The Devil Rides Out (1968)

In deze film mag Christopher Lee na zijn verschijningen als Dracula en andersoortige booswichten nu eens de rol van een edelmoedige en rechtschapen aristocraat spelen. Hij doet dat heel verdienstelijk. Zijn personage draagt de film.

Een film over satanisme die bol staat van de clichés, maar desondanks redelijk spannend is. Een film met dieroffers, krankzinnige groepsdansen, pentagrammen en natuurlijk een duivelsverschijning. Tussen de duistere elementen door is de film vooral een hectische film vol achtervolgingen en gevallen van huisvredebreuk waarbij de goede en de slechte kant elkaar continu vliegen aan het afvangen zijn. Hoewel de acties soms wat knullig en houterig in beeld worden gebracht, is het allemaal heel vermakelijk.

Hier en daar worden wat speciale effecten gebruikt om de boel te verlevendigen. Effecten die er nu nogal goedkoop uitzien, maar wel een aandoenlijk gevoel oproepen.

Verder is er veel loos gebabbel en geschreeuw van de personages, die naast Lee ook meedoen in de film en niet erg interessant zijn. En ten slotte is er de finale die niet het vuurwerk en de vindingrijkheid biedt die je zou verwachten en daarom nogal tegenvalt.

Ondanks de satanische thematiek is de film tamelijk braaf op het gebied van naaktheid en geweld. Van een film die magie, genotzucht en duivelsverering behandelt, verwacht je toch meer bloed en bruutheid. Het blijft op dat vlak echter vooral zachtaardig. Dat had best wat excessiever gemogen.

Nu blijkt dat de Britse BBFC (British Board of Film Classification die tot 1984 de naam British Board of Film Censors!! droeg) bepaald geen fan was van aanvallen en kritiek op de kerk of op kerkelijke symboliek. Productiemaatschappij Hammer hield zich aan dat protocol uit vrees dat de film anders slechts beperkt zou mogen worden uitgebracht. De makers stelden zich in artistiek opzicht daarom noodgedwongen enigszins terughoudend op. Erg jammer is dat wel.

Een voorbeeld van die terughoudendheid is te zien in een scène van een zwarte mis. De deelnemers houden keurig hun kleding aan, terwijl Dennis Wheatley in zijn roman de blije deelnemers tijdens deze duivelsverering naakt laat deelnemen. Een spijtige concessie.

The Devil Rides Out is een vermakelijke film. Ook een brave film, zoals reeds gememoreerd. Zo blijkt maar weer dat censuur en kunstzinnige uitingen elkaar altijd weer bijten.

Ik heb een hekel aan censuur.

The Devil Rides Out is een interessante occulte horrorfilm om te volgen, maar de eindconfrontatie met het kind op het altaar en de uitwerking nadien waardoor alles nog goed komt , is heel slap en gemakkelijk uitgewerkt. 6/10

Leuk gemaakt in dat jaar, kijkt lekker weg.

In Hammers THE DEVIL RIDES OUT (1968, AKA THE DEVILS BRIDE in de VS) zien we een Christopher Lee die zijn perfecte Doctor Stephen Strange-imitatie doet, jaren voor de Marvel-films (wat zou ik hem nu graag die rol zien spelen). Als expert op het gebied van duistere magie is hij fantastisch in deze geweldige griezelaar. THE DEVIL RIDES OUT voelt na alle jaren ook nog steeds fris aan. Fans van occulte films zouden dit echt eens moeten bekijken. Toffe off-beat film die geen tijd verspilt en ontzettend veel vaart heeft. Een van Hammers beste.

Nope.

Jammer genoeg moet ik concluderen dat satanische sektes in films niet mijn ding zijn. Ze hebben namelijk de neiging om er nogal silly uit te zien. Ik kan niets anders zien dan een paar drugsverslaafden op een verkleedfeestje. De opperpriester uit dan altijd een gigantisch lang lofgebed aan hun meester en het volk knikt komisch mee. Zulke taferelen zijn helemaal niets voor mij. Zeker niet als het dan nog eens zo lang uitgerekt wordt in The Devil Rides Out. Eigenlijk is de plot bijna onbestaand en kon dit beter een 40-tal minuten lang zijn. Pluspuntje is Baphometh zelf die er nog best creepy uitzag.

Christopher Lee is dan weer een gigantische présence op het scherm. Iedere film die hij doet is altijd net dat tikkeltje interessanter door zijn performance. De rest van de cast loopt er maar wat bij. En hoe kan ik Charles Gray als sekteleider nu serieus nemen als ik hem. vorige week nog heb zitten uitkakken bij The Rocky Horror Show (He's got no neck! Your mother should have fucked a giraffe!)

Als ik horror uit de 60s kijk - wat ik graag doe - prefereer ik toch eerder het gestileerde. Dat decennium heeft veel meer te bieden dan dit mormel.

1,5*