Persepolis (2007)

Pas nou op, straks denken ze dat ik hier het volle pond voor geef.

Een 2½je dus. Voorlopig. Beetje gemengde gevoelens eigenlijk. Om het meisje heen best interessante materie, maar ook vaak opgelepeld in gemakkelijk behapbare brokjes. Marjane zelf laveert tussen lichtjes ontwapenend en kijk mij eens ontwapenend zijn. Iets als het Eye of the Tiger stukkie, daar zit ik echt met gekrulde tenen naar te kijken. Grootste struikelblok is wat mij betreft de animatie. Niet mooi, figuurlijk kleurloos, onplezierig. Vond dat echt een afknapper. Waarschijnlijk mede daarom een wat afstandelijke beleving. Aan de andere kant; simpel en zwart wit, het past wel.

Ik had overigens de Engelse dub. Wil 'm met de Franse nog wel eens een kansje geven.

Persepolis is een prachtig staaltje animatie die uiteraard elke liefhebber van animatiefilms gezien moet hebben. Wat me vooral opvalt is het vertellen van zo'n soort film en dat vertalen naar een animatiefilm. Ook schakelt de film geregeld tussen zwart-wit en kleur, maar de film is voor het grootste gedeelte in zwart-wit.

De animatie is werkelijk waar prachtig en alleen daarom is deze film de moeite waard. Daarnaast is het verhaal interessant om te volgen en dat maakt deze film tot een zeer geslaagde film.

De film blijft wel hangen. Er zijn wel meer films in dit thema, maar zetten zelden de vrouw in kwestie centraal. Meestal gaat het gepaard met een liefdesverhaal, drama etc ipv een echte verhaal over de achtergrond zelf. Het onderwerp is ook nu nog stof voor hete discussies. Al dan niet onderdrukking, tiranieke sjah versus religieus politiek beleid... En het komt wel even voor in de film, maar dit draait niet echt over racisme. Wel over politiek, over opgroeien, over vrijheid, regimes, ...

Valt wel op dat het nog altijd moeilijk is om dit soort thema's te verfilmen. Misschien dat animatie de stap even kan verkleinen. Net als bij Waltz with Bashir. Net door te gaan animeren wordt het veel realistischer dan live action.

Mooi getekend. Maar vooral een sterk verhaal. Het bewijst maar weer eens dat animatie niet alleen voor kinderen gemaakt is. Maar dat je er zoveel meer mee kan neerzetten. De film was grappig en tegelijk ook serieus. De film zette erg aan tot nadenken.

“Never forget who you are and where you're from.”

Fantastische film. Persepolis is een coming of age verhaal over Marjane, die we zien opgroeien in Iran, Wenen en weer Iran. Om uiteindelijk in Parijs te eindigen. We zien door Marjane’s ogen hoe het is om op te groeien in Iran onder het juk van strenge regimes, oorlogen en economische tegenspoed.

Maar de grote kracht van het script van Satrapi en Paronnaud is dat er ook genoeg ruimte is voor humor en jeugdige ongehoorzaamheid en bravoure, en Marjane is een personage waar je van gaat houden. Persepolis heeft een speelduur van anderhalf uur, maar tegen het einde heb je als kijker het gevoel alsof je Marjane echt hebt zien opgroeien en voel je een soort verbondenheid met haar. Zeer knap gedaan.

Erg sterke en kritische animatiefilm die op een eenvoudige manier de val van de sjah in 1979 en de daaropvolgende oorlog met Irak mooi illustreert. Alles wordt ook bekeken vanuit het perspectief van Marjane of haar familie.

Wat zeer fijn werd weergegeven was de angst voor het regime en welke vrijheden hiervoor werden opgeblazen. En toch zie je telkens enkele "dwarsliggers" die voor gevaar van eigen leven revolteren (geheime feestjes en alcohol, maken van valse paspoorten, neerlaten van de hoofddoek waar het kan, enz ...). Schrijnend ook bij momenten waarbij vriendjespolitiek bepaalt of medische hulp wenselijk is of niet ...

Daarnaast ook een blik op het leven van Marjane als vluchteling in Wenen. Mooi coming-of-age verhaal dan met alle alledaagse dingen (liefde, studies, werk), maar ook de weerbots van vervreemding, aanvaarding of erkenning als vluchteling in een Westerse stad. Dit laatste kwam ook aan bod in de laatste Netflix-original die ik zag met His House (2020)

De betrokkenheid met het personage is groot. Alleen biedt het leven niet steeds wat je ervan verwacht en heb je het ook niet altijd in de hand. Zeer interessante en leerrijke animatiefilm dus met een eenvoudige tekenstijl in zwart wit die me wel beviel. Mooi!

Ik ben niet zo van de animatiefilms, maar ga er dit jaar toch in ieder geval enkele proberen om te zien of ik mijn Shrekvrees af kan komen. Met Persepolis heb ik een film te pakken met een link naar mijn reis naar Iran in 2017. Zo brengt het direct herinneringen terug aan ons bezoek aan Persepolis, een nederzetting in het huidige Iran, lang geleden een belangrijke plek in het Perzische rijk. De film gaat daar niet direct over, dat vertelt het verhaal van Marjane. Dat verhaal neemt je mee door de woelige recente geschiedenis van Iran en in het persoonlijk leven van de opgroeiende puber. De vormgeving met snelheid, humor en artistieke uitingen bracht genoeg luchtigheid om de soms zware inhoud toegankelijk te maken. Het was leuk onderweg veel te herkennen van mijn reis destijds. Als film is Persepolis wat mij betreft dan ook geslaagd, al bleef ik door de soms ook wat simpele animatie wel moeite hebben een echte band met Majane te krijgen.