The Nun's Story (1959)

Gewoon 1 van de beste films ooit!

veel op de duitse tv te zien net zo als imititation of life onze oosterburen koesteren toch dit soort films

is deze film ook te koop in Nederland?

en als ja waar!

en ik wil hem graag op DVD

Niet vergeten deze mee te pikken aanstaande zondag.

Laatst op tv gezien. Vond het wel een goede film, maar je moet je er echt wel voor zetten. Ik vond het vooral zeer tof om te zien dat veel dingen in Brugge nog exact hetzelfde zijn! (Ik ben zelf Bruggeling)

Ik dacht eigenlijk dat t Antwerpen was aan de dom te zien

Goede film, goed verhaal : 3.5

echt een goede fim,het is wel even een flinke zit van bijna 3 uur

maar die tijd vliegt voorbij.

een geweldige rol van onze eigen Audrey Hepburn ( ja ze is van origine Nederlandse)

toppertje....

Hele mooie film. Onbegrijpelijk dat deze film nog steeds niet op dvd (in Nederland ) is uitgebracht, zelfs niet op video.

Mooie, serene film met een prima rol van Hepburn, die worstelt met de regels binnen het kloostergemeenschap en haar eigen gevoelens. De film geeft tevens een haarfijn beeld van de levenswijze van een non, met alle regels en geloften die ze probeert na te leven. Best een lange zit die niet iedereen zal bevallen door het trage tempo, maar ik heb er zeker van genoten.

4*

Hepburn is en blijft een legende.

Erg mooi Drama. Verhaal zit strak in elkaar en komt goed over. De stad Brugge is erg mooi weergegeven en het acteerwerk is sterk. Speelduur is meer dan twee uur maar de film vond ik niet saai.. En Hepburn (die ook in Belgie, Ixelles geboren was) doet het weer erg sterk. Een 4,0 voor een zeer goede film.

Wat zeg jij nu. Ze is in België geboren dus is ze een Belg. Haar moeder was van Nederland en haar vader van Engeland.

Hepburn was Brit, want ze droeg de Britse nationaliteit. Ik weet zo niet of ze ook een Nederlands paspoort had. Ze was in ieder geval wel, via haar moeder, van Nederlandse afkomst. Etnisch gezien was ze dus Brits/Nederlands. Ze heeft immers ook een tijd in Arnhem gewoond, gedurende de tweede wereldoorlog. Ze sprak dus vloeiend Nederlands, niet met een Vlaams accent, meer met een soort 'aristocratisch?' accent. Het maakte dus ook niet uit of ze in België of in Timboektoe was geboren, dat maakte haar nog geen Belg/Timboektaan (overigens zijn Nederlandstalige Belgen, etnisch ook Nederlands, Belg zijn is alleen maar een nationaliteit). Filmpje - Audrey Hepburn spreekt Nederlands

Handig, zo'n plotomschrijving tot net voor 't einde...

Prachtige film over een vrouw die ervoor kiest om non te worden, met als hoop uitgezonden te worden op missie. Een mooi verhaal, waarin tijdens de eerste helft duidelijk wordt wat het precies inhoudt om een non te zijn. Mooi in beeld gebracht en veel locatie-werk, waardoor de film realistisch overkomt. Verder een sterke, doch ingetogen, rol van Audrey Hepburn die de innerlijke strijd van haar personage goed naar voren laat komen.

Prachtige film van Fred Zinnemann, met onzettende veel oog voor detail, sobere maar mooie fotografie en met een innemende act van Audrey Hepburn, zonder twijfel één van de grote dames van het witte doek in de twintigste eeuw.

De voorliefde voor Audrey en de kitscherige glorie van de ouderwetse Hollywood-prestigefilm winnen het van de jammerlijkheid van het onderwerp (het christendom, en dan met name in haar meer bombastische gedaante, geeft me altijd de kriebels). Maar niet teveel stilstaan bij de weerzinwekkende kolonialistische neerbuigendheid en gewoon lekker gezapig aan je voorbij laten gaan deze film. 3,5*

'k wist niet echt wat te verwachten bij deze film, maar 'k vond het niet mis. Ondanks dat de film toch een goeie twee uur duurt, voelt het zeker niet zo aan. Je volgt het verhaal van een non die pas in het klooster intreedt. Je leert er over het leven in een klooster.

De cast deed het ook uitstekend, het kwam allemaal erg realistisch over. De film voelt ook niet gedateerd over, ondanks dat hij toch al enkele jaren oud is.

Wel een beetje jammer dat ze geen Nederlands in deze film spreken (ondanks dat de film toch grotendeels in België afspeelt), maar er werd gelukkig wel op locatie gefilmd.

'k vond het toch de moeite om eens gezien te hebben.

Dank voor de edit in plotomschrijving.

Gisteren deze prachtige film gezien.

Fantastische rol van Audrey.

Interessant om het kloosterleven nu eens van dichtbij mee te maken.

Een echte aanrader!

Prachtige film, vooral danzkij de indrukwekkende rol van Audrey Hepburn, een van de meest veelzijdige en fotogenieke actrices die ooit in Hollywood hebben rondgelopen. Film is wat aan de lange kant, maar verveelt geen moment met uitzondering wellicht van het enigszins trage begin.

Tijdloos.

Sergio Leone - The Nun's Story (assistant director - uncredited)

Grappig, nooit geweten ^^

You can cheat your sisters, but you cannot cheat yourself or God

Eerlijk gezegd ik had nog nooit van The Nun's Story gehoord maar toen ik de hoge score hier op MovieMeter zag en dat de hoofdrol was weggelegd voor Audrey Hepburn wist ik gewoon dat ik dit sowieso een kans moest geven. Het plot sprak me op het eerste zicht niet meteen aan maar ik laat me graag verrassen door dit soort films. Het was een lange zit maar als het allemaal wat boeiend was, dan zou de tijd snel voorbijvliegen. Althans dat dacht ik...

Maar wat een saaie boel is me dit! Ik verbaas me dan ook nogal over de hoge score want ik had hier enorm veel moeite mee om het allemaal uit te zitten. Overal in de wereld werd de film geportretteerd als fictie, alleen in bij ons waren er blijkbaar mensen van op de hoogte dat dit eigenlijk gebaseerd is op ware feiten. The Nun's story vertelt het relaas van Marie-Louise Habets, die als Zuster Xaverine door het leven zou gaan, en als vrouw besluit om in het klooster te gaan om mensen te helpen. Sowieso is het kerkelijke thema al niet enorm boeiend, of het is gewoon niet aan mij besteed want dat kan ook, maar het betert er niet op wanneer blijkt dat het kloosterleven alleen maar bestaat uit bidden en naar de voeten krijgen van Moeder Overste. Na zo'n uur had ik het allemaal al wel gezien in het klooster en ik was dan ook blij dat de film verhuisde naar Antwerpen. Even terzijde, het Tropisch Instituut in Antwerpen waar Zuster Luke terecht komt is volgens mij helemaal niet dat van Antwerpen. Hoewel er vaak wordt verwezen naar Antwerpen (en een aantal sites nemen ook Antwerpen over als filming location) is het volgens mij eerder allemaal in Brugge te zien. Soit, dat maakt op zich nu niet veel uit. Even lijkt de film dan weer wat boeiender te worden maar het heeft niet mogen baten en het wordt allemaal precies nog net iets slomer dan daarvoor verteld. De innerlijke strijd die Zuster Luke ondergaat kon mijn aandacht er niet bij houden, vooral ook omdat je al van mijlenver zag aankomen dat ze er uiteindelijk toch mee ging stoppen, en het is pas aangekomen in de Congo dat de film me terug iets meer begon te boeien. De bijrol van Dr. Fortunati brengt noodzakelijk leven in de brouwerij en lijkt de film te verfrissen maar ook dat gevoel duurt niet lang. In ieder geval, ik vond aan heel het plot niet bijzonder veel aan.

Nog wel een redelijke rol van Hepburn. Zelf vond ze het één van haar beste films en schijnbaar is daar zowat iedereen mee eens maar ik heb ze in ieder geval al beter gezien, in The Children's Hour bijvoorbeeld. Het probleem bij mij was dat de innerlijke strijd niet overtuigend werd gebracht. Hepburn's personage wilt voornamelijk de mensen helpen doordat ze een grote kennis betreffende medicijnen en ziektes meedraagt vanwege haar opvoeding maar waarom ze deze kennis perse wilt verspreiden door een non te zijn is mij nog altijd niet duidelijk. Ik ben natuurlijk niet opgegroeid in die tijdsgeest maar het leek me toch wel een erg vreemde keuze die voor een hele hoop problemen zorgt. Ik zei het daarjuist al dat de film even een opleving krijgt aan de hand van het personage Dr. Fortunati en dat wordt dan ook voortreffelijk gespeeld door Peter Finch. Ik kan me niets anders van hem voor de geest halen maar dit doet hij erg sterk. De rest van de cast bestaat voornamelijk uit mensen die nonnen moeten spelen, nu niet echt zo'n uitdagende rol, en laten dan ook geen indruk na. Nog wel even een kleine verwijzing naar Colleen Dewhurst die de rol van Archangel in het sanatorium vertolkt. Heerlijke scène!

Neen, zeker niet het beste werk van Hepburn. De film duurt een stuk te lang, heeft vandaag de dag veel van zijn kracht moeten inboeten waardoor alleen nog maar een handvol acteurs en de locaties overschieten. The Nun's Story is zeker en vast geen slechte film maar is in mijn ogen serieus overroepen..

2.5*

De mooie Audrey Hepburn in een glansrol.

Een leuk extraatje is dat het verhaal zich (merendeels) situeert in België.

Al van het begin v/d intrede in het klooster, wordt er uitgebreid weergegeven hoe de vrouwen zich stap voor stap moeten distantiëren van hun vorige leven om dan door hun liefde voor God, 'herboren' te worden en zich een totaal nieuwe levensstijl aan te meten. Het uitgebreide eerste deel zorgde ervoor dat de film iets te lang duurde naar mijn mening, maar Hepburn maakte dit grotendeels wel goed.

Hepburn's personage kampt ietwat met haar liefde voor God als met haar eigen gevoelens en als je ziet hoe het in een klooster er aan toe gaat, besef je pas echt hoe sterk haar personage is.

Mooie film over het echte leven achter de kloostermuren en het gevecht die Hepburn met zichzelf moet aangaan om haar plaats in de wereld te kunnen vinden.

Een haast belezen, genuanceerd en fascinerend drama, tegelijkertijd gevoelig en gezwollen geregisseerd en ronduit prachtig gefotografeerd. In het verhaal, gericht op de onzelfzuchtige, innerlijke devotie van het religieuze leven, op de armoede, gehoorzaamheid en kuisheid en de innerlijke en godsdienstige conflicten die die met zich meebrengen, wordt het kloosterleven gedetailleerd belicht. Audrey Hepburn speelt haar ultieme rol fantastisch, met een bijna hypnotiserende schoonheid.

En hoe kan het ook anders: natuurlijk maakte de katholieke kerk destijds bezwaar.

Tijdens het kijken van The Nun's Story werd ik me er ineens van bewust dat ik nog nooit een film had gezien met nonnen in de hoofdrol die de vocatie enigszins objectief behandelde. Meestal zijn het duistere films over de duistere kant van het christendom of sarcastische en spottende films aan de ene kant van het spectrum en aan de andere kant zitten dan de overdreven religieuze films met een bombastisch gevoel van heiligheid of, ergst van allen, musicals. Hoe dan ook, nonnen op films zijn extreem heilig, extreem naar of een bron van humor.

The Nun's Story is een heel ander verhaal. Fred Zinnemann is altijd een ingetogen regisseur, die nooit van het grote gebaar houdt en liefst een afstand neemt. Hoe meer ik van hem zie, hoe meer hij op me over komt als een zeer literaire regisseur. Zelfs als ik niet geweten had dat The Nun's Story gebaseerd was op een roman dan had ik het wel geraden. Zinnemann valt in geen enkele valkuil rond dit onderwerp. Het is niet melodramatisch, er is geen sprankje sarcasme te herkennen, maar ook geen gevoel van heilige superioriteit. Dat werkt enigszins verfrissend. Vooraf verwachtte ik niet dat een film uit 1959 uit Hollywood voor mij het beste beeld zou kunnen geven van hoe het leven van een non er (mogelijk) uit zag, maar hier is het. Zij het dat dit wel een non is die naar de Congo ging en dat ze volgens mij tot een vrij strenge orde behoorde, al wordt de specifieke orde niet genoemd.

Zinnemann was kennelijk getrouw aan het boek, gebaseerd op een waargebeurd verhaal (de schrijfster ervan heeft kennelijk de rest van haar leven een lesbische relatie gehad met de ex-non die aan de basis stond van de roman) en dus krijg je ook voor een groot deel echt op religie en spiritualiteit gefundeerde problematiek gezien, in ieder geval totdat het verhaal zich naar de Congo verplaatst (en dan ook nog wel in mindere mate). Dit houdt in dat veel scènes om kleine misstappen gaan, zoals twee zusters die met elkaar praten op de gang, wat dus verboden is, of kwesties als of het goed is een patiënt te verzorgen terwijl het eigenlijk tijd is voor het gebed. Het geloven zelf staat niet centraal, maar de vraag of iemand zo'n enorm door religieuze regels geregeerd leven kan leiden.

Het is een vraagstuk dat erg genuanceerd gebracht wordt. Personages met verschillende standpunten komen langs, van streng gelovigen tot aan atheïsten en niet één visie wordt hier voorgetrokken of benadeelt. Wat Zinnemanns eigen positie zou zijn zou je nooit kunnen raden uit de film en ergens knaagt het gebrek aan een uitgedragen visie ook wel een beetje, want uiteindelijk had ik toch het gevoel naar een film gekeken te hebben die verder niet echt een punt heeft of zoiets. Het is een nogal droge uiteenzetting, die echt uitgaat van een fascinatie voor het onderwerp van de kijker, iets wat vermoedelijk sterker was in 1959 dan in 2014 (hoewel Zinnemann de film niet gemakkelijk gefinancierd kreeg).

Persoonlijk vind ik onderwerpen over religieuze uitingen wel interessant, mits ze niet te hard proberen een gevoel van spiritualiteit te uiten (zoals bijna iedere pro-christelijke film uit Hollywood). Niettemin was dit soms een wat taie zit. Het is aan de ene kant interessant dat veel scènes een probleem maken van akkefietjes, maar akkefietjes zijn van hun aard wat onbenullig als je niet op één lijn zit met de hoofdpersonen. Ik geloof niet in God, maar zelfs al zou ik dat doen dan zou het me onwaarschijnlijk lijken dat Hij zou verlangen dat zusters het bidden zouden stellen voor het helpen van hulpbehoevende patiënten en ook praten met andere zusters op de gang kan toch niet zo'n groots dilemma zijn als hier gesteld werd. De straffen die er op dit soort dingen staan zijn ook zwaar overtrokken, vooral omdat ze ook nog eens uitgaan van publieke vernedering. Geen wonder dat er zoveel zusters totaal iedere vorm van zelfvertrouwen verliezen. De strikte regels met strenge straffen hebben ook iets fascistisch, alsof ze vooral bedoelt zijn om de nonnen dom en in het gareel te houden. Het wordt gepresenteerd als spiritueel, maar schiet vaak zijn doel voorbij naar mijn gevoel.

Maar wie ben ik? Het is verfrissend om een film te hebben die mijn visie op deze uiting van het christelijke geloof niet ondersteund en niet weerlegd. Minder verfrissend is dat het twee en een half uur duurt. Toch wel dik te lang voor wat mij betreft zeer beperkte thematiek, al zat er in 1959 ongetwijfeld meer gewicht aan gehangen hebben. Het deel in de Congo zorgt voor gewenste afwisseling, maar lijdt wat onder de nogal verouderde afbeelding van de Afrikanen (al valt het voor zijn tijd ook wel weer mee). Dit deel bevat ook het enige dik aangezette pro-religieuze element, wanneer die Afrikaanse assistent zich bekeerd. Even dacht ik dat dit dan alsnog een filmisch gospel zou worden.

Het einde laat echter iets anders zien. De soberheid van de film komt hier het best tot zijn recht, als het complete ritueel van zuster Luke's ontslag uit de orde in praktisch real time wordt laten zien. Het laatste eindshot, waarin we enorm lang kijken hoe zij naar buiten stapt en een straat afloopt, is wonderschoon en tilt bijna de gehele film naar een hoger plan. Uniek om zoiets hier te zien, dit doet me veel meer denken aan Europese arthouse van de jaren '60 of zelfs later, niet aan klassiek Hollywood. Misschien leg ik er zelf veel in, maar ik kreeg de indruk dat het tegelijkertijd het gevoel van verlies en een zekere hoop voor de toekomst voor de ex-non liet zien. Erg sterk.

Klein applausje nog voor Audrey Hepburn. Het is niet verwonderlijk dat ze dit als haar beste werk ziet. Zelden mocht ze zo'n complex personage spelen en waarschijnlijk onder toeziend oog van Zinnemann wist ze het ook subtiel te brengen. Verder is The Nun's Story vooral solide. Een Zinnemannfilm is altijd een goed verteld verhaal, maar ook ongeveer zo goed als het materiaal dat hij gebruikt en een tikkeltje onpersoonlijk. Dit materiaal is niet het meest spannende ooit, maar het werkt als een interessant kijkje in de wereld van nonnen in de jaren '30.
3*

Vandaag door de storm de dag niet op de camping doorgebracht, maar naar Brugge gereden. Dat was maar net meer dan een half uurtje en ik was er al bijna 30 jaar niet meer geweest. Mooie stad en tijdens de rondvaart (je bent toerist of niet) werd er nog gewezen op de locaties van The Nun's Story - had daar eigenlijk niet zo'n herinnering meer aan. Ook op die van In Bruges, maar die lagen natuurlijk meer voor de hand. Gezien de leeftijd van de meeste passagiers sprak Audrey Hepburn denk ik meer aan dan Colin Farrell

The Nun's Story is een indrukwekkend drama over de bijna volledig verdwenen wereld van het kloosterleven. Gabrielle is jonge Belgische vrouw die besluit om het klooster in te gaan en haar medische talenten graag van nut wil maken in Belgisch Kongo. Daar zal haar geloof op de proef worden gesteld. Gebaseerd op het boek van Kathryn Hulme dat gebaseerd is op het leven van een echte Belgische non.

De eerste helft op de film is vooral een uitgebreide weergave van het kloosterleven. Voor sommige misschien een beetje langdradig, maar ik vond het persoonlijk erg interessant. Daarna zien we hoe Gabrielle en de andere novicen worstelen met de leefregels van het klooster en uiteindelijk hoe Gabrielle - inmiddels Zuster Lucas - na haar studie tropische geneeskunde in Kongo terecht komt.

De locaties in Brugge zijn allemaal ten volle benut en verder was is de film ook nog gedraaid in de Belgische kolonie Kongo waaronder bij een echte lepra-kolonie. Een jaar na het verschijnen van de film zou Kongo onafhankelijk worden.

Audrey Hepburn wist de innerlijke conflicten van haar personage allemaal erg sterk te vertolken. Mooi hoe de film nergens duidelijk pro-religieus of anti-religieus wordt maar het een beetje in het midden laat. De eindscène waar Gabrielle voor het eerst weer de buitenwereld in loopt was erg sterk.

Op een bepaald moment laten ze enkele seconden een kerktoren zien....dit is die van Aalst (B). Ik tracht reeds lang te weten te komen waarom deze screenshot, maar nergens vindt ik hier enige info over.

Tot een halve eeuw geleden trad uit elke katholieke familie wel iemand in het klooster in. Het strenge leven in zo’n gebouw wordt hier goed weergegeven, ook al spreken ze Engels. De Zusters van Liefde moesten geloften afleggen van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Elke frivoliteit gold als zonde die ze op moesten biechten; jezelf in een spiegel bekijken telde als ijdelheid.

Er bestonden twee opvattingen van religie. De eerste was de devote, rigoureuze strekking, waarbij de regels van de orde strikt geobserveerd dienden te worden en de zusters hun persoonlijke verlangens en gevoelens volledig op moesten geven. De tweede was een vrijere opvatting die zich richtte op naastenliefde. Gabrielle (gebaseerd op de West-Vlaamse Marie Louise Habets) wilde non worden om missiewerk te kunnen verrichten en om zieken te verplegen. Als dochter van een chirurg had ze aanleg voor geneeskunde. Het leven tussen de muren van een klooster lag haar niet.

Audrey Hepburn keerde terug naar haar geboorteland voor deze rol. Daarvóór had ze vooral komedies gedaan, maar hier bewees ze haar inhoud als dramatische actrice. Ze speelt een strijdvaardige vrouw die met vallen en opstaan een grote evolutie doormaakt. Edith Evans heeft een karakteristieke nevenrol als de strenge maar menselijke moeder-overste. Simone, de novice die zich terugtrekt, werd gespeeld door Patricia Collinge, een van de vele slachtoffers van de eerste coronagolf in april 2020.

Enkele mooie Belgische locaties zijn te zien: de Brugse Reien en de Antwerpse haven. De scènes in Belgisch Congo werden opgenomen in Stanleystad, het huidige Kisangani. De machtige Congostroom en de levendigheid van de plaatselijke figuranten leveren mooie beelden op. De binnenopnamen gebeurden in Rome. Het is een geestrijk drama waarin een dosis Belgische en koloniale geschiedenis verwerkt zit.

In tegenstelling tot de meeste reacties hier vond ik er nogal weinig aan.

Met name de eerst helft had ik zoiets van ´ok, dit is wel de meest accurate titel ooit´ aangezien het ook letterlijk het verhaal over een non is, niks meer niks minder.

En laten de dageijkse bezigheden van een non nou niet direct liggen in mijn interessegebied dus dat was aardig doorbijten. Vanaf Congo komt er iets meer verhaal in het gebeuren en neemt het tempo ook toe.

Heel mooi, deze toch relatief onbekende film. Veel is al gezegd dus zal ik niet gaan herhalen. Misschien één dingetje dan: het dragen van de habijt maakt het gezicht van Hepburn bijkans nóg expressiever.