Kimi no Na Wa. (2016)

Gruwel.

De melige kitsch die Shinkai in felle kleurtjes uitscheidt, ook bij Your name kan ik er weer heel weinig mee. Personages en verhaal zijn van een puberaal niveau, en qua uitvoering is het niet veel beter gesteld. De stemacteurs overacteren erop los en de muziek is tergend. Niet alleen de k-pop overigens, ook het gebrei van piano en viool, vrijwel continu aanwezig, is een niet te miskennen teken van wansmaak. Wat ik wel aardig vond was een moment van racking focus en de time-lapse, waarmee dus de werking van een camera geïmiteerd wordt. Maar verder is Shinkai een naam om snel te vergeten.

Anime is niet echt mijn ding, maar dit is wel een mooie. Elk frame is een kunstwerk opzich, en de beelden en geluiden van Tokyo roepen warme gevoelens op.

Een over het geheel genomen mooie animatie, al zitten sommige scènes tegen het kitscherige aan. De muziekkeuze is niet altijd even geslaagd. Het plot is wel geinig en zeker de moeite waard. Naar het einde toe wordt het wel wat ver en lang doorgedreven, dat had wat mij betreft iets minder gemogen. Geen hoogvlieger, maar voor een keertje wel de moeite waard.

RC heeft zeker een punt in bijna alle zaken die ie aanhaalt, maar het werkt toch wel erg lekker. Vooral de afwisseling is fijn.

Van Miyazaki en Studio Ghibli zag ik intussen alles, maar vreemd genoeg is dit mijn eerste van Shinkai. Het is direct een schot in de roos gebleken. Prachtige animatiefilm met een zeer sterk en boeiend plot. Het plot waarbij een jongen uit Tokyo van lichaam wisselt met een plattelandsmeisje is aandoenlijk en mooi uitgewerkt.

Het levert ook een aantal grappige situaties op die één van beide personages in verlegenheid brengt. Daarnaast speelt het kosmische gegeven en het begrip tijd ook een belangrijke rol in het verhaal. De animatie is gewoon prachtig en ook de ondersteundende soundtrack mocht er zijn. Your name weeft moeiteloos enkele genres bij elkaar van romantiek over drama en mysterie. Fijn!

Heel mooie, warme en ontroerende film. Dit soort films liggen me duidelijk wel. Qua animatie één van de mooiste geanimeerde films die ik ooit gezien heb. Volgens mij is dat wel een trademark van regisseur Shinkai, maar ook het verhaal is heel mooi. De magie is zeer duidelijk aanwezig. Het is een heel interessant uitgangspunt, en gaandeweg worden meer elementen toegevoegd die het interessant en boeiend houden, maar soms ook wel vrij complex, dus je moet de aandacht er wel bijhouden. Toch een van de hoogtepunten die anime/animatie te bieden heeft.

Hoewel het verhaal redelijk goed te volgen is, was ik af en toe toch flink verward. Dat deed niets af aan de ervaring, want toen de aftiteling in beeld kwam voelde ik bijna tranen opspelen: iets wat mij nooit gebeurd. Ik vond het echt een goede film en zat er helemaal in. Al heb ik verder wel weinig ervaring met anime, deze kijk was onderdeel van mijn eerste anime reis, langs de meest gewaardeerde anime films. Tot nu toe wel mijn favoriet, na het kijken van een stuk of 10 titels (veelal klassiekers).

Waar ik animatie de laatste jaren steeds meer heb leren waarderen, is dit weer een film waar ik dan toch minder mee kan. De film voelt zeker de eerste helft toch wat puberaal aan en dat wordt versterkt door de veel te opvallende muziek. Het concept van de persoonsverwisselingen is wel een mooi uitgangspunt, dat in het tweede deel beter uit de verf komt. De animaties zijn dan ook het mooist. Het is jammer dat niet de gehele film die mysterieuze sfeer had.

En verder met de top 250 en daarmee tevens een genre na Disney, Pixar en Harry Potter waar ik vrees voor had, in dit geval Japanse animatie. Uiteraard is dat op vooroordelen gebaseerd is, dus uiteindelijk zit er niets anders op dan gewoon maar proberen.

Een ding is van af het begin af van duidelijk dat het er soms erg mooi uitziet in dit geval met de opening rond de meteorietenregen die zich omlaag door de wolken stort. Daarna is het toch vooral zoeken rond het jongetje en het meisje met een apart soort connectie. Zoals reeds gezegd ziet het er hier en daar mooi uit, heeft de muziek redelijk fases, en is het toch vooral speuren in afwachten op een diepere betekenis. Want buiten de prachtige mooie timelapse is de k-pop tenenkrommend, horen we een hoop overacting en Aziatisch gejengel en gejammer, en lijkt de verbinding tussen Taki en Mitsuha te stranden in een hoop puberaal en kinderlijk geneuzel met een zoektocht als gevolg.

Maar dan toch, de gehoopte diepere laag komt toch plotseling opzetten met een bijzondere ontdekking die meer vraagtekens dan antwoorden geeft. Waar het de vraag en twijfel was wat de inhoud nu eigenlijk precies ging worden, bijvoorbeeld een soort van verbinding, connectie of voorbesteming, ontwikkelt Your Name zich plots tot een animatie versie van Interstellar met de boodschap van Taki, en heeft het geheel het tweede deel toch een aparte en intrigerende prikkel en vibe over zich. De poging van Mitsuha en Tessi om zou veel mogelijk levens te redden vind ik dan weer niet zo bijzonder maar de afloop met Taki en Mitsuha heel wat jaren verder dan wel weer.

En zou blijkt Your Name toch best wel een intrigerende geheel te zijn met bepaalde pluspunten. Ik las onderandere dat er een connectie zou zijn met de atoombom op Hiroshima of Nagasaki maar daar ontbreekt mij het qua inzicht verder aan. Zoals reedsgezegd vergelijk ik de film liever met Interstellar en zit er een fraaie boodschap in omtrent het vinden van je soulmate en het idee dat liefde en lotsbestemming aan tijd, ruimte en zelfs de dood voorbijgaat. Wat het cijfer betreft zijn er toch een aantal afwegingen, zo heb ik nog steeds niets met de animatie, en wordt het eerste deel overheerst door hysterisch geneuzel dat zo rond de twee sterren verdient. Toch trekt de boodschap van het tweede deel de film op geslaagde wijze vlot en komt het uiteindelijk op 3,5 sterren terecht wat mij betreft.