From Russia with Love (1963)

Goede, ietwat trage 007 film.

De scène met de 2 vechtende vrouwen WAUW.

Verder met James Bond, en uiteraard na Dr. No volgt dan automatisch From Russia With Love. Wat mij betreft meteen al één van de beteren met Sean Connery.

Laat ik meteen het verhaal aanschieten, Bond is een spion uiteraard en vind zich terug in een heel aardig plot tussen MI6 en de Smersh die prachtig tegen elkaar uit gespeeld worden door Spectre voor hun eigen belang. Eens een keer geen vage boef maar echt spionage en verraad, iets dat meteen al bij mij scoort. De introductie van Bond hebben we sowieso al gehad in Dr. No en Connery voelt zich overduidelijk als een vis in het water als de charismatische en koele 007. Dan zijn er de prachtige locaties met Istanbul en de Oriënt Express en een overvloed aan kleurrijke en zonderlinge figuren die allen overtuigd neergezet worden. Moet gezegd worden dat Romanova als karakter erg weinig toevoegt maar dat Daniela Bianchi zondermeer bij mij in de de top 5 staat van mooiste Bond vrouwen ooit. Wat een prachtige vrouw is dat toch. Shaw is heerlijk als sadistische en zwijgzame huurmoordenaar, geweldige knokpartij trouwens tussen hem en Bond in de trein, werkelijk één om met ingehouden adem te kijken, de muziek, de stijl, om niet te vergeten dat het eerste uur al meer gang en actie brengt dan Dr. No over zijn hele lengte. Om trouwens nog even de prachtige Citroën Traction Avant te benoemen waar Bond in het begin mee gevolgd wordt.

Is er dan niets negatiefs te vinden? Zeker wel. Hoe simpel kan men Bond vanuit de heli neerschieten in plaats van zoveel keer overvliegen? Dan vraag ik me af wat zulke zware brandstofvatten achterop zo'n boot moeten. Mag hopen dat daar een handmatige brandstofpomp bij geleverd is want hoe wil je zo'n vat leeg gieten in je lege brandstoftank? Het zijn echter dingen voor een kniesoor want de uiteindelijke afloop in beide gevallen is spannend en dat is de leidraad gezien het tijdsbeeld van de jaren '60.

From Russia With Love is dan ook een super vervolg te noemen, meteen al één van de beteren zo niet besten en een standaard waar vervolgen moeite hadden zich aan te meten. En dat komt puur door het goede verhaal, prachtige stijl en sfeer en prachtige Bond-babe. Kortom From Russia With Love, bijzonder fraai in mijn boekje.

In de verste verte zeker geen film van de bovenste plank, maar in het Bond-repertoire heb ik hier zeker wel van genoten.

Het verhaal is al een pak beter dan de eerste (Dr. No), waar ik in de eerste film maar het gevoel had dat het verhaal bijzaak was ( of er al een verhaallijn was) en het meer een kwestie was voor ons met Bond kennis te laten maken, is er hier wel meer over nagedacht en is het gemakkelijker voor te volgen en in te leven.

Vond Connery, Shaw en Bianchi overtuigend spelen, en alle elementen van een Bond film zaten er terug in.

Er zijn terug een heleboel zaken die overdreven zijn, zoals de vechtscene in de trein, en op het einde met Klebb die aan het ‘’vechten ‘’ was met 007 moest ik toch even lachen, maar goed, het is dan ook film waar je niet te veel over mag nadenken.

3*

Bij deze hou ik een lijstje aan voor beste bond film , die uiteraard op volgorde zullen bekeken worden:

1. From Russia With Love 3*

2. Dr. No 2,5*

Aardige Bond-film en een stuk beter dan zijn voorganger. Met name het schrijfwerk is van hoog niveau; een leuk verhaal met goed uitgewerkte karakters (enkel de bondgirl had meer in gezeten) en de broodnodige humor, die was in Dr. No wel heel summier. Toch zijn er ook wel een paar minpunten: de film doet bij momenten erg verouderd aan en de muziek voegt m.i. niet veel toe, waar dat in de voorganger beter was.

Nou dat was niet veel soeps. De one-liners zijn van een bedenkelijk niveau. James Bond laat zich wel heel makkelijk foppen en de gevechten zien er niet uit. Voor die tijd misschien een leuke film om voor naar de bios te gaan, maar nu is het amper waard om op TV te bekijken.

Maar ik zal stug doorzetten met de reeks want ik weet dat het op een gegeven moment echt beter gaat worden, daarbij ben ik benieuwd hoe de eerste Bond die ik ook heb gezien in de bios (Octopussy) mij zoveel jaren later gaat bevallen.

In “Dr. No” (de eerste James Bond film en de laatste en enige die ik heb gezien) maakten we al kennis met echte “Bond-zaken”. Zaken zoals lekkere cocktails, lekkere auto’s, lekkere tropische oorden, intelligente Bond-girls en vooral veel domme mannen. Maar omdat die dingen allemaal ook in het echte leven aan de orde van de dag zijn, maken we in deze film kennis met de meer fictieve Bond zaken. Met als absolute hoogtepunt Q. en zijn vernuftige snufjes van techniek.

Dit is de tweede James Bond film geproduceerd door Broccoli. Het verhaal is “typisch Bond”. Overigens lijkt het verhaal eigenlijk helemaal niet op de eerste en, tot dan toe, enige andere James Bond film.

James Bond wordt in “From Russia with Love” door M. uitgezonden naar Turkije, alwaar hij een codeermachine moet zien te ontvreemden. Het is echter een valstrik, iets dat M. en James Bond al reeds vermoedden. Maar omdat de codeermachine voor die tijd wel ontzettend high-tech is, besluit James toch maar naar Turkije te gaan. In mijn ogen geven de makers daarmee heel subtiel en mooi het contrast tussen de tijdbeelden van de jaren ‘60 en nu weer. In Turkije loopt namelijk ook een mooie Russische Bond-girl rond (Tatiana). Als Bond tegenwoordig op zoek zou zijn naar een Russische Bond-girl, dan kan ie ook gewoon op russianbrides.com inloggen. Dat bestond destijds natuurlijk nog niet. Dus daarom moet good-old James maar gewoon naar Turkije gaan.

De valstrik is opgezet door de nr. 2 van SPECTRE (Kronsteen) en wordt uitgevoerd door de nr. 4 van SPECTRE (Klebb), in opdracht van de nr. 1 van SPECTRE (vooralsnog onbekend). Hierbij worden de nummers van SPECTRE geholpen door de Bond-girl waar het circus allemaal mee begon: de eerder genoemde Tatiana (nummerloos), die onderdeel van de valstrik is. Tatiana krijgt van nr. 4 de opdracht te veinzen dat ze verliefd is op James Bond. Dat een volkomen onbekende vrouw, uit een andere cultuur, die een andere taal spreekt, en je nog nooit heeft gezien, in een oogwenk werkelijk tot over haar oren verliefd op je wordt, wekt totaal geen argwaan bij James. Logisch, dat zou tegenwoordig bij de meeste mannen op russianbrides.com ook weinig argwaan wekken vermoed ik.

Nadat Bond de codeermachine heeft bemachtigd nemen Bond en Tatiana de Orient Express. Hier verslaat Bond de eerste tussenbaas in de film, een vrij holle karikatuur wiens naam ik alweer naar Limbo verbannen heb. Daarna besluiten James en Tatiana naar Venetië te vluchten. Eerst per auto en als die het niet meer doet per boot, op de hielen gezeten door helicopters en andere boten.

Omdat nr. 4 de zaak behoorlijk verknoeit heeft, besluit nr. 1 dat nr. 4 hard gestraft moet worden. Falen? Dat doe je niet bij SPECTRE! Als straf voor nr. 4 vindt nr. 1 dat hij daarom nr. 2 moet vermoorden. Nr. 4 wordt er vervolgens op uit gestuurd om Bond te doden en zo haar falen recht te zetten. In Venetië blijkt vervolgens dat nr. 4 (die dus zojuist behoorlijk hard gestraft is, en daarom nog iets goed te maken heeft bij nr. 1) de onverwachte maar wel werkelijk eindbaas is van de film. Na een relatief eenvoudige knokscene weet Bond nr. 4 uit te schakelen. Bovendien blijkt Tatiana ook nog eens werkelijk verliefd te zijn op James Bond. Logisch natuurlijk. James Bond blijft aan het einde van de dag wel gewoon Sean Connery, en niet George Lazenby. De film eindigt er dus mee dat James Bond alle bazen verslagen heeft, de hoofdprijs van de film in de wacht heeft gesleept, en als klap op de vuurpijl ook met een high-tech codeermachine er van door gaat.

Samenvattend moet ik zeggen dat als Bond-girl ik Tatiana beter vond dan Honey Ryder. Tatiana kon in mijn ogen duidelijk beter engels playbacken. “From Russia with Love” vond ik als film sowieso fijner wegkijken. Het grote pluspunt van “From Russia with Love” ten opzichte van “Dr. No” is dat deze film nieuwer is, namelijk uit 1963. Het minpunt is dan weer dat je daar eigenlijk weinig van merkt. Jammer, want je had stiekem toch wel gehoopt dat ze in dat jaar tijd dat ze tussen beide films hadden, best wat meer explosies op camera vast hadden kunnen leggen. Maar helaas, ook in de tweede Bond film (behoudens de explosie tijdens de achtervolging scene op de boot, die mocht er wezen) weinig memorabels wat dat betreft.

Eigenlijk wilde ik “From Russia with Love” op nr. 2 in mijn lijstje zetten. Omdat het de tweede film in de Bond-epos is, en omdat nr. 2 van SPECTRE hem helemaal verzonnen heeft. Maar ik merkte dat ik in diezelfde logica “Dr. No” dan op nr. 1 had moeten zetten. En die had ik al op nr. 6 gezet. Maar toch vind ik “From Russia with Love” beter dan “Dr. No”. Daarom gaat “From Russia with Love” op nr. 1 in mijn tussenstand.

Voorlopige tussenstand James-Bond-ranglijst (na 2 films):
1) From Russia with Love
6) Dr. No

Een soort opvolger van Dr No want er wordt nog even verwezen naar die film. Apart de titelsong is aan het begin instumentaal van John Barry. Later bij Bond op het bootje hoor je even Matt Monro maar pas bij de aftiteling helemaal. Intro van de film is ook wat merkwaardig.

Grotendeels geen slechte Bond voor het vermaak alleen niet helemaal geslaagd, weinig humor wel behoorlijk gewelddadig. Uitstekende rol van Lotto Lenya als Rosa Klebb. Ook goede rollen van Sean Connery als Bond, Robert Shaw als Grant en aardige rol van Daniela Bianchi als Titiani. En ik was trouwens benieuwd haalt ze het einde? want er wordt wat gemoord in deze film.

Na de titelmuziek gaat het goed van start met schaken in Venetië en grappig later met die kat. Daarna volgen mooie opnamen van Istanboel. Alleen begrijp nu goed waarom die vorige keer niet goed wilde. Ik het had hetzelfde probleem nu ook een beetje. Bijna dit hele gedeelte kan me gestolen worden. Eerst langdradig, daarna oorlog tussen Bulgaren en zigeuners en twee kibbelende zigeunermeisjes, allemaal niet zo boeiend. Vanaf dat hij in de hotelkamer een bad wil nemen wordt het weer beter, in de trein ook goed en latere actiescènes zijn ook wel goed. Alleen de film wordt een lange zit en dat komt omdat de actiescènes ongelijkmatig zijn verdeeld. Na een lang vrij slap gedeelte wordt je overdonderd door de één na andere actiescène. Gevecht tussen Shaw en Connery duurt te lang, helicopterscène eveneens en met speedboten ging wel maar bij elkaar wel te veel van het goede. Laatste actiescène is wel aardig. Een vlug slot en klaar.

Gaat over het stelen van lektor en door Spectre aangewakkerde Koude oorlog. Britten willen lektor hebben en schakelen Bond in, Spectre wil zaken doen met Russen.

Vrij goed maar minder als Goldfinger en veel minder als Dr. No.

Als 12 jarige vond ik deze echt geweldig; daarom nog eens terug gezien en dan viel me op hoe acteren én films veranderd zijn. Nu komt 007 me traag, simpel, te macho en een beetje klunzig over. Wat ik vroeger zeker 4 sterren had gegeven: nu amper nog 2.

Na Dr. No en From Russia with love heb ik geen hoge dunk gekregen van het schrijfwerk van Ian Fleming. De gemiddelde detective of spionage thriller heeft toch wel wat meer te bieden. From Russia with love is voor mij nauwelijks herkenbaar als een Bond; de inkadering in Londen ontbreekt vrijwel, er is weinig actie, de locaties zijn niet bijzonder en om het allemaal af te toppen gaat het slechts om het bemachtigen van een decodeermachine, in plaats van één of ander over the top schurkenidee met wereldwijde gevolgen. Bond zelf heeft weinig flair en de bijpersonages zijn bedroevend geschreven, op misschien Kerim Bey na. Helemaal tenenkrommend wordt het als je kijkt naar hoe vrouwen eraf komen. Pussy Galore zou de eerste sterke vrouwelijke Bondgirl worden; in From Russia with love heb je alleen maar domme sekspoezen, die James Bond ook net zo makkelijk even in het gezicht mept. Hoort erbij. Dat sommigen bij de hedendaagse Bondfilms hardop terugverlangen naar deze puberale uitwassen is toch wel hoogst merkwaardig te noemen. Snel vergeten dit.

Je zou maar het inlevingsvermogen missen om een film te beoordelen op de tijdsgeest van de release.

Ik heb wel meer films gezien uit de jaren 60 en ik denk dat 'de tijdsgeest' niet zo machismo-conservatief was als in de eerste twee Bond-films doorschijnt (wat ook wel blijkt uit de derde Bond-film). Waarbij ik een Honey Rider nog grappig (over the top) vind, maar zo'n Tatiana Romanova echt tenenkrommend.

Heel de Bondreeks zit vol met deze dingen in de 60's en 70's. Moore had weer een Bondgirl genaamd Pussy Galore.

Als je je daaraan ergert is dit niet de reeks voor je.

Overigens zit er een heel verschil in met het goedkeuren van echt denigrerende acties richtingen vrouwen of dat het onzin is dat vrouwen niet meer als eye candy en simpele Bondgirl mee kunnen doen. Met dat laatste is niks mis, dat eerste is niet meer nodig.

Ik noem Pussy Galore nota bene in mijn bericht als een positief voorbeeld van hoe het wél moet (zij is de Bondgirl in Sean Connery's Goldfinger).

(Overigens zie ik op wikipedia dat Fleming haar als lesbisch karakter heeft geschreven en dat ze naar zijn mening alleen een man nodig had om van die psycho-pathologische aandoening te genezen. Goeiedag! Maar goed, dat zullen we maar met de mantel der liefde bedekken.)

Toevallig ook (met een half oog weliswaar) de oude James Bond-films zitten kijken. Wilde achtervolgingen op 2x fastforward, met de vlakke hand vrouwen je bed in meppen, slechteriken die als warme gastheren uitgebreid hun modus operandi uit de doeken doen i.p.v. de trekker overhalen, enzovoort. Ondenkbaar anno 2023. Ik zie het eerder als nostalgische satire die je absoluut in de tijdgeest van toen moet bekijken. Daar vermaak ik me prima mee. Anders kun je er beter ver van weg blijven vrees ik.

Deze Bondfilm is toonaangevend geweest voor de serie, met de megaschurk Blofeld en zijn misdaadorganisatie SPECTRE en natuurlijk Q met zijn gadgets. Het is een realistische film, zonder spectakel, echter in een sloom tempo en weinig actie. Dat maakt het echter geen slechte film, maar met de ogen van vandaag is het geen topper (meer). De film is inmiddels 60 jaar oud en mede daarom toch 3 1/2*

Na het succes van Dr. No hebben ze het budget verdubbeld voor deze opvolger. Het resultaat mag er absoluut zijn, al is het nu ook niet dat ik hem heel veel beter vind dan de voorganger. Wederom een aaneenschakeling van bij momenten spectaculaire actie, gadget spotting, exotische scenery en romantiek. En gekruid met een juiste dosis humor. Hilarisch ook hoe 007 omgaat met management assistant Moneypenny. Different times I guess.

Wat de casting betreft toch een woordje over Bond girl Daniela Bianchi. Zij was een ex-miss Italië die werd gecast maar … ze sprak geen woord Engels. Dus hebben ze haar nadien moeten dubben. Bizar toch, alsof ze niemand anders konden krijgen die wél Engels sprak. Tsja er zullen wel goede of minder goede redenen voor geweest zijn.

Bond marathon deel 2 op bluray.

Weer een steengoede film met Connery opnieuw in de hoofdrol en nog een stukje beter dan z'n voorganger. Dit komt vooral door het sterke verhaal wat trouw is aan het boek. Er is een goede dosis spionage, humor en actie aanwezig. Zowel Bernard Lee als Lois Maxwell keren terug als M en Moneypenny en we maken kennis met Q als uitvinder en uitrustingsexpert, vertolkt door Desmond Llewelyn. Ook zien we voor het eerst het brein achter SPECTRE, genaamd Number One, al blijft zijn gezicht verhuld achter de luxe fauteuil. Hij heeft een witte poes op z'n schoot en duld geen fouten. Daniela Bianchi vertolkte de rol als prachtige Bond girl Tatiana Romanova, Tania voor haar vrienden. Zij was Miss Italie in 1960. Robert Shaw was ook geweldig als sluwe koelbloedige moordenaar. John Barry verzorgde opnieuw de muziek en Matt Munro zong de eerste titelsong. Film is gedeeltelijk op locatie geschoten in Instanbul wat een aantal prachtige shots opleverd. Vooral het ondergrondse tunnelstelsel met al die steunpilaren was echt een gave locatie. Tweede gedeelte van de film speelt zich vooral op de trein (Oriënt-Express) af en die locatie wordt optimaal benut. Verder kent de film een hele fijne sfeer waardoor de 2 uur voorbij vliegen.

Tatiana: Afschuwelijke vrouw.

Bond: Ja, die trapt geen herrie meer.