Hunt for the Wilderpeople (2016)

film reviews in 100 woorden: Hunt for the Wilderpeople (in 100 woorden) - filmreviewsin100woorden.blogspot.be

Ps. ik ben geen professionele schrijver of criticus, ik ben maar een filmfan met een laptop.

Hunt for the Wilderpeole is een vreemde en charmante avontuur-komedie van regisseur Taika Waititi. Het eenvoudige verhaal neemt naar het einde toe wat ongeloofwaardige wendingen, maar de film vertrouwd overduidelijk op de hartverwarmende en soms hilarische interactie tussen de twee hoofdpersonages. Beelden van een prachtig Nieuw-Zeelands landschap, een hilarisch script en vooral de formidabele chemie tussen Sam Neil en Julian Dennison zorgen voor een enorm aangename kijkervaring. Hunt for the Wilderpeople’s unieke stijl en (soms wat flauwe) humor is zeker niet voor iedereen weggelegd, maar als je een beetje open minded bent kan deze film je wel eens aangenaam verrassen.

3,5*

Wat een heerlijke film zeg, had niet verwacht dat ik hem zo geweldig zou vinden. Maar in mijn optiek heeft de film alles. Een leuk verhaal met heel veel humor, twee geweldige hoofdpersonages (en briljant vertolkt) aangevuld met een paar hilarische bijrollen, schitterende beelden van Nieuw Zeeland en een super soundtrack. De verrassing so far dit jaar voor mij denk ik.

4.5*

Zeer vermakelijk. Warm, cliche en toch verrassend.

Een echte feelgood-film. Heel aangenaam, maar vooral heel erg grappig. Sam Neill kan zo heerlijk zo'n oude brombeer spelen die eigenlijk nergens zin in heeft en de wisselwerking met dat joch is ook genieten. Ook de bijpersonages zijn heel leuk, de mevrouw van jeugdzorg, de man in de kerk, ze zijn bijna net zo memorabel als de hoofdpersonages.

Is het dan alleen humor? Nee hoor, ook is er genoeg spanning, vooral de achtervolgingsscène is heel erg leuk gedaan. Deze combinatie zorgt ervoor dat het een heel eigenwijze film is die ontroerd, verrast en vermaakt. Eén van de films van 2016!

Hartverwarmende film waarbij een nieuw personage zijn intrede doet aan het firmament, zijn naam is Ricky Baker. Geestig, mooie beelden van Nieuw-Zeeland en een fijne soundtrack zorgen voor een ruime voldoende.

Leuke komedie uit Nieuw-Zeeland, die helaas sporadisch een beetje de plank misslaat. Vooral op de momenten waarop één en ander nogal dik wordt aangezet vliegt de film uit de bocht. Gelukkig zijn de personages bijzonder sympathiek en de dialogen erg grappig. Visueel ziet het er allemaal piekfijn uit, flink geholpen door de fraaie natuur. Uiteindelijk had dit met een wat meer ingetogen aanpak een veel betere film kunnen zijn, maar goed, ik heb me er erg mee vermaakt.

Ik ben het hier wel mee ééns.

Het is zeker een fijn filmpje en vooral de soundtrack vond ik ook erg goed.

Maar zoals boven genoemd is het inderdaad jammer dat de film niet echt een kant wil kiezen tussen serieus en absurd.....en ook zoals hier boven al genoemd had naar mijn mening de film beter gevallen als dit wat serieuzer was gebleven,.

Al met al, wel mee vermaakt dus gezien de pluspunten zeker een 3*

Mooie lokaties, goed gefilmd en een heerlijke soundtrack die zeker van toegevoegde waarde is bij deze avonturenfilm met een komisch tintje.

Sam Neil bromt zich geroutineerd door zijn rol heen.

Was alleen niet al te enthousiast over het iets te dikke jongetje die eigenlijk de film draagt.

Verder een frisse film met soms wat melige karakters ( vrouw van jeugdinstantie en haar handlanger)

en soms best harde scenes. Hierdoor lijkt mij "Hunt for the Wlderpeople" net niet geschikt voor de wat jongere kijkers.

3.5*

Even weer eens een keer wat anders! Wat een verademing tussen al die troep. Jongetje acteert het allemaal geweldig. Dikke 3,5*

Matige komedie met een slap verhaal en flauwe humor. Sam Neill doet het nog aardig maar voor de rest is het acteerwerk maar matig. Ik snap werkelijk echt niet waarom de waarderingen zo hoog zijn, ik heb hier nauwelijks om kunnen lachen, alleen met bushman kreeg ik nog een kleine glimlach. Maar voor de rest totaal niet mijn humor.

Geweldig wat Waititi hier doet met zo weinig budget. What We Do in the Shadows viel me na al die goede verhalen enorm tegen, maar hier keek ik door de plot toch naar uit. En terecht. Ik heb me met weinig films zo enorm vermaakt dit jaar. Dit wordt er waarschijnlijk een voor in mijn top tien.

Wat al gelijk opvalt is het heel eigenzinnige begin met de prachtige droge en maffe humor, nogal opvallend muziekkeuze, de prachtige kleuren en presentatie met hoofdstukken. Ik moest vaagjes aan Wes Anderson denken.

Later wordt een wat meer bekende Amerikaanse weg ingeslagen, maar toch nooit helemaal. Waititi vindt altijd wel een kleine originele invalshoek. De film blijft fris en maf.

De relatie tussen Herc en de jongen is aanvankelijk niet zo geloofwaardig en wat standaard, maar zodra men in de bush zit (werkelijk schitterende en zeer gevarieerde locaties trouwens) gaat dat echt werken. Uiteindelijk drijft een groot deel van de film juist op die twee. Neill is weer zo charismatisch en heeft een zeer prettige chemie met Dennison, die zijn teksten geweldig brengt.

Ik vreesde aanvankelijk nog wel even dat het wat te veel van het goede zou worden en Ricky de hele film door zouden horen praten, maar dat valt gelukkig nog wel mee. De film bevat ook wat zeer fraaie montages, prachtige versmeltingen van mooi geschoten beelden en muziek, en verassend genoeg zelfs wat goede actie.

Achter de humor steken nog wat duistere zaken waar aangenaam weinig bij stil wordt gestaan, en de bijrollen zijn ook super. Vooral House is leuk als een bijzonder erg gemotiveerde sociaal werkster, en Ngatai-Melbourne past ook perfect in de film in dat kleine rolletje. De vele verwijzingen zijn ook een feest, en het einde is echt pure feelgood. 4.0*.

"Shit just got real."

Op voorhand had ik hier zo mijn bedenkingen bij, omdat 'What We Do in the Shadows' niet mijn ding is. Gelukkig slaat Taika Waititi met deze titel een andere richting in.

Waititi levert namelijk met 'Hunt for the Wilderpeople' een eigenaardige comedy af waar een probleemkind opgescheept zit met zijn pleegoom of is het andersom? Het zorgt voor een vermakelijke klopjacht op de twee geleid door een hoogst opmerkelijke sociale werker die geen kind wil achterlaten.

Hec en Ricky zijn twee tegenpolen van elkaar; Hec is een brombeer en Ricky waant zich te veel als een gangster. Een belangrijk punt hierbij is het aanstekelijke spel van zowel Sam Neill als Julian Dennison, waardoor de onderlinge chemie goed naar voren komt. De personages die zij portretteren hebben zo hun eigen gebreken, maar dat maakt ze juist zo sympathiek.

De humor is zonder twijfel spot on. Het varieert zich van droge grappen tot en met gestoorde situaties, maar de vele referenties zijn ook zeker de moeite waard. Wat dat betreft is het schrijfwerk echt top te noemen, getuige de geweldige dialogen. Daarnaast word je als kijker getrakteerd op oogstrelende beelden van het Nieuw-Zeelandse landschap, ondersteund door een heerlijke soundtrack.

Al met al een geslaagde feel-good comedy waar ik eindelijk eens hard om heb moeten lachen. Een erg leuke verrassing.

4,0 Sterren.

Leuke film met een zeer goed acterende Julian Dennison (jongeman) die ik voor het eerst zag meespelen in een film. En dan te begrijpen hoelang hij relatief al bezig is, in 2013 speelde hij mee in de film "Shopping" Shopping (2013) - IMDb.

Ook Sam Neill trekt behoorlijk van leer en laat zien hoe men acteren moet.

Mooie komedie!

Beetje net niet dit. Feel-good komedie die hier en daar wel wat leuke eigenaardigheden vertoont, maar daar zijn clichématigheid uiteindelijk niet helemaal mee weet te maskeren. Het duo van de grumpy old man en het eigenwijze (dikke) kind is iets wat we al vaker gezien hebben en kwam nogal afgezaagd op me over. Ondanks dat de twee op zich niet slecht acteerden.

Het leukste element is eigenlijk de soundtrack; een frivool mengelmoesje dat de film op de nodige momenten wat kleur geeft. Jammer derhalve dat het voor de rest een nogal 'been here, done that' gevoel opwekte en de humor niet altijd lekker werkte. Het mag van mij juist nog wel een paar tandjes droger, hier bleef de humor vaak wat in flauwigheid hangen.

Maar niet verkeerd verder. De film vermaakte wel, het is alleen allemaal een beetje halfbakken.

Een gekke komedie vond ik dit. Film komt erg traag op gang en ik was daardoor ook dicht bij het afzetten van de film. Het jongetje wordt geïntroduceerd als een enorm baldadig kind, waar vervolgens niets van te merken is. Dit is op zich geen probleem, want dit is niet iets waar de film zich uiteindelijk op focust. Na een lange tijd gaat de jongen met zijn pleegoom de wildernis in en moeten hier uit de handen blijven van de politie en de sociaal werkster. Dit levert sporadisch leuke momenten op, maar meestal werd het zelfs hier niet écht grappig. De komische momenten berustten vaak op de opmerkingen van de jongen en na een tijdje had je het hier ook wel mee gehad. Dennison speelt zijn karakter wel aardig en Neill wist redelijk goed zijn norse personage neer te zetten. Tegen het einde aan werd de film veel te absurd, wat nadelig heeft uitgepakt. Zoals eerder vermeld hier zou het beter zijn geweest als de film ingetogen dan wel absurd was.

De beelden en de soundtrack waren voor mij de reden om te film niet af te zetten, want deze waren werkelijk waar geweldig.

2,5* voor deze film met een identiteitscrisis

Hele fraaie film die het beste uit diverse genres (drama, avontuur, coming of age) verenigt tot een hele onderhoudende film met in de hoofdrol een chagrijnige oom en een weirde neef die elkaar niet mogen maar na een ongeval in de natuur gedwongen worden met elkaar om te gaan en elkaar te helpen. Beide spelen hun rol erg overtuigend. Sowieso zijn de fraaie beelden van de natuur uit Nieuw-Zeeland al heel erg mooi (iets wat ik natuurlijk al wist als Lord of the Rings liefhebber), maar het verhaal wordt ook steeds beter, na een wat stroeve start. Slechts het slot vond ik iets te overdreven, dat had ik veel liever net zo kleinschalig gehouden als het verhaal lange tijd was.

Daarbij ook absoluut genoten van een hele toffe soundtrack en bij vlagen erg geestige dialogen. De dialoog dat er een misverstand is over vermeend kindermisbruik, de verwijzing naar Lord of the Rings als ze zich verschuilen of de dialoog over The Terminator zijn voorbeelden van de geslaagde, dubbelzinnige grappen. Ik twijfel een beetje tussen een dikke 3,5* of een 4*, maar ik heb er genoeg van genoten dat ik omhoog af ga ronden. Deze film zal mijn top 10 van 2016 wel halen.

4*

Ik heb mij kostelijk geamuseerd. Wat een fijne onzin wordt er uitgekraamd.

Het begint allemaal wat standaard. Maar er zijn een paar aardige wendingen in het verhaal.

Interessant genoeg om te blijven kijken. Leuke soms absurde humor.

Dennison moet nog leren acteren. Gelukkig wordt dit gecompenseerd door Neill.

Mooie plaatjes van Nieuw Zeeland.

Ik vond er helemaal geen bal aan. Wat een tijdverspilling. Kom allemaal heel amateuristisch over en erg slecht geacteerd ook. Totaal niet mijn humor. Met heel veel moeite volgehouden maar uiteindelijk toch opgegeven. Het einde interesseert me niet eens. Ik snap niet dat dit een 3,5 heeft maargoed dat zie je wel vaker met wat alternatieve films. Nee doe mij dan nog liever een film van schreeuwlelijk Kevin Hart ofzo. Hahaha.

Shit just got real

Dit was toch wel een heel leuke verrassing! Vanuit alle hoeken en standen worden er heel erg foute grappen gemaakt. In veel komedies komen de grappen vaak ietwat geforceerd over, dat was hier dus helemaal niet. Daarnaast wordt het zo nu en dan ook wel een beetje serieus, wat overigens prima werkt. Fijn filmpje.

Magistraal... Skux leven

Vaak vind ik zo'n films maar nikske maar om een of andere reden vond ik die beter dan verwacht, mss door de droge humor hier en daar haha. Ook eens een ander concept, het moet niet altijd schieten en kloppen zijn. Goed om eens een keertje gezien te hebben.

Niet.leuk.

Vlotte, vermakelijke film met leuke personages, waarbij de wisselwerking tussen het jochie en zijn pleegoom goed werkt en grappige momenten oplevert. De karakters blijven oppervlakkig en de nadruk ligt vooral op het komische aspect. Dit zorgt voor een vermakelijk film zonde pretenties met bovendien een prachtige setting.

Dacht na het lezen van de recensies een leuke film te gaan kijken...... niet dus. Was een echte tegenvaller.

Hunt for the Wilderpeople toch naar Nederlandse bios | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

Leuke en vermakelijke film die lekker wegkijkt.

Majestical

Wat een fijne film! Nieuw-Zeeland bestaat uit meer dan alleen maar schapen.

Prachtige natuurshots en een verassende soundtrack ondersteunen het verhaal op een goede manier.

Op een vlotte en droog (tragi-)komische wijze wordt het kat en muis spel van Ricky Baker en Uncle Hec verteld.

De cast was prettig om naar te kijken en ook de kleinere bijrolletjes waren prima op hun plek.

Absoluut een aanrader!

Fijn.

Waititi is naam aan het maken, maar het verbaast me toch een beetje dat iedereen het over What We Do in the Shadows heeft. Naar ik mij herinner was Eagle vs Shark toch ook al een kleine indie hit. Waititi toont met deze film in ieder geval dat hij het ook zonder Clement kan, al wordt die dan toch een klein beetje gemist af en toe.

Eerste kwartiertje is wat doelloos, maar heerlijk moment als die vrouw doodgaat en de film plots richting krijgt. Het verdere verloop is iets voorspelbaarder, met een wat ongemakkelijke hook-up tussen een oude brompot en een ongewenst kind. Het deed me af en toe wat denken aan Bad Santa, al liggen de accenten hier wel iets anders.

Sam Neill heb ik helemaal niet herkend. Gelukkig maar zou ik zeggen want normaal vind ik hem niet zo best. Hier wel erg goed op dreef. Maar het is toch Dennison die deze film draagt, met z'n opeengeprangde neus, ogen en mond omringd door een stevige vleesmassa. Delivery is ook lekker droog, de twee hadden er duidelijk veel zin in.

En zo ontspint zich een best leuk filmpje. Beetje dik aangezet, wat filmreferenties (maar niet echt bijster goeie vond ik), wat natuur, een streepje drama en een epiloog die uiteindelijk misschien niet gehoeven had. Ook een soundtrack die ik iets te saai vond, maar ik ben sowieso geen geweldige fan van popriedeltjes herbruikt in film soundtracks. Het is doorgaans echt leuk, maar hier en daar stokt het toch een beetje, waardoor het nooit een écht geweldige film werd.

Maar Waititi bewijst zich wel weer als origineel en kundig regisseur met deze film. Boy ook nog maar eens kijken en dan misschien de nieuwe Thor nog een kans gunnen. Al hoop ik dat die Hollywood uitstapjes geen gewoonte worden.

3.5*

Sluit me aan bij Onderhond, veel mensen hier hebben het over What we do in the Shadows, maar deze film is veel meer te vergelijken met Waititi's eerste 2 films. Hoewel ook dit weer een fijn filmpje is geworden, haalt hij het helaas niet bij Eagle vs Shark, die simpelweg leukere personages en dialogen heeft.

Het Hollywood uitstapje kan ik wel begrijpen en ben ik na 4 kleine indie films ook erg benieuwd naar.

Uitstekende film over een echtpaar die een moeilijk opvoedbare jongen in huis nemen. Alhoewel de interactie tussen de jongen en de man wat voorspelbaar is, is de rest van de film zeker wel origineel en vooral fris te noemen. Grappige dialogen, een vlot tempo en leuke personages (vermakelijk neergezet door de cast). Een kleine 4.0 sterren.