The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe (2005)

Een lieve en onderhoudende fantasyfilm; als volwassene lijkt hij mij perfect voor de jeugdige doelgroep, hoewel ik me afvraag of de vernedering van Aslan en de daarbij aanwezige monsters bij sommige al te jeugdige kijkertjes niet voor een nachtmerrie of twee zouden kunnen zorgen – maar goed, daarom is de film dan ook voor 12 jaar en ouder bedoeld. Voor mezelf zit er net te weinig vlees aan; de plot is wat te simpel, de personages zijn voor het merendeel te eendimensionaal, en hoewel Georgie Henley als Lucy erg goed speelt zijn de acteurs die de drie oudere kinderen spreken te nietszeggend om veel indruk te maken (en in het geval van Anna Popplewell als Susan bovendien uiterst irritant met steeds dezelfde kribbige blik). Bovendien voelt Narnia niet als een "echt" land aan doordat het de indruk maakt een petieterig gebiedje van 50 bij 50 kilometer met een half dozijn inwoners te zijn, het Kerstmannetje is een dwaze verschijning, en tijdens de climactische veldslag lijken teveel vijanden niet op onsmakelijke gedrochten maar op grappig bedoelde stripmonsters.
        Zo blijf ik zitten met een schattige sprookjesfilm waar ik als volwassene nergens echt bij betrokken raak. James McAvoy en Tilda Swinton geven de film wel wat gewicht, maar de eerste wordt helaas al snel geslachtofferd en de laatste krijgt in haar rol gewoon niet genoeg ruimte om haar bepaald niet onaanzienlijke capaciteiten ten volle te benutten. De kibbelende bevers zijn echter fantastisch geanimeerd en zijn bovendien hilarisch, en wat is het jammer dat de meesterlijke Rupert Everett als de vos niet wat meer spreektijd heeft gekregen...

Lewis en Tolkien waren beide theologen en hebben dan ook de inspiratie uit bijbelse verhalen gehaald en uit ervaringen in het leven... bijv. wereldoorlog waar ze beide in gevochten hebben... Mensen die denken dat alle fantasie pracht en praal door LSD ter wereld zijn gekomen bedriegen zichzelf... dat is een LSD trip toevallig ook.. bedrog..

In christelijk Nederland werden The Chronicles of Narnia gepresenteerd als de morele tegenhanger van LotR en Harry Potter.

Logisch ook, gezien de talloze verwijzingen naar het al oude christendom.

Filmtechnisch vind ik het allemaal maar magertjes. Qua SFX had ik op meer gehoopt, sommige personages en scenes waren te kinderlijk gemaakt waardoor ik het geheel ook wat minder serieus kon nemen. Het nam me in ieder geval niet mee naar deze geheime wereld.

De cast vond ik ook licht tegenvallen, Henley vond ik maar irritant. Al met al kan ik er nog net een voldoende voor geven, maar ik mag concluderen dat deze film niet voor mij is. *3.0

ben je er van op de hoogte dat dit een kinderfilm is?

ps mijn bever draagt ook altijd zo'n harnasje en ze zijn gewoon leuk.

“Do not cite the Deep Magic to me Witch. I was there when it was written.”

Deze jeugdfilm kwam uit en was enorm populair in mijn kinderjaren, iedereen was er lyrisch over en velen uit mijn klas destijds had deze film wel gezien, behalve ik. Ik was niet zo van dit soort films, het heeft mij nooit aangesproken. Ik was altijd al meer fan van de ‘Harry Potter’ films die ik op die leeftijd eigenlijk nog helemaal nog niet mocht zien, boeie! Ik wou de film dus sowieso wel een keer kijken, beter gezegd de hele reeks wel, maar toch elke keer schoof ik hem opzij omdat het me telkens toch niet wat leek. Gisteravond wouden we eigenlijk een horrorfilm gaan kijken, dat is vaak standaard op de zaterdagavond maar, gisteren zei mijn kameraad dat hij meer zin had in deze film en ik had hem nog nooit gezien: win/win situatie dus.

Ik vond het alleen niet heel bijzonder, buiten het feit om dat het duidelijk een kinderfilm is en daar ook echt op wordt gedoeld vond ik het allemaal niet echt zo’n spektakel. Ja, de CGI zag er goed uit, en de film is erg onderhouden maar het script vond ik echt heel zwak. Ook het acteerwerk vond ik matig van toch zeker de twee jongere kinderen. Dat kleintje zit alleen maar te janken wat op een gegeven moment toch wel het punt van irritatie begon te bereiken. En ook de jongere jongen (de snitch) vond ik echt matig om naar te kijken, de twee ouderen deden het beiden overigens wel een stuk beter. Maar ook hierin valt het kinderlijke weer erg op, best zonde.

Het verhaal is duidelijk. De vier kinderen vinden in een kast een nieuwe wereld, de wereld van ‘Narnia’. Hier stuiten ze op Tunmus, de White Witch en twee bevers die ze verder helpen in het land en ze vertelt dat de vier kinderen de wereld kunnen redden van de ‘White Witch’ die ze graag wil hebben. Ze trekken richting Aslan die ze gaat helpen de ‘White Witch’ te verslaan en ‘Narnia’ weer veilig te maken.

Wat ik zelf het irritantste vond aan deze film zijn die momenten dat je tijdens het vechten telkens net niets ziet, in een kinderfilm mag natuurlijk niemand echt doodgaan dus je ziet nergens bloed of iemand dood gemaakt worden. Dat maakt het spektakel van bijvoorbeeld de het eindgevecht een stukje minder spectaculair. Toch daar waar de soldaten van beiden kanten erg gaaf zijn, ik hou wel van dat soort fantasie wezens en zeker de veldslagen, al zou ik dan eerder naar de ‘LotR’ films trekken, die zijn toch wat mooier in mijn optiek.

Of het moment wanneer Aslan zichzelf opoffert en neergestoken werd op de tafel, er na wat gejank en gejammer toch weer te zien is dat ‘Aslan’ herrees van de dood, met zijn volledige vacht omdat de ‘White Witch’ de spreuk niet goed kende dat vond ik zo’n bullshit. Overigens ook dat ik de hele film op ‘Aslan’ heb zitten wachten, aangezien die veelvuldig word geadverteerd met deze film, en hij dan zo vroeg dood zou gaan vond ik ook jammer. Ik had hem graag gezien in het gehele eindgevecht en niet zo op het laatste moment, één slag en klaar.

Maar dat zijn niet de enige irritatie puntjes, buiten het acteerwerk en het verhaal vond ik ook dat de film te gehaast is in alles wat hij doet, een enorm verhaal moet er verwerkt worden in één film en dan merk je dat die tweeëneenhalf uur voorbij vliegen maar alsnog te kort is. ‘Andrew Adamson’ had het best mogen verdelen in wat meerdere films (al heb je er op het moment al 3). De film is namelijk wel constant gevuld met de goede scenes. Hoe komen ze achter de wereld, het ontdekken van de wereld en daarna het helpen. Maar ik merk dat veel scenes toch wat slordig zijn afgerond, en het verhaal hierdoor erg vaak onlogisch is om te kunnen volgen. Voornamelijk zie je dit wel terug in het eindgevecht maar ook vele scenes daarvoor. Wellicht dat ik het daarom vaker ook wat oninteressanter vond dan mijn kameraad.

De winterse wereld is overigens wel erg gaaf, en het sfeertje zat er goed in. Toch verwacht ik wel dat ik meer had genoten van deze film in de kindertijd, toen die net uitkwam. Nu is het wel een prima film maar, vond ik het helaas niet speciaal genoeg. Zeker leuk bedacht maar wel met veel herhalende sentimentele elementen, en voor iedereen verschilt het uiteraard, voor mij was het helaas niet goed genoeg.

3.0*

Matig epos.

Het duurde best lang voordat ik deze film zag. Je kan het ondertussen wel als een soort klassieker binnen zijn soort zien. Heb veel verhalen gehoord, maar ik denk dat ik simpelweg veel te laat aan deze film ben begonnen. Nostalgisch was het daarom ook niet. Vlot misschien wel, maar ondertussen sterk gedateerd.

Misschien omdat het voor Disney een wat gedurfdere productie was voor zijn tijd. Ondertussen is het zeer braaf geworden, maar toen zullen de thema's van oorlog en veldslagen vast spannender zijn geweest. Het blijft wel een soort kinderversie van LOTR, maar dat zal voor de jongste onder ons toen geen verschil hebben gemaakt. Ondertussen is het vooral een kitscherige en lompe film die zelden meer indruk kan maken.

Om wel een beetje positief af te trappen: enkele scenes zijn best geslaagd. De sneeuwomgeving was knap gedecoreerd, het gegeven van een kast als poort is sterk en het eerste halfuur is best vlot. Ik vond die kinderen eigenlijk best prima. Uiteraard volgens de norm ingericht, maar iets van een familie die naar dromeland 2.0 trekt spreekt me zeker aan. Gelukkig vergeet regisseur Adamson ook niet om ze elk hun eigen gezicht te geven, hoe simplistisch dit ook wordt weergegeven.

Verder ontzettend verouderd. Onmogelijk lelijke aankleding, belabberde veldslagen en sterk gedateerde effecten. Een titel als Narnia: The Greenscreen, the Dollar Store and the Annoying Villains was treffender geweest. Het ziet er allemaal nogal armoedig en snel gebouwd uit. Dat er nog zo'n kolossaal budget naartoe is gegaan verbaasd me dan ook, want enkel de massascenes en schaarse omgevingen getuigen van enige investering.

Acteerwerk is buiten de kinderen om matig. Bijzonder altijd wanneer de ervaren acteurs weg worden gespeeld door de kleintjes, die veel meer charme hebben. Swinton was een grote fout voor de hoofdrol. In andere personages past ze perfect, niet als kwaadaardige koningin. Bovendien ziet het er ook niet uit, zo'n neppe jurk in normale bossen. Hoe langer de film overigens doortrekt, hoe meer de magie blijft verdwijnen. Ontzettend jammer voor de sfeer die lang werd opgebouwd.

Verder gelukkig nog wel een beetje vlot, maar de film duurt te lang. In die enorme speelduur wordt er eigenlijk niet eens zoveel verteld. Wegrennen voor de boze koningin en eindigen met wat actie. Wellicht dat de ontwikkeling tussen de familie enige tijd nodig heeft, maar het voelt allemaal nogal makkelijk bedacht aan. Punten voor de eerste helft van de film vooral. Overigens bedenk ik me dat CGI wellicht toch niet zo'n slechte uitvinding was als ik naar deze monstertjes kijk. Vooral die Minotaurus. Allemachtig .

Voor het eerst sinds 2011 deze reeks opnieuw bekeken. Waarschijnlijk dat mijn aandacht er onbewust een beetje opnieuw naar uitging door het nieuws dat Netflix er nu mee aan de haal gaat en de reeks gaat rebooten. Van dat nieuws word ik overigens niet bepaald warm. Ik krijg de indruk dat de inspiratie steeds meer op is in Hollywood en dat er steeds meer successen uit het (recente) verleden gerecycled moeten worden.

Ook zie ik dat ik mijn stemmen moet gaan bijstellen. Zo wees ik deze film aan als de minst geslaagde uit de trilogie, terwijl ik nu juist precies het tegenovergestelde denk: ik vind The Lion, the Witch and the Wardrobe zelfs met enig gemak de leukste film van de drie. De film heeft wat mij betreft twee grote voordelen t.o.v. de vervolgfilms. Het eerste voordeel is de fantastische, fantasierijke sfeer. Narnia voelt als een echt sprookjesland met vele interessante inwoners en schitterende locaties. Zeker de eerste helft profiteert de film daar ontzettend van, want je hebt echt het idee even een andere wereld binnen te stappen. Het tweede grote voordeel is die van een interessante antagonist. Tilda Swinton speelt een personage waar je eigenlijk alleen maar een hekel aan kan hebben en dat doet ze met verve. Het is goed voor te stellen dat ze als een bedreiging overkomt op het jongere publiek en de kinderen in de film. Overigens vond ik ook de rest van de cast goed. De kinderen doen het verdienstelijk en ook gevestigde namen als James McAvoy en Jim Broadbent leveren leuke bijdragen.

De film bevat ook wel enkele smetjes. Zo vind ik de tweede helft nu iets minder. Zo'n LOTR-achtige veldslag doet het natuurlijk altijd goed en de film kan op dat punt ook zeker wel wat actie gebruiken, maar het is allemaal iets te onwaarschijnlijk dat - terwijl die veldslag al bezig is - Aslan herrijst, naar het kasteel van de White Witch rent, daar iedereen redt én nog op tijd is om de uitkomst van het gevecht te bepalen. Tuurlijk, het is een fantasieverhaal, maar hiermee wordt de hele illusie dat het een immens grote wereld is wel enigszins teniet gedaan. Ook dat hele gedoe met de Stone Table en de andere Bijbelse verwijzingen, die vroeger uiteraard volledig langs mij gegaan zijn, deden me iets minder. Niet echt storend, maar het komt toch wat prekerig over. Daar staat natuurlijk wel weer een schitterende finale tegenover met de kroning en de terugkeer naar de eigen wereld. Dit alles wordt tevens ondersteund door mooie muziek van Harry-Gregson Williams.

Al met al is dit eerste deel van The Chronicles of Narnia een film die wat mij betreft nog steeds gemakkelijk meekan. Het hoge fantasiegehalte is waar de film nog steeds in uitblinkt. Het kijkt gemakkelijk weg en voelt aan het einde van de rit als een veelzijdig avontuur, waarbij de focus (de strijd tegen de White Witch) wel constant in het geheugen blijft. Fijn om weer herzien te hebben en ik zet mijn cijfer terug naar de score die ik ook in eerste instantie hieraan had uitgedeeld.

3,5*

Blijft een van de aller mooiste fantasy films, in het genre.

Met een schitterend verhaal en met een uitstekend spelende cast.

Prachtige feel good film.

Een film van hoog niveau.

In het tijdperk van succesvolle fantasy epos, moest Narnia natuurlijk ook verfilmd worden. Na het gigantische succes van LotR en het op dat moment enorm succesvollen en nog lopende Harry Potter reeks. Wilde Disney hier natuurlijk ook een slag uit slaan.

De reeks wist helaas nooit echt succesvol te worden. De eerste film deed het nog redelijk, maar er zaten toch best nog wat haken en ogen aan deze film om dat succes echt te kunnen evenaren. De Visuals waren soms erg matig, het acteerwerk soms ook niet altijd even denderend en bij wijlen ook best traag. Ook is dit misschien een beetje een morele tegenhanger van die twee reeksen, aangezien dit echt vooral na kinderen gericht is. Daarom is er wellicht ook zo weinig actie in deze epos. Veldslag a lá LotR, maakt overigens wel nog het e.e.a. goed. Waardoor ik deze film nog wel naar een voldoende til.

Vermakelijke film voor kinderen vanaf 12 jaar. Begin van de film deed me wat denken aan Bedknobs and broomsticks, welke zich ook tijdens WO II afspeelt. Idee van de kast creëert een magisch sprookje, wat eenmaal op gang een beetje blijft hangen in cliché scènes. Strijd van goed en kwaad wordt goed vorm gegeven, doch 1 ding vind ik opvallend. In de film vloeit er geen druppel bloed er worden echter wel de meest wanstaltige figuren, die in een schilderij van Jeroen Bosch niet zouden misstaan, losgelaten op het onderbewustzijn van jonge kinderen, vreemd. De film zelf had nog wat beter uitgewerkt kunnen worden.

Filosofisch gezien zit er een stukje God en Christusbewustzijn in verwerkt wat dan wel weer een knappe diepere laag is. Onschuld, opoffering en wederopstanding.

Deze film is niet al te best. Ja, hij begint nog wel goed want de 4 kinderen doen het leuk en de wereld waarin ze belanden is mooi wit en sprookjesachtig. Maar daarna begint het script serieuze mankementen te vertonen en komt een Christelijke ondertoon er te dik bovenop te liggen. Het één en ander kan je een film vergeven als het een kinderfilm is, maar toch: dit mag geen excuus zijn voor een filmmaker om steeds de bocht af te snijden. Een aantal zaken, zoals de motivaties van verschillende personages bijv., moet wel geloofwaardig zijn om te kunnen geloven dat ze doen wat ze doen.
Een paar voorbeelden: de motivatie van Edmund om de anderen te verraden is te banaal voor woorden. Hij wordt verleid met snoepjes, God betert. Op een bepaald moment wordt wel genoemd dat the White Witch mensen kan vangen in haar macht of zoiets, maar dat wordt niet duidelijk in beeld gebracht. Bovendien spreekt ook Aslan naderhand van verraad dat hem vergeven moet worden. En dat zou niet aan de orde zijn als hij volledig in de macht van the White Witch handelde. Dat vergeven op zichzelf gaat vervolgens ook erg ongeloofwaardig: Edmund verontschuldigt zich niet eens; hij hoeft alleen wat schuldbewust te kijken en dat is dan voldoende voor de andere drie om hem om de hals te vliegen. Dat terwijl ze even daarvoor nog moesten vechten voor hun leven, door zijn toedoen.
Dan offert Aslan zich op, om boete te doen voor het verraad van Edmund (zoals Jezus dat deed voor de fouten die de mensheid maakte) en hij staat ook weer op uit de dood. Tijdens dit proces huilen de kinderen, die Aslan nog maar net hadden ontmoet, tranen met tuiten, alsof hij hun eigen opa is die ze al jaren kennen. Niet te volgen waar al dat verdriet vandaan komt.
Als laatste voorbeeld noem ik nog een battle, tegen het einde, waar we moeten geloven dat Peter kan zwaardvechten, terwijl we hem dat nog nooit eerder hebben zien doen. Dat gaat er dan ook wel heel knullig aan toe, maar hij houdt het toch een tijd vol tegen zo'n White Witch : erg knap voor een kind van pak 'm beet 17 jaar oud. Die battle is overigens een ontzettend on-spannende bedoening, met een leger aan de goede kant, waar we ons totaal niet bij betrokken voelen als kijker, doordat we er niemand van kennen, afgezien van de twee jongens. Twaalf dozijn gezichtsloze faunen. Vergelijk dit eens met een film als Lord of the Rings, om maar eens een zwaargewicht te noemen, waarin de wereld en wezens daarin, zorgvuldig wordt opgebouwd, zodat we om hen geven. Dat doet de filmmaker door een aantal van hen eruit te lichten, zodat we hun beweegredenen kennen en begrijpen, met als resultaat een goede emotionele betrokkenheid bij de kijker.Tijdens de battle in The Lion, The Witch and the Wardrobe, gaf ik helaas geen snars om wat er gebeurt. En dan heb ik het nog niet gehad over het geweldige verschil tussen deze twee fantasyfilms op gebied van cinematografie, muziek, geluid, art-direction en visuele effecten.