Domino (2005)

Tony Scott op zijn best. We hebben het Scott vaker zien doen in bijvoorbeeld Man on Fire en Deja Vu waar het eveneens uitstekend werkt, maar in geen enkele film lijkt het zo goed gebruikt als in Domino. Cinematografisch is de film weergaloos en Scott gooit dan ook alle remmen los.

Rourke, Ramirez en Kneightley zijn een perfect trio premiejagers en daarnaast ook behoorlijk bad-ass. De film heeft talloze karakters welke prima ingevuld worden door onder andere Liu en Christopher Walken in leuke bijrollen. Vooral laatstgenoemde steekt er boven uit.

Het plot is in tegenstelling tot Scotts andere, bekendere werk minder toegankelijk maar daarom niet minder vermakelijk. Goed opletten is een must maar nergens wordt het vervelend ingewikkeld.

Jammer dat de beste man niet meer leeft, want Scott is een van de betere in zijn vak.

4*

Film met een cast aan bekende spelers, zangers. Zeer degelijk en leuk gefilmd.

Wel kwa inhoud wat magertjes. Goed gefilmd goede acteurs en intens maar verhaal was mager

Op zich niet zo'n heel slechte film maar irriteerde me erg aan de manier waarop alles in beeld gebracht is. De regisseur probeerde duidelijk een vernieuwende stijl toe te passen. Voor sommigen werkt het, persoonlijk wordt ik er eerder misselijk van. De overdreven snelle montage doet me denken aan een film die vastloopt. Zo eentje die je pas gedownload hebt, maar eigenlijk te zwaar is voor je computer. Ook met het gebruik van licht en kleurenfilters wil Scott iets hypermodern creëeren, maar je krijgt eerder gewoon een erg vaag beeld van wat er nu eigenlijk aan het gebeuren is. Eerder irritant. Verder is het verhaal en de personages heel erg stoer, maar weinig uitgediept, waardoor ook emotie uitblijft. Wel gaat de film best snel vooruit, en verveeld hij nooit echt.

ik word er ook ziek van. En dan heeft deze film nog zo'n idioot verhaal...

Over Domino Harvey was wel een interessanter verhaal te vertellen geweest, is mijn eerste gedachte. Iets diepgaands, emotioneels wellicht. Maar dat raakt volledig verloren in de krampachtige manier waarop er spektakel op spektakel gestapeld wordt. Ongeloofwaardig is het boven alles - en dat was nergens voor nodig, lijkt me.

Daarna komt de irritatie over de montage, de kleuren en de te overdreven hippe stijl. Waardoor het al verprutste verhaal nog eens een extra trap na krijgt. Triest - er staat toch een behoorlijke crew en cast klaar om er iets moois van te maken, maar dat komt er op geen enkele manier uit.

Niet best.

Mijn god wat een draak. Na een half uur uitgezet en doorgegaan met m'n leven.

Zo nep-hip dat de film een baard heeft met een gewaxte snor.

Ontzettend ondergewaarde film. Ik wilde een heel verhaal neertypen, maar schram101 verwoordt hierboven al uitgebreid wat ik wilde zeggen: heerlijk flitsende, originele, frisse, over the top, uitstekend geacteerde en bovenal stylistisch érg gave film waar je goed je aandacht bij moet houden omdat hij als een op hol geslagen kudde buffels blijft doordenderen.

Toe maar! Een potentieel goede film van Tony Scott. Wat jammer dat uitgerekend Keira Knightley de hoofdrol moet vertolken, want het huurlingenteam van Mickey Rourke en Edgar Ramirez is erg overtuigend. De actie en de stijl zijn erg goed en de montages zijn voor de verandering sterk gedaan. Zelfs het verhaal en het flashbackprincipe spreekt aan. Het is alleen zo jammer dat die vervelende nonactrice van een Knightley de boel komt verstieren. Iedere keer als ze stoer probeert te kijken, weet ik niet of ik moet lachen of huilen. Met een goede actrice had ik makkelijk een ster extra gegeven. Typisch zo'n film waarvan ik lage verwachtingen had, maar op veel fronten reuze meeviel.

Gelezen dat veel (oudere) mensen zich stoorde aan de hippe montage, tja, vond het nou juist het beste aan de hele film. Het is wat Domino onderscheid van de doorsnee actiefilm namelijk.

Regelmatig visueel dus erg leuk; gave filters, mooie belichtingen en snelle, flitsende montage die vooral in de actiescenés erg goed tot zijn recht komt. Soundtrack is op zich best kut qua losse nummers, maar past eigenlijk juist wel bij de film.

Zeer jammer alleen zijn de pogingen die de film tot verhaal doet. Niet dat ik me per se zo erg heb geërgerd dat het verhaal slecht is, maar eerder dat er zoveel aandacht aan wordt besteed in een film als deze. Wat mij betreft had Scott het juist nog veel intenser en actiegerichter mogen maken en het banale drama-gedeelte gewoon mogen schrappen, totaal niet boeiend in deze film namelijk, mede door het zwakke acteerwerk. Zowel alle cast (behalve Knightley) bakt er eigenlijk weinig van, met als dieptepunt die rol van Choco.. ging echt helemaal nergens over. De lange speelduur helpt aan dit alles overigens ook niet mee.

Kortom, de actiescenés en de visuals zijn genieten, alleen moet je je dan wel regelmatig door totaal onboeiende ''verhalende'' scenes heen worstelen. Dat doet een film als Natural Born Killers dan toch een stuk beter. Desalniettemin wel een nipte voldoende. 2,5*.

Blits, levendig filmpje verpakt in veelal jachtig, swingend camerawerk, harde, felle kleuren en uitermate bedrijvige montage. Scott gooit visueel bijna alle remmen los, dit zal wat dat betreft z'n meest gedurfde worp zijn. Ik hou wel van zijn aanpak, probleem is alleen dat het gros van z'n films een ietwat vluchtige indruk achterlaten en daar ontkomt deze Domino ook niet aan.

Verhaaltje is maf genoeg om er iets leuks van te maken en vanaf sort of hoef je het niet meer serieus te nemen. Dan kan ik wel glimlachen om onzin als de muntjes en de goudvis. Wat warrig lijkt, lost zichzelf uiteindelijk vanzelf op. Jerry Springer, dat Beverly Hill 90210 gedoe, de First Ladies, Tom Waits die even langs komt lullen, allemaal best toffe ideetjes die prima werken.

De onderwaterkoepel is zelfs erg lollig en je wilt toch weten hoe die arm eraf is gegaan. Walken is lekker op dreef. Rourke en Ramirez, nou ja, oké, maar Knightley als stoere chick gaat er bij mij niet in en op ca. driekwart van de film is het ook wel zo'n beetje door z'n beste materiaal heen en raakt de puf er wat uit. Zo mist het toch weer wat stootkracht voor een échte knaller.

Tony Scott is werkelijk gefixeerd op het bedrag van 10 miljoen dollar

Ik dacht na Haywire, misschien dat deze film nog een leuke film met een actieheldin oplevert maar helaas weer niet. Wat een bombastisch gedrocht, dit geldt voor alles, camerabeelden, verhaal, muziek...2.0

Redelijk. Hele acteerprestaties van Monique en familie was om te janken. Actie was prima in orde.

Vandaag pas voor het eerst gekeken deze film. De film begint heel goed maar na verloop van tijd werd het wat rommelig, van de hak op de tak, tenminste dat vond ik. Maar ik heb de film toch uitgekeken en het was toch de moeite waard. Ik wist niet eens dat die Domino Harvey echt bestaan had.

De combinatie Richard Kelly + Tony Scott leek me toch best interessant. Daar bleef het grotendeels wel bij helaas. Qua setting en sfeer is 'Domino' soms best te doen, én Domino is zeker te doen in deze prent - en dat terwijl ik normaliter een kleine fobie heb voor Knightley, maar verder is dit een lege huls gebleken.

Uiteraard is dat totaal onnodige ADHD geflits in montage echt belabberd. Wat een drukke, irritante manier om je verhaaltje te willen brengen zeg. Verhaaltechnisch best geinig soms, maar verder dan dat komt deze prent ook niet. Heb 't uiteindelijk allemaal uitgekeken, maar m'n ogen willen dat niet nog een keer.

Blijft fijn.

Al is het ook wel een beetje droef dat deze film 12 jaar na release nog steeds moderner aanvoelt dan vele van de "huidige" films, want veel navolging heeft Scott's experiment door de jaren heen niet gekregen.

Blijkbaar is het ook allemaal veel te druk voor mensen, maar die drukte is nochthans broodnodig. Het verhaaltje zelf is redelijk simpel en hoewel er leuk geacteerd wordt en Kelly wat slim speelt met tijd en randfiguren zou het anders maar een redelijk saaie bedoening zijn.

Het leuke is dat Scott de hele film lang vol door blijft gaan. Geen adempauzes of afbouw van de stilering, maar van begin tot einde gewoon één grote audiovisuele push. Deed me uiteindelijk vooral denken aan een voortzetting van Natural Born Killers, een compliment wat mij betreft.

4.0* en een uitgebreide review

“If you're wondering what's true and what isn't, fuck off, because it's none of your goddamn business!”

Als flitsende actiefilm is Domino zeker geslaagd. Tony Scott heeft ook Man of Fire achter zijn naam staan en dan weet je wel wat je krijgt. Het is soms onnavolgbaar en chaotisch, maar enerverend en vermakelijk is het zeker. En Knightley, Rourke en Ramirez vormen een apart en vermakelijk trio bounty hunters. De film is wel te lang, en het script zit nodeloos ingewikkeld in elkaar. dat is helemaal nergens voor nodig, want Domino stelt als spectaculaire actieknaller niet teleur.

'You're probably wondering how a girl like me arrived here, at the arse end of the Nevada desert with a blood-spattered Winnebago and a one-armed man'

De Keira-herzieningen, deel 10

Keira Knightley heeft in haar carrière de meest uiteenlopende rollen gespeeld, maar geen was zo opvallend als die van Domino Harvey.

Nogal een contrast ook met haar rol in Pride & Prejudice (2005) datzelfde jaar; weg zijn de lange haren, de mooie jurken en verfijnde spraak. In plaats daarvan krijg je een gekortwiekte, vloekende, explosieve en moordende premiejager. En dat alles gepresenteerd in een ADHD-stijl die zelfs voor Tony Scott een tikkeltje overdreven is.

Liefhebbers van een sterk plot dat op een gedegen, verzorgde manier is gebracht, kunnen het best met een grote boog om Domino heen lopen. Na een paar seconden weet je al dat dit geen reguliere actiethriller is. Een kleurenfilter dat het glazuur van je tanden doet spatten en een hoop ge-edit met flashbacks en overdreven versnellingen doen nog het meest denken aan de foutste videclips uit de 90's.

Door al dat visuele - of beter audiovisuele, want het constante op een leuke manier tenenkrommende Xzibit-nummer tussendoor drukt nogal zijn stempel op de film - geweld is het moeilijk om je op de plot te richten. Doet er ook niet zoveel toe. Meisje wordt premiejager en komt in een hoop geweld terecht, de rest van het verhaal is bijzaak en dient vooral als kapstok voor de meest gewelddadige actiescènes.

De explosies en campers die dubbele salto's maken vallen na een tijdje al niet eens meer op, zo smijt Tony Scott ermee in het rond. Het eerste uur is dat erg leuk; er spat een Death Proof-y plezier van af. Maar net als dat constant met 200 km/h over de snelweg razen steeds iets minder adrenaline opwekt als je niet af en toe wat gas terugneemt, zo bevat Domino ook te weinig dynamiek. Ruim twee uur is echt te lang voor zo'n film die constant in de hoogste versnelling blijft steken, waardoor het einde elke keer weer een beetje langs me heen gaat omdat ik allang verzadigd ben.

Neemt niet weg dat het een heerlijke film blijft om zo eens in de paar jaar op te zetten. Een cultklassieker à la Con Air die doet waarvoor film is bedoeld; ongecompliceerd vermaken. Voor de Keira-fan blijft het bovendien een stukje geschiedenis dat haar buitengewone veelzijdigheid eens te meer onderstreept.

Tony Scott probeert Tarantino en Oliver Stone’s Natural Born Killers na te doen, met het licht absurdistische van de eerste (Ian & Brian) en de lange sluitertijden van de tweede. En de shitload aan geweld van beide.

Maar hoe hij ook probeert, hij komt niet in de buurt. Eén lange nineties videoclip, die nooit spannend of emotioneel schokkend wordt, soms wel verwarrend wordt, maar ook hele stukken kent die op de montagevloer hadden moeten belanden. Wat was de toegevoegde waarde van de Jerry Springer Show?

Een gedurfde casting, dat wel, maar Keira is gewoon geen harde noot maar upperclass. Voor haar leeftijd doet ze het goed hier, maar overtuigend als premiejager...hell no. Rest van de cast presteert wisselvallig.

Maar al met al... nee. Zou misschien invloed hebben gehad als de film in 1995 was uitgebracht en niet 2005.

Uh.

Ik heb de film op TV een aantal keer overgeslagen. Toen ik Knightley zo op de poster zag dacht ik "hell no". Later begon ik te beseffen dat de stijl van Scott niet zomaar genegeerd kan worden, zeker zijn recentere films niet. En toen Domino nog een keer op TV kwam dus maar opgezet.

Zoals ik al dacht was Knightley totaal ongeschikt voor zo'n rol als deze. Ik vind haar doorgaans ook geen goed actrice, maar deze rol was wel een dieptepunt. Niet eens perse vanwege het acteren, maar gewoon omdat ze compleet en echt compleet ongeschikt is voor deze rol. Ze zal altijd gewoon een te lieve en brave uitstraling hebben, hoe stoer ze ook oogt te doen.

Rourke en Ramirez doen het wel wat beter, maar ook niet briljant. Rourke heeft vooral het voordeel de juiste kop ervoor te hebben. Ramirez houdt net wat te krampachtig vast aan zijn type, hij lijkt nog niet echt te kunnen ontspannen. Enkele prima bijrollen en dan heb ik mijn zegje wel gedaan over het acteerwerk.

Visueel is het erg krachtig maar ook erg wisselend soms. De cinematografie en kleuren zien er erg goed uit, de montage is razendsnel en het tempo ligt voortdurend hoog. Het is tevens erg druk, wat niet heel erg is, maar Scott maakt het allemaal zo ADHD dat de actie nooit ruimte heeft om echt leuk te zijn.

Camerawerk is alleen niet helemaal lekker, de montage is te snel om echt goede bewegingen te maken. De stijl qua aankleding is ook wat uit balans. Aan de ene kant is de film erg modern, aan de andere kant ook extreem ouderwets. (Die zonnebrilletjes, mijn god). Gelukkig overwint het moderne het ouderwetse uiteindelijk.

Het verhaal oogt heel slim te doen, maar uiteindelijk komt het niet veel verder dan een aantal twists door realisatie. Details zoals die TV-show zijn ook niet echt nodig. Genoeg humor voor de rest, maar de film gaat al zo snel dat het er niet echt veel luchtiger en vlotter op maakt. 127 minuten was uiteindelijk gewoon te veel, Scott wilde te veel.

Het is zeker geen slechte film, visueel erg gaaf. Als je verder kijkt dan de visuele stijl blijft er echter niet veel meer over. De actie is zo druk dat het niet echt ruimte heeft om leuk te zijn, Knightley is een historische miscast en het verhaal is gewoon niet zo bijzonder. Er worden veel te veel details toegevoegd zonder dat ze ook echt werken. Jammer, want Scott is echt een goede actieregisseur. Ik zie hem echter liever overzichtelijker regisseren, terwijl ADHD-films normaal juist mijn cup of tea zijn. Een beetje jammer.

Na al die jaren is deze film me nog steeds bijgebleven wegens de stomvervelende woesj woesj montage en de overdaad aan kleurfiltertjes en andere visuele gimmicks om het totale gebrek aan kwaliteit te verbloemen.

Ik lees dus dat deze film uit kwam in september 2005, en dat in juli 2005 de echte Domino Harvey overleed aan een overdosis: Domino Harvey - Wikipedia - en.wikipedia.org

Als je die biografie zo leest dan is het echt een stomende lesbo met een absurd ongelukkige jeugd, anders zou je jezelf er niet zo overdreven tegen afzetten. Werkelijk alles wat normaal door mannen met snorren wordt gedaan, heeft zij gedaan. Brandweerman, premiejager, enzovoorts. Wat een leven, en dan zo'n treurig einde. Die moet echt goed in de knoop gezeten hebben.

Dat gezegd hebbende vind ik dit nog steeds een kutfilm.

Bij uitkomst al eens gezien en toen finaal afgeschoten, maar met de opgedane filmkijkervaring en sommige recensies hier op MovieMeter was ik toch nieuwsgierig of ik nu anders tegen de film aan zou kijken. Maar dat bleek niet het geval, en wat een draak van een film is dit toch met zijn hysterische montage en vormgeving die door sommigen juist geroemd wordt.

Het moet gezegd dat Domino Harvey een apart verhaal is, dochter van fotomodel en een bekend acteur, gedragsproblemen tot en met in de tienertijd, verzot op martial arts en inderdaad bounty hunter en naar het schijnt ook nog goed. Het is de kant met de glans die vertoont wordt. Dat deze dame verschillende afkickklinieken in en uit is gerold blijft achterwege, beschuldigingen en arrestaties wegens 'traficking' ook, en de film is postuum na een overdosis. Alleen de interessante zijde wordt belicht in een film die zelf ook zegt dat het min of meer waargebeurd is. Het had een goed verhaal kunnen worden maar verliest zichzelf in een chaotische en hysterische trip.

De montage en cinematografie wordt door sommigen geroemd als hip, vernieuwend, een experiment wordt het zelfs genoemd. Blits wordt het genoemd, swingend, onderscheidend en zelfs dat 'oudere' mensen zich storen aan de stijl. Nou dan zal ik knap oud zijn. Volgens sommigen is het broodnodig vanwege het magere verhaal, nu dan, als dat de enige reden is voor deze twee uren durende epeleptische aanval dan heeft de film bij aanvang al een achterstand die niet meer goed te maken is. Ik vind het namelijk af-schuw-lijk. Een gimmick die na een half uur niet meer leuk is, want ik moet zeggen de combinatie met filters lijkt het eerste half uur wel te werken. Het is daarna vooral de balans die compleet zoek raakt omdat er geen enkel moment komt waar het tempo en stijl onderbroken wordt. Dat dit nauw luistert en prima kan werken mits gedoseerd en alleen toegepast in bepaalde scènes bewijst Scott met het prachtige Man On Fire. Dus het kan wel.

Het is de combinatie met de karakters die niet interessant is, het verhaal is uitermate mager, op sommige momenten wordt het repetetief, vermoeiende typetjes, het Chinenegro gebeuren bij Jerry Springer zal voor sommigen grappig zijn, ik vraag me af wat dit voor onzin is en wat dit toevoegt, en de zogenaamde actie vind ik ook wel wat meevallen. Domino is en blijft een krampachtige poging het succes en de geweldige mix van Man On Fire te benaderen, iets dat bij een hysterische poging blijft, de film laat me dan ook volledig koud, duurt ook nog eens te lang net als de tergende opbouw naar de finale en eigenlijk kan ik niet iets noemen dat ik wel goed vind aan deze film. Of het moeten Knightly zijn die zowaar op Domino lijkt, en Ramirez en Rourke met hun ruwe kop die interessant lijken als huurlingen maar oppervlakkige personages blijven. Ik zal wel oud zijn dan, want wat een draak van een film.

Domino is een film die op waarheid is gebaseerd en de eerste stappen volgt die de dochter van een bekende acteur zet als professionele premiejager. Op zich een interessant verhaal dat zich echter verslikt in zijn hectische vertelwijze.

De film die een spervuur aan beeldimpressies op de kijker afvuurt die de overzichtelijkheid van het verhaal niet dienen is een aanslag op de zenuwen. De niet-chronologische vertelwijze en de grote hoeveelheid personages maken de verwarring alleen maar groter.

De film is snel gemonteerd en heeft een hoog tempo. Veel cuts. Veel shots. Fel en expressief kleurgebruik. Een twee uur durend bombardement aan visueel geweld is erg veel om te verteren. Het verhaal en de personages raken er door ondergesneeuwd. Ik beleefde de film als een conceptloze trip met veel beeldwisselingen, locatiewisselingen, stotterende verhaallijnen, ironisch klinkende dialogen zonder betekenis en een scala aan inwisselbare personages. Zenuwtergend en niet boeiend.

Domino is een film die in hoog tempo een hoop chaos veroorzaakt die mij erg vermoeide.

Vreemde , maar geen slechte film , waarin regisseur Scott probeert "vernieuwend 'te zijn. Heel veel , zeer snelle beeldwisseling van een halve seconde, allemachtig veel kleurfilters. Je wordt er doodmoe van...

Een film die aan de snijtafel is bewerkt en gemaakt.

De film moet het echt hebben van de cast : Rourke, Knightley, Ramirez en natuurlijk Walken ( ik meen 2 jaar geleden overleden) . Het verhaal is mager. Ook zijn er gedeelten die niet hadden gehoeven ; bij Jerry Springer bv.

Als de camera niet constant speed op had , had ik 4* gegeven.

Wat een drukke film, hou ik niet van, om pijn in het hoofd van te krijgen. Voor de liefhebber.

Tony Scott kleurt de film naar zijn hand en maakt er een mooie Tony Scott film van. Indrukwekkende performance van Keira Knightley die hetzelfde jaar ook te zien was in Pride & Prejudice en The Jacket. 3 toch uiteenlopende rollen. En dan was ze nog maar 20 jaar! Haar rol als titelpersonage Domino is ook meteen de enige troef van de film helaas. Het begint boeiend met de voorstelling van Domino en de aanloop van het verhaal. Dan zakt het helaas in en wordt het jammer genoeg een wat vervelende film. Jammer, want hier had meer in gezeten.