Koroshiya 1 (2001)

Als ziekst een overtreffende trap had, dan kan je deze film zo noemen. Het verhaaltje op zich stelt niet al te veel voor (wel leuk bedacht, maar een beetje te eenvoudig) acteerwerk vond ik wel aardig en dan de echte horror scene's. Nog nooi zoiets zieks gezien. Dus het verhaaltje was beetje simpel, maar de echte zieke horror helpt het cijfer omhoog. 3,5*

Wellicht een must voor gorehounds, al heeft ichi the killer op enkele geniale scènes na weinig te bieden. Het is gewoon zo'n films waarbij je je de hele tijd afvraagt van "what the fuck heeft dit te betekenen?" Af en toe lig je dan in een deuk met de extreem absurde geweldscènes, maar het gorefest waarvan sprake wordt het eigenlijk nooit. Toch levert ichi the killer één van de beste kills ooit op: die man die doormidden wordt gehaald waarna je z'n darmen tegen de grond hoort kletteren.

Halcyon zegt het hierboven goed. Wel een film met een paar vermakelijke geweldadige scenes, maar ook een film van ruim 2 uur zonder een beetje een aardig verhaal...

Hit and miss: 2,5*.

Ik had toch wat meer verwacht van deze film.

Ik had alleen vernomen dat ie nogal extreem was, maar had eigenlijk gehoopt op een wat naargeestiger (en mischien serieuzer) sfeertje, zodat het wat harder aankomt.

Dit leek me meer een komedie eigenlijk, maar dan niet zo'n heel erg grappige.

Het is wel origineel gebracht allemaal (wel nogal chaotisch), maar meer dan wat glimlachjes om dat extreme gedoe zaten er helaas niet in.

Verdomme, Ik had de special edition gekocht voor 20 euro omdat ik dacht dat ie nergens anders te krijgen was. Foute gedachte, want hij was bijna ioveral voor 10 euro te krijgen, al was dat niet de special edition. Klein miskoopje dus.

Maargoed, de film is inderdaad erg ziek. Maar niet om te kotsen. Want veel groentjes zeggen natuurlijk dat ze niks konden eten bij deze film(terwijl ik wel een halve bus pringles erbij heb opgegeten zonder moeite) en dat ze over hun nek gaan van een paar darmen die op de grond kletteren, tsja... die mensen zijn natuurlijk gewend aan die Amerikaanse tienerhorror.

Maar voor de rest was deze wel erg goed.
Lekker goor en ziek en de ledematen bloed en gezichten vliegen in het rond.
Met hillarische stukken dat op het moment dat als kakihara zijn tong afgesneden had zijn telefoon afgaat en ook dat Ichi met zijn mes in zijn laars een man door midden hakt en dat die doormidden gehakte man, voordat hij splitst nog een stap achteruit neemt.

Ook is dit geen film voor vrouwen die hier erg in worden misbruikt: verkracht, tepels afsnijden, gemarteld, dat ze genieten van pijnenz enz

Ik had wel medelijden metdie man daar een arm ervan was afgetrokken

Gewoon een lekkere hack en slash film. Miike kan er wat van.

KIJKEN OP EIGEN RISICO!

5,0

Na Audition de tweede herziening van een Miike-film deze week en ook deze scoort na ruim twee jaar aanzienlijk hoger.

Waar te beginnen? Het veelbesproken bloederig gehalte is ongetwijfeld de reden dat deze veel kijkers trekt. Kijkers die veelal bedrogen uit zullen komen. Het is geen horror, het is geen thriller. Goed er komt veel bloed in voor en de film kent enkele zogezegd weerzinwekkende scenes, maar waarschijnlijk voldoet hij niet aan veel van de verwachtingen waarmee mensen de film ingaan.

Bovenal is Koroshiya 1 een comic-verfilming, in mijn ogen gekenmerkt door overdaad. Miike speelt met filters, korrelige beelden, slowmotion, CGI en (erg gave) make-up effecten, een heel scala aan maffe personages, vrouwenmishandelingen, onvoorstelbare marteltechnieken en bloedfonteinen. Absurde situaties en zwarte humor vieren hoogtij. Het geeft de indruk (de indruk die ik de eerste kijkbeurt had) dat het om een nogal onsamenhangende plakboel zou gaan.

Daar verrast de film bij herziening. Veel personages zijn minder plat dan je zou verwachten. Velen dragen hun eigen problemen en dilemma's met zich mee, hetgeen de film een onverwachte diepgang meegeeft (diepgang, diepgang, een relatief begrip moet je maar denken).
Ook de afwisseling in stilering maakt de film levendig en de bloederige uitschieters zijn soms te hilarisch voor woorden. De film brengt dan ook enkele onvergetelijke scenes voort.

Asano zet een geweldige Kakihara neer (de scene op het dak, vooral wanneer hij Ichi smeekt op te staan, is onbetaalbaar ), die iedere scene weer een nieuwe fantastische outfit aanheeft. Tsukamoto zet ook een goede rol neer, zag hem in Snake Of June en Haze eerder (ben vooral benieuwd naar Tokyo Fist) maar de man kan acteren ( als hij zijn kleren uittrekt en opeens Mr. Universe blijkt te zijn ). Verder een leuke bijrol voor Terajima, die ik ook steeds vaker zie opduiken. Weet het niet zeker maar zag ik nou die Ugly Guy uit Survive Style 5+ en Funky Forest?

Al met al een geweldige herwaardering, het is bijna komisch om mijn eerste bericht terug te lezen.

toch staat op de dvd actie/horror.

lekker goor en een leuke film

4 sterren

Dit is helemaal niet mijn soort ding, maar het viel me nou ook niet tegen.

Ik vond het zelfs wel lachen af en toe en ik vond dat de karakters van de hoofdpersonages zelfs nog wel aardig werden uitgediept (niet dat ik ze erg sympathiek vond!).

Iemand moet me wel even uitleggen waarom die oude man, Ichi's controller Jijii, uiteindelijk zichzelf? ophangt???

3,5*

Niet echt de film die ik eerste instantie had verwacht. Het was iets komischer en misschien nog wel absurder. Hoewel de film zeer aardige scenes bevat is het verhaal wat mij betreft iets te verwarrend. Hoewel het niet mijn genre is, kan ik het karakter van Kakihara wel waarderen. Waarschijnlijk zal ik hem nog het meest herinneren van deze film.

Had 'm vandaag gezien met een vriend en vond het eerlijk gezegd maar een brute doch vage film.
Het verhaal wordt nogal vaag uitgelegd en er wordt bijna niks over de achtergrond van Ichi uitgelegd. Ja, oké dat gedoe met die verkrachting op z'n school vroeger. Maar wat heeft die opdrachtgever ermee te maken, die uiteindelijk toch niet z'n pa blijkt te zijn, omdat er gezegd wordt dat hij z'n ouders vermoord heeft.
En die Kakhihara vind ik ook zo raar met z'n voorliefde voor pijn.

Toch heb ik me enigszins - komisch - vermaakt met de gruwelijke scènes.

Ach ja, al met al geef ik deze film 2, 0 sterren.

Een film die simpelweg op niks trekt. Het verhaal is zeer simpel maar wordt door de chaos en slechte filming ingewikkeld met een slecht einde erboven op. Alles was zo over the top van het acteren tot de geweldscenes dat het compleet belachelijk werd. Ook de soundtrack is gewoon verschrikkelijk. Voor mensen die eens een over the top zieke film willen zien is dit wel een aanrader.

0,5

Ik weet niet zo goed wat ik moet met deze film. Het is komisch bedoeld, maar ik vind het net allemaal iets te heftig om het komisch te vinden.

Op een gegeven moment begon het me nogal te vervelen, en me zelfs te irriteren dat Ichi met een mesje van amper 5 cm een persoon in twee stukken splijt.

Ik had vaak de neiging om de DVD af te zetten, maar was toch te nieuwsgierig en heb hem afgekeken.
Sommige grappen in de film waren echt wel de moeite waard, maar over het geheel gezien een tegenvaller.

Ik vind het niet "cool" om bij vrouwen de tepels af te snijden, en hoef dat eigenlijk ook niet te zien in een film.

Uitstekende en sterke film die absoluut niet bestemd is voor tere zieltjes. Zeer stijlvol en heel erg bijzonder. Zéér goed.

Ja, Ichi the Killer. Volgens mij een van de grootste redenen van algemenisering voor Japanse cinema. Tenminste, zo ervaar ik dat in mijn omgeving. In ieder geval wel een film die in de afgelopen jaren grootse bekendheid verkreeg onder grote groep mensen.

Niet zonder redenen, uiteraard. Gister nog maar eens op gezet; En weer een stukje meer genoten. Een film die spreekt over uitersten, fantaseert over extremen, wenst om overdaad en vooral gewoon doet wat het wil. Opnieuw een film om van te genieten.

Zoals Miike graag vaak herhaalt; "Om een publiek te laten genieten, moet de film een uitstraling hebben die toont dat de crew genoten heeft in het maken ervan". En dat is een van de sterke punten. Niet enkel de vele personages proberen te glimmen in hun korte verschijning, ook het werk dat zij dragen en spreken is puur een product van de creativiteit van de mensen achter de schermen.

"Een boek of Manga geeft niet direct zijn inhoud weer. Het verbergt zich in een boekenkast of een tas van een persoon; In film is dat niet zo", zo spreekt Miike. Nee, een film laat niet meer of minder zien dan dat het toont. Ik vraag mijzelf dan; Waarom dan niet extra veel laten zien, omdat het kan? Het publiek kijkt toch. Gelukkig heeft Miike dat in ieder geval in zijn jaren als regisseur begrepen. Daarom ben ik een fan.

Miike is een persoon die filmmaken begrijpt en zich niet laat beïnvloeden. Wat mij betreft komt dat in deze film het beste naar voren. Tegenwoordig word een shoot zodanig voorbereid dat deze optimaal digitaal te bewerken is; Miike draait dit proces juist om. Hij gebruikt digitale effecten enkel als een leuke tool ter toevoeging aan de film. Dat dit er cartooneske of zelfs goedkoop uit ziet doet niet af aan de effectiviteit; Datgeen waar het echt om draait.

Hoewel een film van extremen, vooral een film om van te genieten in al zijn expliciteit en hilariteit. Niets meer dan lof voor deze film. En vooral van Miike. Naast Asano, en hoewel achter de camera, is vooral hij die overtuigd in deze film.

4.0/5.0

Leuke concept, maar mijn god, wat een 13 in een dozijn uitwerking. Veel overbodig maar vooral achterlijke scènes. Die ichi is een ontzettend vervelend personage met zijn half doddig gezichtje. Die wijf die half Engels praat is nog irritanter. De film toont dan ook weer de onnodige bombarie her en der. Beetje interessant doenerij om niets.

Asano haalt dan wel alles uit de kast, met volledige overtuiging uiteraard. Hij zorgt voor de nodige dosis zwarte humor en die sadistische scènes zijn weer helemaal top. Buiten dat is het een veelal nietszeggende film.

Laat ik nou altijd gedacht hebben dat Asano de titelrol speelde. Dat was dus even een verrassing.

Een aangename bovendien, want Ichi was een fascinerend, bizar karakter. Vond het zondermeer het interessantste karakter uit de film, boeiender nog dan Kakihara.

Vooral natuurlijk flink over de top en behoorlijk cartoonesk, maar soms ook echt verontrustend en een behoorlijk duistere ondertoon. Erg blij was ik ook met het ontbreken van echte good guys, daardoor is deze film een ook bizarre trip naar een wereld van extremen.

Zeker niet tegengevallen.

3.5*

Een vermakelijke potpourri van actie, ranzigheid, over-the-top, aardige muziek en wat zwarte humor, maar het blinkt op geen van die vlakken echt uit, en het wordt nog eens afgewisseld met traagheid en vrij loze dialogen. Bijvoorbeeld een van de laatste scenes op het dak met Ichi en Kakihara, begint fantastisch met wat slomo's en pakkende muziek, en dan weer dat ellenlange gejank en stil staan. De weirde figuren blijven sowieso wel fantastisch met die kapsels en kleding, Ichi uitgezonderd die eigenlijk alleen maar irritatie opwekt. Toch wel een vermakelijke film tegen de achtergrond van de slonzige stad.

Nogmaals een geweldige miike

Ichi is een heerlijk sadistische, zwart komische en af en toe best gore bedoeling die in 2uur tijd je meerdere keren doet verbazen. Miike weet wel hoe hij dingen stijlvol kan brengen, hoe absurd ze ook zijn hij maakt er iets moois van, zo kun je ichi wel beschrijven.

Heerlijk over-de-top, grappig, smerig en weet op al die vlakken erg goed te scoren. Voor mijn gevoel kakte het nergens echt in ookal voelt het soms wat sloom door de dialoog, het was gewoon weer typisch miike en van zijn films begin ik toch steeds meer te houden.

Voor nu op 4*

Herzien. Soms zitten er erg grappige dingen in zoals die vent met die hondenoortjes. Sommige martelscenes waren ook fijn over the top. Kakihara die zijn tong afsnijdt en vervolgens de telefoon opneemt alsof er niets is gebeurd blijft ook memorabel. Helaas ook veel saaie stukken, er had zo een half uur uit gekund. Wat was die actrice die soms Engels sprak belabberd trouwens. Asano daarentegen was echt geweldig en zet een van de bizardere personages neer.

Dacht dat ik hier al ooit wat neergezet had, maar blijkbaar niet.

Anyhow, geschift bloederig over-the-top entertainment vol geweld zoals je van Miike kan verwachten. Niet geschikt voor elke mainstream kijker, maar valt gelukkig nog best goed aan de score te zien.

Ja wat moet ik hier nou over zeggen. Aan de ene kant is het een verschrikkelijk zieke film maar ande andere kant kanje bij de meeste martelscenes je lach niet inhouden. De gore is top!
Kakihara is een masterlijk personage al vind ik ICHI maar een sukkeltje. Scenes als de marteling met de man die aan die haken hangt, maar ook de hand van de vrouw die Kakihara letterlijk ontvricht of de scene waar die vent in de tv tussen het oud vuil staat. zijn geweldig.

Hij krijgt dan ook maar 3,5 sterren omdat (vooral de martelingen met de vrouwen) toch wel over de rand gaan.

Verder blijft het een geweldig gore fest.
Dacht ik met LIK Wong een geweldige aziatische gore film hebben gezien.

Ik vond de film eigenlijk niet zo bijzonder als vooraf gehoopt. Het is vooral de aparte werkwijze van sadomachosist Tadanobu Asano die deze film de moeite waard maakt. Ik kan het niet helpen maar films waar men met blinde darmen etc. te koop gaat lopen, vind ik al gauw goedkoop aandoen i.p.v. lachwekkend. Ik heb wel vaak gelachen om een hoop mafketels en wat geinige moorden, anderzijds is Ichi een grote sof op deze film en is de film inmiddels ingehaald door andere vreselijk, gore, sadistische Japanse films die mij meer kunnen bekoren . Vermakelijk. Een 3*

Een film met een.. ja.. beruchte status.

En om nou te zeggen onterecht, nee zeker niet, maar het is wel duidelijk dat enkele erg sterke lugubere scenes daarvoor verantwoordelijk zijn. Voor de rest is het toch voornamelijk hoppen tussen de gruwelijke scenes met wat saaiige overgangen. Eigenlijk vond ik de eerste pakweg driekwartier het leukste, vooral omdat er gericht wordt op de rol van Asano die echt de show steelt. Alleen al hoe hij erbij loopt

Als eenmaal het personage Ichi de overhand krijgt vond ik het wat minder worden, steeds rommeliger ook. Af en toe zitten er nog altijd wel leuke scenes in, met zo af en toe weer eens een set gevarieerde martelmethoden, maar het niveau van het eerste stuk wordt toch niet meer gehaald.

Aardige special-effects ook, beetje te gedateerde CGI, maar niet storend. Voor de rest een vermakelijke maar wat langdradige film.

3*

Ik lees deze film als een manga comic, maar dan in real life uitgebeeld, als een fantasie dus, met de nodige humor en expliciet geweld en (liefst perverse) seksuele lading. Doordat het niet getekend is, maar met acteurs gefilmd, komt alles wel een graadje harder binnen.

Het gaat over een timide, emotioneel beschadigde jongen die, gehesen in een stoer en gevaarlijk pak, in staat is om een hele yakuza clan uit te moorden. Hij wil dat niet maar wordt daartoe aangezet door een geheimzinnige toefluisteraar met hypnotische krachten. Noem Ichi sadistisch, maar je ziet steeds dat hij vreselijk onder zijn daden lijdt. Alleen seksueel windt het hem op, wat hem ook nog eens verbaast.
Zijn grootste en laatste tegenstander is een überhippe sadist/masochist (die zijn baas verloren heeft en de dader zoekt) en die hij uiteindelijk ook hap-slik-weg verslaat, maar dat blijkt niet de waarheid te zijn. In werkelijkheid wordt Ichi door een klein jongetje doodgeschopt omdat hij diens vader vermoorde en pleegt Karihara zelfmoord door 2 pennen in zijn oren (en hersenen?) te steken en naar beneden te springen/vallen. Wat ik aardig gevonden vond is dat alleen zijn baas (Anjo) Kakihara echt kon bevredigen. Hij zocht dus tevens naar de nieuwe ultieme masochistische kick, naast dat Ichi zijn baas had vermoord omdat die een meisje aftuigde. Het kwam mooi samen.
Het nieuwe kleine beschadigde jongetje zou de volgende Ichi kunnen zijn, het wachten is op een vervolgende film. 'De cirkel is rond' vind ik een sterk gegeven in deze film.

Het viel mij soms niet mee om toe te kijken hoe lichaamsdelen expliciet afgesneden werden, de rest kon ik wel aardig hebben
Een minpuntje van mij voor de rol van vrouwen in deze film. ondanks dat ik weet dat het in de Japanse cultuur gebakken zit om er zo via kunst en media mee om te gaan. Aan de ene kant worden vrouwen gelijkelijk behandeld in de martelscenes (op verkrachting na) , aan de andere kant krijgen ze geen wapens in handen en zijn daarin niet gelijk aan de mannen. Ook hebben ze vaak zeur- en huilrollen, hoewel dat in Japan ook voor stoere mannen is weggelegd. Nog een wegje te gaan qua emancipatie daar in het verre oosten wat mij betreft.

Een hoog cultgehalte.

Phoe, wat kan ik hier nou over zeggen? (Weinig zinnigs.) Als eerste dat we twee avonden nodig hebben gehad om de film te kijken. Halverwege de eerste kijkbeurt werden we moe, en we hadden allebei geen idee wat we nou precies gezien hadden. Enkele gruweldaden, uiteraard, maar waar ging het nou helemaal over? Wat het verhaal betrof hadden we geen flauw idee. En sowieso: Komedie? SERIOUSLY? Vroeg me echt af of ik wel de juiste film had gezien, want ik kon er vooral in het begin weinig komedie in ontdekken. Het is sowieso niet grappig, op momenten wel tegen het belachelijke aan, dat is dan komedie neem ik aan?

Enfin, dus toch nog maar een poging, want de film leek wel de moeite waard. Ergens toch een tegenvaller gebleken. Misschien juist door de 2 pogingen, of door het feit dat ik een ander beeld er van had. Toen ik hem opnieuw keek (klaarwakker deze keer) voelde het allemaal zo.. goedkoop aan. Makkelijk scoren ofzo. Nouja, gewoon niet helemaal mijn ding, maar ben wel blij dat ik 'm gezien heb, want dat verdient 'ie ook wel. Ofzo.

De voornaamste reden om deze film te kijken is vanzelfsprekend Asano, helemaal toen al vrij snel bleek dat Ichi (ik zal vast niet de enige zijn die dacht dat Asano Ichi was aan de hand van de voorkant) een vervelend en jankerig personage is. Nee, Kakihara is degene die de gaafste acties heeft en ook als enige een intrigerend karakter blijkt te zijn. Hij zorgt voor verreweg de leukste momenten en die masochistische neigingen zorgen ook meteen voor de weinig prikkelende momenten in de film.

Want laat ik eerlijk zijn: de film is een beetje tam in vergelijking met wat ik allemaal erover had gehoord. De gore is vrij duf en fantasieloos en als er een moment is waarbij de aanzet goed is (zoals bij het moment waarop iemand aan haken wordt opgehesen en men hem daarna met kokend vet gaat martelen), dan draait de camera weg en wordt het flauwtjes aan de suggestie overgelaten. Ichi's kills zelf worden daarnaast geplaagd door erg slechte special effects uit het toetsenbord, waardoor de film vooral belachelijk in plaats van hard wordt.

Misschien dat ik met een verkeerde houding de film inging, want ik had mezelf toch voorbereid op een uitermate gewelddadige slachtpartij, maar had nu toch voor het gros van de tijd het idee dat ik naar een flauwe komedie aan het kijken was. Asano redt het geheel in ieder geval, zonder hem zou het maar een matige bedoening zijn.

Dit is nou een titel waar ik al jaren over lees, maar die ik nooit gekeken heb. Tot gisteren althans. Het klopt dat de film bij vlagen extreem gewelddadig en sadistisch is, maar het wordt zo overdreven gedaan, dat het verre van shockerend is. Wat dat betreft is Ichi soms nog best grappig. Maar buiten die momenten heeft de film werkelijk helemaal niks te bieden. Het is langdradig (film duurt zeker een half uur te lang) en eentonig. En eigenlijk is het ook niet zo interessant om naar het martelen te kijken, aangezien je veel te weinig ziet. De camera draait vaak weg bij de interessante momenten. En de momenten met het rond spuitend bloed zijn ook niet al te best qua effecten. Eigenlijk is de film dus gewoon vrij saai en matig, ook al is Kakihara best boeiend als sadist.

2,5*

Enkele leden van deze bendes houden er gepassioneerde activiteiten op na als het gaat om het ondervragen van 'verdachten'. Ik vroeg me eigenlijk af welke reden ze telkens hadden om de desbetreffende figuur aan te spreken; waarom zou hij diegene er iets van af weten? Zo is het een aaneenschakeling van losstaande fragmenten en wordt er niet echt opgebouwd naar een oplossing. De killer zelf, Ichi, vond ik aanvankelijk wat kleuterig overkomen maar toen bleek dat hij door zijn vader was gebrainwasht verscheen er een meedogenloos monster. De slotfase loste mijn verwachtingen niet helemaal in maar het had wel impact omdat je Kakihara bang ziet. Deze man met littekens en angstaanjagende praktijken is nu op zoek naar verlossing, uitgevoerd door zijn geheimzinnige vijand.

Ichi the Killer had ik een jaar of tien geleden ook al gezien, en ik kan me herinneren dat ik zowel onder de indruk was maar ook niet helemaal wist wat ik er mee moest. En ik moet zeggen, dat gevoel heb ik nog steeds een beetje. Ichi the Killer is een mangaverfilming, waar een extreem brute strijd in de Yakuza-wereld woedt en waar de hoofdrollen toch wel liggen bij de extreme psychopaat Kakihara, een sadistische (maar ook masochistische) enforcer die in veel van de meest brute martelingen een hoofdrol speelt, en bij Ichi zelf. Ichi is meer een soort van contactgestoorde Kick-ass figuur wiens rol vaak een beetje mysterieus is, maar waar de sukkeligheid vanaf straalt. Hoewel hij dan ook weer een levensgevaarlijke vechtmachine is. Maar het verhaal is niet zo heel belangrijk, er worden om allerlei duidelijke en onduidelijke redenen mensen gemarteld, vermoord en verkracht, maar waar dat allemaal toe leidde vond ik niet zo boeiend. En uiteindelijk is Ichi (voor mij in ieder geval) een aardig gefilmde explosie van geweld, sadisme, marteling, verkrachting en moord - maar dan wel op zo'n overdreven, cartooneske manier dat het wel weer grappig is en nauwelijks choquerend. Om daarna toch even aan je hoofd te krabben aangezien je net toch wel hebt gegrinnikt om de meest nare gruwelijkheden.

En toch blijf ik een beetje achter met een leeg gevoel. Ja, ik heb me best wel vermaakt, er zit rare humor in, het is ontzettend bruut en het is mooi gefilmd en prima geacteerd en zo, maar het was me toch te doelloos en gimmicky om er echt een topper van te maken. Stijlvolle zeeen van bloed (al zijn sommige special effects wel erg matig) en het meest groteske geweld, maar te over the top en cartoonesk naar mijn smaak. Dan vond ik Gokudô Kyôfu Dai-gekijô: Gozu (2003) van Miike toch leuker.

Bon, samen met Ôdishon bekeek ik met Ichi the killer de twee meest bekeken films van Miike hier op MM. Ik denk ook dat ik het hierbij zal houden. Ik wist niet helemaal wat ik precies mocht verwachten, al laat de titel in principe weinig tot de verbeelding over. folterscènes en overdadig geweld vormen de rode (letterlijk zelfs) draad in de gehele film. Er wordt niet gekeken op een dode meer of minder en het bloed spoot fonteinend in het rond. Hier en daar een afgesneden of afgerukte ledemaat, het was ook Ôdishon niet vreemd.

Erg serieus moet je het allemaal niet opnemen, en is het ook niet. Maar het is niet zo mijn ding. Goed om eens te zien, hoewel ik nadien gezien toch liever iets anders had opgelegd. Ichi, nu ook niet bepaald de superhero te noemen, die de strijd aanbindt met Kakihara, een sadomasochistisch en sadistisch figuur uit de onderwereld die zelf aan de prikkeldraad is blijven hangen. Het moet haast fout lopen, en dat doet het ook. Oja, ook een serie verkrachtingen passeren de revue (de geweldpleging tijdens de daad - alsof het nog niet erg genoeg was - kreeg je er gratis bij). Waar het allemaal toe leidde, is me een compleet raadsel. Maar het deed me niet veel. Men wil choqueren, maar bereikte naar mijn aanvoelen eigenlijk het tegenovergestelde. Ik zag er zelfs de humor niet van in.