All Quiet on the Western Front (1979)

Redelijke remake van de klassieker uit de jaren 30, die we tijdens een paar geschiedenislessen op school hebben bekeken (waarom dan niet voor Milestone's film gaan zou je dan zeggen, maar goed). Het verhaal van Remarque blijft schrijnend en prachtig tegelijk.

3*.

Goed gemaakt, ook een goede blik in wo 1.

Bij Bart Smit is ie voor 4 euro's

3,0*

Dat is zeker een goede deal!

Voor mij een van tevoren onbekende film. Zeker bekijkenswaardig en inderdaad speelt Ernest Borgnine erg goed (de ouwe knakker leeft nog steeds, zag ik op Imdb!). En ook Johnny-Boy Walton (wat een droplul vond ik die altijd in 'The Waltons') doet het prima.

Ik vond het eerst raar om een film over de WO te zien vanuit het oog van de Duitsers. Maar uiteindelijk maakt dat niet echt heel veel uit. Het gaat ook niet over patriotische helden, maar laat vooral het leed van de oorlog zien. De gevechten in de loopgraven, het harde leven, hoe de soldaten jaren vechten om kleine stukjes grond. Dat de Duitsers Engels spreken valt te begrijpen omdat het een Amerikaanse tv-films is. En het is voor Amerikanen al moeilijk om met andere talen te werken. In Amerikaanse films, zeker uit die tijd en vooral als ze voor tv gemaakt zijn, spreekt iedereen Engels, ongeacht vanwaar je komt. Als je geluk hebt krijg je nog een accent mee.

Een zekere aanrader, al denk ik dat de originele versie uit 1930 zeker niet moet onderdoen. In elk geval verplichte kost voor scholen. Over de 1e WO die mogelijk nog gruwelijker is (no offence voor de miljoenen joden natuurlijk) dan WO II. Maar daarover zijn minder films gemaakt. En films helpen wel om dergelijke zaken in gedachten te houden. (Denk aan Saving Private Ryan, Schindler's List, Der Untergang, ...)

Eerder een lachwekkende film dan een erg goede. En dan met name de effects. Genoeg Pief, Poef, Paf maar weinig moois. Einde is wel erg grappig met die headshot

2,5*

Zwaar teleurstellende remake op een meesterwerk uit 1930. Waar het origineel zeer sfeervol en vooruitstrevend was voor zijn tijd, kwam deze versie sfeerloos en hopeloos gedateerd over, sterker nog, ik vond de versie uit 1930 er stukken beter uitzien dan deze. Het acteerwerk was beneden de maat, de soundtrack stelde niet veel voor, het camerawerk was heel standaard en de slagvelden waren in de originele versie veel professioneler in beeld gebracht. En dat voor een remake die bijna 50 jaar later gemaakt is dan het origineel.

Ook miste bepaalde scènes hun kracht in deze remake, zo krijg je ook hier te zien hoe Paul Baumer na een lange tijd zich in de loopgraven te hebben begeven, een revalidatieverlof krijgt. De scènes van zijn thuiskomst, zijn conversatie met zijn chauvinistische leekracht e.d. missen hier hun kracht. In het origineel zie je hoe Baumer de klas binnenwandelt van zijn leerkracht en een conversatie voert met hem waar de leerlingen bijzitten en hem en de leerlingen duidelijk maakt dat de hele oorlog uiteindelijk één grote waanzin is en dat ze in de loopgraven niets anders doen dan proberen in leven te blijven, daarbij krijg je als kijker de reactie te zien van de leerlingen die Baumer uitfluiten. In deze versie is het een privégesprek tussen de leerkracht en Baumer zonder de leerlingen en was de 'speech' van Baumer minder indrukwekkend.

Ook het einde was veel krachtiger in het origineel: de eindscène met Baumer die met zijn hand naar een vlinder reikt deed me veel meer dan de scène met Baumer die een tekening van een vogel maakt en een headshot krijgt. Ik vond ook de overlapping van soldaten die naar het front trekken en de soldatengraven een knap eerbetoon in het origineel, in deze remake volgde na de eindscène gewoon meteen de eindcredits.

Eén van de meest teleurstellende remakes die ik ooit zag, maar zelf al was dit geen remake had ik de film dezelfde score gegeven aangezien dit zo'n typisch voorbeeld is dat niet alle oorlogsfilms per definitie goed zijn. Een film om snel te vergeten..

1.5 sterren

De film komt uit 1979, dat speelt ongetwijfeld een rol. Maar ik heb toch al aardig wat van dit soort oorlogsfilms gezien. Soldaten die opgeleid worden en moeten gaan vechten waar ze aan het front dan geconfronteerd worden met de gruwelen van een oorlog. In dit geval de eerste wereldoorlog. Die was héél héél erg en er zijn ongelooflijk veel slachtoffers gevallen per vierkante kilometer. Zo zinloos.

Misschien komt het ook dat ik het bewuste gebied in Frankrijk meerdere malen bezocht heb. Vooral rond Verdun en Ieper. De vele vele oorlogs begraafplaatsen met nog heel veel meer witte kruizen zijn echter aanzienlijk indrukwekkender als deze film.

Dat was echt.

En in de echte oorlog spraken de Duitsers ook Duits .......

Matige oorlogsfilm. Weinig interessant verhaal. Een film die het vooral moest hebben van de veldslagen, die overigens niet erg indrukwekkend zijn en eerder lachwekkend. De thematiek tussendoor was bij vlagen wel goed, maar vaak niet echt interessant en soms zelfs saai te noemen.

Ik hoop dat het orgineel veel beter is.

2,5*

Aardige film over de eerste wereldoorlog.

Goed geacteerd en mooi in beeld gebracht.

Ook het trainen ect was prima gedaan.

3,5 ster

Redelijke oorlogsfilm waarin we een groep jongens volgen die zich aanmelden als soldaat ten tijde van de eerste wereldoorlog. De film ziet er goed uit (zoals de modderige loopgraven) en verveeld niet. Ook het acteerwerk valt weinig op aan te merken. Maar echt aangrijpend wordt het eigenlijk nergens, en dat is toch wel een gemis hier. Een kleine 3 sterren.

Geen slechte film, maar ik had er toch een pak meer van verwacht. Eerste slecht punt van de film is het feit dat de Duitsers Engels praten. Op zich geen enkel probleem (dat komt wel in meerdere films voor), zijnde het niet dat sommige dingen dan toch in het Duits zijn (zoals bijvoorbeeld de zinnetjes op het schoolbord). Dat kwam nogal dom over vond ik. Verder zitten er ook een aantal enorm langdradige stukken in, die echt voor geen meter boeiden. Dan wel weer prima zijn de actiescènes, die keurig en met veel realisme in beeld werden gebracht.

Een redelijke film over de wreedheid van de Eerste Wereldoorlog. Maar in zijn geheel zeker niet beter dan het origineel en eigenlijk nergens echt indrukwekkend of meeslepend.

Vooral het camerawerk was niet echt bijzonder. De actiescènes waren onderhoudend, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Qua acteerwerk was het aardig. Donald Pleasence zet een aardige Duitse leraar neer, maar vooral Ernest Borgnine is erg goed als de oude ervaren soldaat. Wel is het jammer dat de Duitsers gewoon Engels spreken en door Amerikanen gespeeld worden. Een cast met echte Duitsers had de film ook meer authenticiteit gegeven.

Ik heb me verder niet verveeld, al zitten er zeker een paar langdradige stukjes tussendoor. Het einde was dan wel weer aardig, maar ook dat was in het origineel beter en indrukwekkender. Het is zeker niet heel slecht, maar het voelt allemaal wel een beetje als mosterd na de maaltijd.

In feite is deze All Quiet on the Western Front een beetje een overbodige film. Het voegt namelijk totaal niets nieuws toe, en is kwalitatief duidelijk minder dan het origineel.

2,5*

Ondanks dat het plot aanspreekt en het lastig is om een slechte oorlogsfilm te maken is het Mann toch gelukt met de remake van All Queit on the Western Front.

Het grootste probleem is dat je continu een afstand voelt tussen jezelf als kijker en wat er op het scherm gebeurt. De film slaagt er niet in om tot je door te dringen en daardoor is eigenlijk alles wat er op het scherm gebeurt een bijzaak. Je leeft niet mee met de personages, voor zover ze überhaupt een karakter hebben. Iedereen blijft redelijk anoniem, waardoor het je ook geen zak uitmaakt wat er gebeurt. Daarnaast is er een film met een soortgelijk plot die je wel bij de strot grijpt, Full Metal Jacket. De harde ontberingen tijdens de opleiding en het psychologische aspect komt daar veel beter tot z'n recht, ondanks een compleet andere setting.

Het helpt verder ook niet mee dat Duitsers allemaal Engels(Brits en Amerikaans) spreken, wat ook niet helpt om de kijker de film in mee te sleuren.

Her en der wat mooie scènes(het doden van die Fransman) en zijn de modderige loopgraven mooi vorm gegeven, maar het helpt niet om je emotioneel te betrekken in All Quiet on the Western Frond.

1,5*

Jaren geleden eens bekeken tijdens geschiedenis op de middelbare school. Vandaag (officieel gisteren) weer eens bekeken en ik vind het een beetje wisselvallige film. De acteurs in de bijrollen, Borgnine, Pleasance en Holm, stelen wat mij betreft de show. De overige personages komen, zoals hierboven al omschreven staat, niet over en daardoor leef je ook niet echt mee met ze. Verder vind ik dat de gehele cast er geen moeite voor doet om maar enigszins Duits over te komen, maar dat is ook nog wel een beetje de tijd. Veel (oorlog)films uit die tijd waren gewoon puur Amerikaans. Daarnaast vind ik het jammer dat ze het soms niet heel erg historisch accuraat hebben gemaakt. Zo doen de Engelsen blijkbaar niet mee aan deze oorlog (ze worden volgens mij niet 1 keer genoemd!) en worden de Amerikanen maar sporadisch genoemd ergens in de laatste helft van de film.

Deze film toont het absurde van oorlog-voeren. Hier in het jarenlang loopgraventreffen tussen Duitsers en Fransen op de Belgische grens. De klemtoon ligt op vernietigen, overleven en herleven. Het totale absurde van het toegelaten moorden.

Traditionele oorlogsbeelden goed weergegeven en goed vertolkt van een studentengroepje van opleiding tot de dood.

Gewoon voor zulke oorlogsfilms weinig woorden en 4 punten.

Verouderd , maakt geen indruk meer vandaag de dag. Ook helemaal niet spannend of aangrijpend.

De bedoeling was voornamelijk anti oorlog en dat is te weinig.

Dat Duitsers Engels spreken doet de film natuurlijk ook geen goed

This story is to be neither an
accusation nor a confession,
and least of all an adventure
for death is not an adventure
for those who stand
face to face with it.
It will try simply to tell
of a generation of men
who, even though they may
have escaped its shells,
were destroyed by the war.

Met bovenstaande tekst in beeld van auteur Erich Maria Remarque, begint de film.

Vorige week heb ik de Drama / Oorlog film "Die Brücke (1959)" herzien en gisteren was het de beurt aan deze remake (maakte als tiener zijnde vroeger veel indruk op mij), welke net zoals het origineel is gebaseerd op het autobiografische boek van Erich Maria Remarque, te weten " Im Westen nichts Neues" (het boek werd in 1933 verboden door Nazi’s en belandde uiteindelijk ook op de brandstapel). In deze verfilming komt de Eerste Wereldoorlog met al zijn verschrikkingen tot leven, met als duidelijke ondertoon een pleidooi tegen de oorlog (oftewel een anti oorlogsfilm).

Het verhaal begint in 1914, waarbij een groep 18-jarige Duitse schooljongens zich aanmeldt, onder aansporing (volgestopt met kennis, idealen en hoop om te vechten voor het vaderland en "Kaiser") van hun chauvinistische leraar Kantorek (Donald Pleasence), om te vechten aan het front in Frankrijk. Van het groepje schooljongens dat naar de frontlijn vertrekt overleven maar weinigen het oorlogsgeweld.

Op fenomenale wijze (gelijk al bij de circa 10 minuten durende opening van het verhaal met de fraai in beeld gebrachte loopgravenveldslag, waarbij vlak van te voren ook nog even iedereen kort geïntroduceerd wordt door de vertellende soldaat Paul Baumer) laat deze Oorlog / Drama film de gruwelijkheden (o.a. door machinegeweren, gas en vlammenwerpers) op de slagvelden van toen weergegeven, waarbij we o.a. te zien krijgen het leven in de loopgraven (o.a. voorzien van ratten), gasaanvallen en de zinloosheid om te sterven voor een paar meter terreinwinst.

Ook historisch gezien zit de film sterk in elkaar, met daarbij duidelijk veel aandacht voor details. Dit is o.a. te zien aan de diversiteit van de uniformen van het Duitse leger, waarbij de Duitse soldaten in het begin van de oorlog nog zogenoemde "punthelmen" droegen, die dan later werden vervangen door de bekende en beroemde Duitse "Stahlhelm" (voor het eerst in beeld te zien na circa een uur).

Het verhaal is op een sobere manier verfilmd, waarbij je buiten de gruwelijkheden op het slagveld, verder te zien krijgt hoe het thuisfront zich onwetend waande en hield ten opzichte van de oorlog en ook hoe de Duitse soldaten meer en meer vervreemden van het gewone leven. Dat is beiden met name te zien na circa 120 minuten, als Paul Baumer (Richard Thomas) even naar huis (naar zijn zieke moeder, vader en zus) mag, nadat hij gewond is geraakt (en hersteld in een ziekenhuis) tijdens een bombardement (fraai en indrukwekkend in beeld gebracht).

Het verhaal zit ook gewoon goed in elkaar en weet daarbij ook nog eens te boeien en te interesseren van de eerste tot de laatste minuut (duurt circa 150 minuten en dat is best een lange zit). Het einde van het verhaal is best tragisch (waarbij Stanislaus Katcszinsky en Paul Baumer op een lullige manier om het leven komen, Stanislaus Katcszinsky bloed namelijk dood door een granaatscherf en kan net niet op tijd gered worden in een veldziekenhuis en tijdens de tijdelijke wapenstilstand, wordt Paul Baumer in een loopgraaf neergeschoten als hij een vogel aan het tekenen is) en ook enigszins deprimerend en mede door de tekst (met het geluid erbij van een ouderwets tikkende typemachine) die je daarna in beeld te zien krijgt:

GERMAN HIGH COMMAND COMMUNIQUE:
OCTOBER 11, 1918.

"ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT"

Wel is het jammer dat er in deze verfilming geen Duits maar Engels wordt gesproken (wat natuurlijk komt omdat deze film niet van Duitse makelij is) door de Duitsers die centraal staan in dit verhaal, want anders zou het nog realistischer zijn overgekomen. Wel wordt er overigens wat Frans gesproken en dat door de Franse dames, die de Duitse jonge soldaten tegenkomen als ze zich aan het wassen zijn in een beek en waarmee ze een leuke avond beleven.

De cast speelt goed en overtuigend, waarbij de bekende acteur Ernest Borgnine één van zijn betere rollen neerzet als de sympathieke en zorgzame korporaal Stanislaus Katcszinsky (wordt vooral "Kat" genoemd), die een goede neus heeft voor goed eten en gevaar. Natuurlijk verdient ook hoofdrolspeler Richard Thomas (o.a. bekend van de populaire jaren 70 televisieserie "The Waltons" en natuurlijk ook van de bekende Horror / Mystery film "It (1990)") veel credits voor zijn rol als Paul Baumer, waarbij hij als argeloze en onschuldige schooljongen (die graag tekent) verandert in een geharde veteraan die walgt van de slachtpartijen.

Ook de niet al te grote acteur Ian Holm (zag er best apart uit met snor) speelt zijn rol overtuigend als de irritante Korporaal Himmelstoss (enigszins vergelijkbaar met Gunnery Sergeant Hartman uit de Oorlog / Drama film "Full Metal Jacket (1987)"), die de schooljongens flink onderhanden neemt tijdens hun soldatenopleiding en naderhand als straf (omdat hij te ver is gegaan tijdens het opleiden van soldaten) ook naar het front wordt gestuurd en daarbij weer kennis maakt met de schooljongens, die hem niet gunstig gezind zijn.

Al met al kan deze indrukwekkende anti Oorlog / Drama film, zich nog makkelijk meten met de andere films in dit genre en dat ondanks dat deze film al bijna 40 jaar oud is.

How is it, Baumer?

How... how is the spirit?

Excellent, eh? Excellent?

Na gisteren de versie van 1930 vandaag maar even de remake gepakt met het origineel nog in gedachte, en ik moet zeggen dat ik niet helemaal begrijp waarom deze versie zoveel minder scoort als de oude. Weliswaar wordt veel minder de 'anti-oorlog' troef gespeeld, en er veel meer een oorlogsfilm van gemaakt met alle gruwelen, toch doen ze wat mij betreft weinig voor elkaar onder.

Wat meteen al opvalt is dat er een hele andere scriptvoering gehanteerd wordt. Waar '30 in chronologische maar wel erg snelle volgorde voorbij trekt, volgt '79 in die zin een hele andere opbouw en vertelstijl met terugblikken naar de klas, de opleiding en eerste schreden aan het front. Waar '30 veel meer de lijn van het idealisme, valse heroïek en naïviteit benadrukt lijken de jongens in '79 veel minder door de leraar begeesterd en lijkt de in dienst intreding eerder een collectieve daad, en daarop volgend veel minder het verlies aan jeugd en onschuld, geschetst zoals in '30, maar een bruut beeld van dood en verderf. '30 lijkt meer gericht op filosofie, een psychologisch beeld en een boodschap met de ontmoeting in het volle klaslokaal. Paul '79 komt helemaal niet met een morele boodschap maar toont de beschadigde en opgebrande mens, iets dat niet door Kantorek begrepen wordt, en overigens een heel reëel beeld is. Je zou kunnen zeggen dat de afstomping en geestelijke schade subtieler in beeld gebracht wordt en ik kan simpel weg niet kiezen wat nu de betere van de twee is.

De kaart van de 'vuile' oorlog wordt nog verder getrokken met de verschrikking van het gifgas, de creperende paarden, de afschrikwekkende vlammenwerper en de omstandigheden met modder, ratten en de vele beschrijvingen van de doden en rottende lijken. Een wat mij betreft voor die tijd best wel goed en eerlijk beeld waar dezelfde scenes met 'landje pik' naar voren komen en veel schetsen van het menselijk lijden. De scene met de Fransman, die meer een stukje antioorlogsfilosofie benadert, is overigens een stuk uitgebreider dan '30. Als laatste te zeggen dat Holm uitmuntend is als Himmelstoss, de wraak hoogst vermakelijk is en dat de soundtrack best indruk maakt met een mooie stemmige melodie en een melancholieke accordeon.

De boodschap van de beide versies liegt er niet om, die komt in beide gevallen aan. Wellicht dat beide films door de verschil van toon en nadruk niet echt met elkaar te vergelijken zijn, ten laatste nog te zeggen dat ik persoonlijk de indruk heb dat '79 iets meer het boek volgt en situaties uit het boek behandelt dan dat '30 dat doet. Al met al doet de remake geenszins onder voor het origineel wat mij betreft, of dat moet het jeugdsentiment zijn omdat ik deze film tientallen malen gezien heb tijdens mijn jeugd en de film gruwelijk indrukwekkend vond. Prachtige filmposter trouwens ook weer, zelfs mooier dan die van '30.

"Beste Albert,
Ik wil jou laten weten dat alleen wij tweeën nog leven
vlak na Kat, stierf Tjaden....:, een snelle genadige dood, een kogel door zijn hoofd.
Himmelstoss ging die zelfde dag en nu is ook Dettering dood.
We verloren Dettering al in de lente toen de appelbomen bloeiden.
Je weet wat het voorjaar met hem deed. Twee weken geleden verscheen hij niet op het appèl.
We hoorden dat hij door de MP's is opgepakt, jij en ik weten waar hij heen ging, naar huis, naar de oogst.
We hoorden er niets meer over. Je kent de straf voor desertie.
Van onze schoolklas van 1916 zijn er nu 13 van de 20 dood, er worden 4 vermist, eentje zit in een gesticht,
alleen jij en ik leven nog".

De brief aan het einde van Paul Baumer gespeeld door Richard Thomas aan zijn vriend Albert Kropp gespeeld door David Bradley.

Jammer dat de film niet Duitstalig is maar dat is dan ook een van de weinige smetjes op deze film! De laatste weken veel oorlogsgeweld gezien in films o.a. 1917 maar deze remake is een van de betere films in het genre.
Hij duurt ruim 2 en een half uur maar de tijd vliegt voorbij en de film blijft vrijwel continue boeien.
Binnenkort het origineel ook een kans geven en vergelijken, volgens velen ook een juweel.
Deze remake krijgt van mij een 8!

“Met grote leuzen dreven onze opvoeders de jeugd naar de oorlog; als kanonnenvoer werden wij behandeld. Weg grote idealen.”

Deze Eerste Wereldoorlog-film is een soort van remake van een Amerikaanse film uit 1930, die gemaakt is voor de televisie. Beide films zijn dus gebaseerd op een Duits boek van Erich Maria Remarque uit 1929 "Im Westen nichts Neues". Die titel is afkomstig van een communiqué dat de Duitsers aan het eind van de oorlog verspreidden. Het is ook zeker geen slechte film maar wel duidelijk meer van tv-film kwaliteit. Zodoende overtreft het zijn voorloper niet! De historische betrouwbaarheid van de film was redelijk groot! Er was duidelijk aandacht voor veel details. Doordat de film in kleur was zijn bijvoorbeeld de wirwar aan kleuren van de uniformen te zien. En ook de helmen veranderde naar verloop van tijd. Zo ook uitspraken, oorlogshandelingen en oorlogsmateriaal. Het is alleen jammer dat er Engels in gesproken wordt. Duits zou de film nog authentieker gemaakt hebben. De film verhaalt net als de bron over het blinde patriottisme dat geleidelijk plaats maakt voor een besef van menselijk leed dat aan beide kanten wordt ondergaan. Op een sobere manier krijgt de kijker zicht op hoe het thuisfront zich onwetend hield ten opzichte van de oorlog en hoe de soldaten meer en meer vervreemden van het gewone leven. De boodschap; Nooit meer oorlog werd helaas algauw weer in de wind geslagen!

Ik was het aan mezelf verplicht om eindelijk ook de film uit 1979 te zien. Deze lag al iets te lang op de stapel. Of het een betere film is dan die uit 2022, dat laat ik eerder in het midden. Dé film die het boek van Remarque het best weergeeft, blijft nog steeds de versie van 1930.

Hoewel de visuele effecten van vandaag het leed en de gruwelen in de laatste film beter naar voren laat komen, blijft ook deze 45-jaar oude film indrukwekkend. De oorlog door de ogen van de kleine soldaat die naast de urenlange bombardementen wordt geconfronteerd met ratten, koude, modder, gifgas, verveling en leed. Leed van stervende makkers, maar ook paarden en zelfs de vijand, waarvan men tot het besef kwam dat die niet anders was dan zijzelf.

Ik stelde me dan ook de vraag wat er door je hoofd omging wanneer de keizer himself je een medaille Tweede Klasse opspeldde. Een zoethoudertje voor sommigen wellicht ... Een film die vooral mentaal en psychologisch nog steeds een grote indruk nalaat. Visueel vond ik bij momenten matig, ook qua camerahantering.