Au Nom de Ma Fille (2016)

Het lijkt er af en toe op dat er in de filmwereld en dan vooral in Hollywood geen enkel creatief idee meer te vinden is. Remake na remake, reboot, hetzelfde verhaal in een andere setting. En dan ineens weer zo’n film als deze, die aantoont hoe volstrekt bloedeloos dat allemaal is, en dat de werkelijkheid af en toe behoorlijk wat absurder is dan de scriptschrijvers uit hun pen kunnen krijgen.

Want wat een volstrekt absurd verhaal krijgen we hier te zien. Hulde aan de acteurs dat zij tamelijk onzelfzuchtig hebben willen deelnemen, want ze staan buitenspel in dit drama - hoe goed je ook zo’n rol neerzet, niemand die daar iets van onthouden zal. Want het gaat over de volstrekt absurde echte wereld, waarin sommige mensen zich kennelijk aan elke vorm van gerechtigheid kunnen onttrekken, en daarin gesteund worden - actief of passief - door de maatschappij die we gevormd hebben juist om dat soort excessen onmogelijk te maken.

Wat ik even niet snap is dat dit verhaal in Nederland kennelijk nauwelijks de media gehaald heeft. Stonden die ook aan de kant van de brave dokter? Of heb ik zitten dutten…

Docudrama over de justitiële beerpunt inzake een kinderverkrachter annex –moordenaar, die —dankzij de vaak frustrerende, maar niet aflatende zoektocht van een vader naar gerechtigheid— in de loop van drie decennia steeds verder opengetrokken wordt.

Nog afgezien van het waargebeurde, rechttoe-rechtaan verhaal maakt vooral Daniel Auteuil indruk als de verbeten vader. Het resulteert in een meeslepende film over gerechtelijke miskleunen, zo’n beetje een specialiteit van regisseur Vincent Garenq zo lijkt het.

Opdat gerechtigheid zou geschieden....

Topacteur Daniel Auteuil schittert als de vader die gedurende vele jaren van zijn leven onverzettelijk poogt de schuldige van de dood van zijn tienerdochter voor de rechtbank te krijgen en te doen bestraffen.

Ge gelooft het echt niet op hoeveel tegenkantingen hij hierbij stuit en men "moet" zich wel afvragen hoe betrouwbaar de rechtspraak, over de grenzen heen, ook wel is. Onvoorstelbaar dat het zoveel jaren heeft aangesleept, en dan nog, en om te huilen hoe aanvankelijk de klachten als "niet ernstig genoeg werden bestempeld" en van tafel geveegd werden of in de klassieke doofpot gestopt.