The Blood on Satan's Claw (1971)

Fans van Keeping Up Appearances (Schone Schijn) opgelet: Geoffrey Hughes (Onslow) is even te zien als een alcohol drinkende dorpeling.

Geweldig plot. Ik wil meer occulte horror zien .

Een paar kinderen vinden de overblijfselen van een demon. Al gauw beginnen ze satanische rituelen uit te voeren, waarbij ze andere kinderen offeren, teneinde de demon weer tot leven te wekken. Dit zorgt uiteraard voor grote onrust en angst bij de bewoners van het dorpje. Helemaal als je de tijdsgeest van de film in ogenschouw neemt. Europa was toendertijd sowieso in de ban van hekserij. Tenminste de mensen geloofden er in. Dit alles levert een film op waarbij een goede angstsfeer gecreerd wordt, mede dankzij een fijne soundtrack. Het acteerwerk is heel aardig vooral van Angel (Linda Hayden) die, buiten dat ze bloedmooi is, erg overtuigend een doodenge meid neerzet. Er zitten mooie beelden in de film, mooie heldere kleuren en de film heeft een mooi einde.

Erg fijn dus als je van occulte horror houdt. 4*

Kwam vannacht voorbij als tip van Mike Gatiss in de driedelige docu A history of horror with Mi... (BBC).

Oudbollig en soms erg slecht gefilmd zoals bvb de laatste 2-3 minuten. Van de climax verwachtte ik meer. Heidense rituele moorden rond een herrezen demon houden een klein dorpje in de ban in de duistere middeleeuwen. Het dorpje is mooi weergegeven en voor een horrorfilm uit 1971 blijft de film niet bij de pakken zitten. Er is voldoende actie om onderhoudend te blijven. Ook de muziek is best memorabel. Als GSM tune zou dit wel werken. Verhaal vond ik vrij zwak en het acteerwerk heel theatraal en goedkoop. Goed voor één keer. Pluspunten : de sfeer van de middle ages, een goed tempo en de muzikale begeleiding. Minpunten : de rest.

Een aanrader voor liefhebbers van Britse "folk horror" in de stijl van Witchfinder General en Wicker Man. Toch is Blood on Satan's Claw beduidend minder en zal daarom allicht nooit uit de schaduw van bovengenoemde titels treden. Het heeft bijvoorbeeld niet het bevreemdende van Wicker Man of het belerende van Witchfinder General. Wel is de film ondanks het lauwe script en het gebrek aan spanning bij vlagen behoorlijk bizar. De scènes waarin de duivelaanbiddende kinderen hun rituelen uitvoeren zijn - zeker voor die tijd - gedurfd. Omwille van het expliciete geweld en naakt tijdens deze rituelen ben ik op IMDb even naar de leeftijd van de acteurs gaan kijken, maar het blijkt dat de jongste (de bloedmooie Linda Hayden) net 18 was tijdens de opnames. Geen illegale praktijken met andere woorden, wel controversieel genoeg om ondertussen een terechte cultstatus verworven te hebben.

Met Blood On Satan’s Claw heb ik inmiddels twee van de drie grote folkhorrors gezien. Deze en The Wicker Man zijn in elk geval bijzonder prettige kijkervaringen gebleken. Dus het zal een kwestie van tijd zijn dat Witchfinder General er aan zal moeten geloven. Het zijn prachtige films met een unieke sfeer. Blood On satan’s Claw is een heerlijk macaber verhaal over kinderen uit een zeventiende-eeuwse nederzetting die in de ban raken van heidense cultus. Visueel is het nergens eng, maar de gedachte die erachter schuilt wel. De film heeft een aantal beklemmende scenes. Mark Gatiss roemde in zijn documentaire al het moment dat de kinderen al dansend door ruïnes bewegen, maar wat ik zelf ook erg mooi vind, is de doodsbange man op zolder in afwachting van wat er de trap op komt, terwijl je de voetstappen duidelijk hoort. Prachtige occulte horror, zoals die veel te weinig gemaakt wordt. Hier wordt in elk geval moeite gedaan om een goed verhaal te vertellen, waar men tegenwoordig vooral een horrorfilm vult met goedkope schrikmomenten. Er zit trouwens een duidelijk hammersfeertje in, al scoort deze film duidelijk punten voor het gebruik van authentieke decors. Voor zover ik heb kunnen zien, zijn er geen bordkartonnen decors. Wel veel sinistere scenes waarin wordt aangegeven dat een horrorfilm niet per definitie donker hoeft te zijn. Uitgestrekte bossen kunnen net zo eng zijn. Kinderen ook trouwens!

Intrigerend hoe ik tijdens Martyrs toch af en toe heb zitten gapen, terwijl Blood On Satan's Claw in hetzelfde horrorfilm weekend toch uiteindelijk een stuk intrigerender en angstaanjagender bleek te zijn. Net zoals de meesten hier had ik wel van deze film gehoord in de documentaire van Mark Gatiss en kan ik nu uiteindelijk zeggen dat ik de drie grote folk/horror films wel gezien heb. Persoonlijk is deze film ook meteen mijn favoriet, al loopt het behoorlijk gelijk op met The Wickerman. De reden hiervan is de constant beklemmende sfeer, het sterke acteerwerk, de prachtige soundtrack en de achtergronden van het mystieke Britse platteland in 17e eeuwse setting.

Vanzelfsprekend is er weinig gore te vinden in deze film, maar enkele momenten zijn toch vrij gruwelijk te noemen. Het moment waar de dokter het duivelshaar bij het meisje van haar been snijdt, zag er in ieder geval vrij realistisch uit, terwijl de beelden van bezeten kinderen die zich in moord en verkrachtingen verliezen ook behoorlijk in your face en realistisch zijn. De openingsscene waar een jonge vrouw doodsbang is van iets in haar kamer, is daarnaast zeer beklemmend en effectief geschoten.

In het begin wist ik nog niet zeker of de film draaide om massahysterie of dat er daadwerkelijk iets aan de hand was. De ontknoping waarbij blijkt dat er inderdaad een demon aanwezig is, gaf echter toch een fijne voldoening, helemaal doordat de heksenjager dit wezen ook echt te zwaard bestrijdt. Misschien is het einde in dat opzicht niet het meest spectaculair, maar het was in ieder geval een passend slot.

Linda Hayden verdient het meeste respect voor de zowel kwetsbare als sadistische, manipulatieve manier hoe zij haar personage vertolkt. Het komt de wanhopige en desolate sfeer extra ten goede, hoewel dit natuurlijk ook deels ligt aan de uitstekende locaties.

Intrigerend weetje: het lied wat er te horen is tijdens een van de scenes waarop de kinderen in de ruine lopen, is gebruikt door de band Mostly Autumn op het nummer The Last Bright Light. Niet dat dit nummer iets te maken heeft met de film, maar het viel me wel meteen op. Wat mij betreft is Blood On Satan's Claw in ieder geval een terechte horrorklassieker en deed hij me ook net wat meer dan de wat statischere Hammerfilms uit dezelfde tijd.

Nog voordat films als The Exorcist en The Omen de horrorliefhebbers kennis lieten maken met bezeten of kwaadaardige kinderen, was deze Blood on Satan's Claw hen al voor.

Vooral Linda Hayden kan soms best beangstigend zijn als satanistisch kind.

Verder vind ik de locaties en sets echt fantastisch. Daarnaast helpt de soundtrack ook goed mee om een typische sfeer neer te zetten. De film is vooral een mooie, ouderwetse horrorfilm, maar vooral door de setting, de kleding en de muziek doet het soms ook wat aan een sprookje denken. Erg leuke en sfeervolle film.

Toch jammer dat die voor de rest prachtige UK Blu-ray release geen Engelse ondertitels.

Middeleeuws boerenland raakt in de ban van occultisme uitgevoerd door lokale hangjongeren. Niet zo carnavalesk als de Wicker Man, waar de film wel iets van weg heeft. Met een 'romantisch' Hammer Studio sfeertje, maar daar is niets mis mee. Sommige scenes zijn tamelijk pittig.

Geweldige film die het fenomeen van hekserij in de middeleeuwen onder de loep neemt.

De film maakt het voor de kijker moeilijk om zich met de personages te identificeren, en de scheidslijn tussen goed en kwaad is hier erg dun. Aan de ene kant heb je de Satan aanbiddende kinderen onder leiding van Angel (gespeeld door de adembenemend mooie Linda Hayden), en aan de andere kant de arrogante rechter en zijn aanhang. Eigenlijk zijn de paar aardige personages die de film telt uiteindelijk slachtoffer van de demonische groep en is de rest erg apatisch; als na de absoluut brute verkrachting- en uiteindelijk moord van een tienermeisje haar levenloze lichaam aan haar moeder wordt getoond is er nauwelijks een greintje verdriet te bespeuren. En hoewel dit meisje werd gespeeld door de toen inmiddels 26-jarige Wendy Padbury zag ze er echt een stuk jonger uit!

De hele film wordt praktisch gedragen door de prachtige Linda Hayden als de verleidelijke Angel. Gehuld in haar witte gewaad en de doornenkrans op haar hoofd doet ze haar filmnaam absoluut eer aan.Maar van het ene op het andere moment kon ze volledig omslaan en was ze echt intimiderend. Ze heeft in de film ook een scène waarin ze compleet naakt te bewonderen is, en hoewel ze tijdens het maken van de film al een jaar of twintig was wist ik als kijker nu niet zo goed of het oké was om opgewonden te raken.

Door de Britse setting krijgt de film ondanks de af en toe vrij schokkende inhoud toch een gevoel van klasse mee, en de sfeer wordt geweldig sterk opgebouwd om mij in elk geval met een dubbel gevoel achter te laten; de film laat uiteindelijk mooi in het midden wie er nou eigenlijk aan de kant van het goede stond, iets dat goed geïllustreerd wordt door een meisje dat in het water wordt gegooid om te kijken of ze een heks is; de blik van de dorpelingen geeft je nu niet echt het gevoel dat de mensen toen bij hun volle verstand waren.

Of het nu de bedoeling van de makers was of niet, wat mij betreft is dit ook een mooie aanslag op religie en de extremen die daaraan zijn verbonden; ook al is er in dit geval ook daadwerkelijk een bovennatuurlijke dreiging, dan rechtvaardigt dat nog niet het extreme gedrag van de mensen.

Vier sterren is deze film wel waard, een 8 in Nederland in het rapport, is toch beter dan een zes van de zesjescultuur waar onze pedagogen zich zo druk maken?

Een film die we wel zonder de ondertiteling hebben gezien maar die wel aansprak en duidelijk was met de Engelse ondertiteling. Want soms versta je dat "echte" Engels ook niet helemaal.

Zoals gezegd, een prima griezelfilm die niet echt griezelig is maar wel boeiend blijft.

En ik vind niet dat "namingway24" zich druk moet maken over zich opwindend te voelen bij het zien van een naakt meisje (Linda Hayden) in de film. Ze ziet er fraai uit als meisje. (zelfs mijn vriendin was die mening toe gedaan).

De sfeer opbouw van de film is in een woord geweldig, je krijgt echt zo nu en dan het gevoel dat je terug bent in die tijd, de omgeving, de huizen en de bossen, het is allemaal perfect gedaan.

Meer dan prima 'folk horror' die van begin tot eind boeiend blijft en met name een creepy sfeertje weet vast te houden. Hayden doet het prima in haar rol en ook de rest van de cast komt geloofwaardig genoeg over (op een stuk op het einde na, waarin Margaret in een berenval loopt en ellenlange conversaties aangaat zonder schijnbaar echt last te hebben van de pijn, op wat oeh's en ah's na).
Deze film staat als een huis en is ook nu, 45 jaar na dato, nog steeds een klasse horror.

Binnenkort is deze film te zien op de televisiezender Arte.

Een Duits nagesynchroniseerde versie zeker? I think I'm going to pass that.

Vanavond te zien op ARTE TV > 23:35 uur (in de originele Engelstalige versie met Duitse ondertiteling)

De jaren '60 en '70 waren toch wel de gloriedagen van de Britse Horror. De maatschappijen Hammer Films en Amicus Productions maakte de dienst uit. Echter was er ook nog Tigon British Film Productions. Deze maatschappij bracht ergens aan het begin van hun bestaan bv. de film Witchfinder General (1968) uit. En drie jaar later deze film. Beide films zijn samen met The Wicker Man (1973) een soort onheilige drie-eenheid geworden voor latere ‘folk horror’ Deze film is van die drie misschien wel de meest onbekende maar is even zo goed als die andere twee. Het verhaal speelt zich af in een Engels dorpje rond de zeventiende eeuw. Ralph Gower (Barry Andrews) bewerkt het land met zijn ploeg en zodoende vind hij overblijfsels die alleen maar aan de 'duivel' kunnen toebehoren. Hij meld dit bij de rondtrekkende rechter (Patrick Wymark) maar die doet het af als bijgeloof. Echter de gebeurtenissen blijven zich opstapelen en algauw blijkt dat Angel Blake (Linda Hayden) erachter zit samen met de meeste andere kinderen uit het dorp. Vooral hoe dat het leven in het zeventien-eeuwse dorpje eruit heeft moeten gezien is prachtig vormgeven. Van alles straalt een soort van authenticiteit. Zo'n beetje alsof je in professor Barabas zijn teletijdmachine bent gestapt om weer uit te stappen in de Bix Bottom vallei in -Oxfordshire, England. Maar ook de satanische en occulte taferelen voelen zeer echt aan. Het acteerwerk is redelijk maar niet heel bijzonder. Meerdere keren kreeg ik het gevoel dat teksten rechtstreeks uit het boekje werden voorgelezen. Linda Hayden was dan wel weer zeer goed gecast. Met haar zowel duivelse als onschuldige verschijning was dit een zeer geschikte rolvoor haar. De film bevat aardig wat gruwelijke scenes en mede daardoor is het nog steeds een prachtige cult-horror die het verdient om zijn onbekendheid te ontgroeien!

Mooie Britse folk-horror met memorabele scènes van Satanistische rituelen. De publieke verkrachtingsscène is best hard. Voorloper van The VVitch, maar dit vind ik dan leuker. Terecht kvlt-klassiekertje, nu op naar Witchfinder General!

Een tip van Shaky waar ik wel redelijk zin in had. Laat ik met het positieve beginnen. De film is erg sfeervol, een setting in het bos is sowieso al erg fijn. Het verhaal is nu niet meteen geweldig maar de gebeurtenissen zijn intrigerend genoeg om tot het einde te blijven boeien. De finale is dan weer redelijk 'underwhelming'. De duivels uit Häxan zagen er veel angstwekkender uit dan deze duivel. In de jaren 50-60 zou dat nog kunnen zo een man met een overduidelijk duivelsmasker maar in 1971, komaan zeg. Een beetje gratuit naakt is nooit weg. De meeste zullen wel kwijlen op de blondine die Angel speelde maar ik werd doch blijer van de naamloze wat voloptueuzere brunette aan het eind die haar gewaad afwierp.

De film is niet zonder pijnpunten, integendeel. Er is eigenlijk behoorlijk wat op aan te merken. Zo is er niet echt een hoofdpersonage maar volgen we verschillende personages, moeilijk om er op die manier binding mee te krijgen. Ook verdwijnen sommige personages opeens alsof ze het dorp hebben verlaten zoals de priester. De film mist vooral samenhang, springt van de hak op de tak en is naar mijn zin te terughoudend op het vlak van horror. Het valt in de categorie leuk voor een keer. Neen, dat toch liever Witchfinder General, Häxan of The Witch. Die zijn misschien wat hysterischer maar scoren een pak beter op horrorgebied.

Qua sfeer en setting top, maar wat horror en verhaal betreft erg zwak. Het verhaal springt van de hak op de tak en als kijker krijg je geen voeling met de verschillende personages. Op gebied van horrorelementen is de film vrij tam uitgewerkt. De spanningskracht ontbreekt wat je niet kan zeggen van de aanwezige naakte dames. 5/10

Ik vond hem behoorlijk tegenvallen. Ik had steeds het gevoel dat ik naar de 'Zevensprong' zat te kijken. Onlangs de paar naakt scenes werd het nergens eng of creepy.

Deze film laatst gezien op 4K Bluray. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van deze film gehoord, maar ik zag hem op Amazon voorbij komen als aanbeveling en de hoes trok mijn aandacht. Na het lezen van de plotsamenvatting besloot ik de gok te wagen en deze film te kopen.

En dan loop je wel eens de kans dat je een miskoop doet en dat mag ik bij deze film toch wel stellen. Op zich start de film niet verkeerd, maar echt spannend wil het nergens worden. Er gaat niet echt een dreiging uit van de duivelse aanwezigheid in deze film en de climax is op z'n zachtst gezegd teleurstellend. Dan ben je een hele film bezig om de wederopstanding van Satan groots uit te beelden en dan wordt deze demon binnen enkele seconden kansloos door een rechter met een zwaard uitgeschakeld.

Het acteerwerk van met name de jonge cast is best aardig en de destijds 17-jarige Linda Hayden met haar felblauwe ogen en engelachtige gezicht was een geslaagde keuze voor de bezeten Angel.

Wat betreft de 4K-transfer heb ik ook wel eens betere films gezien. Het wil ook niet helpen dat ik vlak ervoor de horrorfilm The Shiver of the Vampires op 4K had gezien, welke een stuk mooier oogde met een veel levendiger kleurenpallet. Beide films stammen uit 1971 en mogen gezien worden als echte B-films. Maar er straalde veel meer creativiteit uit The Shiver of the Vampires dan bij The Blood on Satan's Claw, die echt een rechttoe-rechtaan horrorfilm zonder al te veel verassingen is geworden.

De toonzetting van regisseur Piers Haggard heeft zeker in het begin door de authentieke setting en bovennatuurlijke concepten wat weg van het ruigere Witchfinder General, maar die potentie wordt al snel om zeep geholpen door te leunen op enkele veel te dwaze figuren. Er wordt sowieso een redelijk riskante keuze gemaakt door de bedreiging voornamelijk uit kinderen en pubers te laten bestaan, waarvan Linda Hayden duidelijk de kroon spant in het spelen van 't meest achterlijke figuur. De ouderwetse dorpjes en achtergronden zien er schitterend uit, maar Haggard verwisselt deze na enige tijd met bosomgevingen. Omdat deze scenes voornamelijk tijdens daglicht afspelen en beperkt worden benut straalt er al snel weinig spanning of angst uit de film. De finale is wat uitbundiger qua taferelen, maar weet het niveau amper te tillen. Niettemin voelt de film doordacht en oprecht aan, waardoor het vanuit mijn kant geen bijzonder laag cijfer zal krijgen. De uiteindelijke inhoud van The Blood on Satan's Claw zal me waarschijnlijk niet langer dan enkele dagen bijblijven.

Saaiste horrorfilm die ik tot nu toe heb bekeken.

Een betere keuze voor subgenre Folk Horror leek me voor de 2024 Horrorchallenge nauwelijks denkbaar. De uitstekende docu Woodlands Dark and Days Bewitched (2021) spreekt met respect over de de onheilige drie; Michael Reeves' Witchfinder General (1968), Piers Haggard's Blood on Satan's Claw (1971) en Robin Hardy's The Wicker Man (1973), en dit was de enige van die drie benchmark films die ik (ongetwijfeld om duistere redenen) nog niet zag.

In het zeventiende-eeuwse Engeland wordt een dorpje door duivelse krachten beheerst. Mensen worden plotseling gek en kinderen, onder leiding van Angel (Linda Hayden), participeren in sinistere rituelen. Het is aan de lokale rechter (Patrick Wymark) om de orde en rust te herstellen en de duivelse krachten uit te bannen.

Het is niet moeilijk om te zien waarom deze genoemd wordt met Witchfinder en The Wicker Man als zijnde zo invloedrijk voor het subgenre; Haggards film ademt folk. Hij is fijn geschoten, mooi gerestaureerd en met anderhalf uurtje duurt hij niet langer dan de gemiddelde aandacht spanne kan verdragen. Ik denk vooralsnog niet dan ik boven eender van bovengenoemde titels plaats, maar een fijn werkje is het zeker. En Linda Hayden is een fraaie verschijning in haar witte gewaad.

3,6*

Een vrij matige folk horror uit de 70s. De spanningsboog lag me net te laag om er de hele film de volledige aandacht bij te houden. Op wat bezeten en vervolgens balorige kinderen na, dit in een sfeertje van sektes en riten, is er niet zo bijzonder veel aan de hand. Een duivelse macht zou zich over het dorpje gebogen hebben. De één gaat daar al wat koelbloediger mee om dan de andere. Vrouwen zijn dan ook de eerste verdachten als het aankomt op heksen in dienst van de duivel.

Maar het maakte allemaal geen onuitwisbare indruk op me. Vrij saai bij momenten. Fijne setting wel met het dorp en de bossen errond. De finale is wat pittiger, maar maakt het geheel niet goed. Dat geldt eveneens voor de hier en daar schaars geklede dames.