25 Watts (2001)

Nog een halfje erbij. Een verschrikkelijk leuke, spontane film. En met een aantal prachtige stijlvondsten, waarvan ik de mooiste nog wel vond dat Leche, aan de telefoon met Beatriz die niet de antwoorden geeft die hij wil, lijkt te verzuipen in zijn eigen glaasje water. 4,5*

Leuke low-budget film, ik ben juist dol op zwart/wit films. En La Haine heb ik nog niet gezien, dus dat scheelt

3,5*.

Die La Haine vergelijking begrijp ik ook niet.

Toch écht een compleet ander sfeertje. 25 Watts zet een paar verveelde jongeren in de spotlight en laat ze hun ding doen. Met geweldig geïnspireerde situaties en spaarse dialogen tot gevolg.

Nu is verveling ook wel een dankbaar thema voor droge comedies als deze. Visueel is het aardig, hoewel ik ook vraagtekens zet bij het zwart/wit. Voegt nu niet meteen veel toe. Verder is er wel aardig camerawerk hier en daar.

Technisch is het redelijk goedkoop (vooral de klank soms), maar het tempo en de totale doelloosheid van de film (24 verlopen en tja ... dat was het dan, 24 uur die verlopen zijn vind ik toch erg fijn en sterk. De film werkt nergens naartoe, wat ik erg positief vind. Maakt het wat ongedwongener om kijken.

Aardig filmpje dus. Wat pover qua afwerking om echt hoog te scoren, helemaal geen "klap in het gezicht sociaal geëngageerd drama" zoals La Haine, wel een quircky, droge comedy.

3.5*

Kunstig low-budget werkje inderdaad. Leuke gebeurtenissen, goede en grappige personages [leve oma!], en goed bedachte camera- en opbouw-truukjes.

Fijn debuut, snel Whiskey eens op de kop zien te tikken.

Deze film lijkt eerder op Clerks dan (hoe komt men erop?) La Haine. Qua achtergronden hebben 25 Watts en La Haine totaal geen ene moer met elkaar te maken.

Waarom zwart-wit? Aldus de regisseurs [interview op dvd] zou dat de (verveling) sfeer versterken. Een bewuste, 'artistieke' keuze. Had niks te maken met kosten. En deze film is inderdaad op film geschoten.

3,5* voor nu. Een hogere waardering na herziening zoals bij Leviwosc sluit ik niet uit.

Leuke film over verveling, die gelukkig niet verveelt.

De drie vrienden, die zich kapot vervelen worden goed neergezet. De eenvoudigste handelingen lijken soms al teveel voor de jongens. Ondanks dat hun leven saai is, is het leuk om te volgen, omdat de situaties waarin ze soms terechtkomen, best grappig zijn. Ook de personages zijn de moeite waard.. Het omaatje is bijvoorbeeld echt fantastisch.

De keuze voor zwart-wit is niet onaardig. Het benadrukt in feite de grauwheid en kleurloosheid van het leven van de jongens. Het camerawerk is goed. Kleine trucjes benadrukken soms even extra de puntjes waar het in die betreffende scène om gaat. Ook het feit dat er niet echt een begin en einde aan de film zit, is bij een film als deze absoluut een pluspunt.

Best leuk dus, goed gemaakt en het kijkt behoorlijk fijn weg.

3,5*

Ik hou wel van leuke, droge films over verveling geloof ik, want hoewel dit het wat mij betreft niet haalt bij voorbeelden als Temporada de Patos (veel gevoeliger) en Winter Vacation (veel droger en bijna surrealistisch) heb ik ook aan 25 Watts veel plezier beleefd. Veel leuke personages, milde humor en wat speelse vondsten (piepkleine scenes in een scene bijvoorbeeld) en af en toe een vrij hilarisch moment (zoals de oma die voor antenne mag spelen).

3.5*

Erg leuk filmpje uit Uruguay, en ja, waar gaat het nou precies over? Over drie jongeren die wat tegen de verveling proberen te doen, beetje dom rondhangen, bier drinken enz. Word het daardoor een vervelende film? Helemaal niet. Sterker nog, dit is gewoon imo best wel een feel good movie met heerlijke maffe wendingen.

Het draait dus om drie vrienden die alledrie van rondhangen een gewoonte hebben gemaakt en de sukkeligheid en domheid ervan afstraalt. Ondertussen nemen we ook geregeld een kijkje in hun priveleven, wat ook erg geinig is om te zien. De een moet voor zijn werk de hele dag in een reclameauto zitten die keer op keer de reclame uit de luidsprekers herhaald, en waar je op den duur ook een slappe van krijgt. De ander zit met zijn demente oma op de stok, en de andere is nog vrij neutraal maar komt op zijn beurt ongewild weer hele bijzondere mensen tegen, die echt hillarisch zijn. Zo bijvoorbeeld die gekke postbode (geniale personage! ) of die grofgebekte videotheekeigenaar. Op die manier word 25 watts een zeer genietbaar filmpje en, ondanks het niks anders dan saaiheid en verveling uitstraalt, helemaal nergens saai en vervelend word. Er is genoeg plaats voor humor en prima twists. Ook het zwartwit beeld vind ik vrij toepasselijk. Ik zie hier onterechte verwijzingen naar La Haine, maar bij die scene op het dak, met Seba en die Postbode, moest ik automatisch wel aan La Haine denken op een een of andere manier.

Prima film tegen de "verveling"

4,0*

Een sfeervolle film uit Uruguay die in zwart-wit werd uitgebracht.

Het verhaal gaat over 3 vrienden die zich een ongeluk vervelen.

Leche heeft binnenkort een examen Italiaans, is verliefd op zijn lerares en heeft de taak om op zijn demente oma te passen die grotendeels alleen maar slaapt.

Javi heeft een vreselijk bijbaantje waarbij hij in een auto met geluidsinstallatie door de buurt heen en weer moet rijden, en de hele tijd naar een commercial voor een pastareclame moet luisteren.

Zijn relatie met Maria verloopt niet echt lekker, en ze staat op het punt om deze te verbreken.

Seba is meer het zwijgende type die de vreemdste figuren tegenkomt.

De film bevat een aantal grappige momenten.

Toch heb ik een lange tijd zitten te twijfelen over het aantal sterren.

Het is nu eenmaal humor die je in 1 woord geweldig vindt, of die je helemaal links laat liggen.

Regisseur Juan Pablo Rebella heeft later nog de film Whisky gemaakt.

Niet veel later pleegde hij op 32-jarige leeftijd zelfmoord.

Ik hou het voorlopig even op 2,5 *