Black Snake Moan (2006)

Het is natuurlijk een film die om de Blues draait. Blues voortgekomen uit traditionele Afrikaanse muziek vermengt met gospels, spirituals, country en folk muziek. Een muziekstroming uit de slaventijd, waarin ze hun leiden en pijn bezongen in liederen en daarin een soort van verlossing vonden.

Eigenlijk is Black Snake Moan een soort blues in filmvorm, compleet met het godsdienstige- en verlossingselement wat ook vaak in de muziek is terug te vinden. En waarom zou Lazarus niet los mogen of kunnen gaan in die Bluesclub? Hij heeft toch nooit een gelofte van kuisheid ofzo afgezworen. Er zijn zoveel (blues)muzikanten die leed, pijn, liefde en god bezingen en tegelijkertijd een nogal wild (zondig zo u wilt) leven leiden. Juist de contradictie maakt het interessant.

Als je gelovig bent op een maniakale manier zoals Lazarus (ophitsend de Bijbel citeren e.d.), en toch geen wroeging voelt als je bezingt hoe je anderen te lijf gaat, dan schort er volgens mij iets aan je geloof. Het innerlijk van een artiest laat zich immers niet loskoppelen van diens scheppingen - de gelovige draagt ten allen tijde verantwoordelijkheid voor zijn woorden of daden (of zelfs gedachten). Niet?

Nee. Twijfel en conflict tussen geloof of overtuiging en lusten en driften, ratio en emotie zijn volgens mij juist erg menselijk. Een gelovige die nooit twijfelt aan zijn geloof vind ik niet erg geloofwaardig en bovendien ook niet erg interessant. Bovendien is Lazarus geen pastoor of zo, hij is boer en muzikant. De motivatie voor zijn daden lijken me eerder ingegeven door het zoeken naar een soort van (spirituele) verlossing voor zowel hemzelf als voor Rae dan door zuivere godsdienstige redenen. Hij is zeer waarschijnlijk in een gelovige omgeving opgegroeid, Afro-Amerikaanse gemeenschap in een van de zuidelijke staten dus gebruikt hij wat hij kent. Bovendien wie zegt dat hij geen wroeging heeft?

Dat heen en weer geslingerd worden tussen geloof en een zuiver leven leiden en zonde en lusten is trouwens een thema wat vaak de mooiste muziek oplevert. De volgende tekst is van David Eugene Edwards, de zanger van 16 Horsepower en naar eigen zegge een gelovige. Ik vind het hier in dit kader wel toepasselijk;

Brimstone Rock

Listen closely to me now my darlin' girl

There's one who's out to have you

An jus' his breath will burn your curls

Don't you fret you needn't bother don't you fret

Here comes the father yet

Whatcha doin' up atop my roof

Creepin' 'cross them shingles

You 'bout scared me half to death girl

What's your name ruthie lingle

Oye i heard your talkin'

That little jesus geek need

A good ass good ass clockin'

Oye i seen your mockin'

Don't you dare boy - think my lord

Hath done forgotten no

I beseech the lord clear my head

Before once again i scar the soul

Of that girl in my bed

O lord clear my bed for once again i

Scar the soul of that girl in my head

Revenge is mine saith the lord

De twijfel is inderdaad een menselijk aspect, het worstelen met de driften eveneens. Maar als de medemens kelen (daar ging dat nummer toch over, of vergis ik me?) tot één van die "lusten" behoort, meen ik dat er iets niet pluis is. Twijfelen is belangrijk, meer nog, geloof is gedefinieerd bij twijfel (J. Irving), maar aan bepaalde universele waarden kan men niet twijfelen. Tenzij men een bizarre leer aanhangt die absoluut niets met het katholiek zijn te maken heeft - transhumanisme misschien?



Een waarschijnlijke hypothese, maar ze neemt de contradictie niet weg.
Als Lazarus echter wroeging voelt bij de gewaarwording van deze "botsing der waarden", heb je een waterdicht scenario. Alleen is die 'wroeging' nogal vergezocht, niet?

Ja, volgens mij gaat dat nummer over een kerel die door zijn vrouw verlaten is en in een dronken en gefrustreerde bui in een bar twee mensen naar de eeuwige jachtvelden stuurt met z'n .44.
Toch zie ik het probleem niet zo, oa Jimmy Hendrix zong ook al zoiets in "Hey Joe". Blues heeft toch altijd wel wat affiniteit met de zelfkant van de mensheid, het is toch een wat donkere muzieksoort. Lazarus is een bluesmuzikant dus zingt hij over dit soort zaken maar het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat hij zelf ook mensen wil kelen. Er zijn natuurlijk veel artiesten / schrijvers / filmmakers die een duister verhaal willen vertellen, dat wil niet zeggen dat Scorsese een schyzofrene moordenaar zou zijn om maar wat te noemen.



Ach, in deze context vind ik het prima, het is natuurlijk ook geen Bergman of Tarkovsky hè

Tsja, en als je een blueszanger niet in 't cafe wilt horen zingen over een .44-killing o.i.d., kun je altijd nog naar de kerk voor andere verhalen over moord en doodslag... De point is dat mensen met het vertellen van zulke verhalen willen duidelijk maken dat dergelijke gewelddadige uitspattingen nooit de 'moeite' waard zijn... Wroeging hoeft daarom ook niet tot in den treure gevoeld en getoond te worden en dan kom je weer op zo'n mooi thema als vergeving... Wie vergeeft? En wanneer? Hoe bepaal je wie werkelijk wroeging voelt en wie niet?

Toch heb ik het idee dat ik nu off-topic raak...

Juist, eigenlijk is het zingen van de Blues al wroeging genoeg, al die pijn en ellende... Mooi man.

Misschien moet ik hem nog eens weer zien, want als geheel kon het me nog niet zo overtuigen, behalve een aantal eerder genoemde punten. Het is wel weer eens wat anders en dat is tegenwoordig ook wat waard...

Klopt, dat werpt voor mij een ander licht op de zaak. Ik voelde een "fout" toen ik de scène zag, misschien omdat ik in Lazarus geen Scorsese zag? Maar terug serieus nu: je hebt me doen inzien dat mijn contradictie helemaal niet zo tegenstrijdig is als ze lijkt... Hoewel de decadente (nightclub-)setting nog steeds iets van het conflict in stand houdt. Maar zo blijven we eeuwig bezig.

heb me echt zwaar verveeld tijdens deze film. Niet mijn ding waarschijnlijk, gebeurd gewoon te weinig..

je moet er van houden

de muziek is lekker christina ricci is lekkker en samuel l jackson speelt een glansroll, het is geen film alla shaft 2000

JJ_D, ik snap wel een beetje wat je bedoeld.

Voor mij kwam die club ook niet helemaal natuurlijk over (gezien de achtergrond van Lazarus).

Maar het is verder een mooie film!

Ik heb deze voormiddag deze film bekeken en ik kan er na enkele uren over na te denken nog steeds niet echt een cijfer opzetten. Ik weet niet goed hoe ik deze film moet beoordelen.

Het verhaal zit goed in elkaar, maar nam me niet echt mee, ik heb graag wanneer ik naar een film kijk, dat ik deel wordt van de film, en niet als een buitenstaander kijk. Dat lukte hier niet. Op sommige momenten werd ik er wel even ingetrokken, maar ik werd gauw terug een buitenstaander. Daarom verliest deze film wel wat punten van mij.

Een ding waar ik mij aan ergerde was dat er twee keer in de film een klein kadertje in het midden van het scherm komt met een persoon die over the blues praat. Dat brak compleet het ritme!

De bluesmuziek die in de film wordt gebruikt was goed. Maar ik mistte wat achterliggende sfeermuziek. En ik denk dat hierin wellicht de reden ligt dat ik niet in het verhaal zat, er was geen begeleidende muziek bij stukken waarvan ik vond dat ze het nodig hadden.

De opbouw van het verhaal is wel goed, je krijgt een mooie voorstelling van de personages, en een evolutie. Het verhaal heeft wel niet echt iets verassend, ik kon alles wel voorspellen.

Samuel L. Jackson en Christina Ricci schitteren in hun rollen. Beide zijn zeer sterke acteurs! Justin Timberlake daarintegen kon mij totaal niet overtuigen, en ik bleef zwaar op mijn honger zitten bij hem. Maar ja, hij is dan ook zanger en geen acteur, misschien moesten ze toch maar een acteur voor de rol hebben gecast!

Het is een film die in ieder geval nog enkele jaren in de kast zal liggen alvorens ik hem terug ga bekijken.

Om er nu een cijfer op te plakken, ik ga voor 8/10! En die zijn voornamelijk te danken aan de glansrollen van Christina Ricci en Samuel L Jackson!

heel goede film. het is een speciaal verhaal. Samuel L. Jackson acteerd zeer goed, maar dat doet hij in alle films. zeer goede acteur. Christina Ricci speelt het ook zeer goed. Justin Timberlake daarintegen zou beter niet acteren. hij kwam maar slecht over.

3.5*

poster = super

Geweldige film !

Orgineel verhaal en prachtig verfilmd.

De juiste acteurs in de juiste rol.

Alléén jammer dat Justin Timberlake meedoet.

Kan niet echt acteren. Gelukkig heeft 'ie maar een klein rolletje.

Niettemin is dit echt een aanrader !

Ik had me eerlijk gezegd 'n meer conversationeel en bruut film voorgesteld, maar dan eentje met een komische toon. Ik vind dat de film zich eigenlijk veel te serieus neemt. Uiteraard niet uit te sluiten dat Brewer hier een lichte knipoog naar exploitation-cinema maakt. De film is bij vlagen uiterst hilarisch te noemen, af en toe sparkelen one-liners goed in de smaak. Ricci scoort uiteraad punten voor het neerzetten van een ontoerekenbare nymfomane. Samuel L. Jackson speelt eindelijk weer eens een rol die me aandacht trekt, eentje die hem op het lijf is geschreven. Moest soms ook aan Pulp Fiction denken. Wb zijn zangkunst is simpelweg lachwekkend slecht. ongelofelijk slechte timing en stem. Tevens doet Timberlake bepaalde scenes gewoon de das om, zeer matig gespeeld. Fijne soundtrack om te horen verder, maar niet echt iets wat me van me stoel blaast. Geef mij maar jazz. Visueel was het verder volslagen aantrekkelijk, somtijds erg toffe shots. Verhaal was voor mij persoonlijk niet interessant in aanzien van de nogal serieuze manier hoe het wordt gepresenteerd. Ik heb verder genoten, voor nu 3*, wellicht in de toekomst half puntje bovenop als ik ietwat meer tevreden ben over bepaalde scènes.

ik denk dat het echt een top 100 film had kunnen zijn als er een aantal dingen anders waren geweest... nja achteraf makkelijk gezegd enzow:P mja moeilijk uit te leggen... nja k zelf vind het al wel een topper... samuel l jackson speelt zoals altijd weer top(H)

Heerlijke Ricci en Jackson levert een redelijke prestatie. Jusin is om te janken en het scenario heeft een storende moraal waardoor ik de film geen hoge beoordeling kan geven.

uhm? wat doet justin dan zo vreselijk slecht?

ik vond hem wel verassend hij liet zijn emoties goed zien sorry hoor,

maar daarnaast vond ik de hele film wel goed eigenlijk het sleurde mij juist wel mee en ik vind het prachtig om te zien hoe lazarus een soort vaderfiguur word.. heel belangrijk voor haar dus ik vind hem heel mooi 4,5

Verrassend goede film. Zeer overtuigend acteerspel, vooral Ricci en Jackson, en de chemie tussen de twee. En de scène waar Jackson voor het eerst Black Snake Moan zingt, en een stukje van zijn levensverhaal verteld, onder begeleiding van zijn gitaar, wow, echt een steengoeie scène was dat!

Hoe goede acteurs een onnozele film toch nog naar een aanvaardbaar niveau kunnen tillen. Ik vond dit verhaal toch maar belachelijk, maar de vertolkingen van Ricci en vooral Jackson zijn zo overtuigend dat je geboeid blijft kijken. Maar wat de film echt redt, is de fantastische muziek. Vooral het mini-concert van Jackson is ongelooflijk sterk. Wel jammer van die eikel Timberlake; een zwakke acteur vertolkt hier een belachelijk personage (kijk maar naar die eindscène, wat een angsthaas).

Onderhoudend drama, dat ondanks de ietwat rauwe sfeer behoorlijk braaf uit de verf komt. Ook voelt de film soms wat onevenwichtig aan met een iets te happy end. Zeker niet slecht, maar ook de acteerprestaties van Timberlake zijn niet om over naar huis te schrijven. Ricci en Jackson daarentegen zijn uitstekend en geven het verhaal kleur.

Redelijk.

Ik hou van blues. enorm. Ik hou ook enorm van deze film. Ik wéét niet eens o het een goeie film is, omdat de sfeer en de omgeving mij zo inpakt.

En hoe vaak ik ook het obligate gezaag over Justin Tiimberlake hoor, ik zie het niet. Die man acteert degelijk. Niet geweldig, maar gewoon degelijk.

Lekker stuk americana, dat nog heel erg lang gaat blijven hangen, magere verhaallijn of niet. De muziek overstemt het geheel, zodat er veel met de mantel van liefde bedekt kan worden.

3 Sterren voor de film..

-0.5* voor de te makkelijke gitaarrifs...

Ik hou van blues, moet ik toegeven. Ik hou van mannen die met een hese stem hun verdronken verdriet in mijn oor hijgen. En een beetje feeling met wat blues is en waar blues voor staat s wel nodig om deze film ten volle te apprecieren.

De film begint met een seksscene tussen Rae (Ricci) en (Ronnie) Timberlake. Als vervoglens Ronnie op legerdienst vertrekt, zien we een eerste paniekuitbarsting van Rae. Hijgen, krabben, schreeuwen. We leren Rae verder kennen als een nymfomane slet, zonder veel moraal. Als ze Ronnie probeert te vergeten door onooglijk veel drugs te nemen, loopt het fout af en belandt ze met een gebroken neus langs de kant van de weg.

Hier komt Lazarus (Samuel L. Jackson ) op de proppen. In de inleiding kregen we al te zien dat ook hij zijn portie pijn moet verdragen. Zijn vrouw is er, zeer bluese-esk, vandoor met een ander. Hij vindt Rae en besluit, na een hoop getwijfel, haar te genezen van haar ‘ziekte’. Of zoals hij het zegt: “I ain't gonn' be moved on this. Right or wrong, you gonn' mind me. Like Jesus Christ said, "Imma suffa' you. IMMA SUFFA' YOU!" Get yo ass back in my house!”

Wat volgt is Rae’s opsluiting en beetje bij beetje wordt ze gelouterd. Ondertussen komt ook Ronnie terug en ontdekken we de reden achter Rae’s nymfomane gedrag.

Dit alels wordt in en uitgeleid door

Het grootste struikelblok bij de critici lijkt een filterdun verhaal lijn en een onaavaardbare moraallijn te zijn. Over die moraal kan ik kort zijn: Dat kan geen weldenkend mens schelen. Een film is entertainment, geen pedagoog. Verder wordt er veel minder aan verheerlijking van geweld en drugs gedaan dan in een tarantino.

Dat filterdun verhaal, dat begrijp ik. Het verhaal heeft inderdaad niet veel om handen. Maar dit wordt makkelijk goedgemaakt door de verschillende thema’s die mooi in elkaar overlopen. (Lazarus’ pijn en genezing, Rae’s angst, Ronnies angst,...) het interessante sfeerbeeld en de personagevorming. Ik had meer dan genoeg aan een verfilming van een willekeurig Mississipi-blues lied.Een voorbeeldje hiervan is het kleine glansrolletje voor rapper David Banner als Theronne, de booty call van Rae. Veel meer dan wat vuilbekken doet hij niet, maar hij past daarmee perfect in een geloofwaardige context.

Ik hou van de blues, en dat gaat verder dan de muziek. Ik vrees dat er nergens nog zo’n zuiders dorp bestaat. Mocht het wel zo zijn, y’all mothafuckers can find my coochie over there. Ik stoorde me niet eens aan Justin Timberlake. Ik vrees dat ik diep vanbinnen, moet toegeven dat hij niet zo verschrikkelijk acteert als de haute culture ons wil doen geloven. .

Kijk deze film voor Jacksons teruglopende haarlijn, ricci’s lichaam, de muziek en als sociale dierentuin, en ik beloof je een spektakel.

Hahahaha....het karakter heette Lazarus , niet Heroineus.....get a life....gewoon een prima film ....

3 Sterren, omdat ik meer had verwacht. Ik las ergens dat je iets anders moest verwachten dan dat je in de trailer zag. Dat bleek dus waar te zijn, de trailer liet alleen de interessante en leukere stukjes zien, verder viel het wat tegen, maar toch een aardige film.

Mooie film met geweldig acteerwerk van L. Jackson en Ricci. Vanaf dat ik de trailer zag op Youtube had ik al zoiets van die moet ik gezien hebben. Voor dat ik de film had gezien had ik eigenlijk helemaal niks met blues maar na het zien van BLM was ik zo onder de indruk dat ik het niet kon laten om ook de soundtrack erbij te kopen...Geweldig!!!

Eén van de mooiste scenes uit de film is als Lazarus (L. Jackson) "Black Snake Moan" gaat zingen voor Rae (Ricci) en die haar angsten uit haar verleden onder ogen ziet. Geweldig goed opgenomen en in beeld gebracht

De scene waarin Lazarus gaat optreden en je Rae ziet dansen vond ik vooral de muziek erg goed. Het 2e nummer is ondanks het simpele gitaarwerk onwijs goed (als je weet dat Samual eigenlijk helemaal geen gitaar kan spelen!)

"Say motherfucker, do you know who I am? He said, 'Hell no, nigger and I don't give a Goddamn" Heel krachtig!

4 Sterren en Three Thumbs Up!

Mooie en sfeervolle film met een prachtige regie. Ik had hier niet veel van verwacht en had hem steeds links laten liggen, maar toen ik hem voor 2,50 zag liggen kon ik de verleiding niet meer weerstaan, en gelukkig maar. De muziek in de film is ook prachtig, ook zeer boven mijn verwachtingen. Ricci viel een nogal door de mand in deze film, ze kan niet zo goed emotie tonen. Ik ben bang dat ze alleen maar de emotieloze bitch kan spelen, zoals ze al vaker heeft gedaan. Jackson deed het erg goed, die man kan zelfs op de automatische piloot een perfecte acteerprestatie neerzetten.