A Good Year (2006)

Kun je hoog en laag springen, maar het is gewoon een Amerikaanse productie hoor. Lekker boeiend waar ie is opgenomen of waar de premie was. Zo lust ik er nog wel een paar.

Maar je kan me proberen te pakken op futiliteiten. Het gaat er om dat deze Hollywoodproductie (das gewoon een feit) een Europees sfeertje probeert neer te zetten, waarin zowel de filmmakers als het hoofdpersonage buitenstaanders zijn in een manier van leven waar ze blijkbaar alleen naar kunnen gissen, gezien de steroetyperingen en cliches. Het lijkt er daarbij sterk op dat bijv. Scott afgunstig heeft gekeken naar enkele Franse grootmeesters. Ik kan een heel rijtje namen noemen, maar moest vooral denken aan Renoir (Partie Campagne), Berri en Rohmer. Wat mij betreft hebben de makers er weinig van begrepen en trachtte men hier vergeefs een idyllisch beeld neer te zetten van het leven in de Provence door een compleet misplaatste Crowe verlossing te laten nastreven door zich uiteindelijk lekker te vereenzelvigen met een cliché visie van een streek.

vond het een heerlijke romantische film met mooie beelden. Wel ben ik het een klein beetje met Mister blonde hierboven eens. Het is wel een beetje voorspelbaar allemaal maar dat heeft mij niet gestoord.

Even charmant als ultiem voorspelbaar, maar ja, het "aanzoek" van Crowe tegen het einde is toch wel èrg fraai verwoord en verbeeld, en de "twist" met zijn brief zag ik niet aankomen (en het was ook leuk dat zijn nicht later tussen neus en lippen verklaart hem wel door te hebben).

Gisteravond herzien, en mijn mening is niet veel veranderd. De film is me vooral bijgebleven door de prachtige locaties. Hetgeen ook nu weer het meeste voor mij opviel. Verder is dit niet veel meer dan je standaard romcom. Crowe, Finney en Cotillard brengen hun rollen met veel sympathie en dat zorgt, in combinatie met de vrolijke muziek en settings voor een fijne sfeer. Alles verloopt braaf binnen de lijntjes, maar desalniettemin is dit toch een leuke film.

3*

Wat een saaie boel, pfffffffffffff

Zo zijn er al duizenden gemaakt met het verschil dat het deze een man (i.p.v. een vrouw) is die naar een romantische streek in het buitenland gaat om daar de liefde van zijn leven te ontmoeten. In dezelfde stijl vond ik Under The Tuscan Sun (2003) pakken beter. 4/10

Ridley Scott brengt de onbezorgde sfeer van de Provence over aan de hand van een even onbezorgde film, die wel enige overbodige en clichématige scènes bevat maar die kan rekenen op de nonchalante klasse van een Russell Crowe en de pittige charme van Marion Cotillard. Plezierig is het omdat het ook over de wijnwereld gaat en beslist aangenaam, bijna emotioneel, die zuiders Franse landschappen en wijngaarden, waar we even nostalgische herinneringen aan hebben, te bewonderen. De film bevat ook heel wat clevere dialogen, oneliners en zo..

Crowe bij vriend Scott in de Provence, c'est ça.

Oef!

Ik sluit me bij mister blonde aan, deze film voelt zo fake aan dat het bijna rascistich is. Een verheerlijking van Frankrijk zou ik het niet willen noemen, eerder het tegenovergestelde zelfs. De Fransman/Frankrijk is deze film is niet veel anders dan de neger met dikke rode lippen.

Crowe is echt een miscast van jewelste, da's al een serieus probleem voor een film die rondom zijn persoon is gebouwd. De tegenstelling tussen z'n werk en z'n uitje is ook al zo'n dik vet cliché, het verloop van de film laat zich dan ook al na 5 minuten raden.

Maar Scott die grappig (guitig lijkt me een beter woord) probeert te zijn, dat doet nog het meeste pijn. Crowe die z'n weg niet vindt in z'n Smartje en dan versneld 4 keer rond een pleintje rijdt ... serieus Scott? Alsof dat op zich niet ouderwets genoeg is wordt het ook gewoon compleet misplaats gebracht.

Het is dat de setting zelf zó charmant is dat zelfs Crowe ze niet kapot krijgt. Mooie omgeving en he kasteeltje heeft absoluut z'n charme. Ook de Franse cast is een stuk beter te pruimen dan de Engelse/Amerikaanse met hun mond-vol-brood Frans.

Achteraf heb ik ook geen flauw idee wat Scott nu eigenlijk van plan was. Het voelt aan als een ode aan iets, maar echt goed kan ik het niet plaatsen. Daarvoor is het ook gewoon té compleet mislukt.

1.5*

met zo', romcom moet je alles niet al te serieus nemen het is net als de avondetappe met mart smeets , het word allemaal geromantiseerd en daar is niks mis mee als het goed gebeurt .

en je weet dat amerikaanse producties teren op stereotyperingen en vooroordelen , dat wetende

blijft er toch een film over die het kijken wel waard is .

Ik verwachtte een soort serieus, gezapig, romantisch verhaal, en uiteindelijk bleek het, vooral in het begin, vrij knullig-humoristisch van toon te zijn. Moest even wennen aan Russel Crowe in een dergelijke rol. De pogingen tot humor zijn nogal oubollig en voorspelbaar, en regelmatig zelfs totaal uit de toon vallend. Die scene in het zwembad bijvoorbeeld, of hem in zijn kleine autootje. Ik wist soms niet echt waar ik nou naar zat te kijken.

Ook de flashbacks naar zijn jeugd vond ik eigenlijk niet zo bijster veel toevoegen.

Uiteindelijk valt het allemaal wel op zijn plek. Crowe weet verrassend genoeg de rol toch wel te dragen en vooral de plaatjes van de Provence en de laid-back Franse sfeer maken een hele hoop goed.

Hoewel het eigenlijk een vrij simpel plot is wordt er wel overdreven lang de tijd genomen voor de afronding. Dat duurde en duurde maar. Een kwartier korter was zeker niet erg geweest, je ziet toch vanaf het begin al hoe het gaat aflopen.

Maar goed, toch de speelduur vrij moeiteloos uit weten te kijken, en de romance werkte eigenlijk ook wel. Uiteindelijk toch best een leuke sfeervolle film.

3,5*

Scott probeert met deze film volgens mij de charme van het wijnland Frankrijk te onderstrepen, en hoewel hij daar met mooie Franse landschappen en een prachtige wijngaard en château wel in slaagt, slaat hij toch wel erg vaak de plank mis. De ene keer lijkt de film komedie te willen zijn, maar wordt het hooguit flauwe klucht (dat autootje, de zwembadscène, de Franse stereotiepe driftigheid en joie de vivre), de andere keer probeert het wat serieuzer te zijn (Max' keuze tussen zijn oude leventje en zijn heropbloeiende passie voor wijn, wel of niet het huis verkopen), maar het drama wordt nergens écht ontroerend of interessant.

Daarnaast krijgen heel veel personages onnodig veel screentime, terwijl zij irrelevant zijn voor het verhaal. Neem bijvoorbeeld de secretaresse met haar constante gezanik aan de telefoon, de jonge collega die stiekem zijn plek overneemt, de andere jonge collega met een Wall Street-attitude die ook even komt kijken in de Provence en kort aanpapt met een nichtje van Max dat plots op zijn stoep staat. Wat moet je daar als kijker mee? Waar wil de film naar toe? Ik had nooit het idee dat ze echt onderdeel uitmaakten van het plot. Hoewel zijn nichtje nog het meest relevante bijpersonage is, is ook haar rol vrij nietszeggend en nutteloos.

Dan het romantische aspect van de film. Cotillard is één van de leukere personages in de film en heeft het meeste in te brengen. Wat mij betreft had de film op dit vlak nog de meeste potentie.

De romantiek ontstaat misschien op een wat knullige manier, maar op zich wilde ik daar wel in meegaan. Alleen ook hier mis ik iets. Een goede ruzie, dilemma's, een strijd, iets dat een romantisch plot wat pizzazz kan geven. Het kabbelt maar voort, terwijl ik na 1 kwartier al wist hoe de film zou eindigen. Geef ons dan op zijn minst een spanningsboog!

Ik had liever gezien dat de film focuste op Max die de wijngaard leert kennen, het maken ervan, meehelpen met de oogst, het koesteren van herinneringen. In plaats daarvan veel gezeur met het beurs-thuisfront wat totaal niet boeide, wat cliché musical montages met foute Franse popmuziek en chansons en teveel randzaken.

Dus ja, ik ben niet echt positief, maar compleet afkraken wil ik de film nu ook weer niet, mede door de mooie, serene beelden van het dorp en het huisje die een lust voor het oog waren. Af en toe waande ik me even in de Provence en wou ik dat ik ook zo'n lui Frans leventje kon hebben...doet de film toch nog íets goed.

Ik sluit me aan bij de kritieken hierboven. De film is een rommeltje.

Ben ik trouwens de enige die zich stoort aan het Britse accent van Crowe? Het lijkt me nogal geforceerd.

Bovendien ben ik niet verliefd geworden op de locatie, terwijl dat zo'n beetje de bedoeling van de film lijkt te zijn?

De enige komedie die Ridley Scott heeft geregisseerd, en ondanks de kritiek een succes werd.

De film is gebaseerd op het boek van auteur Peter Mayle. De opnames vonden grotendeels in Provence plaats. Dit vlakbij het huis van de regisseur waar hij ruim 15 jaar heeft doorgebracht. Russell Crowe levert mooi werk, en zijn Brits accent was alles behalve overdreven. De rest van de cast presteert eveneens voldoende. Aaron Eckhart zou oorspronkelijk een rol vertolken, maar haakte uiteindelijk af.

Een mooie culturele romantische komedie die goed genoeg was voor 2 nominaties, en in 2006 de EDA Special Mention Award heeft gewonnen.

3,0 *

“You know what Proust said. Leave pretty women to men without imagination.”

“Francis, I'm a banker. I have no imagination.”

Ridley Scott en Russell Crowe gaan op vakantie en nemen Marion Cotillard en Abbie Cornish mee. Geef ze eens ongelijk… Dit is echt zo'n niets aan de hand film waar je met (bij voorkeur) een glas rode wijn in de hand bij weg kan dromen.

De Franse Provence, een schitterende omgeving, een pittoresk stadje, sfeervolle muziek, veel rode wijn en oja, had ik Marion Cotillard al genoemd. Het is Frankrijk op z’n clichématigst, maar het levert wel een uitermate aangename film op. Russell Crowe is vreselijk miscast, maar dat vergeef de heren dan maar.

Ik heb dit prima te kijken komisch, romantisch niemendalletje met een licht dramatisch ondertoon zojuist maar eens herzien. We hebben het allemaal wel eens gezien, de love story ect. Deze film is veel gefilmd op het Franse platteland, wat vaak prachtige idyllische plaatjes opleverd. 3.5

Niemendalletje.

Niet het type film waar ik de naam Ridley Scott met zou associëren, maar wel een aangenaam voortkabbelend en veelal komisch bedoeld tussendoortje. Russell Crowe kan mij helaas ook in dit genre niet bekoren en verder heeft de film ook niet al te veel te bieden. Inhoudelijk is het wat magertjes, maar ook audiovisueel speelt Scott het op safe en teert hij vooral op de zomerse sfeer. Niet onlogisch, maar toch wat magertjes.

2,5

Je moet van zulke films houden, ik was er niet echt kapot van. Film met saaie momenten.

A Good Year is voor mij op alle fronten geweldig en in een woord meesterlijk. Het verhaal, setting, acteerprestaties en geslaagde humor er valt werkelijk waar niets op aan te merken. Dit is voor mij zo'n typische film die ik al meerdere keren heb bekeken en ga zien.

Hoewel bij wijlen erg mooie plaatjes een inhoudsloze film die eerder stoort dan weet te beklijven. Het einde met de Franse zinnen was tenenkrullend en deed me nog een onvoldoende geven.

Bijzonder slecht. Inhoudelijk een echte draak. De Franse douceur de vivre bekeken door de boertige bril van de Brit/Amerikaan. Eén : de Britten zijn de landheren, de Fransen de lakeien. Twee: Franse vrouwen tonen hun kont wanneer ze iemand willen beledigen. Drie : Max weet blijkbaar alles van wijn af, maar van een oenoloog had hij nog nooit gehoord. Vier : het eerste wat Max doet wanneer zijn nicht Christie voor zijn deur staat is nagaan of het volgens de wet toegelaten is in Frankrijk om je eigen nicht te naaien. Vijf : op zomerterrasjes draaien ze nog altijd chansons van Charles Trénet. Zes : wijn en hete vrouwen zijn dé troeven van Frankrijk. Het einde : geeuw! En nog meer van die onzin. Dat de Amerikanen Frankrijk als een classy reisbestemming of ballingsoord zien is niemand onbekend. Maar zoals te verwachten was, heeft deze film helemaal niks interessants te vertellen.

Scotts komedie.

Het zal nooit echt mijn favoriete regisseur worden. Zowel qua persoonlijkheid als qua loopbaan niet. Zeker tegenwoordig vind ik hem nogal een zeikerd die iets te graag in de media wil staan vanwege één of andere brutale uitspraak. Zulk nieuws verspreidt zich natuurlijk als een vuurtje, en met Scott was dat niet anders.

Dit keer kiest Scott voor een andere omgeving dan de gebruikelijke Amerikaanse achtergrond. De film werd opgenomen in Frankrijk. Voor ons Europeanen is dat misschien een wat bekendere omgeving, maar voor Amerikanen zal het vast zijn overgekomen als helend water. In ieder geval vind ik het wel een prettige omgeving. Lekker rustgevend, mooi authentiek.

Acteerwerk is niet bepaald bijzonder, het is vooral dat Crowe en zijn groepje nooit echt briljant kunnen overkomen. Daarvoor zijn de personages ook gewoon te plat. Wat verder alleen de film integraal tegenwerkt is de humor, die ondanks de achtergrond nog altijd zeer Amerikaans is. Iets te lomp en vooral wat te random om echt leuk te zijn.

Het is niet bepaald een slechte film, wel een romcom die nooit een geslaagde grap kan includeren in het verhaal. Verder zit de film vol met voorspelbare paden en bijpersonages die maar flauw zijn. Het is dat de film een erg leuke locatie uitkiest, anders was er al helemaal niks te beleven met deze veilige komedie. Niet echt memorabel dit. Scott heeft zijn vroegere niveau nooit meer gehaald.

Wat een saaie bedoeling was dit zeg. Begint pas na een uur en behalve dat het natuurlijk super cliché en voorspelbaar is, is het ook nog eens super saai.

Landschap fraai, verhaal saai.

Een oervervelende aaneenrijging van stereotypen en clichés: van klungelig super slim jochie (mat in een zet - hoe verzin je het?) tot gevierd alfa-mannetje in Wallstreet om met de voetjes in de boterzachte aarde te landen van de idyllische Provence, inclusief jeugdliefde. Zelfs voor de Bouquetreeks te voorspelbaar.

Via Disney+ op deze film gebotst. Hoewel dateert van 2006 deze nooit gezien. Russell Crowe in een rol genre Hugh Grant uit enkele jaren ervoor met oa. Bridget Jones’s Diary, Love Actually ea. Russell ook hier met Britse humor, vloekwoorden en dito haarsnitje. Setting een wondermooie wijngaard in de Provence en een typische romance uit de Hallmarkgenres. Film heeft me aangenaam verrast, vnl. door de zomerse setting en op de achtergrond de kunst van het wijn maken. Russell doet het goed in dit genre. Kende hem eerder van zijn latere actierollen, niet zo zeer van de romanticus. Maar hij doet het goed. Haalt misschien niet niveau van Hugh Grant destijds, maar is wel de geschikte man voor deze rol. Genoten van deze lovestory in een streek waar je direct goesting krijgt om een goed glas wijn te drinken. 4*

Zo werkte ik ongeveer zes jaar in een logistiek bedrijf, het werk was eentonig. In de pauzes fantaseerden ik met mijn buitenlandse collega's over een groot huis in Frankrijk. Wijn drinken, mooie muziek luisteren, iedereen is welkom, maar vooral niet werken. In mijn hoofd speelde ik dan meestal deze film af. Samen met de toch best aangename soundtrack, blijft dit een guilty pleasure van jewelste. Ik zie de mankementen van deze film, maar heel af en toe mag je een uitzondering maken.