Adam & Paul (2004)

Een humoristische en oprechte film waarbij je soms niet weet of je moet lachen of de ernst van de situatie in moet zien.

Top-punt van de hilariteit is de dialoog met de Bulgaarse immigrant op een bankje.

3,5*

Een goede sterke film over twee junkies die de dag moeten doorkomen. Hattori zegt het goed in zijn bovenste gedeelte van de tekst. Je weet niet niet als je moet lachen of de ernst ervan inzien. En dat is erg goed gedaan als de 2junks grappig zijn is het gewoon grappig, maar er zitten ook dingen in die je eigelijk niet kan geloven.

zoals met die jongen die geestelijk gehandicapt is, en hoe ze met hem omgaan.

Het beste van de film is toch wel dat ze de voorspelbaarheid die junkies hebben, goed hebben verwerkt in het verhaal. De film is sterk geacteerd, en ook van een goede regie voorzien.
****

Erg leuke grappige ontroerende film!

Aanrader!

4.5*

bij vlagen grappig, bij vlagen ontroerend, maar eigenlijk een hele trieste film

ergerde me een beetje ana de fuckin fuck fuck fuckin, alles fuckin, had niet gehoeven

aangrijpend realistisch verhaal

3

Heel sterke film! Heeft me van het begin (ongelooflijk grappige opening) tot einde weten te ontroeren...

Minpunt is dat het allemaal net iets te tragisch is, voor de rest geeft het een correct beeld weer van junkies (tot zover mijn kennis hierover rijkt natuurlijk)

4 sterren

Eigenlijk vind ik dit niet een humor film, eerlijk gezegt een hele trieste film (niet meteen negatief bedoeld) en vind het dan ook nog knap dat ze hier een film van hebben kunnen maken.

Hij is verder goed geacteerd en het zit allemaal in orde, ik weet toch niet echt hoeveel sterren ik deze film moet geven. Een geval apart dus.

'Adam & Paul' is een sober, haast minimalistisch gestileerde prent over twee junkies die het leven dag per dag bekijken. De droogkomische benadering, als een wrang stukje slapstick, vat bovendien beter de wanhopige situatie van het duo én maakt de emotionele betrokkenheid net dat ietsje groter. Een echt indringende kracht gaat er niet uit van 'Adam & Paul', maar niettemin is dit een charmant, klein filmpje.

3*

Het regiedebuut van Leonard Abrahamson is zonder enige hoop een onsentimenteel getuigenis van een verhaal van twee vrienden die leven op straat. Deze zwervers, vrijwel zeker kansloos in de samenleving zijn junkies in hart en nieren. Hun dagindeling is puur berust op het overleven van hun verslaving. Dus door zoeken en stelen van geld lukt het al enige tijd maar deze dag zal nooit meer dezelfde zijn voor de twee. De film kent een sterke confronterende scheidslijn tussen lachen en of toch de ernst van de situatie inzien. Soms slapstick anders toch echt tragische te noemen, hoe zijn deze jongens te redden dwaalde in me hoofd rond tijdens het kijken van de film. Want slechte jongens zijn het echt niet maar hoopvol stemmen de twee samen niet. Hun vriendschap en geluk lijken al tijden onder invloed te staan onder de niet bevredigde verslaving. Wie deze hopeloze film achter de kiezen heeft denkt wel een tweede keer na om aan drugs te beginnen. Grappig vond ik nog wel dat de kleine Adam continu de klappen kreeg te denken aan de aanrijding met de scooter, klap in zijn gezicht, de klap met de vuist op de autoruit, en de lange Paul zich doodlacht om de ander maar vervolgens die zelfde nacht doodvriest. Dit gestileerde schilderij kent zijn indringbare inpak door die kleine dingetjes. Trieste film met een humoristisch tintje niet voor iedereen weggelegd en moet je vooral open voor staan.

Paul lacht nooit in de film en ik denk eerder dat hij overleed aan een overdosis dan aan de kou.

Simpele film over het leven van twee langs de afgrond lopende junks. De eenvoudige opzet met een vleugje humor pakt je niet geheel bij de keel maar het laat je ook niet helemaal los. 3 *

Dit is echt helemaal mijn film 5*

oo dus ik hoef geen trainspotting te verwachten?

Trainspotting is veel maffer, deze wat meer realistisch

Tja, wat moet ik ervan zeggen, een realistische film over twee drugsverslaafden die een slecht dag beleven.

Je ziet dat de twee echt niet slecht zijn, zoals men meestal denkt over junkies, maar dat ze ook een ziel hebben. Mede hierdoor hoop je dat het ze lukt om onder andere die tas te pakken te krijgen of de auto/televisie voor een mooi bedrag weten te verkopen. Maarja, het zou hun 'worst day' niet zijn als dit allemaal zou lukken. Al deze pogingen en hun moeilijkheden zorgen voor een komische noot in de film.

De film op zich wist mij niet de gehele tijd te boeien, maar als het beter was uitgewerkt zou het een zeer aangrijpende film kunnen zijn. Nu ontbrak dat gevoel bij mij een beetje.

Deze realistische film, waarin het standaardwoord 'fuckin' is, krijgt 3 sterren van mij.

Goeie film. Een van mijn favorieten, omdat hij realistisch is en omdat hij sterk is geacteerd.

Hij is wat onbekend, en dat is wel jammer. Zulke films ( ook het cameragebruik, lang op één beeld blijven hangen ) vind ik veel beter dan bijvoorbeeld National Treasure of King Kong.

Terwijl die films heel veel moeite doen met onder andere special effects, staat deze als een huis en wat mij betreft verslaan adam & paul die aap en Nicolas

Kijk, leef mee en durf te lachen.

- 5 -

Hartverwarmend, de vriendschap, de hopeloosheid en je weet inderdaad niet of je nu moet lachen of huilen. Prachtig gefilmd en gespeeld. Triest, warm en de humor haalt niets van dit moois weg.

Juist! Deze verdient echt meer aandacht..

Film verdient zeker meer aandacht. Ik verbaasde me er ook over dat ik deze film helemaal niet kende.

Heb me kapot gelachen om die 2

Tijdens de film niet te diep nagedacht over de ellende van de 2 maar gewoon gelachen.

Bulgaar: 'I had to leave Sofia'

Paul: 'Was she pregnant or what?

Hoe komen 2 doorgewinterde heroine junkies uit Dublin hun dag door?

Echt een aanrader deze film.

De storyline is niet uniek, maar de uitwerking maakt het origineel.

Vind het eigenlijk een beetje vreemd dat het ook deels onder komedie valt.

Ja, er zit humor in, maar het is in mijn ogen absoluut een drama film.

Sterke acteerprestaties en je raakt niet snel verveeld.

Visueel word de "high" van de drugs echt geweldig in beeld gebracht.

Waar de macht van het woord stopt, begint de muziek.

Film verdient absoluut erkenning. 4 sterren!

Straight forward film die even grappig is als dramatisch, beide niet echt super maar wel goed gedaan. De gesprekken zijn net zo duf als in The Royle Family en het het is best ontroerend, dat 'trucje' van hoe de buitenwereld aankijkt tegen junks. Alleen Adam vond ik soms iets té goedaardig en naïef.

De film doet me erg denken aan This Is Not a Love Song, eveneens met twee dolende Britse jongens, een onbekende film maar ook mooi en een aanrader als je Adam & Paul goed vindt.

Erg mooi minimalistisch drama over twee verslaafden. Was erg onder de indruk van deze film. Ik vind het ook eigenlijk geen komedie. Af en toe kan er best een glimlach vanaf omdat Adam & Paul zo in en in triest zijn en zich zo gedragen. Maar toch net iets te zwart om komedie genoemd te mogen worden.

Precies, volgens mij was dat ook de bedoeling van de regisseur. De scheiding tussen drama en komedie in deze film is erg dun en dat levert een ontroerende maar ook leuke film op. Schitterend geacteerd, komische situaties en af en toe maffe personages.

3,5*

Deze prent blijft intrigeren. Het is niet echt te vergelijken met andere films omtrent verslaving, denk ik. De levensstijl die de twee leiden schrikt je als kijker af, maar het trekt ook je aandacht.. Het eind maakt de film in mijn beleving compleet, goed gekozen. Absolute aanrader voor iedereen die zijn vooroordelen los kan laten, al is het maar voor 83 minuten.

De scene waarin Adam en Paul op een bankje zitten met een Bulgaar, die per ongeluk melk over zich heen krijgt, is een van de vele schitterende dialogen.

"Hey. What is the fuck?"
"Sorry, I wasn't aiming at you. It was an accident."'
"He was supposed to hit me."
"Fuck sake. My pants and my bag all fuckin' milky."
"Then why you sittin' so close to us in the first place?"

Schitterend inderdaad.

Een clichématige, armoedige, grimmige tragedie over de doelloze traagheid van het junkie bestaan en de ontberingen van de stad die hun treft. De film balanceert wat tussen lakonieke triestheid en naar absurditeit neigende humor. In tegenstelling met voorgaande reacties, miste ik de echte emoties: ik vond het meer een warboel van negativiteit, waarin somberheid na somberheid zich opstapelde. Duidelijk is wel dat de beide hoofdpersonen door het noodlot genaaid zijn.

Een grauwe film over 2 sombere mannen die verslaafd zijn. Bij vlagen grappig maar over het algemeen heel sneu. Wel een mooie film.

Onlangs gezien op BBC, dacht vooraf een drama te gaan zien maar wat een ongelofeljke dosis humor zat erin! Die scene met die Bulgaar was echt schitterend en allemaal erg goed geacteerd!

Een lieflijk en humoristisch uitziend filmpje, dat eigenlijk heel erg kil en hard is.
Heel grappige scènes worden (vooral tegen het einde van de film aan) opgevolgd door de harde realiteit van het leven van een heroïne-junkie, met de dood van Adam aan het eind. Een perspectief overigens dat ik nog nooit zo realistisch heb zien uitpakken. Onvergetelijke scènes met het komische duo junkies geven ook beetje bij beetje de achtergrond van hen weer die, wanneer je het op zou schrijven, gewoonweg pijnlijk is. Alle pijnlijke facetten en de constante onrust en drang worden zwartgallig weergegeven. Het geheel heeft alle ingrediënten van een zwarte komedie, en dan ook nog eens perfect afgewogen. 4*

Een aangrijpende dubbelzinnige kleine film, zowel op momenten kolderiek als duister. Vooral Paul als simpele ziel roept al snel de sympathie op van de kijker. Echter parallel loopt de harde realiteit, de 'need to score'.
Het einde symboliseert de dubbelzinnigheid nogmaals door de kijker empathie te laten voelen voor Paul, hij wordt immers nog wakker na zijn dag vol tegenslag, maar anderzijds het rauwe element dat Paul na 'afscheid' te hebben genomen van Adam terugkeert om de drugs op te halen, want 'life goes on'

Deze fim heeft me aangenaam verrast. Komedie en drama worden hier perfect afgewisseld. Mooi geschoten ook, zeker het stuk als Adam en Paul stoned door de straten zwalken, als een paar zombies.

Het lijzige gepraat van beide heren irriteerde mij van dien aard dat er een halve ster vanaf gaat.

Verder een aandoenlijke film, maar ik voelde te weinig empathie met beide losers om mij het te laten aangrijpen. Just another waisted life...