The Constant Gardener (2005)

Daar kan ik wel inkomen. Is wel vaker het probleem bij Europese- of Hollywoodproducties (dus bijna alles wat ik zie moet ik bekennen), zoals bijvoorbeeld Goodbye Bafana (met broeder Joseph Fiennes). Hier vond ik het niet heel erg storend, aangezien de cultuur mooi weergeven werd en hoe daar van buitenaf oneerbiedig mee omgegaan werd door blanken.

Een film over duizenden arme Afrikanen zou een documentaire worden. Ik vind deze manier van verhalen vertellen véél beter. Twee westerlingen komen in Afrika in contact met wantoestanden en onthullen langzaamaan een sluier van complotten. Zo zie je duidelijk de clash tussen het rijke Westen en het arme, uitgebuite Zuiden.

Saaie film. Het concept was wel goed, maar de uitwerking ervan was wel erg langdradig. Niet meteen een afrader, maar meer vaart erin had de film absoluut goed gedaan.

2,5*

saai, matig acteerwerk en de film kon me totaal niet boeien.

Vond de film ook bij tijd en wijlen ongeloofwaardig.

Had hier veel meer van verwacht.

alweer een film waar het labeltje thriller aan hangt, maar waar dat ver te zoeken is. wat is dat toch? een documentaire-achtig drama met een interessante inhoud, ik hou wel van complotten en samenzweringen. door het (vond ik) veelvuldig gebruik van omgevingsbeelden van mens en natuur krijg je minder het gevoel goed in een film te zitten, maar krijgt het de eerdergenoemde documentaire-sfeer. de film is te traag om spannend te worden/blijven. soort van gemiste kans denk ik.
opvallend puntje: als ie in Duitsland zit, laat ie duidelijk een Nederlands paspoort zien. alweer een Amerikaanse mix-up tussen deze landen? jammer.

Echt gebruld toen Tessa overleed. Greep me erg aan. Helft van mijn stem komt door Rachel Weisz.

Indrukwekkende film, erg intrigerend verhaal en mooi in beeld gebracht. Ik vond het trouwens het label 'thriller' wél goed passen. Het heeft misschien niet het tempo wat je van een thriller zou verwachten, maar je hebt toch zeker wel een goede spanningsopbouw in de film. Ik werd in ieder geval wel het verhaal ingezogen toen het eenmaal goed op gang was gekomen, en er zit zeker een bepaalde dreiging in de film, een zekere spanning. Dus lijkt het me zeker wel een thriller.

my bad, ging er te snel vanuit dat het een Amerikaanse film was omdat daar vaker Nederland en Duitsland door elkaar wordt gehaald. Het is dan inderdaad wel eens vals paspoort, maar niet heel logisch dat het een Nederlandse is aangezien hij toch niet als Nederland voordoet. Maakt verder niet zo uit, maar het viel me gewoon op.

Ontzettend indringende film, deze film laat goed zien wat geld en macht met mensen doet.

En hoe weinig een mensenleven waard is voor de mensen met geld en macht!

Goed geacteerd en mooi gefilm!

Ralph Fiennes speelt hier net zo goed als het weer van afgelopen weekend.

Niet de topfilm waar ik op gehoopt had. Dat Afrika en bepaalde misstanden daar aan de kaart worden gesteld is heel goed denk ik, maar als er dan (de misschien wel onvermijdelijke) complottheorieën bij komen verslapt mijn aandacht al snel. Dat was nu al helemaal het geval omdat er steeds wel weer een schepje bovenop werd gedaan. Vond de film wat aan de rommelige kant. Er werd op wel erg veel genres tegelijk ingezet.

Fiennes is een erg goede acteur en hier vind ik hem ook aardig, maar de rol van romantische goedzak vind ik toch wat minder bij hem liggen eigenlijk. Weisz is ook een goede actrice en is geloofwaardig in haar rol, maar regelmatig ook wel weer wat overenthousiast waardoor het bijna karikaturaal wordt.

Je ziet in de film wel erg vaak internet, webcams of computers langskomen, leek wel erin gepropt om de jonge netwerkgeneratie aan te spreken of zo. Verder vond ik de film in visueel opzicht bijzonder irritant. Weliswaar zit er een enkel schitterend shot tussen, over het algemeen is het ergerniswekkend veel gebruik van onnodig zwierende handcamera's.

De soundtrack is wel best aardig en het einde vond ik wel heel aardig. Al was het de wel erg lange en langdradige zit nou ook weer niet waard. Vervelend ook hoe de bad guys zo overdreven overkomen. Op enkele momenten wordt het drama ook net wat te weinig subtiel gebracht. Die scène waarin Fiennes weer bij het oude huis komt en na een wat schreeuwerig in beeld gebrachte emotionele uitbarsting als een bezetene gaat lopen tuinierenvond ik alleen maar om te lachen. 3.0* dan maar.

Uitstekende politieke thriller die zich op persoonlijk niveau afspeelt waarin een man op zoek gaat naar antwoorden als zijn vrouw vermoord is. De kern van het verhaal is vrij simpel, maar de omstandigheden met de machtige medicijnfabrikanten boeiend. Geen wilde achtervolgingen of explosies, maar een vrij realistische aanpak waarbij het cameragebruik en de locaties dit gevoel alleen maar verhogen. Verder is het acteerwerk ook dik in orde.

Boeiende film die op een interessante manier laat zien hoe machtig sommige bedrijven wel kunnen zijn, en hoe ze die macht misbruiken. Het komt allemaal dan ook heel realistisch over, wat natuurlijk altijd een positief punt is in dit genre. Ik moet wel toegeven dat ik op het einde van de film een (heel) beetje op mijn honger bleef zitten: ik had het gevoel dat er nog meer mee te doen was. Dan wel weer prima waren de vertolkingen: Ralph Fiennes deed het uitstekend als de brave en timide Justin, terwijl ook Rachel Weisz het meer dan goed deed als de ambitieuze journaliste Tessa.

Schitterend drama.

Rachel Weisz perfect gecast zeer realistisch.

De rol van Ralph Fiennes geweldig, rustig en geloofwaardig ,.

Goed verhaal over de Afrikaanse corupte politieke toestanden

Goed.

Zoals al veel gezegd is hier, heeft The Constant Gardener 2 gezichten. Het eerste is imo het beste. Dat is namelijk het liefdesdrama-gedeelte. Ik vind het voornamelijk interessant vanwege Weisz' personage. Zij is een tegenpool van dat van Fiennes. Hun relatie is vrij anders dan de meeste anderen.
Na een tijdje verdwijnt Weisz' personage uit het verhaal en ontspant er zich een thrillerachtig sfeertje. Dat whodunit-gedeelte is niet altijd even interessant. Het blijft allemaal te standaard en de uiteindelijke ontknoping is niet echt spectaculair. De eindscène waarin Justin Quayle zijn lot tegemoet gaat is dat wel.

Ralph Fiennes doet het goed als de introverte en brave echtgenoot. Naarmate de film vordert, wordt hij ook beter - iets wat de danken is aan zijn personage. Rachel Weisz heeft haar Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol duidelijk niet gestolen. Er zijn opvallendere acteerprestaties, maar zij is zo heerlijk naturel, maar weet haar personage toch veel mysterie mee te geven.
Ook Danny Huston en Bill Nighy hebben hier een bijrol. Ik vind het geen straf om hen bezig te zien; hier zeker niet.

Dit is de tweede film die ik van Fernando Meirelles gezien heb (na het uitstekende City of God) en hier is het vernieuwende er wat af. Zijn bruuske camerabewegingen werken beter bij City of God.
Qua sfeer en muziek zit het wel helemaal goed, en uiteindelijk kan ik niets anders zeggen dan dat The Constant Gardener gewoon goed is. Niet perfect, maar gewoon de degelijkheid zelve.

3,5

Niet mijn type film helaas, ik had hier meer van verwacht.

Het verhaal kon me niet echt boeien ondanks het zwaar beladen thema, en ik moest mijn gedachten er goed bijhouden om niet af te dwalen.

De spanning bouwt zich op sommige momenten wel op maar de climax komt maar niet( voor mijn gevoel dan) De acteerprestaties waren wel goed en de afrikaanse muziek mooi.

Heb zitten janken bij deze...onhoudbaar.

Een zeer goede, sfeervolle Engelse film. Vooral de beelden van het Afrikaanse (natuur en cultuur) vond ik doorlopend erg mooi. De Afrikaanse songs zijn goed bijpassend, ook erg mooi
.
Een interessant verhaal over een vrouwelijke activiste, die met een diplomaat trouwt en haar activiteiten verbergt voor haar man.
Verderop blijkt er een corruptie rondom Dypraxa te zijn, met een farmaceutisch belang in de Afrikaanse markt.

Ik had niet verwacht dat ik dit zo’n goede film zou vinden.
Deze overklast voor mij ruim bv ‘State of Play’, die ik gisteren zag. Naast een goed script, scenario en montage werkelijk uitstekend acteerwerk door Ralph Fiennes.
En last but not least: wat een aangrijpend einde…..

Het is de 3e of 4e keer dat ik deze film gezien heb, maar dat komt ook door het feit dat ik genoegen heb gehad Kenia een aantal malen te mogen bezoeken. De film bevat derhalve veel momenten van herkenning voor mij, met name de sloopwijken van Nairobi. Er zit wel een fout in. Wanneer Justin (Ralph Fiennes) naar Zuid-Soedan vliegt om daar dokter Lorbeer (Pete Postlethwaite) te zoeken, wordt hij daar begroet door leden van de Masaï-stam. Maar dat volk woont zo'n 1000 km naar het zuiden in het grensgebied tussen Kenia en Tanzania.

Los daarvan: een spannende politiek thriller, waarbij de alleramsten en allerzwaksten het slachtoffer worden van Westerse geldzucht. Terwijl wij zeuren over het budget voor ontwikkelingshulp, is het nooit anders geweest en het zal, ben ik bang, ook nooit anders worden.

Prima acteerwerk overigens van een voortreffelijke cast. Een in- en intrieste, maar wel mooie film.

Mee eens.

Een film met misschien wel twee onderschatte acteurs, want het acteerwerk vond ik het grote pluspunt aan deze indrukwekkende drama/thriller.

Ralph Fiennes en Rachel Weisz laten hun personage zien alsof ze het hoogstpersoonlijk zelf zijn. Vond hun relatie en hun omgang met elkaar zeer interessant, vooral omdat het natuurlijk geen alledaagse relatie is.

De stukken met Rachel Weisz zijn ook zeer goed en ik vond het jammer dat ze niet al teveel screentime kreeg. In ieder geval had dat van mij wel wat meer gemogen.

Ook het einde is indrukwekkend, zeer goed in beeld gebracht en voor mij het juiste einde!

3,5*

Ik vond de vaart er juist wel goed in zitten. Eén van de factoren waardoor deze film zo goed is.

+1

Het thriller aspect ontgaat ook mij hier volledig.

Het lijkt meer om een biografie te gaan maar zo te lezen is het fictie. Alhoewel het boek van John le Carré volgens de bronnen op internet wel is opgedragen aan Yvette Pierpaoli. Zij kwam tijdens een auto ongeluk in Albanië (1999) om het leven.

Als een soort Liam Neeson met een uitzichtloze blik probeert dit hoofdpersonage de waarheid te achterhalen achter de moord op zijn vrouw. Dit resulteert in een vrij duffe reis door Afrika met veel rennende en uitgehongerde negertjes. De regisseur probeert herhaaldelijk een extra push te geven door de slechte omstandigheden in beeld te brengen. Eigenlijk wordt de focus meer op het overleven van de zwarte massa gelegd dan Justin's avontuur zelf en de schitterende plaatjes van de omgeving passen meer in een reisbrochure. Zo kon ik weinig begrip opbrengen voor dit relatief lange drama; het doet weinig verkeerd maar wist me evenmin echt aan te grijpen.

ik vond het een langdradig film en een onnodig lange speelduur hebben.

de film is niet slecht maar zo bijzonder ook weer niet .

veel onnodig zwierende handcamera werk vond ik niet in de film passen

Rachel Weisz en Kenya zijn hier de highlights, Fiennes en het script vallen wat tegen: Het geëngageerde deel lijkt er met de haren bijgesleept. Mooie beelden van een mooi land, dat wel.

The Constant Gardener is een film die eigenlijk is te classificeren als politieke docu vs. romantische thriller. We volgen de diplomaat Justin Quayle, die zojuist het verschrikkelijke nieuws krijgt te horen dat zijn vrouw op gruwelijke wijze is vermoord in Kenia. Justin besluit om alles te willen weten over de toedracht, en hier is de tweedeling eigenlijk al zichtbaar. Aan de ene kant is het een kwestie van rouwen om zijn overleden vrouw (het romantische gedeelte) en aan de andere kant wil hij de waarheid weten over wat de exacte motieven zijn, wat zich weer uit in het politieke gedeelte. Het nare van de film is, hij is op beide vlakken echt beresterk.

Men zou namelijk kunnen zeggen dat de politieke boodschap van de film erg duidelijk naar voren komt. Regisseur Meirelles laat duidelijk zien dat Afrika door het Westen nog steeds als minderwaardig wordt beschouwd. Enorme farmaceutische bedrijven gebruiken de misstanden in Afrika om eigen medicijnen in ontwikkeling te testen op de plaatselijke bevolking, die door oneerlijke procedures volledig keuzeloos zijn en dus volledig in de macht zijn van de multinationals (en zelfs bijbehorende regeringen). Dit is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen in Nigeria in de jaren ’90, en geeft zeker genoeg stof tot nadenken. Echter, als kritiek kan men hier makkelijk op inspelen door aan te geven dat de lokale zwarte bevolking amper een stem krijgt in de film. Het draait voornamelijk op de Britse ambassade en de persoonlijke vendetta van de vrouw van Justin.

Persoonlijk ben ik echter blij met deze invulling. Ik ben vooral dankbaar dat de regie geen minutenlang shots heeft gemaakt van tranende biafra kindjes met vliegen in hun ogen, zoals we al in die verschrikkelijke Unicef reclames te zien krijgen. Het zijn juists shots als deze die de oorzaak zijn van het gedrag van multinationals als Pfizer (de betreffende medicijnenproducent verantwoordelijk voor meerdere doden in Nigeria). Zolang de Westerse wereld Afrika nog steeds als ‘mindere’ Derde Wereld beschouwt heeft gelijkheid nooit een kans.

Het romantische gedeelte heeft daarnaast echter een hoog thriller-gehalte , wat de kijkbaarheid bij het grote publiek weer wat vergroot. En ja, ook dit gedeelte vind ik meer dan voldoende in elkaar steken. Alhoewel de hoofdpersonen en motieven eigenlijk al vrij vroeg in te vullen zijn, is het listige rollenspel interessant genoeg uitgewerkt om toch nog de volle aandacht van de kijker te vragen. Bedrog en corruptie blijkt uiteindelijk tot de hoogste regionen van de Britse regering door te spelen, en het verhaal wordt door middel van diverse flashbacks van de vrouw van Justin goed in beeld gebracht. Neem daarnaast de goede synergie tussen Justin (Fiennes) en Tessa (Weisz) en ook dit gedeelte zit prima in elkaar.

Ikzelf zie deze film dan ook meer als de romantische thriller met een achterliggende politieke boodschap, en niet als een film die daadwerkelijk een maatschappelijk probleem aan de orde wil brengen onder de kapstop van een slap liefdesverhaaltje. En ik denk dat daar al een groot deel van de beoordeling vanaf hangt. De film kon mij iig goed bekoren, gelukkig werd de boodschap mij niet door de strot geduwd maar gaf de regisseur genoeg stof tot nadenken zonder opdringerig te worden. Uiteindelijk blijft het toch een speelfilm.

Geen film voor mij, ik hou niet zo van die half docu half film styl.....

En daarnaast vond ik de film ook erg warrig in elkaar zitten en lastig te volgen... ook omdat het me nniet pakte

2*

Kon hier wat minder mee dat met Mereilles voorganger. Daar genoot ik van de ontzettend vindingrijke vorm in het script en de montage. Deze film was wat minder bijzonder daarin. Maar zijn stempel zit er volgens mij wel op. In het camerawerk bijvoorbeeld. Er is veel aandacht voor de omgeving en de film voelt daarin veel oprechter dan veel films die een beetje een vergelijkbaar thema hebben. En er is veel aandacht voor de personages. Met name de eerste helft was behoorlijk sterk.

Als in de tweede helft met name het plot verder afgewikkeld moet worden valt de film toch wel een beetje door de mand voor me. De afwikkeling leunt nogal op een hoop mensen die ineens hun mond opendoen om het verhaal toch iets van een einde te geven.

3.0*