Final Destination 3 (2006)

Matige film waarin een aantal schoolvrienden een spannend ritje maken in een achtbaan. Een leuk verzonnen openingsscène, maar een stuk minder spectaculair vergeleken met de vorige film. Opnieuw zijn de kills wel vermakelijk, maar opnieuw heeft de film niks nieuws te bieden en blijft het zichzelf maar herhalen.

Na het leuke Final Destination en het nóg leukere Final Destination 2 heb je natuurlijk hoop dat die stijgende lijn doorgezet kan worden. Maar helaas, een terugkerende James Wong gaat met deze derde Final Destination op bepaalde vlakken finaal de mist in. Was hij in de eerste film nog een beetje zoekende of de film nu lekker bespottelijk of toch ook serieus spannend moest zijn, wist regisseur David R. Ellis met het vervolg de juiste toon te bereiken; lekker over de top en geestig, maar niet té belachelijk. En die kant gaat Wong helaas op met de derde Final Destination, een film die af en toe net iets te bespottelijk wordt.

Bij de derde film mag de formule van een Final Destination wel duidelijk zijn; de film opent met een spectaculair ongeluk, waarna we nog een hoop geestige sterfgevallen krijgen. Wat betreft dat eerste zou het lastig zijn om de fenomenale kettingbotsing van Final Destination 2 te overtreffen. Het idee van een achtbaan is leuk, maar de aanpak is vrij betreurend en de CGI is af en toe echt te bespottelijk voor woorden. Het voelde soms als Looney Tunes en zag er écht niet uit. Dan sta je als Final Destination film al meteen met twee-nul achter, als je openingsscène niet lekker zit. De sterfscènes die daarna volgen zijn van wisselend niveau. Soms erg leuk, zoals de zonnebank-scène, hoewel ik persoonlijk de overgang van de zonnebanken naar de doodskisten nog het leukst vond. Het spijkerpistool had ook nog wel wat, maar de rest is eigenlijk niet heel memorabel. Wederom zit soms de foeilelijke CGI in de weg en anderen zijn gewoon een beetje lame. Als je laatste kills in de grote finale gespietst door een vlag en geplet door een bord zijn, dan krijg ik het gevoel dat de creativiteit op was.

Alsnog bevatten deze cartooneske sterfscènes nog wel wat vermaak, met name om te zien hoe enorm omslachtig de Dood is om de personages dood te krijgen. Dat je ergens nog wel eens denkt; er moet toch een makkelijkere manier zijn om deze typetjes dood te krijgen? Want typetjes, dat zijn het. Wong doet niet eens meer moeite om personages te maken, we zien domme blonde tutjes, gespierde sukkels, seksistische narcisten… zijn film lijkt in ieder geval vooral uit klootzakken te bestaan, waarvan we hun dood alleen maar kunnen toejuichen. Iedereen behalve natuurlijk het hoofdpersonage en de love interest, die - geheel volgens traditie - zo saai als de pest zijn. Schijnbaar bedacht men op het laatste moment dat er voor het hoofdpersonage toch wat karakterontwikkeling moest zijn en dus wordt er tig keer benoemd dat het hoofdpersonage een control freak is. Zó, genoeg diepgang. Het maakt dat alle momenten dat de film even op de rem getrapt wordt voor wat drama met een huilende Mary Elizabeth Winstead nogal vervelend worden. Je voelt je als een tienerjongen die alleen maar naakt en gore wil zien. Maar in dit geval neem ik mezelf niets kwalijk, want al dat drama rondom het personage van Winstead is nu eenmaal oprecht oersaai.

2,5 sterren.

Leuker dan deel 1 (deel 2 heb ik overgeslagen). In dat deel vond ik het hele 'who's next' plotje aan de irritante kant. Dat zit hier natuurlijk ook in, maar is leuker uitgewerkt door middel van die foto's. Vond de beginscène sowieso al erg lang en uitgebreid, maar dat is uiteindelijk dus ook met een doel.

De verschillende manieren waarop mensen doodgaan zijn creatief bedacht, en eigenlijk ook wel prima in beeld gebracht. Heel erg spectaculair is het niet per se altijd, en horror al helemaal niet. Wellicht dat het daadwerkelijk enger zou kunnen, maar echt erg is dat ook niet.

Was ook verbaasd om borsten te zien trouwens. Wel een leuke scène, misschien wel een van de leukste.

kleine 3,5*

Deel 3 ook weer opnieuw bekeken en nog steeds vermakelijk. Net wat minder dan deel 2 maar geen moment verveeld. Hier en daar weer wat leuke kills.

3,0*

Leuk.

Weer een klein beetje vooruitgang in vergelijking met deel 2, en wat mij betreft had dit deel 1 overtroffen als ze het verhaal zelf iets origineler in elkaar hadden gestoken. Want ondanks dat dezelfde regisseur terugkwam voor deze film is het niveau niet echt anders of origineler.

Het vorige deel had een erg leuke actrice uitgekozen voor de lead, dat hebben ze hier ook weer gedaan. Winstead doet het erg goed en weet zich goed staande te houden in een rol die erg veel van haar vraagt. Ze huilt dan ook wel erg veel, maar ach, dat zal er wel bij horen. Het is echter een kunst om dit ook goed te doen, maar dat doet Winstead dan ook.

De opening is eigenlijk al direct raak, geweldige opbouw ook. Erg effectief voor diegene die zelf ook nerveus zijn voordat ze een achtbaan instappen, zoals ik. Die spanning komt hier goed en effectief naar voren. Verder grijpt de opening wel iets te makkelijk naar houterige CGI, maar het mag de pret niet drukken en de spanning wordt er alsnog goed ingehouden.

Overige kills zijn in vergelijking met het vorige deel wat gereduceerd. Ongelukjes zijn wat minder over-the-top en bloederig, maar nog steeds lekker lomp en ondanks dat het in mindere maten vloeit, vloeit het bloed alsnog rijkelijk in het rond. Enkele scenes zijn wederom geweldig en daar moet deze reeks het ook van hebben.

Acteerwerk buiten Winstead om is niet altijd even sterk maar het voldoet wel. Enkele rollen doen het gewoon naar behoren en voor een horrorfilm ligt het niveau toch wel hoog. Het voornaamste pluspunt is echter vooral dat de conversaties en situaties tussen de ongelukken zelf door ook echt weten te vermaken, terwijl het vorige deel hier iets meer moeite mee had.

Geweldig is het niet, de visuele stijl voelt tevens wat gedateerd aan en de CGI is redelijk lelijk, maar verder vermaakt deze film behoorlijk en kent enkele leuke scenes. De opbouw naar de opening toe wordt nergens overtroffen, maar als geheel is dit weer een klein stukje beter in vergelijking met het vorige deel.

erg vermakelijke horror pulp. Goed voor een zak chips en een biertje

En hop deel 3 dan meteen ook nog maar even.

En ja, wat moet je op een gegeven moment nog van het format zeggen met het visioen en het ongeluk? Ja, eigenlijk niets. Wat wel opvalt is dat het visueel er niet sterk uit ziet, het achtbaan ongeluk ziet er CGI technisch slecht uit. Doekje voor het bloeden in deze herhaling van een herhaling is de ontzettend mooie Mary Elizabeth Winstead. Ook hier natuurlijk weer een paar aardige freak accidents zoals die in het bouwdepot die wel lekker gruwelijk is.

Daar staat toch ook weer veel fouts tegenover zoals de twee tutjes met hun zonnebank die echt flauw en slecht is. Aardige twist is dan nog wel weer dat de leading lady eerder iemand moet vrezen die ze gered heeft dan magere Hein zelf. Maar verder biedt deel 3 ontstellend weinig nieuws, betreft ook deze film met als deel 2 eerder een soort van humor dan dat dit nog horror is en is het wat mij betreft goed dat deze trilogie ten einde is. Met deel 4 en 5 lijkt het alleen nog maar slechter te worden en gelukkig heb ik die niet dus hoef ik dat geen navolging te geven.

Na jaren herbekeken en mijn stem toch moeten verhogen. Als pulp is dit wel heel geslaagd. Er zitten bovendien echt onsterfelijke scènes bij zoals die zonnebankscène op dat heerlijk funkdeuntje van de Ohio Players of daar in de meest masculiene fitness ooit. Ik heb echt goed gelachen en daar gaat het toch om bij dit soort films.

BESTE DEEL VAN DE SERIE

Luister alsjeblieft niet naar deze zeikerds die hier een review opgeven, ze weten niet wat een echt leuke film is.
Het is een serieus goeie film, met een leuke cast, goeie acteerwerk, en goed in elkaar gezette doden.
Deze film sleurt jou echt mee in het verhaal, dus hij zou je ook niet vervelen. De eerste 20 minuten is ook erg onwijs goed in elkaar gezet. Geen seconde van deze film zou je vervelen of storen, dus echt een film waar je van kan genieten.
Een echte aanrader, je zult er geen spijt van krijgen als je deze filmt kijkt.

5*

Leuke iedereen gaat eraan filmpje, de vaart zit erin en de cast speelt prima en ook de ongelukjes zijn aardig gedaan. Gewoon een ok film voor als je een gaar bent na een week werken

Het is een nadelige vorm van bodemdrift om zonder écht goede reden, na deel 1 toch die reeks in één ruk af te willen kijken.

Dit deel is toch een klein tandje slechter dan de eerste twee. Winstead is als Wendy het meest zeikerige, zelf-melijwekkende hoofdpersonage tot nu toe. Ze brengt teveel drama in een franchise die zich met deel 2 juist een luchtige toon had toegeëigend.

De gimmick van de foto’s is een beetje flauw, maar je kunt het de reeks niet kwalijk nemen wat variatie in die plichtmatigheid van voorspellende visioenen aan te brengen. Wendy en consorten lopen echter wel snel zelfverzekerd achter hun vermoedens aan. Ach, als het hen sneller van de ene naar de andere kill brengt hoor je mij niet klagen.

De zonnebed-kill steekt er hier wel bovenuit: ook al mist het the element of surprise, de manier waarop de scene uitgesmeerd wordt is vrij luguber met minstens zoveel impact. Bovendien is de overgang van zonnebedden naar grafkisten (met echoënde doodsschreeuw van de meiden) een filmisch spaarzaam creatief momentje. En dan de dood van Lewis, die illustreert de zelfrelativerende charme van de reeks wel weer goed: het is een kill die je een bioscoopzaal haast hóórt toejuichen. Hilarisch.

Daarna gaat het weer bergafwaarts en is het einde zelfs teleurstellend te noemen. Natuurlijk moeten de overlevenden zich even veilig wanen, alvorens te realiseren dat Dood hen nog steeds op de hielen zit. Maar ook daar wist deel 2 iets leuks van de maken, waar dit deel het wat suf afraffelt. 2,5*