A Lady Takes a Chance (1943)

Aardige romantische komedie tussen de lomperik uit het westen (Wayne) die langzaam ontdooit en Jean Arthur, een meisje met manieren uit New York.

Het geheel speelt zich af ergens in de jaren '30, dus geen typische western-ingrediënten, behalve een indrukwekkend en massaal gevecht in een saloon met komische stunts.

De film blijft de gehele speelduur een goed niveau houden en wisselt romantiek en komedie op tijd af, zodat geen van beide elementen storend kan worden.

aardige romcom met wayne die hier wel bewijst over dat hij ook wel wat komische talenten had .

De chemie tussen de 2 is er wel maar het had af en toe best wel wat pittiger mogen zijn .

Ondanks het feit dat hij in deze film de rol van Duke Hudkins vertolkt, kreeg John Wayne zijn bijnaam "The Duke" al veel eerder. In zijn vroege tienerjaren woonde hij in Glendale, Californië, en had hij een hond genaamd Duke. Ze waren dusdanig onafscheidelijk, dat familie en vrienden ze Little Duke en Big Duke noemden. Wayne volgde diverse theaterproducties op de middelbare school, en zijn bijnaam "The Duke" bleef hangen. Voor deze film werd er ruim 250.000 dollar aan advertenties besteed, en groeide in die tijd uit tot een van de grootste budgetten ooit gebruikt. Dit was de laatste film voor actrice Nina Quartero.

Jean Arthur speelt de rol van Molly J. Truesdale, die ondanks haar populariteit niet in staat is om de juiste man te vinden. John Wayne is een aantrekkelijke rodeorijder, maar is niet in staat om zich te binden. Beide personages houden zich stellig vast aan hun persoonlijke geloofsovertuigingen, en dat zorgt zo nu en dan voor wat leuke fragmenten. Geen grote western-klassieker, maar desondanks redelijk onderhoudend.

2,5 *

Best een slap verhaaltje maar de leuke rollen van John Wayne en Jean Arthur die ik beiden gewoon soms best grappig vond tillen hem (vooruit!) wat mij betreft net naar de 3*.