Kokoda (2006)

Goed gemaakt en realistisch in beeld gebracht. Erg spannend. Mooie poster ook. Oorlog blijft waanzin.

Rauwe oorlogsfilm met een claustrofobische sfeer. Realistisch gefilmd, naturel geacteerd en gelúkkig zonder romantisch nevenplotje. Geen helden(daden) maar soldaten die in hun broek schijten van angst. Er wordt niet echt een poging gedaan om personen uit te diepen. Gevoelens van ingetogen tot losbarstend worden welliswaar getoond, maar nergens verlangt men van de kijker (geforceerde) emotie. De camera observeert en registreert slechts, maar dan wel van een soms beangstigende nabijheid.

Mooi gezegt

Grierson... Familie van? Zal wel niet.

En zo was het.

Met af en toe behoorlijke geweldadige scene's.

Zeker een goeie film, echter doordat er geen echt spannend verhaal achter zit, ook wel een beetje trage film.

Ben een paar keer weg gedommeld.

ondanks dat het allemaal waar gebeurd is, kon de hele film me niet echt boeien, het kostte me ook moeite om de aandacht erbij te houden, niet dat het zo'n ingewikkeld plot was, maar gewoon omdat het me allemaal weinig boeide dus 2*

Wat een verschrikkelijk langdradige film was dit zeg... hij wist me geen moment te interesseren en heb hem met tegenzin afgekeken.

Toch nog 2* voor de moeite, meer verdient hij zeker niet.

goed geacteerde, realistische oorlogsfilm.

het grote nadeel is het script, de film hangt aan dunne draadjes aan elkaar.

mooi camerawerk!!

deze film kan niet tippen aan full metal jacket, saving private ryan, of platoon.

3*

Vreselijke saaie film, wist me geen moment te boeien. Wel sterke dialogen maar dan houdt het ook wel op. Een 2,5 voor de moeite.

alla de thin red line stijl in mijn opinie. Geen slechte film maar zeker ook geen topper

3 sterren

een matige thin red line, wat incoherent

wél mooie beelden, realistische taferelen en gedreven acteerwerk

niet slecht

Ik vond het ook een saaie film

So die poster man heeft duidelijk een acteerlesje gevolgd. De cursus bang/boos/uitdagend kijken is een succes.

Redelijke oorlogsfilm die zich afspeelt in het verre maar vooral mooie Nieuw Guinea.

Dit maakte voor mij het kijken wel een stuk aantrekkelijker.

Het is een standaard film gebaseerd op een groep soldaten die er met weinig tegen velen voor komen te staan.

Er is wel goed te zien hoe situaties zich ontstaan en hoe deze groep mensen er voor staan in hun kans op leven en dood.

3 sterren.

De film was langdradig maar wel super mooi gemaakt. Realistisch gefilmd. Dat was het wat mij echt boeide aan de film. Ook de vechtscenes waren erg mooi gefilmd en geacteerd. Het mindere is gewoon de traagheid waarin de film door duurt.

Een harde realistische oorlogsfilm.

Dit keer niet over een regiment Amerikanen, Britten of Russen... maar Australiërs. Hierin volg je een groep jonge vrijwilligers die zonder training, ervaring en voldoende uitrusting het tegen enkele duizenden Japanners opnemen.

Qua setting ben ik al beetje mee bekend (The Great Raid). Het is wat anders dan vechten in gebombardeerde steden of Franse landschappen. De jungle zelf ziet er mooi, gevaarlijk en realistisch uit. Ook is het mooi op beeld.

Het acteren was behoorlijk goed, elk personage zag er doodsbang uit i.p.v. op z'n Call of Duty 30 man neerknallen. Nadat hun positie wordt ondergelopen, wordt het een kat en muis spel tussen de jonge overlevenden, die z.s.m. naar hun kamp willen gaan, en de Japanse soldaten, die oprukkend Australië binnen willen vallen. Alle contacten met de vijand zag er prima uit, niet te rommelig - met een prachtig soundtrack ondersteunde de muziek een scène goed. Een sterke scène was het mogelijke afscheid nemen van de 2 broers. Erg ontroerend, laat staan om jezelf in zo'n positie te zetten. Van de vijand zag je niet erg veel, meeste kon je hun gezichten niet duidelijk zien. Toch verrassend en nieuw voor mij.

Een prima film waar oorlogsliefhebbers een ander eenheid van een ander land kunnen volgen.

Een no nonsens oorlog film die de realiteit veeel beter weergeeft dan het soort "Rambo-films"

Goede oorlogsfilm die de realiteit van de strijd in de jungle goed weergeeft.

De bloederige verwondingen, die in vele films niet worden getoond, worden hier wel duidelijk weergegeven, wat de waanzin van oorlog nog maar eens beklemtoont.

De film heeft een praktisch onbekende cast, en ook dat komt de film ten goede.

Kortom: gebaseerd op ware gebeurtenissen en men heeft dat ook duidelijk getoond, zonder doekjes om te winden.

Weet eigenlijk niet zo heel goed wat ik met deze film aan moet. Bij vlagen erg saai, en bij vlagen boeiend... De film is nogal traag waardoor ik als kijker op sommige momenten bijna wegdommelde, zulke momenten werden dan weer afgewisseld met wat boeiende stukjes als een dialoog of een vuurgevecht. De sfeer is wel echt uniek, erg beklemmend, en de regiseur weet een bepaald gevoel van uitzichtloosheid erg goed op de kijker over te brengen. Ook de beelden van de jungle zijn erg mooi, en ik heb nog nooit de jungle in een oorlogsfilm zo realistisch en rauw ervaren als bij deze. Maar toch wist ondanks dat allemaal de film mij niet altijd te boeien, en begon ik na 45min al op het klokje van mijn speler te kijken, en dit heb ik vervolgens nog een aantal keer gedaan.

Voor een onvoldoende is Kokoda echt te goed, maar voor meer dan 3* was hij naar mening toc te saai en langdradig. 3* dus.

Zeer matige film, slecht verhaal, slecht acteerwerk en totaal geen spanning. Nadeel is ook de vele donkere scenes. Het kon mij niet genoeg boeien daarom geef ik een halve ster.

Geen onaardige film maar ik miste enige bezieling van de regisseur.

Goed geacteerd en had dit niet verwacht. Helaas werd er veel te veel gepraat met (veel) te weinig actie. Jammer.

Wat een gedrocht deze film. Totaal geen binding met de karakters, verhaal erg incoherent. Actiescènes ronduit slecht net als het acteerwerk. Ook al hou je van oorlogsfilms, deze zou ik links laten liggen.

De film kon me niet echt boeien, moeilijk om je aandacht er goed bij te houden. Zit dan ook veel te weinig aktie in.

Nieuw Guinea, 1942. De Japanners naderen Port Moresby, waardoor een invasie van Australië gevaarlijk dichterbij komt. Het Kokoda-pad is daarbij van cruciaal belang. Maar aangezien de meeste Australische troepen elders zijn ingezet, is het aan het 39ste bataljon, een bataljon vrijwilligers (choco’s) om het Kokoda-pad te verdedigen. Een groepje soldaten op een vooruitgeschoven post wordt door het Japanse leger afgesloten van de rest en moeten zelf de weg naar hun kamp zien terug te vinden.

Doordat de focus meer is komen te liggen bij de overlevingsstrijd in de jungle van een paar mannen en er verder maar weinig wordt in gegaan op de gebeurtenissen van de oorlogsstrijd verliest de film nogal aan kracht. De actiescènes zijn vaak maar kort of als ze dan eindelijk zijn afgelost door het Australische leger, niet te zien. Daarbij komt doordat het schetsmatig scenario; ze personages niet heel overtuigend weten neer te zetten. De soldaten blijven druipende schimmen in het junglerijk. Daarnaast komen de suggestie die wordt gewekt en de feiten die aan het begin van de film worden gepresenteerd niet geloofwaardig over. Positief kan ik nog wel zijn over de sporadisch maar spannende schermutselingen met de onzichtbare vijand en het feit er geen enkele romantische sub-plotje is te zien.

Kokoda, een oorlogsfilm die mij na de recensies gelezen te hebben niet tegenviel. Je krijgt wel contact met de groep waarin o.a. 2 broers inzitten als soldaten maar om eerlijk te zijn is 'choco's' en 'intellectuelen' mij nog niet geheel duidelijk. Ik vermoed dat de Australische soldaten de laatste groep zijn en de eersten de buitenlanders van over de hele wereld. 'Choco's' waren gewoon ook blanke soldaten volgens mij.

Aussies waren trouwens wel blij met de jongens die de trail bevochten tegen de Japanners want zonder hun hulp was Australië bezet geweest.

Zoals ik al zei, een redelijke oorlogsfilm die nu en dan beste wat vonken laat zien, jammer dat de Japanners niet persoonlijk in het verhaal voorkomen, hiervan zie je alleen de neerstortende aanvallers.

Een 6+.

Voor mij een totaal onbekende film die geweldig van start gaat, daarna afvlakt tot middelmaat om op bepaalde momenten weer op te leven. Grootste conclusie rond deze film is toch wel dat het meer drama dan oorlog is en de film niet slecht is, maar er zeker ook meer uit te halen geweest was.

Aan het begin zal het niet liggen. De voice over introductie met de verloren persoonlijke attributen is fraai. De eerste minuten daarna ook waarin een haast onwerkelijke en griezelige sfeer geschapen wordt met ontbering, lijden en een onplezierige soundtrack. Even lijkt de sfeer op een semi-griezel film die uiteraard goed zou kunnen in de beklemmende dichte jungle en zuigende modder. Helaas wordt deze fantastische lijn niet doorgetrokken. Dit zou ongetwijfeld een unieke en geweldige film opgeleverd hebben.

De film vervolgt daarna in een behoorlijk maar redelijk standaard beeld van soldaten, niet helemaal opgewassen voor hun taak, de gebruikelijke soldatenhumor, de lastige omstandigheden en uiteraard de persoonlijke besognes. De eerste schietpartij zit er erg matig uit, doch benadrukt het ook de chaos in dergelijke omstandigheden in de jungle. De groep valt uitelkaar met vlucht tot gevolg. Heel even in het donker en met de gevangname van Bluey dreig de film naar de veel duistere toon zoals in het begin. Maar helaas wordt dit weer niet doorgetrokken.

The 39th Battalion valt sowieso op als film die eigenlijk ver van oorlog blijft en zich meer op het drama aspect richt. Het eindresultaat is vanuit dat oogpunt niet slecht maar brengt ook niets nieuws onder de zon. En eigenlijk wijt ik dat toch het meeste aan de koers die, na de tot de verbeelding sprekende opening, gevoerd wordt die te traditioneel en middle of the road is. Waanzinnig waren die momenten in de blubber, die ongemakkelijke muziek en die sfeer die bijna psychologische griezel te noemen was. En wat had het lijden, de angst, die sadistische Jappen en de dichte spookachtige jungle van Nieuw-Guinea zich daar goed voor geleend. Het resultaat is dan ook redelijk, maar hier was met meer fantasie wellicht iets heel bijzonders van te maken geweest.