Everybody Wants Some!! (2016)

Nieuwe Linklater!

Sequel van Dazed and Confused (1993)

Trailer is wel aardig, maar ik zie alweer veel te veel plot, hehe. Dat had Dazed & Confused niet. Ben benieuwd of hij een van m'n favoriete films ooit kan overtreffen.

Ziet er erg fraai uit. Met die topsong van The Knack. Yes!

"Never gonna stop, give it up, such a dirty mind

I always get it up, for the touch of the younger kind

M-m-m-my Sharona "

IMDB:

According to Richard Linklater, the film is a continuation of Boyhood (2014) in terms of beginning right where Boyhood ends with a guy showing up at college and meeting his new roommates and a girl.

The film is said to be a follow up to Linklater's previous films Dazed and Confused (1993) and Boyhood (2014), centring about the life of a college student meeting his new roommates and a girl.

The previous title (That's What I'm Talking About) was a dialogue line from Dazed and Confused (1993).

Dit belooft weer een zalige film te worden van Linklater, samen met Innaritu toch wel dé filmmakers van dit moment in mijn ogen. Eerste recensies zijn lovend!

Weet iemand wanneer hij uitkomt in NL?

Heel erg benieuwd naar deze.

Dazed & Confused is een geweldige film.

Mijn podcastguys van /Filmcast noemen het 'a (forgettable) trifle [...]about bro's bro'in out for two hours [..] chasing tail'

Hoopte toch op iets meer...

WAT?! Een vervolg op de beste comedy ooit? Door dezelfde regisseur? De regisseur die ook de beste sequel ooit heeft gemaakt? Waarom kom ik hier nu pas achter?

Hoe dan ook, kan natuurlijk alleen maar tegenvallen.

Leuk!

Sowieso wel een verplichte film voor fans van Linklater's Dazed and Confused. Of deze film nou een sequel is op die film of dat het verdergaat na Boyhood lijkt me totaal niet relevant. Dazed and Confused gaat over de middelbare school en deze film over college.

Weinig plot, veel sfeer en goede dialogen. Toch kan ik me beter identificeren met Dazed and Confused dan met deze film. Verveling, blowen en rondrijden. DAC heeft meer verschillende personages met eigen problemen en in EWS!! lijkt iedereen als het ware op elkaar. Het is inderdaad niet echt meer dan een groep bros die feesten, zuipen en willen scoren. Het zijn ook behoorlijk foute bros als het ware al kan het aan het tijdperk liggen of wellicht is het allemaal te overdreven qua kleding en slang.

Als we heel eerlijk zijn is DAC ook gewoon goed en memorabel door de rol van Mathew McConaughey. Ik miste een soortgelijk personage in deze film. Er zit hier wel een kerel in, die ouder is dan de rest en het collegewereldje niet wil verlaten maar het komt niet in de buurt bij: That's what I love about these high school girls, man. I get older, they stay the same age.

Het grootste minpunt i.t.t. DAC is dat DAC een soort melancholie had over de middelbare school en EWS!! heeft dat gewoon niet. Wel een paar momenten van de personages enigszins gestoorde karaktereigenschappen hebben maar dat is het ook wel.

Hoe dan ook, een hele leuke film om te kijken maar wel vooral als man zijnde dan, denk ik. Heel hoog bro gehalte. De soundtrack is heel goed, de film is sfeervol en net als DAC krijg je het gevoel dat je er deel vanuit wil maken of je nu heel ver weg staat van dit wereldje of niet. En dat is heel goed natuurlijk. De film begint na 30 minuten denk ik pas interressant te worden en uiteindelijk vliegen die 117 minuten snel voorbij en is het jammer dat het afgelopen is.

Film kan bij een herziening wel naar 4* stijgen maar Dazed and Confused is gewoon ongetwijfeld stukken beter. Een lekkere sfeervolle slackercomedie met goede dialogen, overtuigend acteerwerk en soundtrack.

Welcome to college motherfocker!

De stemmen stromen binnen, dat betekent dat hij valt te pindakazen

Linklater delivers, a worthy spiritual sequel!

Misschien iets minder dan Dazed & Confused, maar wat een fijn filmpje weer van Linklater. 2 uur lang geen moment verveeld en hij weet weer een heerlijk sfeertje neer te zetten met fantastische muziek.

Karakters zijn wat eenzijdiger misschien maar dat mocht voor mij de pret niet drukken.

De nieuwe Linklater heeft meer weg van films als Animal House en Revenge of the Nerds dan van zijn eigen Dazed and Confused. Die 'slice of High school life' wordt nu eigenlijk opgevolgd door een vrij bonte parodie op het studentenleven. Dat verschil is te groot vind ik. Niet onaardig verder, maar had er meer van verwacht.

Geen Dazed & Confused, maar Linklater kan het nog steeds.

Erg genoeg heb ik Dazed & Confused nog net gezien, snel doen dus maar. Want deze film van Linklater is me weer erg goed bevallen. Heerlijk sfeertje weer met een aanstekelijk script. De film heeft hier en daar een knipoog en een paar erg sterke dialogen. De cast is voor mij vrij onbekend, maar erg goed. Vooral heel erg gecharmeerd van Zoey Deutch. Visueel is de film ook top, veel kudos voor de art en costume department. Ook geregeld hardop gelachen.

4*

Met dat in het achterhoofd was Everybody Wants Some stukken beter dan ik verwachtte. Toegegeven, het is inderdaad geen Dazed and Confused, maar wederom levert Linklater hier toch een fijn filmpje af met een aantal mooie momenten en typerende dialogen. De film speelt zich af in de maand voor mijn geboorte, augustus 1980. Dat lijkt lang geleden, maar het viel me vooral op hoe weinig er veranderd lijkt te zijn. Ik zou het dan ook beslist geen parodie noemen, ik zie die slice of life er wel degelijk in, ook al mist de film die magie van Dazed and Confused misschien een beetje. Het is aan de oppervlakte weinig meer dan feestende jocks drie dagen voor college begint, en ook daaronder zit misschien alleen wat je zelf bereid bent er te vinden. Maar dan nog blijven die vaste Linklater ingrediënten zoals muziek, humor en dialoog het omhoog halen.

and for the record: tussen al die coeds en sorority girls valt Zoey Deutch alsnog op. Die meid is liefmooi.

Aangename film dit die het typisch Amerikaanse college gebeuren en de kameraadschap in een sportteam goed weet te vangen. Door de chemie tussen de acteurs onstaan geinige situaties maar echte dijenkletsers zitten er niet tussen. Het valt mij overigens nog mee dat we de heren nog op een honkbalveld in actie zien. Hield er rekening mee dat dat als een soort gimmick niet gebeuren zou.

Niet zo goed als het verwante Dazed And Confused, ook van regisseur Linklater, maar toch wel een leuk en onderhoudend filmpje over drie dagen uit het leven van een honkbalteam, vlak voor de universiteit begint. De dialogen zijn soms wat vergezocht en aan de pretentieuze kant, maar gelukkig maakt de sfeertekening van het jaar 1980 heel veel goed en zijn de (voor mij althans) onbekende akteurs zonder uitzondering uitstekend. En de muziek is natuurlijk heerlijk retro.

Aanradertje hoor! Vond het zeer fijne niks-aan-de-hand cinema, maar met toch een heel bevredigend einde.

Helaas geen release in de bioscoop maar wel een BR.

Deze film bevat voor mij mindere memorable momenten dan Dazed & Confused. In deze film had ik ook wat minder voeling met de personages. De feestjes waren wel geinig in deze film, enkel vond ik de hoofdpersoon Jake (Blake Jenner) niet zo fijn. Zijn romance liet me redelijk koud. De film gaat uiteindelijk weer over niets, maar blijft op de 1 of andere manier toch weer boeiend. De dialogen zitten dus ook meestal goed in elkaar, er wordt degelijk geacteerd en de muziek maakt deze film duidelijk beter. Al bij al is de film ook nog regelmatig grappig, toch grappiger dan een gemiddelde komedie, maar kan ook zijn omdat ik zelf wat gedronken had.

Krijgt een beperkte release in het kader van Leids International Film Festival on Tour in weken 13 en 20 oktober a.s. Met Nederlandse ondertiteling.

Vanavond ook in de Pathé Sneak denk ik...

Twitter - mobile.twitter.com

Ga je?

Nee. Gisteren al dubbele bios gepakt en ik heb deel 1 niet gezien.

er is geen deel één. Ze noemen het een opvolger in geest omdat het 'de volgende levencyclus' behandeld, maar het zijn echt twee losstaande films. Maar dat andere argument is een uitstekende reden om niet weer te gaan vandaag, idd!

Ah, zo. Dacht dat het zo'n Before-achtig project was.

Deze zag ik voorbij komen bij een Sneak Preview en ik heb besloten voorlopig geen Sneak Previews meer te bezoeken.

Een film die absoluut niet voor mij is gemaakt, om het lichtjes te verwoorden. Ik zal goudeerlijk zijn: Everybody Wants Some is de allerslechtste film die ik dit jaar heb gezien en het haalde regelmatig het bloed onder mijn nagels vandaan. Eerst vond ik de Ghostbusters film de slechtste, maar op z’n minst had Ghostbusters een paar aardige grappen & één goede actiesequentie. Everybody Wants Some had helemaal niets dat in de smaak viel. De hoofdpersonages waren bijna allemaal onaangenaam of oninteressant: het waren players met een grote mond die bijna niets anders deden dan schelden, flirten, drinken of niets doen. Ik heb er niets op tegen om naar onaangename personages te kijken, maar ze moeten voldoende goeie kanten hebben om de slechte te balanceren zodat ze niet volledig hatelijk worden. Door bijna de gehele film zijn deze jongens een grote bek naar mensen die het niet verdienen, behandelen vrouwen als objecten, gaan door het lint om de kleinste redenen en bij iedere scene waarin een van deze dingen gebeurde vroeg ik me af: wat is de grap? Waar is de bedoeling dat ik lach? Om een voorbeeld te noemen: in het begin van de film vragen ze twee onbekende meiden mee uit. Deze meiden weigeren geziene ze door vreemde mannen benaderd worden, maar de reactie die de mannen geven is “Wat zijn die meiden onbeschoft!”, alsof de meiden degene waren die fout zaten in deze situatie. Vervolgens proberen ze de meiden weer uit te vragen waarna de meiden hun wederom afwijzen, hun reactie: “het zijn vast lesbiennes!”. Een vreemde mee uitvragen, vervolgens moeilijk doen naar haar toe en haar uitmaken voor lesbie enkel omdat ze nee zegt is niet een leuke grap, dit is douchebag gedrag. Het zijn dit soort scenes die ervoor zorgde dat ik geen interesse kon krijgen in de hoofdpersonages. Maar zelfs als ik de negatieve kanten van de hoofdpersonages negeer moet ik zeggen dat er geen enkele grap in de gehele film zat waar ik ook maar enigszins een glimlach van kreeg. Dit is een type komedie die denkt dat feesten vieren, bier drinken, wiet roken en schelden op elkaar zo grappig is dat je er geen originele gebeurtenis omheen hoeft te bedenken. Een personage neemt een grote hoeveelheid wiet.. dat is de grap.

Zelfs als ik de pijnlijk slechte grappen negeer dan is er vrijwel niets in het verhaal wat de film kon redden. Simpel gezegd: er is geen verhaal. De gehele film is letterlijk een stel studenten zien feesten en niets doen. Er gebeurt niets, maar dan ook niets, wat relevant voelt voor een narratief. Personages komen en gaan zonder iets toe te voegen, nergens word er naar iets opgebouwd, niets wat er gebeurd lijkt invloed te hebben op hoe het verhaal eindigt. Qua verhaal is dit een nutteloze film waarin helemaal niets gebeurd.
Op gegeven moment in de film speelt romantiek een rol. Ik heb niets tegen romantiek, dit had één van de elementen kunnen zijn die de film verbeterde, maar het zijn saaie romantische scenes die gewoontjes aanvoelen. Wat voor “positiefs” ik over de film kan zeggen is dat de personages menselijk aanvoelen, en de interactie in de romantische scenes voelde als gesprekken die een echt stelletje zouden houden. Maar dat is precies mijn probleem: het stelletje is zo gewoontjes dat ik het idee had dat de makers in een trein naast een willekeurig stelletje ging zitten en besloot hun gesprekken te gebruiken voor een film. Hoewel de romantische scenes niet dezelfde haat-factor hadden als de douchebag scenes waren ze saai en overbodig. Misschien als deze romantische scenes werden gebruikt in een context die mij kon bekoren, of als het personages overkwamen die mij iets konden interesseren, had het beter uit de verf kunnen komen.

Het voelt gek om te zeggen, maar qua uitvoering van het concept was er niets mis met de film. De acteurs waren heel overtuigend, de personages voelde menselijk aan, de film speelt zich af in de jaren tachtig en het deed alles in zijn macht om je het idee te geven in dat tijdperk te zitten. Er zaten meerdere groepen in de zaal die regelmatig hardop moesten lachen en voor zover mij bekend is zijn de recensies positief. In dat opzicht zou ik zeggen dat het een film is die sterk afhangt van waar je om kan lachen en ik raad aan de trailer te kijken om voor jezelf te bepalen wat je ervan vind.

De uitvoering mag geloofwaardig zijn, de meeste in de zaal mochten het naar hun zin hebben, maar het is een persoonlijke recensie en Everybody Wants Some laat zien dat een geloofwaardige uitvoering een drol van een inhoud niet mooi kan maken. Ik heb een hekel aan deze ramp van een komedie: ik haatte de personages, geen enkele grap werkte, romantische scenes waren hersendodend saai en het verhaal ging letterlijk nergens over. Er was niets in deze film waar ik plezier aan beleefde.

0,5*

Als komedie niet echt geslaagd, op enkele scènes na valt er weinig te lachen, maar toch vond ik het geen slechte film. Het gaat eigenlijk nergens over, we volgen wat honkballers op de universiteit die wat feesten in de dagen voor de lessen beginnen, maar de sfeer is best prettig. Echte hoogte- of dieptepunten zitten er niet in en het kabbelt langzaam voort naar het einde. De sfeer van de jaren '80 is goed neergezet en de cast doet het ook prima. Iets meer humor in deze coming of age film had ik niet erg gevonden maar wel een voldoende waard.

Veel komedie was er toch niet aan maar toch nog redelijk te doen.

Anderzijds is het acteerwerk goed, is het tijdsbeeld en de sfeer goed neergezet en is de muziek erg leuk. Daardoor kijkt het lekker weg.

3-3,5*