Bottle Rocket (1996)

Geweldig grappige film. Volledig op een lijn met de latere films van Anderson. De niet helemaal kloppende dialogen, de droge humor, de geschifte personages zijn weer allemaal aanwezig in een lekker absurd plot over het slechtste boeventrio ooit. Wes Anderson verrast, omdat zijn personages nooit reageren en handelen zoals je verwacht. Die Wilson broers kloppen ook gewoon helemaal met hun karakter.

De film is visueel duidelijk nog wat meer lowbudget en nog niet zo strak als zijn latere films, maar is minstens net zo grappig, al blijft de Royal Tenenbaums er voor mij bovenuit steken. Opnieuw 4 sterren.

De eerste film van Wes Anderson, die ik als allerlaatste zie. En eigenlijk is het wel een van zijn leukste, al lijk ik dat bij elke film die ik van hem zie te denken. Het is moeilijk een ultieme favoriet aan te wijzen, maar Bottle Rocket eindigt wel in de top 3 denk ik.

Het enige wat echt minder is dan zijn volgende films is dat het het cartooneske filmstijltje mist. Maar eigenlijk heb ik dat geen moment echt gemist, ondanks dat ik er altijd enorm fan van ben in zijn films. Verder is het eigenlijk een typische Anderson, die je continu met een big smile op je gezicht kijkt, en af en toe echt hardop doet lachen. Alleen al die twee ultieme fail overvallen . Het charisma en de geweldige dialogen van deze droogkloterige 'criminelen' werkt erg aanstekelijk. Het straalt er gewoon van af dat dit naast filmmakers ook een stel vrienden zijn die dit voor elkaar hebben weten te boksen. Als geheel is het gewoon een erg sympathieke film, maar dat is elke Anderson wel.

Ronduit fantastische filmmaker, die juist wat mij betreft in het begin van zijn carriere zijn beste 4 films heeft afgeleverd.

4.5*

Nu Anderson zo in de belangstelling staat kreeg ik zin om weer eens wat ouder werk van de man te zien. Tot zover is geen enkele Anderson echt tegen gevallen en hoewel Bottle Rocket voorlopig de minste Anderson was die ik zag, is dat ook nu weer niet het geval.

Film opent sterk met de eerste scène, maar daarna had ik wat moeite om bij de zaak te blijven. Die licht absurde, sprookjesachtige sluier die in latere films wel zit is blijkt hier afwezig, wat de boel af en toe toch wat doet slepen. Ook visueel stond alles ook nog niet op punt. Er zijn aanzetten, maar de schilderijtjes zitten hier nog niet in. Eindigen doet de film wel weer sterk met een leuke finale.

Al bij al een fijne komedie waarin Anderson het niveau geen hele film vasthoudt, maar die genoeg leuke momenten telt. Zeker geen slechte film om je oeuvre mee te openen. Dikke 3*.

Kolderiek filmpje van Wes Anderson. Ik moet bekennen dat dit mijn eerste Wes Anderson is. Ik wilde al een tijdje aan zijn oeuvre beginnen, maar het is er nog altijd niet van gekomen. Tot nu toe dan. Ik dacht laat ik maar bij zijn debuutfilm beginnen. Ik moet zeggen dat het niet teleur stelt, helemaal als ik dan lees dat het typische Wes Anderson stijltje nog niet zo terug te vinden is, wat me juist zou aansprak om aan zijn films te beginnen. Het zal ook wel helpen dat ik de gebroeders Wilson best wel kan waarderen, ze irriteren me in ieder geval nooit. Verder zitten er nog een aantal goede shots, maar weet de film je nergens echt helemaal te pakken. Toch een ruime voldoende: 3,5* .

Het is altijd weer hetzelfde met die films van Wes Anderson: Peppi en Kokki-achtige karakters, grapjes die af en toe een glimlach opleveren en vooral veel doelloosheid. Het debuut van hem ziet er wat minder gelikt uit en briljant is het echt niet. Aan de andere kant kijkt het ook weer lekker weg. De latere films van Anderson vind ik wel wat beter, dus wie weet dat The Grand Budapest Hotel me nog kan verrassen. Dat is de enige Anderson-titel die ik nog niet heb gezien .

Aardige film. Leuke scenes en leuk acteerwerk van de broertjes Wilson.

Sympathiek filmpje met kleurrijke personages die allemaal op de rand van het geschifte balanceren. De typische cartooneske shots van Anderson ontbreken hier nog een beetje, maar toch merk je aan alles dat dit zijn werk is.

Niet altijd even geslaagd en niet alles is raak. Dat Anderson nog wat finetunen te doen had, merk je ook wel, maar het is er eentje waarbij de plussen het winnen van de minnetjes. Het zit toch redelijk vol met excentrieke fratsen en kleine grapjes die op z'n minst goed zijn voor een glimlach. Aangenaam duo ook, de beide Wilsons, die wat ondersteuning krijgen van de support cast. Zo doet de derde Wilson leuk mee als bully, Caan is Caan en als je met een romantiekje op de proppen omt, is zo'n Inez goud waard. Idem voor de klunzige overvallen, uiteraard. Ik vond de vuurwerk scène ook een opvallende. Wat Owen daar doet. Heel netjes geacteerd. Blijkbaar zelfs goed genoeg voor de Criterion poster. Kijk aan.

Met deze 'Bottle Rocket' is de lijst van Wes Anderson compleet. Alles van deze fijne regisseur gezien. Nooit een onvoldoende en een paar geweldige films gemaakt. Het wereldje wat Anderson creëert, de onnozele personages, de droog geschreven humor - ''Bob's gone, he stole his car!'' en het ietwat doelloze plot; alles uit z'n latere films is hier in deze prent ook wel aanwezig. Soms nog in de oefenfase misschien, maar ik heb genoten van dit debuut. Dat 'Alone Again Or' van Love ook nog even voorbij komt is ook geweldig.

Redelijke film over drie vrienden die bedenken hoe ze een overval moeten plegen. Ook dit debuut van Wes Anderson is als de rest van zijn films een tikkeltje eigenzinnig. Aan de ene kant wel fris, maar aan de andere kant ook een wat rommelig verhaal. De hele finale is zeker het leukst en de dialogen zijn droog komisch. Een nipte 3.0 sterren.

“You've never worked a day in your life. How can you be exhausted?”

Redelijke eerste film van Wes Anderson. Het is knap dat Anderson met zijn eerste film al gelijk zoveel zelfvertrouwen uitstraalt en echt zijn eigen stijl en identiteit heeft gevonden. Bottle Rocket kent ook alle gebruikelijke Anderson elementen. De gebroeders Wilson, kleurrijke en vreemde personages, scherpe dialogen, humor, melancholie en een vlot tempo. Door het geringe budget ziet de film er niet zo mooi uit als zijn latere films, maar dat is dan ook het enige wat je echt mist.

De vroege Anderson.

De liefhebbers van Anderson zijn stijl in bijvoorbeeld The Grand Budapest Hotel moet ik teleurstellen. Deze film, ondanks dat het nog steeds herkenbaar is van Anderson, komt niet in de buurt van de manier van regisseren zoals hij later deed. Wel logisch aangezien hij nog minder ervaring had tijdens het filmen van deze film.

Toch is het geen slechte film, maar wel anders dan ik had gehoopt. Ik heb er geen scenes of trailers van gekeken, ik ging er zowat blind in. De verwachtingen lagen daarom wel richting zijn recentere films, maar Bottle Rocket is wat "normaler" geregisseerd. Toch blijft het een leuk gebeuren dat luchtig gebracht wordt.

Frisse loop, genoeg tempo en best komische scenes zorgen ervoor dat Bottle Rocket geen slechte ervaring is. De Wilson-broeders zijn duidelijk nog jong hier, dat is aan het acteerwerk te zien. Owen Wilson is wel de betere broeder, maar soms zie je er nog vanaf dat hij wat nerveus en terughoudend is. Luke Wilson is ondermaats, maar ook jong.

De humor is apart, wat de film best leuk maakt. De situaties zijn vaak oliedom en super eigenaardig. Vaak ook zo droog gebracht dat het grappig wordt, een dingetje waar Anderson goed op inspeelt. Dialogen zijn niet altijd even scherp, maar vaak leuk genoeg. Toch vallen de karaktertrekjes net wat te veel in herhaling hier en daar.

Visueel veel kaler dan Anderson zijn andere films, maar die kwamen dan ook later pas. Het ontbreekt een beetje aan details en inkleuring, maar het cameragebruik is best fris te noemen en de film weet hier en daar best ambitieus te zijn. Het verhaal is een beetje klunzig (dat lijkt ook de bedoeling) en gaat, ondanks een speelduur van maar 96 minuten, nog net wat te lang door.

Acteerwerk is niet al te best en uiteindelijk valt de film wat in herhaling. De hele droge humor en toch wel frisse regie geven de film een klein duwtje, maar niet hard genoeg om een bovengemiddelde voldoende vanuit mijn kant te krijgen helaas.

Vrolijk sfeertje, de film heeft wel ‘iets’. Wat precies weet ik ook eigenlijk niet. Vond het moeilijk om m’n aandacht vast te houden.

Zie hier veel hoge beoordelingen van 4* en 4,5* waardoor ik besloot 'm op te zetten. Helaas, want het was dikke tijdverspilling. Nergens grappig, een overbodige romantische scène om de tijd op te vullen waar vervolgens niets mee gedaan wordt richting het einde. Chaotisch verhaal. Jammer weer.

Ik en Wes Anderson, Het zal nooit helemaal klikken. Na jaren weer eens een film van hem gezien en ditmaal in de bios en de conclusie verandert niet. Zijn humor komt vaak niet helemaal bij me aan. Dit langspeelfilmdebuut is veel meer basic dan later werk en schept minder een eigen wereld. Maar je ziet al de stijlelementen van later terug. Met name in het set design en het gebruik van dwarse vaak net niet passende popmuziek op de soundtrack. Voor mij is Wes Anderson een regisseur die ik nog nooit vier sterren gaf. Meestal 3 of 3.5. Slecht is het zeker niet, maar aankomen doet het ook niet en echt onder de indruk ben ik nooit. Hier moet ik voor de nog wat lager gaan. Voor de tweede keer. Nog altijd niet echt slecht, maar ik miste de Anderson werelden wel een beetje en zeker in het midden sleept de film nogal.

Dit was mijn zesde film van Wes Anderson en ik ga de komende tijd de gaten van ongeziene lange films opvullen. Ben benieuwd of mijn conclusie gelijk blijft of dat ik zijn beste films gewoon nog niet zag.

Oef, dit viel me niet mee. Ik had een laagdrempelige indie film verwacht, maar ik vond hier erg moeilijk om doorheen te komen. De humor is duidelijk niet mijn humor. Het is niet eens flauw, ik vind het eigenlijk gewoon non humor. En dat is vreemd, want er zijn genoeg Wes Anderson films die ik wel heel erg kan waarderen. De typische Wes Anderson stijl is ook nog niet in deze film te herkennen.

Een film over twee kneuzen kan best leuk zijn, maar dit was gewoon pijnlijk om te zien. Owen Wilson is hier tamelijk onuitstaanbaar.

Die romance met de aantrekkelijke Inez was aanvankelijk een leuk intermezzo maar het sleept te lang voort waardoor de interesse wegvalt.

De overval en het einde is ook maar so-so.

Het is dat ik elke Wes Anderson film gezien wil hebben, anders had ik na een half uur waarschijnlijk besloten wat anders te gaan zien.