Munich (2005)

Typisch Spielberg.

Echt zo'n regisseur die van degelijkheid saaiheid weet te maken. Vooral wanneer hij serieuzere films probeert te maken ligt die mufheid constant op de loer. Het duurt niet lang alvorens die hier de kop op steekt, de film duurt dan wél weer enorm lang, waarbij de saaiheid ook nog eens dik twee uur door blijft gaan.

Bana (echt jaren gedacht dat het Cruise was op de poster trouwens, geen flauw idee waarom), Craig, Rush ... je waant je meteen tussen een groep Israëlische mensen. Maar ach, groot Hollywood moet grote namen hebben natuurlijk. Jammer genoeg doen ze het niet al te best, geloofwaardig van de personages was enorm laag.

Visueel is het zo'n film waarvan je merkt dat er veel geld achter zit, ook een regisseur die al lang in het vak zit, maar verder onbeschrijfelijk saai en geestdodend oogt. Het is eigen aan Spielberg films, Munich is daarop zeker geen uitzondering.

Was verder niet bekend met het verhaal, maar ook dat wist niet te boeien. Alweer een Spielbergje dat de minst in gaat dus. Jammer ook dat het weer zo lang moet duren.

1.5*

Al eens eerder gezien en toen viel hij me tegen. Toch bleef de film me altijd trekken, heb ik het wel goed gezien? Dus...voor de herkansing.

De film gaat meteen ter zake meteen wordt in een onheilspellend en sinister sfeertje de aanslagplegers in beeld gebracht die het Olympisch dorp binnen sluipen en vervolgens de sporters gijzelen. Het vervolg en dramatische einde wordt helaas wel erg kort maar erg mooi gebracht met oude nieuwsbeelden en het constant heen en weer switchen tussen de familie in angst thuis, de onthutste verslaggevers, en de gestreste terroristen. Later wordt er door middel van flashbacks terug gekeken. Maar vooral de angst en de frustratie van de familie en landgenoten thuis beklijfd me wel en daar wordt de zaad gelegd van waar de film omdraait. De beraamde aanslagen van de Mossad op alle betrokkenen.

De film vervolgt zich daarna redelijke traag maar bij iedere aanslag wordt op heerlijke wijze heel langzaam de spanning opgebouwd. Vooral wanneer men de tweede aanslag ternauwernood afblaast is adembenemend, zo ook Bana's hallucinante gewankel wanneer het hotel met het derde slachtoffer wordt opgeblazen. Daarna echter zijn er van die dingetjes als de ontmoeting met 'papa' die wat mij betreft de vaart uit de film haalt, meer dan nodig is.

Mooi in beeld gebrachte aanslagen als de massale schietpartij in Beirut ziet er niet alleen geweldig uit, maar het geluid is ook prachtig. Na de dood van Hinds begint de film aan een ander onderwerp. Steeds meer komt naar voren dat het groepje zelf ook kwetsbaar is, ze krijgen ook last van wroeging en zo blijken alle uitgeschakelde kopstukken alweer vervangen door anderen. Bloed voor bloed, blijkt water naar de zee te zijn. Dieptepunt is natuurlijk de paranoia van Bana die zijn telefoon en bed sloopt om te zoeken naar bommen en daarna de angst die hem overmand in New York.

Wat me nu dan ook opvalt aan de film is het totaalplaatje en de eindeloze cyclus van geweld en bloedwraak die alleen ophoud met vergeving. Stemmig, cynisch, sfeervol, bezinnend, een film die zet tot nadenken. Wel een lange zit overigens. Desalniettemin een hele goed en mooie film.

Mooie stadsbeelden uit jaren 70, spijtig wat traag gefilmd

Spielberg is een klasse regisseur en dit is ook een klasse film, maar toch vond ik hem niet geweldig. Hij was vooral veel te lang en te saai. Bovendien wist hij me nergens echt te raken. Deze film vergeet ik snel weer denk ik,

Zwakjes.

Wat mij betreft behoort Munich tot de mindere Spielbergfilms. Zijn slechtste is het nog niet, daarvoor vond ik The Terminal net iets matiger, maar Munich is ook zeker een kandidaat voor een matige Spielbergtitel. Spielberg lijkt zich met deze film in vaarwater te bevinden waar hij beter uit had moeten blijven, en dat valt soms te merken.

Spielberg doet een poging dit te verbloemen door veel aandacht te schenken aan het visuele aspect van de film. Het ziet er allemaal behoorlijk goed uit, de details zijn zeker aanwezig en de cinematografie uitstekend. Daar eindigt het dan ook voornamelijk, want buiten een aantal uitzonderlijk knap vormgegeven scenes kom je bij Munich weinig aan je trekken.

Dat heeft er vooral mee te maken dat Spielberg er niet in slaagt van deze film een boeiend geheel te maken. Het opent met de juiste toon, maar vervalt al snel in saaie beelden. De conversaties tussen erg oninteressante personages zijn hiervoor aansprakelijk. Geen enkele dialoog is scherp en de montage te sloom. Als dit project in Fincher's handen lag weet ik zeker dat het resultaat er stukken beter uit had gezien.

Aan het editen had zeker gesleuteld kunnen worden, maar tevens kan Spielberg het gewoon niet laten om er wat clichés en grote voorraden aan dramatiek doorheen te gooien. Zodra de personages bij een Spielbergfilm maar iets doen dat een klein beetje tegen de wetten is moet er uiteraard twijfel en innerlijke strijd te zien zijn. Ik geloof het alleen niet echt en vind het vooral te filmisch overkomen i.p.v. realistisch of geloofwaardig.

Verder kent Munich een speelduur waar je u tegen zegt. 164 minuten is veel gevraagd, en vooral te lang. Deze film weet namelijk vaak niet te boeien. Je doet wel iets verkeerd als je met dit soort verhalen enkel aandacht van de kijker weet te scheppen via actiescenes. In tegenstelling tot de dramatiek zijn die namelijk erg sterk vormgegeven.

Nee, dit vond ik een matig werkje van Spielberg. Hij kan soms meesterlijk uit de hoek komen, maar soms ook uitglijden. Munich is wat mij betreft een voorbeeld dat elke grote regisseur ook weleens matige projectjes op zijn naam kan hebben staan. Jammer.

Sinds hij begonnen is met serieuze films (beginnend met "Empire of the Sun" en vervolgens "Schindler's List"), is Steven Spielberg op zoek naar een methode om zinloos geweld onaantrekkelijker in films te maken voor bioscoopbezoekers. "Schindler's List" was natuurlijk schokkend, maar deze eerste poging tot krachtig geweld had niet helemaal het beoogde effect. Ik weet dat veel mensen zwaarmoedig waren over de film, maar het geweld van "Schindler's List" kan soms ver weg lijken, alsof het publiek slechts een toeschouwer was. "Saving Private Ryan" was de tweede grote poging om bioscoopbezoekers geweld te laten verafschuwen, maar dit leek gemakkelijk afgedaan als een oorlogsfilm, waarin gebeurtenissen werden getoond die waarschijnlijk nooit meer zouden gebeuren, zoals het tonen van het geweld op ons continent.

München is voorlopig zijn laatste poging, en het toont Spielberg dat hij hiermee dus doorging.

Het geweld dat in München wordt getoond, is misschien wel het meest brute, realistisch bedoelde geweld dat ooit op film is vertoond. Ik zeg 'realistisch bedoeld' omdat ik, net als de gemiddelde bioscoopbezoeker, nooit heb gezien dat mensen werden neergeschoten of opgeblazen, dus ik weet niet hoe die gebeurtenissen eruit zouden zien. Er zijn veel tekenen in de film dat Spieberg zijn eerdere inspanningen probeert te verbeteren. De wapens in de film zijn ECHT luid als ze worden afgevuurd. Dit heeft tot gevolg dat je in het gevecht betrokken raakt, waardoor het intiemer wordt wanneer iemand wordt neergeschoten. De kogelwonden en overblijfselen na explosies zijn behoorlijk gruwelijk.

Als iemand in deze film sterft, aan welke kant hij ook staat, voel je geen geluk, geen opluchting of ontzag. Je voelt een gevoel van dood, niets dramatisch, gewoon leeg en nog eens leeg. Om deze reden is München een van de belangrijkste films die ooit is uitgekomen, en misschien is het de beste van Spielberg.

('Raiders' is te sciencefictionachtig om op die lijst te worden opgenomen).

Spielberg is hiermee één van de beste regisseurs ooit.

***Een 8.***

Ik ben geen Spielberg-fan, ook geen hater. Zoals de meeste regisseurs heeft hij erg goede en mindere films op zijn naam. Munich is duidelijk een van zijn mindere en ik snap niet zo goed waar de vele positieve recensies vandaan kwamen. Waar Munich vooral de mist in gaat is als Spielberg iets anders probeert te doen dan een rechtlijnig verhaal vertellen. Als het geforceerd nuance zoekt in het conflict met de Palestijnen bijvoorbeeld (dat team tamelijk belachelijke "gemengde terroristen waar ze tegenaan lopen en de discussie die dan volgt, of morele worstelingen probeert te laten zien of het zwakste hoe de gebeurtenissen in Munchen in erg knullig in de film gemonteerde flashbacks gestoken zijn (door een vliegtuigraam en in twee dromen, kom op zeg). De film is het beste als een soort recht vooruit spionagethriller en heeft her en der een knappe spanningsopbouw, maar is veel te vlak en netjes en heeft te weinig oog voor ranzigheid en de echte morele vragen (in meer dan een zwakke dialoog graag) en is daarom echt te veilig. Geef mij qua Spielberg uit deze tijd maar Minority Report, een veel betere film. Maar het beste is nog altijd het kwartet Duel, Jaws, Schindlers List en mijn favoriet A.I.

Munich is een film die qua verhaal van zichzelf ontzettend aangrijpend is. Zo is het ook duidelijk voelbaar na het zien van deze film. Ik vond het een goede film maar zo nu en dan wat langdradig. Had allemaal wat vlotter gekund. Niet dat trage films per definitie slecht zijn maar hier werkte het mijns inziens niet.

Na de gijzeling en uiteindelijke dood van 11 Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München, besluit de Israëlische geheime dienst degenen die betrokken zijn bij de verantwoordelijke terroristenorganisatie met gelijke munt terug te betalen in de vorm van een serie aanslagen. Deze reconstructie van de vergeldingsacties volgt de betrokken Israëlische agenten en richt zich vooral op Aver [Eric Bana], die steeds grotere vraagtekens gaat zetten bij de rechtvaardiging voor de aanslagen waar hij bij betrokken is. Spielberg laat het aan de kijker over om een oordeel te vormen maar richt zich teveel op de morele vraagstukken waardoor dit onnodig lang duurt en niet altijd de aandacht weet vast te houden. Het acteerwerk is voorbeeldig en Spielberg blijkt zeer goed overweg te kunnen met de thrillerelementen. Bevat een aantal memorabele momenten, maar duurt onnodig lang.

Vanavond voor het eerst gekeken.goed verhaal,maar de film duurt te lang,dus kon op een gegeven moment kon ik moeilijk mijn aandacht bij de film houden.ik heb dat niet snel met een film dat hij mij te lang duurt,maar deze film was op bepaalde stukken spannend en dan weer saai of langdradig.dus dat is het jammere.maar ben blij dat ik de film toch een keer gezien heb,want hij is niet helemaal slecht natuurlijk.maar weet wel ik hoef hem niet nog een keer te zien.had hem voor 1 euro bij de kringloop gekocht.maar ga hem niet houden,want heb een verzameling van zo'n ongeveer 4000 films,dus weet ook dat ik de film toch nooit meer pak.of pas over 10 jaar of zo.en heb al weinig plaats over voor nieuwe films dus dan heb ik op die plek liever een film die ik vaker ga kijken.voor de rest de acteurs speelden het goed.dus het ligt ook zeker niet aan het acteerwerk die is goed.nou ja voor de rest heb ik me wel redelijk vermaakt.

Solide, maar zeker niet de sterkste Spielberg. Een stuk te lang en ik had het idee dat er uit dit intrerssante onderwerp toch meer te halen viel. Zwakste mpment is de seksscene op het einde gekoppeld aan de ontknoping van de gijzeling.

Prima thriller met een sterk verhaal en goed spelende cast, iedereen weet waar het verhaal over gaat dus dat laat ik maar. De grote cast speelt dus goed Eric Bana, Daniel Craig, Ciaran Hands en Geoffrey Rush zijn een paar van die grote namen en ook een mooie rol voor Michael Lonsdale als Papa. De hele wraakactie die het team van Avner (Bana) onderneemt word mooi in beeld gebracht en is de actie goed. Enigste minpuntje vond ik toch de lengte van de film die soms iets te langzaam gaat maar ja je kan ook niet alles

Op de olympische spelen in Munich worden Joodse atleten gedood door Palestijnse terroristen.

Een doodgewone man die werkt vr Mossad krijgt opdracht met 4 andere naar Europa te reizen en de terroristen op te sporen en uit te schakelen.

Boodschap van de film is dat het wraak nemen en weerwraak van de vijand, uiteindelijk eindigt in een vicieuze cirkel van geweld waar geen ontsnappen aan is.

Mooie rol vr Daniel Craig die in het Joods spionage team zat.

De film is ok... , maar denk niet dat ik hem nog eens hoef te zien.

Voor mij is dit nog steeds een respectabele middenmoter binnen Spielberg zijn oeuvre. De film gaat een beetje van de ene sublieme set piece naar de ander, dat vind ik wel aardig werken hier. Dat versterkt het onwerkelijke effect van de missie op de Mossad-agenten, die gaandeweg steeds meer hun menselijkheid verliezen en verstikt raken in een web van paranoia en onduidelijke machtsverhoudingen, waarbij de vraag zich aan hen opdringt of wat ze doen eigenlijk wel werkelijk nut heeft.

Wat me ditmaal het meest opviel is Spielberg zijn genuanceerde toon. Hij kiest geen duidelijk partij hier en maakt van zijn film vooral een aanklacht tegen de vicieuze cirkel van geweld. Iedere gewelddadige scène komt rauw binnen, en of het nou de Mossad-agenten zijn, de terroristen of een andere partij, niemand is een of ander Hollywood-typetje dat uitsluitend Engels spreekt met een zwaar accent. Met het aangedikte sentiment valt het ook reuze mee voor Spielberg zijn doen. Alles tijdens de "climax" van de film bezondigt hij zich daaraan.

Nu de traditionele jaaroverzichtjes eraan komen, zal het conflict Israël/Hamas ongetwijfeld vooraan staan als één van de ingrijpendste gebeurtenissen van dit jaar. Vreemd dan dat deze film niet meer (her) bekeken is het afgelopen jaar. Immers dit is history repeated. De aanslag op Israëlische atleten in München 1972 was het sein om een moordcommando te organiseren voor de verantwoordelijken (Palestijnen) van die aanslag. Wat op zijn beurt weer een golf van moordaanslagen uit lokte gepleegd door Palestijnen en dus kregen we een terreurbewind langs beide kanten. Wat de toenmalige premier Golda Meir in de film verdedigt in het begin van de film zou zo in de kamers van Netanyahu na 7 oktober vorig jaar gezegd kunnen zijn. Een oorlog/geweld telkens weer gerechtvaardigd (oog om oog …). Munich is niet zomaar een thriller al hebben velen dit niet zo gezien. De film heeft een logica dat in de actualiteit wordt bevestigd. Spieberg maakte de film trouwens niet zo zeer als actie film. Hij houdt halt bij de emoties (wat sommigen als saai, langdradig of traag beschrijven). Allereerst de langzame emotionele neerwaartse spiraal van Bana waarin twijfel, angst, paranoia en isolatie hem tot vernietiging leiden van zijn moreel kompas (door fotografie uitgebeeld met meer en meer die overbelichting in scenes). Ook de moordaanslagen zijn niet louter suspense maar tonen subtiel dat de slachtoffers (Palestijnen die het plan bedachten van München) ook mensen zijn (de man met zijn dochter, de man op het balkon dat een sympathieke gesprekspartner is). Aandacht voor de menselijke kant van beide zijden waardoor het meer neutraler is dan het plot laat vermoeden. Spielberg gaat ook de harde conclusie van terreur niet uit de weg nl dat het resultaat van al die moorden is dat er gewoon opnieuw meer mensen (terroristen) bijkomen. Volgens de film is het wereldje van spionnen een opportunistisch universum is waar niemand te vertrouwen is en de hoogste bieder koopt loyaliteit dat zeer kort houdbaar is. De structuur waarin de gijzeling met mondjesmaat wordt ontvouwd – als een soort flashback ) – is knap en past mooi in het geheel van een zeer verzorgde productie. Het einde is jammer en daardoor mist de film de quotering van een meesterwerk. Wat is de conclusie nadat Bana en Rush een laatste keer ontmoeten ? Spieberg gaat hier niet voluit. Wat gebeurt er met Bana en zijn geweten ? Kiezen voor de plicht van een natie of voor het wassen van een zonde ? Dan is er nog de vrijpartij in parallel montage met de ontknoping van de gijzeling wat ik niet begrijp en komt voor vreemd en onhandig over. Maar na reflectie zijn er terechte vragen opgedoken. Wat is het resultaat van de wraak ? Een nakende vrede ? Wij weten beter na 7 oktober 2023 maar ergens voorspelt die film reeds die gebeurtenis. Munich is intelligente cinema, graaft in de ziel van een conflict, is bezorgd over de aanpak en wordt verpakt als een thriller. Kortom, Munich is een schitterende film.

Wat is volgens jou de sterkste Spielberg als ik dat vragen mag?