Fauteuils d'Orchestre (2006)

Één van de betere feel good movies.

Einde is wat al te zoet , maar ja dat hoort er bij.

Goed gemaakt , goed geacteerd, goede vaart en helemaal in de Franse sfeer .

Overeenkomsten met Altmans Pret-a-Porte, wel wat serieuzer en uitgebalanceerder, maar Pret-a-Porter was geloof ik grotendeels geimproviseerd.

Ik vind het allemaal wat te tuttig en te simplistisch. Cécile De France doet praktisch de hele film niks anders dan breed glimlachen.

Toch, erg slechte ensemblefilm is het ook niet. 2,5 sterren

Ik vond het piano spel beter als de film.

Fijn sympathiek filmpje dat het idee van een paar verschillende verhalen die aan elkaar verbonden worden heel netjes en gelikt uitwerkt. Maar het mist wat diepgang, het mist waarom dit verhaal verteld moet worden, het mist een scherp randje, en daarom blijft het steken op een simpel feelgood verhaaltje - gewoon naar kijken, beetje wegdromen, morgen weer vergeten.

Maar het is aan de andere kant toch ook wel degelijk heel goed gefilmd, en wordt er wel echt goed gespeeld - het is dan misschien geen hoogdravend verhaal, maar wel degelijk heel goed vakwerk - geen verkeerde noot, geen speld tussen te krijgen, eigenlijk. De mensen die hier aan het werk zijn laten hiermee zien dat ze ook een suf en simpel filmpje tot iets goeds weten te maken - ook als ze daar eens niet een heel geinspireerd verhaal voor hebben, of heel erg hun best doen om maar zonodig iets 'bijzonders' te laten zien.

Leuke bijrol voor Sidney Pollack, ook.

Enne, Henk, je had hier natuurlijk iets kunnen zeggen over dat moment dat beeld en geluid van het pianospel niet synchroon liepen.

Toch niet te diepgaande drama-komedie met Cécile de France als middenpunt, zo met een gevoel van het zal wel gaan, alles komt goed, met wat charme en lef gaan alle deuren open enz... en ook met de liefde geraakt alles opgelost...

Film mist zekerlijk spankracht.

Opgedragen aan Suzanne Flon (onvergetelijk als het dove, maar pientere vrouwtje uit "L'Eté Meurtrier") die vermoedelijk kort na het draaien van de film overleed.

Mooie en degelijke film. Uitstekend geacteerd ook. Diverse boeiende verhaallijntjes en karakters worden mooi opgebouwd en uitgewerkt. Je voelt de hele tijd dat de film mooi gaat eindigen. En dat doet hij ook. Heel klassiek en gedegen zoals je zou verwachten. Geen heel bijzondere of originele film dus maar ouderwets vakwerk. En dat is ook helemaal niet slecht zo op zijn tijd.

Geen kwaad woord over de acteurs en actrices.

idem voor wat we zien: de locatie, de kleuren,... het geeft me allemaal een heel warm gevoel.

Ook de verhaallijnen zitten lekker in elkaar; 4 personages wiens leven op hetzelfde moment en dezelfde plaats in een belangrijke wentelfase zit.

En toch... Robi heeft het hierboven over 'boeiende verhaallijntjes'. Dat is nu net het probleem: het is niet altijd boeiend; sommige van de conversaties zijn zo inhoudloos , zo oppervlakkig.... Er is te weinig diepgang om er echt in te kunnen opgaan.

Jammer, want dit soort (Franse) films zijn echt wel m'n ding - met een feel-good-happy-end dat veel minder storend en geknutseld is dan in de gemiddelde Hollywood-tegenhanger.