Wise Blood (1979)

Hier ben ik nou echt benieuwd naar, jaar ofzo geleden was ie nog op de BBC, gemist dammit. Heeft iemand deze gezien?

Ja; leek even op het Amish leven in Witness beschreven maar is toch heel anders. Ik vond het boeiend drama.

Moet hem maar eens huren. Als ik hem kan vinden. Hij lijkt mij wat zwartgalliger dan Witness en beter ook. Dourif kan ook een stuk enger overkomen natuulijk dan Ford.

Dit is waarschijnlijk de allerdonkerste film die ik ooit heb gezien...is al lang geleden...weer eens doen...(klinkt bijna alsof ik dat leuk vind)

Deze film is echt heel erg origineel. Er is geen film die er op lijkt. Doordat je je niet echt kan verplaatsen in de keuzes van de hoofdpersonen word het heel mysterieus en vooral heel gek. John Huston heeft op zn ouwe dag een paar intens donkere drama`s verfilmd. Deze film maakt hem als filmmaker extra boeiend.

Inderdaad ik vond de film ook erg origineel. Geen film die er op lijkt, maar wel boeken. En dat was dus juist een sterk punt. John Huston weet de sfeer van Flanery O'Conor's (korte) verhalen perfect over te brengen naar het scherm; de zwartgallige, deprimerende schets van het Amerikaanse Zuiden gecombineerd met allerhande vreemde (meestal aan religie gerelateerde) gebeurtenissen die daar plaatsvinden. 3*

Brad Dourif komt terug van de vietnam oorlog en besluit een eigen kerk te beginnen, eentje zonder Jezus. The Church of Truth without Christ. Het evangelie van de zgn. Bible-Belt wordt effectief op de hak genomen. Lekker off-beat met een fantastische hoofdrol van Brad Dourif.

Dit was de film die ik als "Zomergast" als keuze-film zou hebben genomen, al was het alleen maar om hem na twintig jaar weer eens terug te kunnen zien.... Maar....de DVD komt eraan in Nederland!!!

24 november en onder de 15 euro.

Vandaag eindelijk kunnen herzien nadat ie ooit op de 17-jarige Wendy een onuitwisbare indruk had gemaakt. Gelukkig in de loop der jaren heeft ie niets van zijn kracht verloren. Film is gebaseerd op het boek van Flannery O'Connor. Enigszins vergelijkbaar (qua stijl) met Catcher In The Rye van J.D. Sallinger.

Via nieuw (sub?)-label Maelstrom. Nee nee heeft niets met mij te maken (vortex/maelstrom).

Ik vond de film heel goed beginnen. Het is wel leuk om zo veel van de Zuidelijke VS te kunnen zien, daar bijna alle scènes op locatie zijn gedraaid met heel veel buitenopnames. Dat was heel interessant, maar kon naar het einde toe toch niet mijn aandacht vasthouden.

Ik begon me naar het einde toe gewoonweg een beetje te vervelen en het kon me echt gestoeln worden wat er met de hoofdfiguren gebeurde omdat ik geen enkele betrokkenheid, relevantie voelde. Vooral die jonge mafkees die heel de tijd op de zenuwen van Dourif werkt kon ik gewoon niet plaatsen. (deed me wel een beetje aan de loser 'Rizzo' denken uit Midnight Cowboy, een vogel voor de kat)

Dan was er ook nog die slapstick muziek die ook nog eens een heel vreemde draai aan alles gaf. Ja, het begon allemaal heel fascinerend maar op het einde had ik wel een ingezakte-souflégevoel. Hoewel dat ook op mezelf kan slaan natuurlijk.

Een aparte film, dat zeker. Maar ja, het is een beetje zoals mijn moeder zou zeggen bij een modern kunstwerk dat ze niet helemaal begrijpt: "…speciaal…".

Alweer zo'n prachtige vertolking van ,een beetje, een vergeten acteur uit de jaren '70.

Morgen geef ik een cijfer, ik moet er even een nachtje over slapen.

Ik weet nu eigenlijk nog niet wat ik er mee aan moet.

Ik geef hem nu 3*** maar ik weet nog steeds niet precies wat er nou toch met deze film bedoeld word.

Het sfeertje en al die gekken spreken mij wel erg aan en heb daar ook van genoten, het laatste kwartier vond ik zelfs echt prachtig, maar nogmaals ik weet nog niet wat ik met deze film aanmoet.

Hij zal de komende dagen nog wel door die lelijke ingevallen kop van me spoken dus ik hoop dat ik eruit kom.

En anders nog maar een keer kijken.

H.D. Stanton vond ik zoals gewoonlijk een genot om naar te kijken en ''dominee'' Holy vond ik helemaal geweldig.

De film vond ik wel boeiend, door de sfeer en personages, maar het raakte me nergens echt. Misschien zat ik te veel te wachten op een boodschap of statement en die kwam er in mijn ogen maar niet.

Een goede film met een paar schitterende scenes, maar omdat intens tragische momenten werden afgewisseld met wat vreemde, soms slapstick-achtige humor (of in ieder geval die vrolijke hillbilly muziek die daar op aan stuurde) kon ik me nauwelijks voorstellen dat het maar om één film ging. In het voordeel werken dan wel weer de sterke vertolkingen van Harry Dean Stanton, Amy Wright en Ned Beatty. Brad Dourif ken ik voornamelijk uit horrorfilms, maar hij is hier ook goed op z'n plek.

Al met al een film om snel eens weer te zien, misschien dat ik er dan ook een cijfer op kan plakken...

Van alle bizarre films die ik zag, staat deze zeker in de top 10 en indien ik had moeten gissen naar de regisseur dan had ik zeker niet aan John Huston gedacht.

Toch betrapte ik mij er op doorheen de absurditeiten die de film inhoudt en de op zijn minst onwezenlijke verschijning van het hoofdpersonage geboeid te hebben gekeken al heeft de film toch lang genoeg geduurd want Joos...of Jezus mocht weten welke verrassingen er nog te wachten stonden.

Wat nu het motief of de opzet zijn en welke zinnige conclusies er uit de film kunnen worden of welke symboliek er achter steekt, daar heb ik het gissen na en wellicht velen met mij.

Feit is toch dat Brad Dourif, vooral, maar ook Amy Wright merkwaardig goed acteren.

Brad Dourif, ultieme bijrol in One flew over the cuckoo's nest als Billy B-B-Bibbit, hier een ultieme hoofdrol. Nooit echt aan de bak gekomen, misschien omdat wat hij uitstraalt zo ongrijpbaar-luguber is. Gelukkig wisten David Lynch (Dune en Blue velvet) en Peter Jackson (Gríma Wormtongue!) hem wel te vinden. Altijd blij als ik hem weer zie.

Leuke en zeker ook originele film, maar ik was niet verbaasd te lezen dat het boek van O´Connor eigenlijk bestaat uit korte verhalen, want een lijn ontbreekt, het is toch meer een verzameling absurde gebeurtenissen van bizarre personages.

Flannery O'Connor heeft inderdaad diverse korte verhalen gepubliceerd, maar Wise blood is toch echt een roman en door haar ook als zodanig omschreven in het voorwoord bij een herdruk.

Ah Ok dan heb ik me vergist. Ondanks dat vind ik het geheel nogal fragmentarisch, vooral de episodes met Enoch.

Neemt niet weg dat ik het een leuke film vond en met name Dourif speelt geweldig.

PS Ik heb uit nieuwsgierigheid even de plot summary gelezen van het originele boek en het lijkt toch een vrijwel letterlijke verfilming te zijn (behalve dan de tijd waarin het zich afspeelt).

Klopt, hoewel er een paar korte passages en kleine gebeurtenissen zijn weggelaten volgt de film het boek vrij nauwkeurig. En het is natuurlijk inderdaad een bizarre en grillige film, een soort Southern gothic, maar ik vind vooral het gebrek aan twijfel en humor van Hazel zo fascinerend. En de film is soms ook wel erg grappig, bijvoorbeeld wat er gebeurt met zijn auto, dat heeft wel iets gebroeders-Coen-achtigs qua stijl. Eigenlijk gewoon een tamelijk ongrijpbaar verhaal.

Dit is een van de meest bijzondere, intrigerende, grappige films die ik ken. Niks klopt maar alles klopt. Brad Dourif is meesterlijk, naast veel rollen van karakteristieke non-acteurs. Dikke aanrader voor de Herzog fans.

Wise Blood is nogal een film van uitersten. Op de eerste plaats in het gebruik van drama en komedie, dat hier gewoon keihard botst en voor mij nooit echt een overtuigende toon vond, zelfs al heeft het als beiden zijn momenten. Als komedie wat meer eigenlijk, het verhaal is namelijk toch iets te absurd om volledig serieus te kunnen nemen, maar het absurdisme ligt me wel. Vooral de manier waarop Hazel zijn mislukte keuzes (die auto bijvoorbeeld) steeds probeert recht te praten met de meest onzinnige speeches die tegelijkertijd met een intens geloof worden gebracht zorgen toch steeds wel voor sterke momenten.

Op de tweede plaats is het ook de stijl die twee kanten kent. Enerzijds is het in puur filmisch opzicht echt een film van de jaren '70, waarbij je dan vooral moet denken aan filmen op weinig glamoureuze locaties met een kadrering die altijd wat achteloos lijkt, om het nog maar wat ruwer te laten lijken allemaal. En vergeet de nadruk op grauwe kleuren niet. Zag je opvallend veel in die tijd en het geeft vaak een wat realistischer gevoel. Zo ook hier, maar voor de rest is er niets realistisch aan. De muziek is over-the-top (en vrij slecht moet ik zeggen) en het acteerwerk nog meer zo. Ik kende het boek niet, maar vond het in plaats daarvan soms lijken op theater, met dank aan personages die eindeloze monologen tegen elkaar houden, waarbij de ander hen niet onderbreekt. Deze monologen zijn niet alleen grotesk door de manier waarop ze gebracht worden, maar ook doordat de teksten gewoon verre van natuurlijk zijn, met bijzonder kleurrijk en zelfs moeilijk taalgebruik, zeker als je bedenkt dat dit voornamelijk personages zijn die niet of nauwelijks een opleiding hebben gehad.

Je moet er van houden, denk ik. In feite is het zelfs een film waarvan ik zo zou denken dat ik er van zou houden, maar op een bepaalde manier maakt Wise Blood het niet waar. Vervelend vond ik het niet; tot op zekere hoogte was het zelfs intrigerend en bij vlagen uiterst vermakelijk. Het heeft echter ook iets vermoeiends, deze personages met hun eindeloze speeches die iets te duidelijk vol zitten met óf pure onzin óf duidelijke leugens (de eerste categorie is duidelijk interessanter in een film over priesters, vooral omdat de bezieling echt is). Het helpt ook niet mee dat geen van de mensen hier lijkt te beschikken over een grammetje van psychologische werkelijkheid waar ik in kon komen. Alsof je aan het kijken bent naar een parabel met metaforisch bedoelde karakters, maar waarvan de boodschap niet aankomt. Fascinerend is het wellicht, maar ook wat onbevredigend.

3*

Een erg mooie film van John Huston. Gelijk vanaf de sterke openingsscène zat ik in de film. Brad Dourif speelt echt ontwapenend. Ik vond hem echt geweldig hier. De manier waarop hij vol overtuiging achter zijn verhaal blijft staan en waarop hij het telkens weer verkondigt, zorgt op een bepaalde manier voor veel sympathie voor hem.

Het verhaal is geinig, maar niet eens echt bijzonder. Hetzelfde geldt voor het acteerwerk van de bijrollen en het verloop van de film zelf. Het is niet allemaal even sterk, maar door de fijne regie, de mooie sfeer en de geweldige rol van Dourif is er meer dan voldoende te genieten. De personages zijn lekker weird en doen in dat opzicht behoorlijk denken aan een film van Herzog, zoals ik hier al ergens las. Maar dat komt ook omdat Dourif qua uiterlijk erg op Klaus Kinsky lijkt, iemand die vaak de hoofdrol heeft gespeeld bij Herzog.

Wise Blood zal niet voor iedereen zijn weggelegd. Het is een nogal vreemde film, zeker in het oeuvre van John Huston, die normaal gesproken wat meer toegankelijker werk maakt. Het maakt de kracht er echter niet minder om en laat zien dat Huston een enorm veelzijdig regisseur is, waarvan ik nog veel meer moet en wil zien.

4,0*

'Wise Blood' Blu-ray (Screenbound Pictures) Weer zo'n pareltje die ik niet snel op de drager had verwacht!

De film kent nogal een probleem met toon: John Huston is denk ik atheïst en denkt door een luchtig sfeertje en kluchtige situaties hier een (ander soort, het boek is dat op zijn manier ook wel) komedie van te maken. Dit doet hij niet, want aan de inhoud veranderd hij niets. Aangezien die inhoud uiteindelijk een uiterst Christelijke is was er wel meer voor nodig om de film te doen kantelen. Deed Huston dat maar, want nu is de eindconclusie alsnog erg eenzijdig. . Frapant is dan dat Huston de passage die het meest Christelijk over komt uit de film heeft gehaald. Dat was iets in de trant van "If there's no bottom to your eyes, they hold more". Uiteindelijk hint Huston toch ook naar nihilisme en is zijn einde weinig hoopgevend. In het boek werd dat einde juist wel als hoopgevend gezien, al zag ik het niet zo. Toch is dit een leuke, vreemde film die vol zit met satire op rassenhaat, het Zuiden en geloofsfanatiekelingen.

Ik ben tot dusver fan van O'Connors kortverhalen, maar dit boek vond ik te eenduidig, niet open genoeg en te drammerig in haar geloof. De film veranderd daar dus te weinig aan,.vraag me in zoverre af of Huston het boek wel heeft begrepen, of anderzijds het boek simpelweg niet "serieus" neemt?

Trailer for the upcoming Blu-ray release of director John Huston's Wise Blood (1979)

Ga ik zeker zien,hou wel van die oldtimers en jaren 50 en redneck.

De film trok me al aan bij het het zien van de trailer.

Erg bijzonder.Tot nu toe lijkt Huston in zijn films van in het nieuwe Hollywood vanaf 1970 typische New Hollywood films die persoonlijk aanvoelen en die hij in het studiosysteem nooit had kunnen maken (zoals deze of Fat City) af te wisselen met meer recht vooruit films als The Mackintosh Man of Annie.

De toon van deze film is ongrijpbaar. Komisch en bloedserieus, naar een boek over religie van een destijds jonge vroom katholieke schrijfster. Verfilmd door een man die nergens in geloofde. Dat een boek dat net na WO2 uitkwam net na Vietnam wordt verfilmd is ook veelzeggend. De film verschiet nog al eens van toon en is van alles tegelijk en al even ongrijpbaar als iemand als Robert Altman in deze tijd kon zijn. Al snap ik de vergelijking met Herzog ook wel. Zelfs de acteursregie maakt dat deze film constant een ongrijpbaar maar zeer boeiend toontje heeft. Bijzondere film.

De beste quote over deze film die hier staat.