Perfume: The Story of a Murderer (2006)

Weer eens herzien. Het boek blijk ik erg leuk vinden, deze film komt daar niet in de buurt, maar is wel de moeite waard als film.

De openingsscène is in ieder geval sterk. Zoals er in de vis gehakt wordt, zo worden de beelden ook in de montage versneden, en dit gaat synchroon wat bijzonder sterk overkomt. Sowieso een erg visuele film, wat ik een beetje vergeten was. Het is de vraag hoe je het waarnemen van geur kan uitbeelden in een film. Hier wordt dat erg sterk gedaan door middel van de beeldtaal. Close-ups van de neus van de protagonist en op hetgeen wat hij ruikt en dergelijke.

Maar na enige tijd verdwijnt de voice-over, is de geurwereld wel verkend, en draait het vooral om de opdracht die de protagonist zichzelf heeft gesteld. Het resultaat is dat het allemaal wat vluchtiger wordt. Het verhaal voelt wat losser aan door het verdwijnen van de voice-over, en visueel wordt het ook wat minder gedetailleerd omdat de doelen zijn verschoven, het werkt allemaal wat minder op de zintuigen. Nog steeds de moeite waard, maar zo sterk als in het begin is het niet meer. Het werkt minder op de zintuigen. Ook muzikaal is het allemaal niet slecht, maar ik ben wat minder fan van zingende dames als filmmuziek.

Het boek wordt behoorlijk trouw gevolgd. Wel had de climax wat mij betreft keiharde porno mogen zijn, gezien de beschrijving in het boek. Dat zou het ook allemaal een stuk gewaagder hebben gemaakt. Maar goed, ik begrijp de keuze van de regisseur.

Een goede boekverfilming, ook als film geslaagd. Wel een beetje als een parfum dat vervliegt en iets te snel z'n kracht verliest. 3,5*.

Een film met een zeer bijzonder plot, waarmee de aandacht al meteen wordt gegrepen. Het verhaal wordt zeer sfeervol in beeld gebracht en het acteerwerk is sterk, met name Dustin Hoffman en Alan Rickman zetten een goede rol neer. De hoofdpersoon, Jean-Baptiste Grenouille, blijft eigenlijk gedurende de gehele film een mysterieus personage, ook dat is goed gedaan. De ontknoping kon mij minder bekoren, te dik aangezet en daardoor niet al te overtuigend.

Erg bijzondere film met een zeer indrukwekkend einde. Ik vermoed eerlijk gezegd ook dat de mensen die het "jammer van het einde" vinden, de clou van de film finaal hebben gemist. Daar zit hem nu net de hele tragiek in.

Minpuntje is wel dat Perfume niet de volledige rit m'n aandacht wist vast te houden. Een halfuurtje korter had de film ongetwijfeld goed gedaan. Maar de prachtige sfeer, mooie beelden - hij deed me een beetje denken aan Les Misérables - en meeslepende muziek maakten dat meer dan goed.

Blijft bij herziening vol overeind.

Toch wel enigszins verrassend, want had gedacht dat het onverwachte van deze film mij de eerste keer wat overdonderd had, maar blijkbaar bezig Perfume genoeg intrinsieke kwaliteit om ook 10 jaar later nog volop te verwonderen.

Tykwer's grootste prestatie is dat hij de geurbeleving perfect weet te verbeelden. Niet makkelijk voor een film. Maar door slimme cinematografische trucjes en een krachtige soundtrack komt de wereld der geuren vol tot leven. Ook Whishaw is een belangrijk element in het success van de film. Hij zet een charismatisch hoofdpersonage neer.

Het plot blijft allerlei richtingen opgaan, de audiovisuele klasse verzwakt niet halverwege en als klap op de vuurpijl een geweldige finale. Mnee, deze Perfume heeft nog niks van z'n pluimen verloren. Erg knappe film.

4.5* en een uitgebreide review

Guardian

Mooi verfilmd, mooie donkere sfeer, erg goed verhaal.

een compleet ongeloofwaardige zeikfilm, enkel geschikt voor dames op leeftijd en Groen-Links kiezers.

Een compleet ongeloofwaardige recensie op deze manier. Kan je aan deze niet-dame op leeftijd en niet-GroenLinks-kiezer uitleggen waarom je het zo'n zeikfilm vond?

Perfume is een zeer bijzondere film naar het bekende boek van Patrick Süskind. Het is een sterk verhaal gebracht vanuit een originele invalshoek. De reukzin, voornamelijk sterk(er) ontwikkeld bij dieren, is een onderschat zintuig. Jean-Baptiste Grenouille daarentegen is begiftigd met de gave om talloze geuren te identificeren en te onderscheiden van elkaar. Sterker nog: zijn sterk ontwikkelde reuk levert hem letterlijk een speurneus op om personen te localiseren. Jean-Baptiste heeft sinds baby een soort heilig en beschermend aura over zich. Telkens slaagt hij erin, al dan niet door toeval, zich een weg te banen in het harde meedogenloze Parijs van de 18e eeuw. De reuzin wordt doorheen de film visueel subliem voorgesteld. Met woorden kan je iets niet-tastbaars makkelijker beschrijven, maar wat Tykwer hier doet: knap!

We spreken dan de periode nét voorafgaand aan de Franse Revolutie in 1789. Een periode waarbij het Ancien Régime op zijn laatste benen loopt. Een periode van economisch verval, hongersnoden en het bankkroet van de Franse staat. De verloedering, uitzichtloosheid, viezigheid en armoede wordt sterk weergegeven in de film. Vooral de openingsscène met de moeder van Jean-Baptiste is erg treffend en troosteloos. Zeer mooi gefilmd, sterk decor en goede voice-over. Zeer mooie sfeerschepping alvast. Dit wordt nadien ook doorgetrokken tijdens de jeugd van Jean-Baptiste tot het moment hij Parijs verlaat. Of het nu het oude Rome is, het Parijs van de 18e eeuw of het Londen van de periode van Jack The Ripper: één ding hebben ze allemaal gemeen: alle Europese steden waren gewoon één open riool met een walgelijke stank tot gevolg. De Franse bourgeoise en adel camoufleerde dat dan maar met een nog sterkere overheersende geur, namelijk parfum …

Ook Grasse wordt mooi weergegeven met zijn pittoreske gebouwen. Hoewel de eerste moord een ongeval is, de tweede alvast niet met voorbedachten rade zijn de andere moorden gepleegd uit gemakszucht. Geen tegenstribbelede vrouwen meer met vervelende vragen. Het vermoorden van de vrouwen was een noodzakelijk kwaad die leidde naar zijn ultieme doel: een conserverend en ultrakrachtig parfum ontwikkelen. En elke vermoorde vrouw geeft een deel van haar kracht en persoonlijk door aan het parfum. Het is letterlijk een catharsis voor Grenouille, zo puur en zo echt als compensatie voor zijn eigen reukloze lichaam. Nog meer polariteit vind je tussen de grauwe stad en het lieflijke platteland met zijn lavendelvelden of de knappe in sierlijke gelegde poses van de dode vrouwen versus de ranzige viezigheid.

Het einde is bizar en een heuse plottwist. De film begint met het einde om dan uiteindelijk na twee uur terug op het schavot te komen. Wat dan volgt is op zijn minst erg verrassend te noemen. Beetje op het absurde af, zeker in de uitvoering ervan. Maar als je kijkt wat erachter zit, als je zoekt naar de kern van het verhaal, dan is het einde net wel erg sterk en een openbaring voor zowel Grenouille als de kijker zelf.

Deze film neigt dicht naar een 4,5* en verdient dit eigenlijk wel. Echt genoten van deze film. Zo puur en realistisch gefilmd. Tykwer is er echt in geslaagd het boek van Süskind zo goed mogelijk te benaderen. Ook de rol van Ben Whishaw was uitstekend. Geen afgrijselijk monster, neen, een knappe jongeman die worstelt met zijn gave en bang wordt om geuren te vergeten waardoor hij gruwelijke moorden pleegt, ook hier alweer die tegenstelling. Mooi!

Ongeloofwaardig verhaal maar toch een bijzondere film.

Vooral het goed weergeven van de leefomstandigheden in de middeleeuwen de bijpassende kleding en het goede camerawerk die er voor zorgen dat je het idee krijgt dat je er bij bent.

Het einde is dus vooral ongeloofwaardig en daarom jammer.

Beter was geweest als de moordenaar gepakt was of na zijn veroordeling ontdekt werd dat hij geniaal was.

Deze film valt voor mij in de categorie onmogelijk

Evenals benjamin button (jonger worden i.p.v. ouder).

2 minpunten voor het belachelijke einde

Ik heb veel bewondering voor hoe Tykwer er in slaagt om niet alleen het Parijs van vroeger maar ook een abstracte wereld van geuren met puur visuele middelen op te roepen, en Ben Whishaw is indrukwekkend als Grenouille. Maar wanneer zijn obsessie hem drijft tot het pad dat hij uiteindelijk tot het einde toe afloopt wordt zijn personage enigszins grotesk en verlies ik mijn binding met hem en met de film als geheel. Een visuele traktatie die op afstand blijft.

Juweeltje !

Krijgt inderdaad geen uitleg nee. Lijkt mij overigens een variate van Naevus van Becker, een pigment verstoring die tot een soort moedervlek of in ieder geval verkleuring van de huid optreed. Badr Hari heeft ook zoiets op zijn rug.

Kostelijke film waar ik iedere keer weer met veel plezier voor ga zitten, en me in mee laat slepen qua toon, sfeer en verteltrant en hoe de beleving van geuren tot leven gebracht wordt, je ruikt bijna mee. Vooral ook die voice-over van John Hurt is heerlijk. Het boek van Suskind is wellicht nog iets beter.

De film begint in alle weerzinwekkendheid, en toont een ronduit smerig en vuil beeld van die tijd, en dat vooral bij de onderlaag van de bevolking. Met veel gevoel voor mystiek wordt Grenouille geïntroduceerd, een jongeman met bijzondere eigenschappen. De toon blijft wat de omgeving betreft ranzig en authentiek, de mensen met al hun gewoontes eigenaardig en koddig, een beetje humor en soms wreed, maar het is Whishaw die met zijn zonderlinge gedrag en kenmerken de aandacht vast houd, onvoorspelbaar is, toch ook wel enige sympathie wekt vanwege zijn begeesterdheid voor geuren en zijn Quest tot het vasthouden van geuren.

In het hele poëtisch en soms sprookjesachtige plaatje, de muziek is trouwens ook prachtig, ontspoort Grenouille volledig met de werkelijk waar geweldige scene op het dorpsplein tot gevolg die zowel humoristisch is als dubbel. Er worden een paar mooie locaties aangedaan zoals het huis van Hoffman, bijzonder trouwens ook hoe iedere keer de vorige eigenaar van Grenouille om het leven komt, in die zin sneuvelen er meer dan alleen zijn slachtoffers. De scene in de grot waar hij korte tijd een soort veiligheid zoekt toont een zeer geplaagd en zelfs verdoemd iemand, een gevoel dat wordt bevestigd op het dorpsplein waar hij in eerste instantie wordt toegezongen maar ook alleen staat. Daar lijkt 'het parfum' symbool te staan voor 'liefde' in zijn geheel. Iets dat net zo vluchtig en ongrijpbaar als zijn parfum is, en zijn hele leven al niet voor hem weggelegd is. Een soort zelfmoord door de parfum is de beste afsluiting die het verhaal zou kunnen krijgen.

De film is vooral qua visueel, montage en muziek een overdonderend en overtuigend geheel dat ontzettend boeit. De acteurs doen erg hun best, Whisaw is geniaal als de gesloten en ongrijpbare Grenouille en vooral Hoffman valt daarnaast op. Ten laatste te noemen dat de opbouw naar bepaalde momenten, het eerste meisje of het extatische gebeuren op het dorpsplein, en geniale opbouw heeft qua spanning, onvoorspelbaarheid maar ook muziek. Al met al erg mooi gemaakt en een meer dan prima film.

Mooi sprookje, helaas wel wat suf in de pacing. Had van mij wat vlotter gemogen. 3,5*

Heerlijke film en toch meerwaarde zo in 4k/hdr, heb hier echt enorm van genoten. Fantastisch acteerwerk ook en paar schoon vrouwen in die heerlijke kledingdracht.

Had de film gezien toen die uitkwam. Was niet erg onder de indruk. Toch kon ik de mooie 4k uitgave niet laten liggen. Bij herziening beviel hij een stuk beter. Een paar gemankeerde scenes, een miscastte Dustin Hoffman en het idiote eind stoorden mij minder. Heb daarentegen enorm kunnen genieten van de geweldige (smerige) art direction en het verhaal heeft natuurlijk wel wat. Verhoogd van 3 naar 4*

ondanks dat ik niet zo van "historische" films houdt.

heb ik deze toch gekeken omdat de beschrijving mij nieuwsgierig maakte.

duurt vrij lang (bijna 2.5 uur) maar wist ie me toch te boeien.

dikke 7 (3.5 ster)

ook een kort rolletje voor Dustin Hoffman,maar daar draagt de film niet op.

de hoofdrolspeler Ben Whishaw zet de film echt neer.

best wel een film (al is het een drama) om aan te bevelen

Toen ik deze film voor het eerst zag was ik er behoorlijk van onder de indruk. Het is sowieso een prachtige film die er visueel perfect uit ziet. En een hele mooie rol van Ben Whishaw en Dustin Hoffman. Dat Tom Tykwer goeie films maakt is wel duidelijk, want alle films die hij regisseerde worden allemaal behoorlijk goed gewaardeerd. Maar Perfume: the Story Of a Murderer is voor mij in ieder geval toch wel zijn beste.

Dat zou ik ook heel graag willen weten. Want ik ben het ook geen van beide, geen dame op leeftijd en al zeker geen groen links kiezer. Maar ik ben bang dat het gewoon een loze kreet was die totaal nergens op gebaseerd is. Anders had hij zijn onnozele uitspraak wel ff toegelicht

Goede film vanwege de mooie beelden en het interessante – op Süsskinds novelle uit 1985 gebaseerde – verhaal. Dat verhaal combineert realisme – wat betreft de armoede en het belang alsmede het vak van parfum maken in de 18de eeuw – met magische elementen en heeft de boeiende thematiek van vergankelijkheid vs. eeuwigheid: geur is bij uitstek vluchtig, hetgeen het verzonnen verhaal gebruikt om het bewust een aura van realisme te geven want het geniale parfumwerk van Grenouille is niet bewaard gebleven, om welke reden de gechiedenisboeken er niet over vertellen, waarbij Grenouille juist geobsedeerd zocht naar hoe geur kan worden bewaard dus naar onsterfelijkheid.

In die obsessie waardoor hij tot moorden wordt aangezet om het element te vinden waardoor een parfum eeuwig in plaats van vervliegend wordt, zit het Faust-thema en wellicht ook het Frankenstein-thema. Grenouille verkoopt alleen niet zijn ziel aan de duivel om tot goddelijke kennis te komen maar is geboren zonder ziel (want hij blijkt geboren zonder geur en de suggestie is dat het de geur is die de ziel vormt), hetgeen het verhaal eerlijk gezegd een wat antisemitische smaak geeft: gelijk de Jood die op andere mensen zou parasiteren omdat hijzelf geen ziel of karakter heeft, heeft Grenouille de geur van mensen nodig om als het ware zichtbaar c.q. een mens te worden en liefde te kunnen krijgen en geven – als een Jezus wordt hij zelfs de koning van de liefde door middel van zijn parfum – zoals Dracula als ‘ondode’ het bloed dus levenskracht van mensen nodig heeft waarbij Grenouille net als Dracula de ziel van maagdelijke dus nog ‘zuivere’ meisjes nodig heeft (Dracula is in wezen ook een vertelling van de antisemitische mythe). Tegelijk kan men het ook zo opvatten dat geur voor zonde staat en dat Grenouille als geboren zonder zonde de echte Jezus is die om die reden zichzelf opoffert voor de mensen; het einde van Grenouille verwijst uitdrukkelijk naar het Bijbelse verhaal van het einde van Jezus.

In historisch opzicht lijkt het verhaal ook te verwijzen naar de Spaanse folklore van de ‘weerwolf van Allariz’ naar de seriemoordenaar Blanco die vele vrouwen en kinderen had vermoord en de beste zeep van hun vet zou hebben gemaakt en die zich bij zijn proces verdedigd had door te stellen dat een vloek hem in een wolf heeft veranderd. Dat bij Grenouille de geur zo sterk ontwikkeld is, suggereert eveneens dat hij niet alleen iets dierlijks heeft maar meer in het bijzonder een soort hond is.

Het verhaal is aldus gebaseerd op de krachtigste mythen van de moderne tijd die het een originele en ook dubbelzinnige vorm geeft waardoor het boeit (al is een kritiek op het verhaal ook wel dat het een onorigineel allegaartje van verwijzingen naar andere verhalen, mythen en historische feiten is hetgeen echter kenmerkend is voor postmodernistische kunst). Het minpunt van de film is alleen dat het te lang duurt en aldus wat langdradig is.

Het verbaast me dat deze niet in de top 250 staat. We moeten het met minder doen. Ik vind het alvast een meesterwerk; ik doe niet graag mee in het toplijstjesdenken maar deze mag zeker tot de tien beste boekverfilmingen ooit gerekend worden. Een donker sprookje in het 18de eeuwse Frankrijk over een man die liefde ontdekt door middel van zijn aangeboren gave om geuren te herkennen. De onschuldige snuffelaar verandert in een serial killer in zijn obsessie om zijn doel te bereiken, het maken van het perfecte parfum. Grandioos verfilmd door Tykwer. Dit is één van die films waarbij het onmogelijk is om te stoppen met kijken eens je eraan begint. Een verhaal dat stevig grijpt en ook voorzien is van prachtige klassieke muziek die helemaal in sync is met soms bedwelmende beelden. Een waarlijk mooie film die na blijft spoken.

Erg indrukwekkend.

Het is weer even geleden dat ik een film zag die me echt heeft weggeblazen. Ik dacht voor een lange tijd dat ik gewoon te streng en emotieloos was geworden om films nog echt tot de max te waarderen. Toen had ik Perfume duidelijk nog niet gezien, want Tykwer weet me sinds lange tijd weer echt volledig onder te dompelen in een film.

Het komt niet vaak voort dat een film die zich afspeelt in dit soort omgevingen zo lang interessant weet te zijn. Perfume is typisch een geval van een film die constant weet te verrassen zonder dat het aanvoelt alsof dit heel hard wordt geprobeerd. Het is pas rondom de finale dat ik het idee kreeg dat ze echt proberen er iets actief onderscheidend van te maken. Dat past wel in de film, maar het voelt dan niet altijd even natuurlijk meer aan.

Whishaw speelt hier zonder twijfel één van zijn betere rollen. Als acteur heb ik hem wel vaker in films op zien draven, maar echt indruk op me maken deed hij nooit. Netjes zijn z'n prestaties wel, maar in Perfume speelt hij een personage dat ook echt serieus indrukwekkend en intrigerend is. Niet vaak weten dit soort rollen te werken, maar de acteerprestatie van Whishaw in combinatie met de uiterst geperfectioneerde regie van Tykwer weten voor wonderen te zorgen.

Op het vlak van editing soms wat slordigheidjes, verder een film die op zowat elk vlak weet aan te slaan. Het camerawerk is precies passend, het gebruik van kleuren magistraal en de voortgang van het narratief zelf constant verrassend, interessant en bijzonder. En waar de eerste helft van de film een nog luchtige toon aanhaakt, is de tweede helft verrassend duister. Beide uitgangspunten worden echter perfect gecombineerd en uitgewerkt.

Perfume is typisch een geval van een film die de gehele speelduur weet te boeien ondanks dat deze flink lang is. Zowat alles klopt gewoon. Een film waarvan ik het verloop gewoon kan dromen, en het is serieus lang geleden dat ik weer echt zo werd meegevoerd in een film. Het maakt me meteen benieuwd om meer van Tykwer te zien, al betwijfel ik of deze film ooit nog overmeesterd gaat worden door hemzelf. Dit niveau is namelijk nogal moeilijk te bereiken, maar hij bewijst wel dat hij het talent ervoor heeft.

Ik heb wel mindere films 5 sterren gegeven. Perfume is een boekverfilming naar een roman van Patrick Süskind, een sprookje dat vele artiesten zoals Nirvana inspireerde. Een sprookje is per definitie niet geloofwaardig en of regisseur Tom Tykwer nauwgezet het verhaal volgt of niet kan ik niet beamen, het boek een bestseller heb ik niet gelezen. Wel dat de film geraffineerd in elkaar steekt. De 18e in Frankrijk en dan vooral Parijs zien eruit zoals je mag verwachten: hard, smerig en ongenadig. Een leven is er geen stuiver waard, het verschil tussen arm en rijk was toen ook al enorm. Ben Wishaw speelt overtuigend een sympathieke doch geheel verknipte en gewetenloos persoon met een obsessie voor geur.

Mooie beelden, een voice-over die nu eens niet irritant is maar juist het sprookjesachtige karakter van het verhaal onderstreept, prachtige muziek die geheel in het teken staat van de film, geweldige acteurs maken Perfume tot een film die de middelmaat ver overstijgt. Misschien spreekt het verhaal je niet aan of vind je de muziek te zoetsappig, over smaak valt te twisten, het neemt niet weg dat dit een bijna perfecte film is die een plaatsje in de top verdient. Dit is uitdagende cinema!

Perfume: The Story of a Murderer is een sfeervol verhaal met een schitterend decor en een perfecte casting om het geheel uit te voeren. Qua plotopbouw gaat het eigenlijk de gehele film op een interessante manier op het einde na. Dit staat geheel niet in contrast en veel te bombastisch van aard.

Wat een goede film, onderweg om een topper te worden. Tegen de 5 sterretjes aan. Bloedstollend spannend tot een half uur voor het eind van de film.

Hoe kan je een film om zeep helpen, zo dus. Dat laatste half uur, het zal wel de bedoeling zijn geweest.

Totaal over de top, zo jammer dit !

Net de film voor een tweede keer gekeken. Lang terug voor het eerst. Het verbaast mij dat hij nog steeds impact op mij maakt, dan vind ik hem wel erg goed. In de recensies staan een aantal mindere berichten, ik denk begrijpelijk. Niet ieder houdt van dit genre.

Je moet wel wat fantasie en zwarte humor bezitten. En van overdreven scenes houden. Voor mij maakte dit het juist steeds spannender en het past volledig in in de levensloop en doel van de hoofdrolspeler. De film heeft een bepaalde Nederlandse smerigheid en sensualiteit. En het onderwerp is totaal anders dan 13 in dozijn. Nog steeds een pareltje om weer eens terug te zien.

Geniaal.

Onlangs het luisterboek opgezet en nu eens de film opnieuw bekeken. Je mag het boek en film niet met elkaar vergelijken, maar de film is toch redelijk gelijkaardig.

Het verhaal zelf was wel origineel en onlangs de lange speelduur, verveelde het ook niet.

De cast deed het ook prima en visueel was het ook in orde.

De moeite om deze nog eens gezien te hebben, vond het wel een aanrader.

Belachelijk verhaal dat zichzelf veel te serieus neemt. Productietechnisch echter wel heel goed gedaan.

Je kunt teleurgesteld zijn over het eind, maar dat is nou eenmaal zoals het boek van Süskind gaat. Nauwkeurig verfilmd, prachtig geënsceneerd met fraaie beelden die mogelijk een realistisch beeld geven hoe de armoe ook een rijke stad als Parijs in zijn greep had.