lelijke begintitels uitgezonderd) tot de laatste minuut weet te boeien. Het camerawerk is indringend, de montage rauw en het acteerwerk uitstekend. Vooral Dustin Hoffman valt positief op; ik herkende ook heel wat van mezelf in zijn karakter. Het verhaal is meer dan goed, al gaat het aan het eind enigszins slepen, wat de spanning overigens niet noodzakelijkerwijs nadelig beïnvloed; op het puntje van je stoel, of in mijn geval: bank, zitten is er hoe dan ook bij: in vrijwel elke scène valt de spanning te snijden, wat tot gevolg heeft dat je de helft van de film met ingehouden adem zit te kijken. Alleen één nadeeltje: dat de majoor twee meter na achteren vliegt na neergeschoten te zijn had van mij niet gehoeven.

4,0*

Voortreffelijke film die je continu bezighoudt. Vanaf de eerste scène hangt er iets onaangenaams in de lucht dat op onverbiddelijke wijze richting kookpunt leidt. Op zich redelijk rechttoe rechtaan, maar het dubbelzinnige karakterspel met duistere rand dat wordt opgevoerd, maakt het exceptioneel.

Eigenlijk is niet één van de personages erg likeable en zijn hun acties, in welke mate dan ook, veelal verwerpelijk, maar wel gegrond. Of het nu legitieme redenen, verzachtende omstandigheden of simpelweg slappe excuses zijn, er is een voedingsbodem die je heen en weer laat slingeren. Dader en slachtoffer, goed en kwaad, het loopt kriskras door elkaar.

Een knap staaltje vertelkunst dat ook nog eens genadeloos onder de lens wordt gebracht. Alsof de verkrachtingsscène nog niet genoeg is, komt deze nog eens op ijzingwekkende manier terug in flashbacks. Meteen gevolgd door een schakeling tussen een prekende dominee, de moord op Janice en meer. De mistige nacht waarin het vervolgens ontploft, mja, enerverend.

Het beste onderdeel is misschien wel hetgeen wordt nagelaten, wat zich uit in de drijfveer van David om zich eindelijk eens te verzetten en een kerel te worden. Het had ook kunnen ontsporen met een of andere dramatische onthulling. Die uithaal tilt het naar een nog hoger plan. Letterlijk een ruwe diamant.

Een dijk van een film die wat rommelig opgang komt maar je vervolgens heel langzaam bij je strot grijpt en tot het eind niet meer loslaat.

De grote ster van de film is overduidelijk Hoffman die met weinig teksten erg goed laat zien hoe bij David keer op keer de grens wordt opgezocht en wanneer eenmaal bereikt ook volledig overschrijdt.

Een minpunt vond ik het optreden van Susan George die mijn inziens meer thuishoort in een slasher dan een psychologische thriller als deze, want echt overtuigen kon ze me helaas niet. De bewoners en vooral de arbeiders speelden een sterke rol door met enkel een blik of opmerking je een ongemakkelijk gevoel te geven. De titel van de film vind ik perfect gekozen omdat dit samen met die ene scene in het begin precies aangeeft waar de film om draait.

Nadat ik onlangs Fri Os fra det Onde had gezien was wel duidelijk waar die film op gebaseerd was. Het einde kent veel overeenkomsten en waardoor iets minder verrassend maar wel een stuk intenser.

Straw Dogs is een ijzersterk psychologische thriller die vol met onderhuidse spanning en onheilspellend acteerwerk zit. Door een paar (kleine) minpunten geen top film voor mij maar zeker een dikke aanrader!

3,5*

Wat een drama.
Nadat de trailer van de remake me bij de strot greep en erg naar de film deed uit kijken eerst het origineel eens gaan huren. Dat viel helaas bijzonder tegen. Film als Last House on the Left (remake) en vooral Eden Lake bevielen me erg goed en deze deed net zoiets vermoeden (lees: een soortgelijk genre). De film is echter vanaf het begin ongeloofwaardig; verkrachting? volgens mij was het gewoon vreemdgaan?, heeft personages met vage cq. kinderachtige handelingen; waarom rijd die ene in vredesnaam op die driewieler rond ? en heeft irritante personages; bierzuipende Tom die terwijl zijn dochter vermist wordt zijn zoontje laat zoeken terwijl ie zelf in de kroeg blijft hangen.
En mede door het feit dat ik de verkrachting niet als verkrachting zag kon ik behalve de vermoorde kat ook niet echt de zogenaamde pesterijen ontdekken. Tja, ze laten m zitten in het moeras, maar daar leek ie ook niet echt mee te zitten aangezien David nog lekker wat heeft kunnen jagen daar...
Het einde vind ik dan ook wat over-the-top, hoewel het nog het vermakelijkste deel van de film is.

Daarnaast vind de rol van Dustin Hoffman ook niet zo geweldig als iedereen hier. Zijn rol in Rain Man vind ik nog steeds een van de beste rollen ooit maar deze jas pas Hoffman toch minder..

1,5*

Geweldige film waarin een Amerikaans echtpaar dat verhuisd naar het platteland van Engeland en waar zij lastig worden gevallen door een aantal lokale inwoners. De spanning is de gehele lengte van de film voelbaar en werkt zo langzaam toe naar een sterke en geweldadige climax. Een aantal sterk gemonteerde scenes versterken de ongemakkelijke en onbehaaglijke sfeer. Psychologisch gezien zeker boeiend waarbij de omslag van het hoofdpersonage uitstekend wordt vertolkt door Dustin Hoffman.

Interessante film, die een heleboel (psychologische) vragen oproept. For the sake of debate zou je bijvoorbeeld kunnen stellen dat David zelf al eens graag katten wurgt, al steunt die redenering uiteraard nergens op, zeker als je zijn gedrag als jager gaat analyseren. Edoch, enkel het besef dat die mogelijkheid bestaat, maakt deze film reeds een stuk boeiender en laat toe een parallel 'Straw Dogs' te creëren. Voor de gemiddelde kijker komt het geheel wellicht wat traag op gang, maar vrijwel iedereen zal bekennen dat het magistrale einde de opgebouwde spanning op overweldigende wijze uitstoot.

3,50

Okeeje film van Peckinpah die met Straw Dogs een western in een modernere setting heeft gemaakt. Dustin Hoffman is met zijn vrouw geëmigreerd naar het Engelse platteland en worden daar niet zo jofel ontvangen. Vooral de laatste scenes zijn leuk en spannend om te zien .

Deze klassieker ook een keertje geprobeerd. 'k had niet echt verwachtingen bij deze film, de film viel me zeker niet tegen, maar een waw-film vond 'k het ook niet, misschien omdat het tempo niet super hoog lag, al beterde het wel naar het einde toe.

De cast deed het zeker niet slecht, al heb 'k al betere rollen van Dustin Hoffman gezien.

Desalniettemin toch eens blij dat 'k deze film eens heb gezien.

Aardig.

Een traag opbouwende film die nergens saai is, maar tegelijkertijd ook zelden enerverend of interessant. De gebeurtenissen volgen elkaar in een iets te willekeurig tempo op om een doorlopend geheel te vormen.

Het interessantst is nog de relatie tussen David en Amy. Twee tegengestelde mensen, de ene keer complementair, de andere keer botsend. De film draait voor mij volledig op deze relatie, want het gedoe met de dorpelingen kon mij niet zo boeien. De onderhuidse spanning zorgt dat het boeiend blijft, maar des te teleurstellender is de climax. Het is echter lastig de precieze pijnplek te duiden. Het voelde gewoon als een onlogisch en te vergezocht einde.

Controversieel? Misschien 40 jaar geleden, maar daar is anno 2015 weinig van over. Een wat knullige semi-verkrachtingsscène daargelaten, wellicht.

In de herziening!
Dustin Hoffman als vredelievende geweldloze pantoffelheld op het Engelse platteland, maar de bewoners lijken hem niet erg vriendelijk te bejegenen en ook de relatie met z'n vrouw lijkt niet echt probleemloos te zijn. En dan vinden ze de kat opgehangen in de kledingkast en dat is het begin van getreiter en gesol en uiteindelijk laat Peckinpah z'n bekende geweldsexplosie loos gaan als na anderhalf uur de lynch-mob voor de deur staat. Grimmig, intens en onderhuids.
Geen pacifistische boodschap, maar zeker ook niet puur reactionair, wel een grote glimlach van Hoffman ... de mens is van nature gewelddadig is de boodschap van de regisseur.
Bizar hoogtepunt ergens halverwege als Hoffman tevergeefs op de eendjes wacht.
Meesterwerk!

Een sfeervolle thriller uit de jaren '70. Er waren blijkbaar wel meer van dit soort films. Langs de ene kant heeft het wat van Last house on the left of Day of the women met het harde geweld. Maar evengoed doet het denken aan Assault on precinct 13 of zelfs High plains drifter. De eerste film waar ik aan moest denken is toch nog Fri os fra det onde, een Deense thriller waar het verhaal zeer hard trekt op deze Straw Dogs.

Opvallend is Hoffman in een zeldzame gewelddadige rol, iets wat we van hem niet gewoon zijn. En waar hij zelf ook een afkeer van heeft. De film heeft enkele harde scènes maar evengoed momenten van spanning. Soms is het op het randje van karikatuur. Eén van die mannen zit wat hysterisch te lachen, wat me vooral deed denken aan één van de hyena's uit The Lion King. En dat is zeker geen compliment.

Straw Dogs is best wel genieten, één met wat mysterie die ook sommige dingen niet helemaal uit legt. Wat ook niet moet. Het zorgt voor een beeld van een dorpje dat echt compleet van de wereld afgezonderd is. Wat blijkbaar z'n gevolgen heeft voor de lokale bevolking.

Prima revenge film uit de vroege jaren zeventig met een uitstekende Dustin Hoffman en Susan George in de hoofdrol. De verkrachtingsscene is waarschijnlijk het onvergetelijke moment waardoor deze film onsterfelijk is geworden. Een cinefiel hoogtepunt uit de jaren zeventig naast films als The Godfather en Duel. Vreemd genoeg heb ik de remake nog niet gezin, angst voor de ontgoocheling denk ik.

Opzicht was dit wel een redelijke Thriller /Drama film, waarbij het vooral goed zit met de lekkere broeiende sfeer en dat eigenlijk al vanaf de eerste minuut. Omdat dit waarschijnlijk (ik kan me deze film in ieder geval niet herinneren van vroeger) de eerste keer is dat ik deze film heb gezien, kwam hij bij mij zeer gedateerd over en vond ik het ook behoorlijk langdradig. De laatste 15 minuten van het verhaal zijn goed en daarbij gaat het ook lekker hard te keer.

Het verhaal stelt eerlijk gezegd niet zoveel voor en het trage verloop ervan is behoorlijk clichématig en eigenlijk is het ook best saai, want op de verkrachtingsscène van Amy (na circa een uur) en de laatste 15 minuten na gebeurt er relatief weinig. De uitvoering van het verhaal is niet onaardig en het is vooral dankzij de cast dat deze film toch genietbaar is. Ze speelt Dustin Hoffman zeer overtuigend de rol van de in eerste instantie laf overkomende wiskundige David Sumner, die samen met zijn vrouw Amy zijn verhuisd vanuit Amerika naar een rustig klein dorpje (zeg maar gerust een gat) in Engeland waar Amy vroeger ook heeft geleefd. De rol van Amy werd overigens verdienstelijk gespeeld door de niet onaardige uitziende Susan George (ook een paar keer topless te bewonderen) die rondloopt zonder BH en waar de dorpelingen op vallen (beter gezegd geilen) en tevens de ex-vriend van haar genaamd Charlie Venner (goed gespeeld door Del Henney). Om Amy draait het in eerste instantie ook om in dit verhaal en dan m.b.t. David en aantal dorpelingen (die bij David en Amy het dak repareren van hun schuur en er voor zorgen dat er geen ratten in het huis komen), waarbij twee van hun haar verkrachten (één persoon min of meer vrijwillig) als ze David meenemen op een eendenjacht.

Na circa 80 minuten neemt het verhaal wel een andere wending aan en dat komt omdat dan dorpeling Janice Hedden (gespeeld door Sally Thomsett die vroeger vooral bekend was vanwege haar rol in de komische serie "Man About the House") per ongeluk wordt gewurgd door dorpeling Henry Niles (gespeeld door David Warner) die een slechte reputatie heeft in het dorp wat betreft jonge vrouwen en kinderen. Hierdoor ontstaat een er klopjacht van de dorpelingen (die al de nodige drank ophebben) naar Henry Niles, die op zijn vlucht per ongeluk (door de dikke mist) wordt aangereden door David en Amy die een kerkfeest (waar iedereen in het dorp aanwezig was) eerder hebben verlaten omdat Amy zich daar niet prettig voelde (wat dan weer te maken heeft met de verkrachting van haar, waarbij de daders ook aanwezig zijn op het feest). David en Amy (die het eigenlijk niet wilt omdat ze de reputatie van Henry Niles kan en het haar tevens niet interesseert wat er met hem zal gaan gebeuren) ontfermen zich dan om Henry Niles en nemen hem ook mee in huis en proberen een doctor te bellen. Als de dorpelingen te weten komen (David belt namelijk ook naar het café) dat Henry Niles bij hun is, komen ze langs om hem op te halen en te berechtingen. David laat dat niet toe en daardoor ontstaat er een dodelijk kat en muis spel tussen hem en de dorpelingen, waarbij David zich ontpopt van lafaard tot held. Dat gebeurt allemaal in het laatste gedeelte van het verhaal en dat vond ik ook persoonlijk het beste en sterkste gedeelte in het verhaal.

Dit is zeker geen slechte film van de bekende regisseur Sam Peckinpah (helaas te vroeg overleden), maar zijn films "The Wild Bunch (1969)" en "Cross of Iron (1977)" (die staat zelfs in mijn persoonlijk Top 10) vond ik persoonlijk veel beter. Dat komt misschien ook doordat ik die films vroeger als kind heb gezien en die toen ook veel indruk op mij hadden gemaakt en ik deze film waarschijnlijk nu pas voor de eerste keer heb gezien. Die andere films bevatten natuurlijk ook veel meer actie en zijn ook veel harder (dat is bij deze film eigenlijk pas op het einde). Deze film is helaas voor mij wat te saai en te langdradig.

Verdienstelijk in deze film is het camerawerk, voornamelijk bij de actiescènes, maar anderzijds vond ik de karaktertekening van beide hoofdpersonages niet zo best verduidelijkt en waren de gebeurtenissen op het einde eerder onwaarschijnlijk.

Straw Dogs gaat over een Amerikaanse wiskundige die samen met zijn Britse vrouw op het Engelse platteland gaat wonen. De dorpelingen vinden het leuk om te dollen met de buitenstaanders en het duurt niet lang voordat de lokale klootzakken serieus lastig gaan vallen. Op een gegeven moment laat de Amerikaan niet meer over zich heen lopen.

Dustin Hoffman speelt een sterke hoofdrol hier, ook al zei hij later dat hij het geweld in de film afkeurde en de rol alleen maar voor het geld heeft genomen. Daarnaast vond hij Susan George slecht gecast omdat hij het zeer onwaarschijnlijk vond dat zijn personage met zo iemand een relatie zou hebben. Dat ben ik met hem eens, maar toch speelde George zeker niet slecht.

Door films zoals Straw Dogs zou ik later het liefst in een onneembare vesting willen wonen. De menselijke drang om iemand anders persoonlijke ruimte binnen te dringen kent werkelijk geen grenzen. Overigens vind ik het jammer dat Peckinpah ervoor gekozen heeft om het over een Amerikaan in Engeland te laten gaan, omdat sommige kijkers hierdoor wellicht de verkeerde conclusie maken dat dit typisch Brits is. Andersom zou de film namelijk evengoed werken als het over een Britse geleerde in een Amerikaans gehucht zou gaan. Sterker nog, gezien de hoeveelheid ammunitie en wapens daar zou het er nog veel harder aan toe zijn gegaan. De figuranten die in de film hebben gespeeld waren achteraf ook totaal niet blij met de manier waarop de film Engelse dorpelingen verbeeld.

De bedreiging komt overigens niet alleen van buitenaf in de film. Ik heb me ook gruwelijk lopen ergeren aan de vrouw des huizes. In die tijd werkte vrouwen nog niet, dus werd je als thuiswerkende man voortdurend lastig gevallen als je vrouw een beetje kinderachtig van aart was en deze is toch bijzonder kinderachtig. Ze wordt twee keer verkracht, rept hier geen woord over en lijkt de eerste niet eens echt erg te vinden. En als de heer des huizes eindelijk voor zichzelf en zijn waarden op wil gaan komen, blijkt dat vrouw het prima vind om een gewonde voorbijganger over te leveren aan de gestoorde meute buiten het huis.

Straw Dogs is een sterke psychologische film rond het thema van Home Invasion. Niet alleen letterlijk, maar op meerdere verschillende manieren. Om zijn huis en zijn principes te beschermen moet je soms juist die principes overschrijden. Overigens was ik zelf al doorgeslagen na het incident met de kat.