Rinne (2005)

Wat begon als een cliche aziatisch horrorfilmpje draait toch uit op een goede sfeervol film. Wie op schrikmomenten zit te wachten komt bedrogen uit want die zijn er weinig tot geen in deze nieuwe Shimizu. Ook heeft het niks weg van zijn vorige film Marebito, die vooral erg vaag was.

Maar er hangt een heerlijke beklemmende sfeer, waardoor het toch aardig spannend blijft. Na Kansen en Yogen de derde en ook wel de beste uit het J-horror theatre

Takashi Shimizu bewijst met Marebito en Rinne maar weer dat hij veel meer kan als Ju-on the grudge dikke 4*

Afgezien van z'n Amerikaans werk doet Shimizu leuke dingen de laatste tijd. Rinne is niet de ommekeer in het horrorwerk dat een Marebito wel was, maar het is een welgekomen variatie.

Zoals Linn al zegt, Rinne moet het niet hebben van schrikeffecten. In eerste instantie valt dat minder op, aangezien de andere typische elementen (kleine enge meisjes, geesten) nog wel aangewend worden. Langzaamaan merk je echter wel de shift in sfeer. Er wordt meer gespeeld op een otherworldly sfeertje, iets bovennatuurlijks dat mysterieus is, maar daarom niet meteen erg eng of bedreigend.

De film heeft verder weinig verrassingen in petto (met de titel en de eerste 10 minuten kom je al erg ver), maar het sfeertje weet zich wel steeds beter door te zetten. En zo kom je geïnteresseerd de eerste 70 minuten door, zonder al te veel echt nieuwe dingen gezien te hebben. De laatste 20 minuten schakelt de film dan nog een versnelling hoger en wordt het echt boeiend. Vooral het sterk gebruik van de (wonderlijk creepy gedesignde) pop maakt enkele scenes onvergetelijk.

En zo is het een leuke film, die niet zozeer verrast, als wel een sterke accentverschuiving legt. Fijn filmpje, lange tijd geleden dat ik nog zo genoten heb van een Aziatisch horrorfilmpje. Aangename 4*, met name dankzij het erg sterke einde.

Zeer zenuwslopende horrorfilm die je zeker niet snel zult vergeten. Alleen Onderhond, kun jij mij specifiek het einde uitleggen, snap het volgende niet : Het meisje en het jongetje zeggen voortdurend tegen die dame (die de prof moet voorstellen na reincarnatie??) voor altijd samen, dat begrijp ik niet echt. Ook sterven volgens mij alle mensen van de filmcrew omdat ze reincarnaties zijn van de slachtoffers toch? Of heb ik het helemaal mis? Waarom sterft die prof/dame dan niet en waar slaat die scene met die lopende pop op tegen het eind e.d.? Tot slot lacht ze ineens nadat ze eerst gek wordt in de isoleercel, waarom zo'n einde? Ik tast wat dat betreft in het duister. Verder een aanrader voor de liefhebber van enge psycholigische horror, ****

P.s. = Keek de film met engelse subs, dus misschien lag het ook daar aan, sommige scene's gingen nogal snel

Wat ik me nog kan herinneren is dat de hele filmcrew een reïncarnatie is van alle slachtoffers. Het antwoord op de andere vragen zal ik je vrees ik schuldig moeten blijven. Zo'n dingen moet je mij niet vragen bijna een week na datum . Sowieso neem ik het verhaal bij dit soort films ook vaak maar voor lief.

Wat ik denk is dus dat die kinderen haar zullen blijven achtervolgen en altijd bij haar blijven hangen omdat zij de reincarnatie is van de professor en dat ze daarom telkens zeggen 'together forever' Als soort van straf, sterft ze niet maar zit ze in een inrichting


Maarja dat is mijn interpretatie eraan..ik zou er niet te veel over na gaan denken

Ok, thanx Linn en Onderhond, ben echt zo'n type die alles duidelijk wil weten (erg he ), daarom had ik ook erg veel moeite met bijvoorbeeld Donnie Darko, haha!

grappige film, 't verhaal was redelijk. wel ben ik wat moe aan het worden van dit soort japanse films. heb ze nu wel gezien. soms erg traag en de schrik effecten kennen we nu wel. slecht ? nee! goed? ook dat niet.... 2.5

Die pop was wel creepy en geluids effecten ook maar fim was veel te traag gefilmd waardoor het een beetje slap was. Misschien ooit een remake maar dan amerikaanse versie zoals de remake van the ring. Niet The Grudge want ik vond de orginele Yu-On veel beter.

Wat een geweldige film is dit. Bijna spannend van begin tot eind, hoewel de film een klein beetje traag op gang komt. De tweede helft van de film en de plot twist maken het ruimschoots goed. Bovendien vond ik het acteerwerk van de hoofdrolspeelster bijzonder goed, hoewel ik nog nooit van haar gehoord heb. De vergelijking tussen The Grudge en deze (welliswaar minder bekende) veel betere film onterecht.

5*

alleen de pop was wel cool, verder totaal geen spanning, of je moet niks gewend zijn. tetta sugimoto doet haar rol zeer goed. maar vond de film verder vies tegenvallen.

2.5*

Weer een aardig filmpje van Shimizu, toch een regisseur om in de gaten te houden. Eng of spannend is hij niet, ik vind het meer een mystery dan een horror, maar wel erg vermakelijk

Komt 1 Februari op Asiamania-dvd uit. Ik ben zeer benieuwt.

Ik vond de pop wel briljant en verslaat daarbij de poppen uit Saw en Dead Silence naar mijn mening. Vooral de eindscene was met samengeknepen billetjes en vol verafschuwing kijken hoe de pop met veel gekraak dichterbij kwam. Voor de rest zit er best wat spanning in, maar is het idd niet echt nieuw meer.

Hmmja was goed te doen dit , introfilmpje gaf me vertrouwen voor de rest vd film.

De pop vond ik persoonlijk niet zo briljant als die hierboven doet vermoeden, verder geniet ik altijd wel van het sfeertje in dit soort films.

Een tegenvaller wil ik deze film niet noemen maar qua 'engheid' had ik toch zeker meer verwacht. Misschien komt het omdat ik teveel gewend ben op dit gebied want zelfs de twee Ju-on delen vond ik altijd best grimmig qua sfeer. Bepaalde effecten in de film leken haast wel lachwekkend zoals het gezicht van die man dat verandert wanneer hij in de spiegel kijkt. In de scene waar dat meisje ineens in haar slaapkamer staat en, wanneer ze begint te ontwaken, snel maakt dat ze weg komt (in de weerspiegeling zie je het kleine meisje wegrennen). Of het toeval is weet ik niet maar normaal gesproken valt me zoiets niet zo snel op eerlijk gezegd.

Verder heeft de film wel een goed plot en heeft het toch een beetje dezelfde sfeer als Shimizu's Ju-on films. Bepaalde scenes vond ik dan weer wel creepy zoals die opgehangen schoonmaakster (lijkt verdacht veel op Takako Fuji: vrouw die Kayako speelde in Ju-on) die ineens stuiptrekkingen krijgt en dan natuurlijk die creepy pop. Vooral aan het einde maakt die pop heel veel goed. De hoofdrolspeelster was gewoon weer een typisch japans meisje met lieve en onschuldige oogjes en prachtig haar. Niks op aan te merken. Het hoord er nu eenmaal bij .

PS: Zal me niks verbazen als hier ook weer een Amerikaanse remake van komt.

Toch wel erg veel verwacht van deze film. Shimizu maakte de zenuwslopende horrorfilms Ju On: The Grudge en de Amerikaanse versies dus ik dacht dat dit ook wel net zo eng of zelfs nog enger ging worden. Nou het viel wel reuze mee. Ik kreeg geen constante kippenvel of ik zat ook niet verstijft in me stoel van angst wat ik meestal wel heb. Wil nog niet wegnemen dat er nog wel hier en daar creepy stuff inzit. die scene met die vrachtwagenchaufeur oa met al die gezichtjes in het bos of die andere scenes met die geesten.

Maar voor de rest was dit voor een horrorfilm vrij saai. Verhaaltje was wel goed maar echt bibberen deed ik niet. Die pop zag er ook eng uit maar die scene waarbij die pop sluipend op die meid afkomt (dat de meeste doodeng vinden) had van mij veeel enger gekunt. Misschien kwam het wel door het daglicht in de film en de chaotische drukke muziek die erdoorheen golft.

Kleine teleurstelling.

3,0*

Shimizu doet eindelijk eens iets anders dan een Grudge-film en dat doet hij prima. Hoewel ik die Aziatische spookfilms al een beetje zat begon te worden, is dit toch net een tikkeltje anders. Deze keer geen op wraak beluste geesten, maar(tja, de titel geeft het al weg) gereincarneerden. Heel beheerst gemaakt en een erg sterke climax. Een aantal verwarrende momenten, maar dat draagt ook wel weer bij aan de aparte sfeer.

Vond dit ook weer een geslaagde film van shimizu, haalt het grudge niveau nou net niet maar doet je nog wel continu bibberen.

4,0

Rinne (Reincarnation) is een Japanse horror-film, maar niet eentje zoals de meesten.

Hier geen bleke meisjes in witte jurken met lang zwart nat haar voor hun ogen. Dit is echt een spookverhaal zoals we ze hier niet vaak zien vanuit Japan.

Een beginnend actrice krijgt een rol in een horrorfilm aangeboden. Dit is echter niet zomaar een horrorfilm, maar een verhaal gebaseerd op een waar gebeurde tragedie.

De film waarin ze zal gaan spelen gaat over een professor die tijdens een familie-uitje, in een hotel, doordraait en zijn gezin en nog wat hotelpersoneel en gasten uitmoord.

Natuurlijk blijkt al snel dat er meer aan de hand is en blijken bepaalde mensen meer te maken te hebben met de tragedie uit het verleden dan ze zouden willen.

Dit gaat gepaard met de nodige geestverschijningen en visioenen.

Deze film lijkt nergens op de bekendere J-horror titels als Ringu of Ju-On. Ok, er is onder de geesten die de filmcrew stalken wel een klein meisje, maar dat houd je niet tegen in zo'n familiedrama.

De film is ook overal goed geacteerd. Bij de hoofrol actrice had ik aan het begin wel zo iets van "niet weer zo'n emotioneel gebroken stil meisje die bij alles wat gebeurd in elkaar zakt..." Dit gebeurt wel een aantal keer, maar het werkt niet op de zenuwen.

En het komt gewoon door de dingen die ze op dat moment mee maakt. Niet door een probleem uit het verleden wat door tig flashback-scenes moet worden uitgebeeld.

De film zit qua opbouw leuk in elkaar.

In het begin lijkt het heel even een standaard geestenfilmpje uit Japan te worden. Maar niets is minder waar.

Shimizu lijkt hiermee te willen laten zien dat er wel degelijk creativiteit in het Japanse horrorgenre zit en dat ze daar niet alleen maar lopen te taaien op het succes van de twee eerder genoemde franchises.

Rinne doet dus juist niet wat je van de gemiddelde J-horror die door A-film wordt uitgebracht verwacht.

De film blijft daardoor boeien van het begin tot en met de totaal onverwachte twist aan het einde.

Ik vind dat het een goede stap van A-film is om, na Infection, ook Rinne in Nederland uit te brengen.

Hopelijk gaat dit vaker gebeuren want er liggen nogal wat juweeltjes op dit gebeid te wachten.

Ik noem maar een "Suicide Club".

Als je Aziatische horror kan waarderen, maar ook wel eens iets nieuws wil zien op dit gebied kan ik "Rinne" oftewel "Reincarnation" aanraden.

4.0

Dit is inderdaad de reden waarom ik de film na 45 minuten heb stopgezet.

Vrij matige film met een doodsaai verhaal.

De regie en de acteerprestaties zijn ok, maar na een redelijk begin is de film een aaneenschakeling van saaie (en dezelfde) scenes.

Ben wel redelijk verrast door deze film. Had een slap aftreksel van ju-on verwacht, dat was het zeker niet.

Rinne heeft natuurlijk wel zijn typische J-horror verhaal. Het is niet echt verfrissend of nieuw, maar toch erg vermakelijk. Er zitten een paar erg spannende scenes in. De schrikmomenten waren ook erg fijn geplaatst (ze waren dus effectief). Vooral de scene met het ineens, lopende poppetje vond ik erg creepy en wekte stiekem wat kippenvel bij mij op.
Ook werd er nog is redelijk geacteerd.

Dus behalve dat het niet verfrissends is, heb ik er eigenlijk weinig op aan te merken.

Leuk een keer gezien te hebben.
* 3,5

Eigenlijk verwachtte ik een beetje de standaard-Jappen-horror.

De DVD lag dan ook al jaren werkloos in de kast, maar goed zomervakantie, dubbele filmkijkproduktie, laat ik hem toch maar eens kijken dan.

En wat blijkt...niks geen standaard Jappen-horror, maar een briljante mind-fuck met echo's van de klassieke "The Haunting".

Meesterwerkje!

Voor een Japanse horror best aardig. Heel eng is de film niet, maar toch redelijk sfeervol met een vrij aardig plot. Toch doen Aziatisch horrors mij over het algemeen niet veel.

Overigens, iemand opgevallen dat op het moment dat de professor aan het doodbloeden is nadat hij zichzelf met zijn mes stak, er net voordat het beeld na de volgende scéne gaat, een hoofd te zien is die om het hoekje van de deur opening kijkt? Foutje, bewust gedaan of..?

http://img.photobucket.com/albums/v331/Glacius-etf/Face.jpg

Had er eerlijk gezegd meer van verwacht, maar op zich wel een vermakelijk filmpje.

Het wordt nergens echt eng, maar het verhaal is op zich wel interessant en de actrice zet haar rol goed neer.

3,0 Sterren.

Saai, saai, saai. Film gaat vanaf minuut 1 bergafwaarts met een érg slecht laatste halfuur. Waar het begin van de film nog wel te pruimen viel. Nee, Reincarnation was niet mijn favoriete Aziatische horrorfilm.

Het begint allemaal lekker standaard, een klein 'eng' meisje zien we steeds weer terugkomen, echt eng wordt het helaas nergens. Maar afgezaagd helaas wel. Op zich is hier allemaal weinig op aan te merken, de acteerprestaties zijn niet slecht, af en toe is het best angstaanjagend maar helaas af en toe ook wat voorspelbaar.

Helaas lukt het regisseur Shimizu niet echt om een lekkere sfeer op te roepen. Dat lukte hem wel bij een film die ik eerder van hem zag, Ju-On. De film haalt op geen enkel moment het niveau van Ju-On.

Maar het keek allemaal wel lekker weg, de conversaties waren gelukkig niet slaapverwekkend, en de film eromheen, 'De Herinnering' was een leuk gegeven waar aardig gebruik van wordt gemaakt.

Maar het laatste halfuur had ik toch af en toe even moeite om te blijven opletten, want hier werd het toch wat saai en afgezaagd. Maar de echte schrikmomenten bleven uit, en puur op sfeer kon deze film het ook niet redden. Helaas, net geen voldoende.

Erg mooie poster dit. Binnenkort maar eens zien of de film er even mooi uit ziet.

Na Onderhond zn positieve mening over 1 van mn favo horrorfilms 'Marebito' en een hoog cijfer voor deze dacht ik; dit wordt ook wel wat. Helaas was ik teleurgesteld. Paar leuke shots en een spookverhaaltje met een leuke einde, maar nergens spannend, heel vernieuwend of indrukwekkend. Jammer, maar vermakelijk.

Rinne is een fijne verrassing die een avond goed weet te vermaken. Het ziet er allemaal uit alsof het een typische Japanse horror gaat worden: schattige meisjes, geestenmeisjes en vele shots waarin meisjes worden aangestaard door ondode meisjes. Deze voorbeelden zitten er allemaal in maar het interessante verhaal en setting zorgen ervoor dat het allemaal wat bijzonder is. De film barst van de sfeer en het fijne acteerwerk zorgen voor een leuke ervaring. Zeker niet een van de beste Japanse horror maar ook zeker niet een slechte. Ik verwacht ondertussen niet minder van de Japanners: prima horror.

Naar mijn idee is er niet een karakter waar het verhaal om centreert. Twee dames delen eigenlijk die eer: Yuka en Karina. Ze bewegen parallel aan elkaar en geven de film een frisse blik. Terwijl Yuka opgezogen wordt door de film waarin ze speelt, gaat Karina meer op onderzoek uit. Dit alles zorgt voor interessante plotwendingen en een fijn stukje cinema.

Het hotel is simpelweg magistraal gekozen. Het hotel onderscheidt direct door de aparte bouw. Ideale setting voor een horror en heeft zich als zodanig meer dan bewezen. Het zorgt allemaal voor een lugubere sfeer. Het hotel verdient vind ik zelfs een notering in het rijtje van engste spookhotels waar bijvoorbeeld het hotel van The Shining ook in staat.

Rinne is een originele horror die van begin tot eind boeit. De karakters zijn interessant en de locaties ogen een lugubere sfeer. Het gebrek aan goedkope schrikeffecten is ook zeker een verademing. Een aanrader voor alle horror fans. Als je deze trouwens gaaf vindt dan raad ik je ook aan om de Thaise horror film Coming Soon (2008) te zien, een film met dezelfde interessante opzet.

Lastig te beoordelen prent die behoorlijk sfeervol maar tegelijkertijd nodeloos verwarrend is. Dat er niet altijd een pasklaar antwoord in de ontknoping geserveerd wordt, hoeft op zich geen probleem te zijn (zeker niet in dit genre), maar in dit geval liepen heden/verleden, leven/dood en waan/realiteit net teveel door elkaar terwijl enkele gebeurtenissen toch duidelijk anticiperen op een soort verklaring. Ik denk bijvoorbeeld aan de speurtocht van de studente en de gesprekken met een overlevende van het bloedbad. Net die contradictie maakt het verwarrend, waar je in de droomcinema van pakweg David Lynch rustig kan verdwalen zonder je zorgen te hoeven maken over de chronologie en betekenis van het getoonde. Gelukkig bevat Rinne enkele gruwelijke en zeer donkere, sfeervolle scènes waarbij ik geregeld aan Fulci’s The Beyond moest denken, ook al is er inhoudelijk geen enkel verband. De finale is een langgerekte lijdensweg van het hoofdpersonage met best wel grafische en griezelige beelden. Alleen daarom zou je Rinne al moeten zien.

De Japanse regisseur Takashi Shimuzu is natuurlijk bekend van de (6) Ju-on - films. Tussen de twee Amerikaanse bewerkingen in, vond hij de tijd om deze stukken geslaagdere en meer geïnspireerde film te maken. Geen pure (J-)horrorfilm, maar meer een psychologische thriller gecombineerd met wat drama. Een bizar moordmysterie. Samen met Nagisa Sugiura proberen we erachter te komen wat er precies gebeurd is in het hotel waar een man het personeel en zijn gezin heeft uitgemoord. Enerzijds speelt zij in een film die handelt over die moord, hiervoor zijn de gehele crew en cast naar de plek des onheils gereisd. Anderzijds krijgt zij steeds vaker visioenen van die bewuste tijd in het hotel. Nu heeft de film een gelaagde vertel-structuur. Wat betekent dat verschillende scenes in het heden, het verleden,visioenen en aan het einde ook nog 8mm-homevideo dwars door elkaar lopen. Je moet dus goed je aandacht erbij houden! Het thema van reïncarnatie is zeer boeiend, een onderwerp dat niet veel te zien is, voor een horrorfilm. Ook de “typische” elementen uit het J- horrorgenre zijn vertegenwoordigt en ook een enkele jump-scare zit erin. Echter wordt alles goed gedoseerd en de pop van het meisje hoort bij één van de engste creaturen uit de filmgeschiedenis. ‘Reincarnation’ kan zich makkelijk staande houden tussen psychologische horrorfilms of thrillers als ‘The Shining’ en ‘Psycho’ Heerlijk griezelig en daarnaast ook nog intrigerend.

Ik vond het een vermakelijke film en ik vond em erg sfeervol (maar daar zijn die Japanners natuurlijk ook wel meesters in en Takashi Shimizu is naar mijn mening ook wel 1 van de betere!)

Vond de film wel ontzettend vaag met dat 2e meisje die naast de hoofdrol speelster ook veel gevolgd werd. Voor de rest viel op het laatst de meeste dingen wel op zijn plaats maar ook bij veel dingen nog vraagtekens. Bijna op het eind met die pop die loopt vond ik nog wel lekker intimiderend en creepy!

Kortom: Goed acteerwerk, vaag en prima verhaal en goeie plot die wel beetje voorspelbaar was maar ook wat onverwachtse dingetjes had!

☆3,0

Slappe horrorfilm, die na een redelijk creepy begin snel afzakt naar bedenkelijk niveau. Regisseur Takashi Shimizu is een expert binnen het genre en zou met dit materiaal wel raad moeten weten, maar afgezien van enkele kippenvel-momenten in de eerste paar minuten bakt hij er weinig van. De plot is erg repetitief en vaag; de personages niet boeiend.