Promenons-Nous dans les Bois (2000)

Deze film vond ik best vermakelijk.

Moest eventjes wennen aan het Frans taaltje, maar daar was ik erg snel aan gewend!

Gewoon een heerlijke frans talige horror-film die mij erg deed vermaken!

Arty-farty horrorthriller, zwaar gestileerd en nogal statisch. De sprookjes-achtige thema's en de surrealistische setting geven de film een overtuigend dromerig sfeertje mee, maar de pretentieuze aanpak en het dodelijk lage tempo zorgen nu niet bepaald voor een lekkere kijkervaring. Het mooie camerawerk en een paar inventieve moordscenes maken wel iets goed, maar na een intrigerend begin verwordt dit al snel tot een volstrekt ongeloofwaardige en vooral middelmatige slasher-film.

sfeervol filmpje met een naar mijn mening leuke cast en acteerwerk.

Alleen was de sfeer niet beklemmend genoeg, zaten wel wat momentjes in maar de sfeer zat hem meer in de aankleding, dat was allemaal erg mooi gedaan, dus al met al best een aardig filmpje om eens gezien te hebben als je van slasher filmpjes houd.

Niet echt onder ideale omstandigheden gezien: een Franse film, Engels nagesynchroniseerd (als Deep in the woods) en met op de DVD "vastgezette" Indonesische ondertitels alsof het een gedigitaliseerde videoband betreft, en aan de beeldkwaliteit te zien zou dat ook best het geval kunnen zijn (hoewel de aspect-ratio wel de juiste 1:2.35 is). Toch is dit ook in die vorm een niet onaardige film, met zeker in het begin (bij de maaltijd) een lekker vervreemdend sfeertje en redelijk spel van een leuke cast. Later gaat de plot helaas meer in de richting van de slasher, met schokeffecten, bloed en wat close-ups van de (bedekte) borsten van de mooie Maud Buquet; misschien dat de oorspronkelijke psychologische benadering interessanter was geweest, want nu is dit uiteindelijk niet veel meer dan een aardige genre-oefening. Doordat de muziek me af en toe aan Goblin deed denken kreeg de film een beetje een Argento-vibe, maar ik geloof toch niet dat hij zich op dat niveau bevindt.

ietwat slome slager dankzij een onnodige whodunnit met teveel dialoog tussen middelmatige karakters. Toch her en der een eerbetoontje aan illustere voorgangers als Friday deel 3 en Blood and black lace.

Aardig.

Deze redelijk onbekende Franse slasher was zowat mijn leven lang van mijn radar gebleven omdat ik de film ook gewoon domweg niet kende. Onlangs zag ik de film opeens voorbijkomen tussen de horrorfilms die Netflix aanbiedt, en leek me wel leuk. Recentelijk dan ook daadwerkelijk gezien en de film viel zeker niet tegen.

Ondanks dat de film voor een release via Netflix best een apart beeldkwaliteit kent kijkt het voor een groot deel aardig weg, al duurt het voor zo'n korte film toch relatief lang voordat de film ook echt z'n genre waarmaakt. Het grootste deel van deze film bestaat duidelijk uit weirdness. Echt over de top is het allemaal niet, maar wel lekker apart en vreemd. Ik mag het wel, en Franse cinema is er ook niet vies van.

Verder ziet de film er audiovisueel naar behoren uit. Sterke kleurenfilters en goed opgebouwde scenes met oog voor detail en pracht. De film wordt goed verzorgd en regisseur Delplanque besteedt aandacht aan zowel het geluid als datgeen wat aan de kijker wordt gepresenteerd. Toch zit deze film niet zonder zijn minpunten.

Voornamelijk het trage tempo van het verhaal en al helemaal het acteerwerk van de good guys. Delplanque lijkt toch wat te veel van zijn acteurs te verwachten en vraagt veel van hun rollen, maar het wil niet echt werken. Het voelt soms ronduit ongemakkelijk aan hoe matig de acteurs hun rollen uitvoeren, en dat de cast niet eens zo heel onbekend is maakt het alleen maar teleurstellender.

Tevens is het jammer dat de film afwijkt van echte goorheid of bloederige moorden, in dat opzicht blijft deze film eigenlijk heel erg veilig en dat blijft altijd jammer. Toch is wat er gepresenteerd wordt best aardig te noemen en heb ik er geen spijt van deze film te hebben gezien. De audiovisuele kwaliteit van de film weet het als geheel te redden, maar inhoudelijk is het misschien wat slapper en in zijn geheel iets te afstandelijk om echt goed te zijn.

Het begin is best aardig, met dat Roodkapje-thema, een wat sinister kasteel, een vreemde kasteelheer, een nog vreemder jongetje en een lesbisch stelletje. Maar na een half uur is er eigenlijk nog weinig gebeurd en daarna begint de film te ontsporen met gebeurtenissen die niet meer met elkaar te rijmen zijn en worden de vele vragen ook niet ingevuld. Gemiste kans.