Clerks. (1994)

Berserker! YouTube - Clerks - Berserker

Verder hoor je nummers van onder meer The Jesus Lizard en Alice in Chains in deze film.

Yeah that's deep! briljant dat Silent Bob de Moskoviet op 'seconde 20' even regisseert!

Superleuke filmdebuut van Smith. Zeker in het begin is de humor heel vlot en snel, maar na een tijdje gaan de dialogen tegenstaan. Ze worden heel snel opgerakeld en het lijkt alsof er dan even geen spontaniteit inzit. Ook is het personage Randal niet echt fijne beeldvulling. Maar de humor is fantastisch en de inhoud van de dialogen uniek.

Geinig projectje van Smith. Dat korrelige zwart-wit had voor mij niet zo gehoeven. Levert natuurlijk wel een troosteloos sfeertje op, maar een MTV velletje had het ook wel gedaan. Maar goed, het heeft nauwelijks iets gekost en levert een veelvoud op. Scherp en rap afgeleverde dialogen, zeker van beide clerks, bezopen gesprekken (Star Wars!), vreemdsoortige theorietjes, maffe taferelen met en zonder klanten en zelfs de voortgang kent ergens een hilarische piek. Iets met een intiem onderonsje op een donker plekje. Krakkemikkig, maar leuk.

Totaal niet filmisch werkje waarin een groep vrienden anderhalf uur met monologen tegen elkaar staat te ouwehoeren. Los van de wat sfeervolle setting kon ik in Clerks. niets vinden wat deze film anderhalf uur kijktijd waard maakt.

Kevin Smith's studentikoze dubuutfilmpje Clerks is niet onaardig maar is uiteindelijk wekt het vooral nostalgische gevoelens op. Het troosteloze, nihilistische jaren '90 loser sfeertje is goed getroffen mede ook door de gekozen muziek en het grofkorrelig zwart/wit natuurlijk.

Toegegeven sommige dialogen zijn sterk, scherp en goed gevonden maar met 90 minuten aan geouwehoer zou het ook wel heel vreemd zijn mocht daar niets tussen zitten... Als film heeft het geheel imho toch wat te weinig te bieden. Acteerwerk is amateuristisch op zijn best te noemen, ontwikkeling zit er nauwelijks in en het geheel heeft nog het meeste weg van een aantal losstaande sketches waarvan de een meer geslaagd te noemen is dan de ander. Leuke bijrollen voor Jay and Silent Bob met hun Russische neef en die kerel die gebruik komt maken van het kleine kamertje

Kevin Smith is een interessante filmmaker en weet, ondanks dat ik hem nog nooit een echt briljante film heb vinden maken, altijd wel mijn nieuwsgierigheid op te wekken met zijn projecten. In die zin is het dan ook leuk om ook zijn debuut gezien te hebben. Het heeft alleen voor mijn gevoel alleen net iets te veel weg van een afstudeerfilmpje van een student aan de kunstacademie.

3*

Geen film die aan mij besteed is. Twee goei grappen, een hoop gewauwel, slecht geacteerd en bij momenten echt vervelend en enerverend.

Dit moet wel de Plan 9 from outer space film zijn onder de komedies. Ik kende Kevin Smith enkel via Dogma (met daarin de typetjes Jay & Silent Bob) en Zack and Miri Make a Porno. Smith heeft dus duidelijk een talent voor humor. Maar hier is hij nog niet zover en wisselen goeie grappen en slechte probeersels elkaar nog af. Bovendien zijn de hoofdpersonages vrij irritant en is de setting wel zeer triestig. Af en toe is er nog hoop en kan ik me voorstellen dat de man achter deze film later beter werk heeft afgeleverd. Maar dit is nog onervarenheid met af en toe een leuke grap. Meer niet.

I'm not even supposed to be here today!

Heerlijke film met behoorlijke gestoorde trekjes.

Je hebt een dagje vrij, maar waarschijnlijk maakte je lichaam net een stofje aan om toch maar weer in je winkeltje te staan. Ja, je kan jezelf helemaal gek laten maken door dat stofje, maar je kan ook jezelf nog lekker een keertje omdraaien in je bed. Dante die kiest maar voor het eerste, en de dag begint al helemaal slecht. Dante krijgt eerst ruzie met zijn raamscherm, word meteen al geconcureerd door een beunhaas die al zijn klanten, die sigaretten willen kopen, kauwgom aansmeert omdat het zo slecht voor de gezondheid is. Heeft ook nog een hectische relatie met Veronica, omdat het nog maar net uit was met zijn oud-klasgenoot. Dan word hij ook nog eens uitgedaagd door een golfteam, en ja... zijn overbuurman en vriend, de gladde, asociale Randell, die een videotheek runt... daar heeft hij ook een hoop plezier mee... En dan ook nog eens die 2 dealers die steeds in en rond de winkel rondhangen.

En dan ben ik nog maar amper begonnen. Clerks laat gewoon op een hillarische wijze zien hoeveel dingen er fout kunnen gaan op de dag "dat je vrij hoort te zijn". En soms nog wel eens op een behoorlijke snijdende en pijnlijke manier van humor, helemaal bij die scene dat Caithlin onder invloed van opium seks bleek te hebben met een ouwe dode vent die een hartaanval heeft gekregen tijdens het masturberen op het toilet van de winkel, terwijl ze eerst dacht dat dat Dante was. OOOOEEEEHHH!! Echt zulke gemene in your face humor heeft Clerks gewoon.

Het feit dat deze film ook helemaal in het zwart-wit was geschoten blijft ook een erg mooie toevoeging. Een komedie waar je niet meteen zo zeer moet lachen tijdens het kijken van de film, maar waarbij de humor pas later erg hard aankomt, en goed...

4,0*

Deze praatzieke en beruchte cultfilm, in zwart-wit, gaf het duistere beeld van een afwisselend verkoopbestaan van alledag, met krankzinnige, absurde en banale dialogen. De cynische lijn vond ik wel te pruimen, maar dat gold niet voor het zinloze gepraat en de ordinaire humor. Maar dat gold voor mij: een ander vindt dat juist briljant.

Een komedie die weinig méér te bieden heeft dan humor, en die is helaas te beperkt en te eenzijdig om van een goeie film te kunnen spreken.

De personages, op zich nochtans best sympathiek, komen heel bovendien toneelmatig over. De dialogen springen eruit als bij twee tieners die voor de klas hun conversaties komen afhaspelen.

Prima soundtrack.

Ik ben dus iemand die de schijnbare ordinaire humor wel kan waarderen, soms sloegen ze daarentegen ook compleet de plank mis. Leuke muziek ook.

teleurstellend. als aardige cultfilm wilde ik onderhand deze prent ook wel zien, maar dat viel erg tegen. door lowbudget en houterig acteerwerk kan ik nog wel heen kijken in dit geval, maar feitelijk is het weinig meer dan wat random gekke verhalen temidden een constant klagende knul, waar de humor grotendeels ontbreekt. waar ik lekkere bizarre (zwarte) humor verwachtte, bleef het bij handvol goede dialogen/oneliners. uiteindelijk neemt de romantische plotlijn het vrijwel geheel over, om tot slot nog een portie drama van de koude grond erover te doen.

Er zit scherpe humor in maar, tot mijn spijt, is het zowat totaal gebaseerd op geinig-gorig, vuilbekkende toestandjes en dialogen.

Mag best, maar in zijn geheel toch veel te éénzijdig, filmisch waardeloos en na een goed begin (tabak versus chewing gum) waren zware oogleden niet ver af. Nadien wel nog meermaals grappig maar ik blijf me toch verwonderen over de hoge IMDB-score.

Erg leuk. Filmisch stelt het weinig voor. Zwart/wit zonder enige poespas, voornamelijk op één locatie zonder daglicht "omdat de luiken niet open konden", maar mijn huisgenote die me deze film liet zien vertelde me dat de werkelijke reden was omdat ze alleen buiten sluitingstijd, dus in de nacht, mochten filmen in deze winkel.

Maar de dialogen en gebeurtenissen zijn wel erg sterk. Met name erg kunnen lachen om Randell, die eigenlijk het slimst is, maar die het het minste interesseert. Ik moest bij hem een beetje denken aan De man die werk vond van Herman Brusselmans.

Als komedie in ieder geval erg geslaagd. 3,5*.

Ik was er eerder aan begonnen, vaker dan eens. Maar nu de prent daadwerkelijk uitgezeten, het was me een aardige klus. Veel hoger waarderingen hier doet je denken met een prima prent in de luie stoel te zijn beland. Niets is minder waar, een hoop saaie dialogen vullen je hoofd en vliegen er meteen weer uit. Dialogen met weinig diepgang dus.

Humor, van de humor in deze prent moet je echt houden. Pubers die volwassen dreigen te worden, al snel volgt vuilbekkerij. Niet dat ik daar zo tegen ben maar het is hier erg plat en zonder reden. Schrijf daarbij dat de soundtrack ook nog eens een versterkende irritatiefactor toevoegt en dan ben je wel klaar met het product. Maar das nog niet alles, de monotone dialogen worden ook nog eens in monotoon zwart/wit met grove korrel weergegeven.

Nee dit is het in zijn geheel niet voor mij, ik heb niet eens een glimlach kunnen oplopen. Deze prent mist kwaliteit op alle vlakken. Een roof van kostbare tijd.

“This job would be great if it wasn't for the fucking customers.”

Deze eerste film van Kevin Smith boeide maar matig. Sommige dialogen waren sterk en de hele setting was best leuk, maar de personages zijn niet al te interessant en hun gesprekken evenmin. De acteurs zijn ook matig. Smith had weinig budget en je ziet dat er veel geïmproviseerd is. Bewonderenswaardig, maar een echt goede film levert het niet op.

"37?!"

Dit blijft een hele fijne film om terug te zien. De eerste keer dat ik hem zag deed hij me niet zoveel, maar na een paar keer vaker gekeken te hebben viel alsnog het kwartje, en nu staat hij hoog in mijn top 10. Het acteerwerk is niet alles, net als de montage, maar het geeft de film nu juist die doe-het-zelf mentaliteit waar een enorme charme vanaf straalt. Het nihilistische jaren '90 sfeertje is fijn getroffen, mede dankzij de grofkorrelige zwart-wit beelden en de rockende muziek van degelijke bands. Gesprekken die nergens heen gaan, net als de levens van deze hoofdpersonen. Rondhangen, een waardeloze baan hebben, muziek, hockey en wat drugs... Het leven van een paar jongelui in New Jersey. Mooi tijdsbeeld, erg grappig ook, maar vooral erg relaxed om te kijken naar hoe twee jongens hun leven op de rails proberen te krijgen en na een aantal ontberingen eindelijk in staat blijken om verantwoordelijkheid te nemen voor hun doelloze levens.

Afgezien van 1 grappige scène (het moment dat Randall films gaat bestellen met een vrouw en kind naast hem) vond ik het armoe troef. Hele hoop nonsense, wat op zich leuk het kunnen zijn. Maar door het belabberde acteerwerk komt het eigenlijk nooit echt binnen. Film ziet er overigens ook erg lelijk uit, geen idee waarom er gekozen is voor zwart-wit.

1,5*

Best leuke en ontspannen film met hier en daar grappige momenten en die slechts 92 minuten duurt. Ben alleen niet zo'n fan van het zwart-wit beeld. Maakt het een beetje oubollig.

RIP Lisa Spoonauer (Caitlin Bree).

Wat is dit slecht. Als mijn buurjongen dit met zijn eigen camcorder had opgenomen dan had ik dat geloofd. Het gaat nergens over, de beelden zijn zwart-wit en het is totaal niet grappig.

Uitstekende film over een jongeman die moet komen werken op zijn vrije dag in een kleine buurtwinkel. Een low-budget film over een generatie en door een generatie. Vermakelijke situaties en personages. De humor varieert van grappig tot hilarisch. Maar het zijn vooral de dialogen over van alles en nog wat die het hem doen hier (soms onnozel, soms treffend en gevat). Een fris en vlot regiedebuut van een jonge Kevin Smith.

“You know, there's a million fine looking women in the world, dude. But they don't all bring you lasagna at work. Most of 'em just cheat on you.”

Ik keek eigenlijk een beetje op tegen deze film. Ondanks zijn vrij hogere score leek mij de zwart-wit beelden minder boeiend en ook ‘Kevin Smith’ staat niet al te hoog in mijn lijst, en scoort over het algemeen bij mij nu een onvoldoende. Ik ken al wel een paar van zijn werkjes natuurlijk, en ook bij deze film hebben we de ware ‘Kevin Smith’ dialogen gezien wat voornamelijk over seks gaat, typisch Amerikaans want dat is grappig! Nou heb ik regelmatig wel moeten lachen, dus dat was zeker een klein plus puntje maar over het algemeen was de film helaas niet al te boeiend.

Dan toch, het is knap lastig een goede film te maken in zo’n eentonige en toch vrij saaie setting. De film moest het vooral van zijn dialogen hebben wat een beetje af werd gespeeld alsof we na een musical zaten te kijken. De constante veranderingen met daarvoor een bepaalde betekenis was leuk gedaan. De film moet het echter wel heel erg van zijn dialogen hebben, met daar vaak de standaard seks-grappen als bijna een hoofdonderwerp probeert ‘Smith’ zijn slag te slaan.

Ik ben niet meer echt van dit soort humor, die tijd heb ik wel gehad en dat is niet echt heel lang geleden (aangezien mijn vrij jonge leeftijd), alleen als ik deze film toen had gekeken zou ik hem helemaal geweldig vinden. Toch kon ik stiekem wel lachen om het gedeelte waar ‘Dante’ met zijn huidige vriendin ‘Veronica’ discussieerde over hoeveel vrouwen hij heeft geneukt en hoeveel kerels zij heeft gehad, waarna ‘Veronica’ opbiecht een aardig werkje met haar mond verricht te hebben.

"Something like... 36.
What? Something like 36?
Lower your voice.
Wait, what is that anyway, something like 36? Does that INCLUDE me?
Ummm... 37.
I'm 37? “

En daarna vrolijk nog tegen iemand in zijn winkel (ik herinner mij niet zo goed meer of het nou een klant was of zijn vriend) dat ze die 37 piemels heeft afgezogen, waarna de persoon heel droog antwoord.

“37! My girlfriend sucked 37 dicks!
In a row?”

Ja, om dit stukje kon ik me erg vermaken en daar moest ik wel erg om lachen. Maar dat was wel één van de weinige stukken waar ik echt smakelijk om heb gelachen, dit omdat dit soort ‘grappen’ constant hun weg terug winnen en het blijkbaar heel belangrijk aanvoelt.

Ook zijn we getuigen van de geboorte van ‘Smith’s kinderen ‘Jay and Silent Bob’. Twee ‘ruige’ jongens, luisterend naar metal muziek (en daar scoor je bij mij al snel) en eigenlijk twee vrij droge figuren, zeker ‘Jay’ die niet helemaal wijs lijkt te zijn. Hij is er wel erg zuinig op, en het duo komt niet al te vaak in beeld, het zijn eerder aflossers van de twee winkeliers.

Het verhaal is eigenlijk vrij basic, niets bijzonders. We volgen ‘Dante Hicks’ die een lokale en kleine supermarkt ‘beheerd’ als enige werker van die dag, terwijl hij vrij zou zijn. We volgen hem eigenlijk in zijn dagelijkse routine die niet helemaal normaal verloopt en er constant wel rare dingen voorbij komen. Ook maken we kennis met zijn maatje ‘Randal Graves’ die tevens naast hem werkt in de videotheek, en die nog minder van zijn werk geniet. De twee gaan samen de strijd aan de dag te overleven en, nogmaals maken ze de gekste dingen mee.

Dus ja, ik heb me wel degelijk weten te vermaken met deze film maar ik had er soms een tikkeltje meer van verwacht, zeker op komisch vlak. Want naast de puberale grappen vond ik er maar weinig aan te beleven. Zo ook een lijk die gevonden word in de WC met nog een harde staaf, omdat hij tijdens het aftrekken dood ging door een hartaanval. Gelukkig weet het duo en voornamelijk ‘Brian O'Halloran’ het voortouw te nemen als ‘Dante’ en het lukt hem aardig, heb me wel vermaakt om deze persoon. En samen met zijn buddy’s zetten ze voor het algemeen een leuke, sfeervolle film neer met een low-budget die nog redelijk uitpakt.

3.5*

De eerste Smith.

Toen het uitkwam moet het vast een andere indruk hebben gemaakt. Ondertussen heeft Smith dit soort humor regelmatig herhaalt en als je die films ziet, dan zie je ze in principe allemaal. Clerks is wat minder ambitieus dan veel andere projecten van Smith, en daaruit kan het voordelen maar ook nadelen trekken.

Een voordeel is dat het allemaal lekker simplistisch wordt ingericht. Het moet op je lachspieren werken en veel meer probeert het niet te doen. Door middel van een aantal bizarre situaties presenteert Smith zijn komedie op een rauwe manier, maar dat zal wel met het beperkte budget te maken hebben gehad. Eigenlijk vond ik de achtergrond rondom deze film een stuk interessanter dan de film zelf.

Acteerwerk is best slecht, veel grappen komen ook niet helemaal door. Daarnaast rekt de film zichzelf wel erg lang uit, terwijl de speelduur niet eens zo belachelijk lang is. Het voelt als geheel behoorlijk aan als een soort sketch, maar net als met echte sketches vind ik dat deze z'n effect na maximaal 30 minuten verliezen. Clerks is daarin niet anders. Na enige tijd heb je het allemaal wel gezien.

Er zit nog wel een soort rode draad door het verhaal heen, maar verder is het vooral een pretentieloze komediefilm geworden. Het vermaakt wel en er gebeurt genoeg om het niet dood te laten vallen, maar het is ook een film waarin je tussendoor keurig even naar de WC kan lopen zonder dat je iets essentieels mist. Halve cijfer voor het halve werk. Soms is het lollig, maar soms ook totaal niet.

Regisseur en schrijver Kevin Smith draaide Clerks met een schamel budget van 27.000 dollar die hij ook nog eens zelf ophoestte. Het resultaat is een in nihilistisch zwart-wit geschoten film die zich bezig houdt met de vraag hoe twee onderbetaalde winkelbedienden omgaan met de waanzin van alledag. Een ongepolijste film die rauw, onopgesmukt en humoristisch verslag doet van een normale krankzinnige dag uit het arbeidzame leven van twee protagonisten.

Het uitgangspunt voor het verhaal is de dag van personage Dante, die in een kleine supermarkt werkt en dat werk lusteloos uitvoert. Samen met Dante ontmoet en ondergaat de kijker de meest waanzinnige klanten in de winkel. Leuk. Nog leuker zijn de dialogen. Op filosofische, maar ook op vulgaire wijze komen de meest onzinnige kwesties voorbij. Soms ingebracht door Dante. Soms door zijn vriend Randal die in een nabijgelegen videotheek werkt. Soms ook door de klanten. De onderwerpen en de gesprekken die daaruit voortvloeien zijn banaal, oppervlakkig, vulgair, soms onbegrijpelijk en zeer grappig.

De twee hoofdfiguren Dante en Randal lijken in eerste instantie twee enorme losers te zijn. Ze zijn gefrustreerde drop-outs die een onderbetaalde baan hebben waar ze op schijten. Ze wensen zich een gelukkiger bestaan toe maar hun kansen op een betere toekomst lijken niet heel groot. Ze maken een uiterst ongeïnteresseerde en ongelukkige indruk en reageren dat af door klanten te schofferen en te negeren.

Achter hun gedrag verbergt zich nog iets. Dante en Randal bevinden zich op een reis naar bewustwording. Ze beschouwen hun baantjes slechts als een tussenstation op weg naar het echte leven. Dante en Randal zijn antihelden die ondanks hun verachtelijke gedrag iets vertederends oproepen. Het enige dat ze eigenlijk willen is dat hun weg wat minder ongelukkige momenten kent. En zo is Clerks eigenlijk een parodie op de samenleving. Een parodie die strijd laat zien tussen winkelbediende en klant. Een miniatuurstrijd die model staat voor de worsteling van de mens om zijn plek in de samenleving te vinden, te bemachtigen en te consolideren.

Clerks is een wrange film, maar verzandt niet in bittere uitzichtloosheid. Perspectief biedt de film door zaken als liefde, vriendschap, hoop, goedertierenheid en zelfontplooiing in het verhaal in te brengen. Ik denk dat met name die inbreng afgezet tegen het banale, het vulgaire en het nihilistische de film zo confronterend en pakkend maakt.

Deze film heeft een bepaalde cultstatus gekregen. Helemaal begrijpen doe ik dat niet, want is het zeker niets bijzonders. De film is duidelijk low budget en op visueel gebied valt er weinig te genieten. Het acteerwerk is ook niet bepaald sterk en leuke of boeiende personage zitten er niet tussen. Verder nogal puberale en flauwe humor, hoewel ik best een paar keer heb gegrinnikt. Over de gehele linie echter niet heel grappig. De film duurt echter niet al te lang, zodat het wel best goed te behappen valt. Geen al te beste film dus, maar ook weer niet slecht.

Tijd dat ik DVD-box van deel 1 en 2 nog eens uit de kast viste, nu Clerks 3 er eindelijk is. Nog altijd is dit low budget filmpje simpel, maar leuk geschreven en teert het op nerdy dialogen. Het werkt, al ben ik er dit keer iets minder onder de indruk van en dus verlaag ik mijn score een beetje.

3,5* (was 4*)

Viel me heel hard mee.

Viel me heel hard mee.

Wel weird dat hij als eerste god bedankt op de aftiteling. Leesvoer voor de liefhebber.

Blijft een bijzonder leuk debuut van Kevin Smith, misschien nog steeds het beste wat hij als regisseur ooit gemaakt heeft. Brian O'Halloran en Jeff Anderson werken/hangen wat rond in een buurtwinkeltje met de daaraan gekoppelde videotheek. Leuke, brutale dialogen en banale gebeurtenissen maken deze film (eigenlijk zou het ook perfect hebben kunnen doorgaan voor een toneelstuk) nog steeds bijzonder fijn om volgen. De korte passages van Kevin Smith zelf als 'Silent Bob' (als hij zijn mond opendoet, komt er wel wat zinnigs uit) en Jason Mewes als hyperactieve dealer zijn bij momenten ronduit hilarisch. Soms wat te veel geneuzel, maar de momenten waar het grappig en gewoon raak is blijven staan als een huis.