Over the Top (1987)

Zelden zoveel bullshit bij elkaar gezien als in deze Stallone. Ergens heel ver weg een tikkeltje amusant, maar dat wordt ruimschoots overschaduwd door tenenkrommende vader/zoon momenten en een afgrijselijke 'finale'. Een draak dat een over the top actie (nu ja) filmpje had kunnen zijn wordt danig verpest door de familie/drama elementen.

1,5*, eigenlijk veel te mild maar ja het is zulk mooi weer...

Destijds in een volle bios mogen aanschouwen (Stallone deed het altijd goed in de zalen), maar ook toen was ik er niet echt wild van. Het schokmoment van de gebroken arm was het enige lichtpuntje. De tijd is voor deze, niet al te beste, Stallone-flick niet erg aardig geweest. En terecht.

Na The Expendables nog eens een oude Stallone film uit de kast gehaald. Al bijna 20 jaar niet gezien. Over the Top voldoet aan de definitie van de 80s film met succes. Van het simpele verhaal tot de foute soundtrack. Persoonlijk vind ik het één van de betere Cannon films. Dit keer mag Stallone meer dan alleen maar schieten; hij is vertederd en gek op dat kleine vervelende ventje die zijn zoon is en brengt het goed over. Vrij clever om de vader-zoon band in de film als een sportieve drijfveer te gaan gebruiken in de eindwedstrijd. Sport is inderdaad een "mental thing" . Lekker ongecompliceerd, met een Stallone die iets diverser uit de hoek komt.

Ik vond een goede actie/sport film...

Wel de jonge leeftijd van de acteur Sylvester Stallone speelt goed...

Jammer dat deze film heeft 4:3, geen breedbeeld.. 1987 jaartal

Bekende acteur Robert Loggia speelt ook goed (hij leeft nog steeds en

nu speelt ook).

Prima camerawerk..

Deze hoort nou letterlijk in zwaar ondergewaardeerd thuis.

De film was erg vermakelijk met een fijne jaren 80 sfeertje en muziek.

Eind wedstrijd was erg spannend en acteren en chemie tussen beide personen was mooi.

3,5 ster

De titel geeft een goed beeld van wat je kunt verwachten. Want nee, een echt goede film is het niet, maar vermakelijk over the top is het wel: de kop van Stallone, de melige eightiessfeer (die muziek!) en de kleurrijke armworstelaars - ze lijken zo uit een stripboek te zijn weggelopen - weten je krap anderhalf uur prima te vermaken. Minpunten zijn er ook, voornamelijk in de vorm van het bloedirritante zoontje van Stallones personage, een verschrikkelijk overacterend jongetje dat vrijwel elke scène in gejank uitbarst. Maar goed, dat hoort nu eenmaal bij een brok sentimenteel entertainment als deze. Leuk! (Maar nou ook weer niet al te veel.)

2,5*

Matige film waarin een vrachtwagenchauffeur annex armworstelaar vecht om de voogdijschap over zijn zoontje. Echt vervelend wordt het niet, maar goed is anders. De foute jaren '80 muziek zorgt deels voor de charme. Het zoontje is perfect op het irritante af, en het slechte acteerwerk doet daar nog een schepje bovenop. Ook de finale valt tegen; 20 minuten lang naar overgespierde kerels kijken die orgastische gezichten trekken is me gewoon te veel.

Film was eerlijk gezegd ook wel een beetje over de top Het cliché verhaal stelt weinig voor en is ook best flauw. Enkel de armpje druk wedstrijden zijn leuk om te zien maar natuurlijk ook zeer voorstelbaar. Stallone deed het nog redelijk en zijn spierballen zagen er best indrukwekkend uit maar zijn gespeelde zoon David Mendenhall vond ik maar irritant aanwezig in de film. Regelmatig hoopte ik dan ook dat Stallone hem met zijn truck overhoop zou rijden

Een film met een flinterdun verhaal en hoop onzin.

Nu hoeft dat allemaal niet zo erg te zijn, als het maar vermakelijke onzin is. Dat is hier echter meestal niet het geval. Stalone is is maar een matig acteur en laat hier weer eens zien waarom. Vooral op het serieuze drama vlak schiet de film vaak zwaar tekort. Het hele vader en zoon gebeuren komt maar matig uit de verf en daarnaast acteert de zoon al net zo matig als zijn vader.

Het enige echt vermakelijke aan deze film zijn de armworstelscènes. Die zien er bij vlagen spectaculair uit en worden ook op een mooie manier in beeld gebracht. Het is dan alleen weer jammer dat het zo voor de hand ligt hoe het afloopt. Als dat het grootste mankement van de film was, was het allemaal nog wel te overzien. Helaas hangt de film dus van mankementen aan elkaar.

1,5*

Toch wel een van Stallone's minste films, maar wel de beste film over armworstelen die ik ooit heb gezien. Dat het ook meteen de enige is zullen we dan maar even voor lief nemen...

Stallone is sympathiek in ieder geval, al komt de obsessie voor deze sport maar matig uit de verf. Zoonlief is ook wel een groot onderdeel van de oorzaak dat de film gewoon nergens echt goed wordt, omdat het een strontvervelend joch is die door een melodramatisch achtergrond verhaal van een zieke moeder ook niet de beste teksten toebedeeld krijgt. Het verveelt allemaal verder niet, maar echt spannend is zo'n armworstelwedstrijd nu ook weer niet om te zien.

Einde is voorspelbaar, alles is voorspelbaar, maar TOCH weet Stallone (of toch Balboa ?) van een potje armpje drukken een mooi en spannend verhaal te maken.

Tegen verwachting in een goede film!

Over The Top is een actiefilm met het nodige drama erin verwerkt. Om die reden werd de film destijds behoorlijk afgekraakt en flopte ze in de bioscopen. De film werd een sentimentele draak genoemd en hoewel het drama-aspect (een eenzame vader probeert zich te verzoenen met zijn 12-jarige zoon) niet geheel uit de verf komt, is het oneerlijk om de film als mislukt af te stempelen.

Sylvester Stallone doet zijn rol uit Rocky nog eens dunnetjes over en laat andermaal zien toch een bekwaam acteur te zijn. Ook de rol van z’n zoontje Michael, wordt hier overtuigend gespeeld door David Mendenhall, die hiervoor al de nodige ervaring had opgedaan met de nodige films en tv-series.

Het verhaal is wat voorspelbaar, maar is niettemin onderhoudend. Stallone heeft betere actiefilms gemaakt, maar deze is niettemin onderhoudend voor zolang hij duurt.

Toen gezien in de bioscoop...ik blijf nog steeds rillingen krijgen van de final battle met Bull....wat een mooi strak staaltje vakwerk zeg hey....

The world meets nobody halfway. When you want something, you gotta take it

ik heb vaak wat zijprojectjes wanneer ik films kijk en dat gaat dan van het oeuvre van persoon X of Y volledig te krijgen of eens wat meer te zien van een bepaalde maatschappij. Over the Top is zo'n film die perfect in die twee categorieën valt, want het is a) met Sylvester Stallone en b) de film werd geproduceerd door Cannon. Beide verantwoordelijk voor een aantal erg vermakelijke actiefilms en ik was wel benieuwd wat dit ging brengen. De titel beloofde in ieder geval al veel goeds, hoopte dan ook op een lekker over the top filmpje.

En dat krijg je ergens wel maar ook niet helemaal. Vind het in ieder geval een erg vreemde combinatie: een truckchauffeur die aan armworstelen doet en ondertussen een band probeert te krijgen met zijn van hem vervreemde zoon. Al bij al een tikkeltje voorspelbaar, maar Hawk is een aimabel personage en het is vooral in de finale dat de film nog wat punten weet te sprokkelen. Compleet overdreven natuurlijk en toch.. Het heeft wel zijn charme om een underdog het te zien opnemen tegen een aantal kolossen van venten. Jammer genoeg moet het drama dan weer wat de bovenhand krijgen (dat gesprek tussen Hawk en zijn zoon over hun nieuw te starten bedrijfje is wel erg slecht) maar tegen dan heb je er best al wel een vermakelijk filmpje opzitten. Heerlijk jaren '80 ook met een blèrende rocksoundtrack waarvan één nummer gezongen wordt door niemand anders dan Sammy Hagar van Van Halen faam. Zoals gewoonlijk in de films van Sly is er ook nog een beetje ruimte weggelegd voor zijn broer Frank Stallone die hier het nummer Bad Night brengt.

Stallone was oorspronkelijk niet van plan om mee te spelen in Over the Top maar naar het schijnt bleef regisseur Menahem Golan hem maar geld aanbieden waarna hij uiteindelijk toch geplooid is. Hij heeft in ieder geval in slechtere films meegedaan en dat is vooral te wijten aan het feit dat dit soort rollen hem toch goed afgaan. Kan me geen andere acteur in het genre voorstellen die met dit soort melodramatische nonsens weggeraakt. Het is niet iedereen gegeven dus en dat zal vooral David Mendenhall geweten hebben. Mendenhall is ronduit irritant als het zoontje van Stallone en ook Susan Blakely kan als de vrouw van Hawk niet op de meest denderende dialogen rekenen. Dan was Robert Loggia trouwens nog wel een leuke toevoeging als de grootvader, geeft Stallone nog een goede tegenstander, maar het zijn vooral toch figuren zoals Rick Zumwalt (Bull Hurley), Bruce Way (Grizly) en Randy Raney (Mad Dog Madison) die de show stelen.

Begrijp perfect dat dit afgekraakt wordt, begrijp perfect dat dit de hemel wordt ingeprezen. Ik zit er zowat half en half tussenin maar vond het in ieder geval een vermakelijk filmpje. Komt natuurlijk wel bij dat Stallone sowieso één van mijn favoriete actiefiguren is maar ook het jaren '80 sfeertje ligt me wel. Nooit verwacht dat ik een film over armworstelen de moeite waard ging vinden.

3.5*

Nog net te doen.

Heel af en toe vermakelijk, maar vooral een slappe hap. Gelukkig ook niet te zwaarwichtig zodat het nergens lamlendig wordt. De speelduur tikt aardig weg en het foute sfeertje ligt er voldoende dik bovenop.

Sylvester Stallone vind ik zelfs in dit soort rollen tekortkomen. Wat mij betreft heeft die veel te weinig komisch talent voor deze niet-serieuze onzin.

2,5

Over the Top is natuurlijk een ontzettend foute jaren 80 film. Het script is hilarisch, het acteerwerk laat soms te wensen over en het is allemaal te stompzinnig voor woorden. Het mierzoete verhaal met het zoontje is ook om te crinchen af en toe. Het glazuur springt nog net niet van mijn tanden af als je dat jochie weer eens sip ziet doen.

En toch is het niet verschrikkelijk om naar te kijken. De foute muziek, de zwetende mannen, de ontzettend gekke bekken tijdens het armworstelen (ze zullen vast veel lol hebben gehad tijdens het maken) en de vele foute figuren maken het toch af en toe nog een enigszinsaanvaardbare rit. De finale is een geweldig, hoe ze zoiets doms zo lang met spanning kunnen rekken.

Wellicht dat er nog een klein beetje jeugdsentiment aan vast hangt in combinatie met mijn voorliefde voor de foute jaren 80, want dit zorgt voor een kleine verhoging in mijn score.

2,0 >2,5*

Over the Top is een prima Stallone film uit de jaren 80. Een road trip vol avontuur werkt bij mij al gauw en de relatie tussen vader en zoon werpt zo zijn geestigheden af gedurende de rit.

Deze cult film er gisteravond nog maar even doorgedrukt, en hoewel ik de film jaren geleden al eens gezien had, en dus weinig verrassing met zich mee droeg, verbaasde ik mij toch over deze best wel slechte film verpakt als cult product.

Want ja laten we eerlijk zijn, verhaaltechnisch is dit minder dan mager, vrachtwagenchauffeur met relationele problemen wil

mee doen aan het grootste armborsteltoernooi van de wereld en ondertussen het hart van zijn zoon voor zich winnen. Opzich zou er nog wel iets in zitten maar het mond slechts uit in melodramatische momenten, wrijving tussen de ruwe vrachtwagenchauffeur en dat veel te vervelende en correcte jongetje, de verwachte cliché botsing met een andere partij die het jongetje in wil pikken en natuurlijk het opgepompen overdreven gedoe rond het armworsteltoernooi zelf.

Is het dan allemaal zo erg? Mwoah... Stallone maakt er het de beste van maar het is toch vooral het jongetje dat buiten gewoon irritant is met in het begin de veel te correcte en stijve houding. Nog erger de wisselingen qua chemie tussen zoon en vader. Eerst wil ie niets van vader weten, dan ontstaat er enige vorm verbinding, dan wordt er weer in alle emotionele tijd een punt achter gezet als moeder overleden is om daarna weer helemaal over zijn toeren te zijn 'Dad Oh Dad' als de bodyguards van Cutter Hawk te lijf gaan bij de inbraak, met als hoogtepunt dat het jongetje het huis ontsluipt om het armworsteltoernooi te bezoeken, maar hoe weet het joch waar hij heen moet rijden en waar hij moet zijn? Hoogst vermoeiend allemaal en toch wel heel slecht.

Aardig is toch op zijn minst het toernooi zelf, sowieso hetgeen waar het te wachten op is, dat in als zijn foutheid met de gezwollen ego's nog wel een bepaald spektakel met zich meebrengt. Uiteraard is de afloop dan weer hoogst voorspelbaar, bijzonder lelijke trouwens de Volvo hoofdprijs, die kan niet op tegen die oude maar brute AMT autocar A64B. Maar goed buiten dat toch wel een ontzettend tegenvallende film.