A Way of Life (2004)

Film over de kansloze achterbuurt kinderen in Groot Brittannië.

De film komt als een moker slaag over en geeft je veel stof tot na denken...

Erg goede film in de traditie van Ken Loach en Mike Leigh.

Mooie hoofdrol van Stephanie James.

Racisme is een vrij groot thema in de film. De kansloosheid van de jongeren afgereageerd op Pakistanen (Paki's), blijkbaar de kut-Marokkanen van Engeland. Ander pijnlijk punt is de grote afwezigheid van ouders.

Het verhaal had net wat afwisselender mogen zijn, maar toch petje af voor scenarioschrijver/regisseur Amma Asante.

Deze film maakte op mij ook wel indruk!

mooie,rauwe film

3.5

Goede, indrukwekkende Britse film. Mooie acteerprestaties met een sterk en aangrijpend verhaall. Vreemd dat de mensen niet bekend zijn geworden, want acteren kunnen ze zeker.

Goeie film .. Idd een aangrijpend verhaal. Ik vond het meisje een btje lijken op Lindsay Lohan.

(niet in acteerwerk dan he)

3,5*

Redelijke film. Het thema, vreemdelingenhaat, was mooi uitgewerkt en voelde erg beklemmend aan. Helaas zaten er ook een paar zwakke scenes in. De 'ik sla mezelf' scene werkte gewoon niet en de zang scene in de auto paste niet in de rest van de film. Toch 3,5 sterren.

Goede film over een groepje kansloze jongeren in een achterbuurt. Al hun frustraties en pijn zetten ze om in vreemdelingenhaat met tragische gevolgen.

IJzersterk realistisch drama met zeer goed naturel acteerwerk.

Het script en de dialogen zijn zeer geloofwaardig.

Ik kreeg de drang om dat meisje door de beeldbuis te trekken en eens een flink pak rammel te geven, wat een vreselijk haatdragend racistisch en dom mens was dat zeg.

Ze gaf de domme racist een zeer menselijk en geloofwaardig gezicht, wat mij betreft had ze daar een Oscar voor mogen winnen.

Aangrijpend verhaal , laat zien hoe kortzichtig mensen zijn en hoe racistisch , meestal hele domme mensen

Geef deze film 4*

Verdomd, ik heb deze ooit gezien, bedenk ik me net. Kennelijk is er niet zoveel meer blijven hangen ( daarom ook geen score ).

Wat clichematige sociaal-realistische film. Te voorspelbaar en haalt mede daardoor nooit het niveau dat bijvoorbeeld Loach bereikt.

2,5*

Ik heb de film net gezien op Canvas.

De film is inderdaad erg aangrijpend. Ik kan me ook heel erg vinden in de reactie van nightbreed. Ik kan die jongeren maar moeilijk begrijpen, maar de film geeft ze een geloofwaardig gezicht, en dat is een heel sterk punt van de film.

De film geeft echt stof tot nadenken. Het is een aanrader voor iedereen die eens wat anders wil zien dan weer een actiefilm uit de VS.

Een film waarin iedereen slachtoffer van zijn verleden is. Sterk geacteerd, mooi gefilmd, maar hij beklijft niet echt. Een 7 -> 3,5*

Zeer aangrijpende film die echt over komt als een mokerslag. De uitzichtloze sfeer wordt mooi weergeven, er werd voor ieder personage wel een vorm van sympathie opgewekt iets wat het einde nog harder aan deed komen, de film kent een paar erg aangrijpende scenes en de acteerprestaties waren erg sterk. Zeker een film die ik niet gauw zal vergeten, jammer ook dat zo weinig mensen hem gezien hebben.

4 sterren

Een ellendige film over ellende, rauw, harteloos en gewelddadig. Een ruwe schets in een ruwe achterbuurt ergens in Engeland (kan ook Ierland zijn geweest). Goed realistisch acteerwerk en daardoor wekte het - bij mij - een grote afkeer op. Conclusie: een film die ik heb uitgekeken omdat ik de film niet graag zag!? Is dat nu een paradox of een oxymoron? Twee zilveren sterren.

Wat een troosteloosheid zeg, ik haatte haar in het begin, maar aan het einde moest ik toch een paar keer de neus snuiten.

Er zaten een paar dingetjes in waar ik me aan irriteerde, zoals dat er een gaat zingen en dan valt de rest bij, brrrrrrrrr.

Verder werd er door iedereen zeer goed geacteerd, aanrader!

Wat dacht je van kopen in een dvd winkel ipv jatten op internet.

Leen jou auto toch ook niet.

Harde, realistische film die naar het einde toe toch weer in clichés vervalt. Jammer want hier had veel meer ingezeten.

Aardige film waarvan de acteerprestaties (zeker in het begin van de film) ronduit tenenkrommend waren.

Puike film met uitstekende vertolkingen.

Vooral Stephanie James heeft me met haar rol overdonder, zo overtuigend gebracht.

Het is wel een film waar je niet bepaald vrolijk van wordt, want wat je hier ziet is pure ellende.

Misschien een hedendaags tijdsbeeld, of toekomstig ... laat ons hopen van niet.

Verrassend goede film, die goed weergeeft hoe mensen zich gedragen in bepaalde omstandigheden. Het einde had van mij niet zo 'hard' hoeven zijn, want daardoor verloor het een beetje de echtheid (realiteit) van het verhaal. Er zijn namelijke tigtalle mensen in dezelfde omstandigheden en die laten het zeker niet zo ver komen.

Goede rauwe Britse film.

Een en al uitzichtloosheid met de genade klap op het eind.

A way of life was me vooraf niet bekend. Het is een vrij typische Britse grauwe film geworden over het leven in de marge in de samenleving. Deed me wat denken aan Tyrannosaur (2011) of aan één of andere Ken Loach productie. Degelijke film waarbij de uitzichtloosheid en het grauwe bestaan centraal staan. Opgroeien in een kansarme wijk als alleenstaande moeder is geen pretje, maar de film kent ook enkele donkere kantjes.

Ik kon me nooit echt identificeren met de personages, hun sociale situaties of hun acties. Geen enkel personage was echt sympathiek en dat was wellicht wel de bedoeling van Asante. Niet zozeer dat ze zelf schuld (volledig) hebben hun penibele situatie, maar hun daden bestendigden hun sociale positie wel. Asante durft daarom de stelling poneren dat je de maatschappij heus wel één en ander kan verwijten (bvb het sollicitatiegesprek), maar dat éénieder misschien best eerst voor eigen deur veegt. Wat me wederom opviel was de rol van de sociaal werkster in Groot-Brittannië. Ik zie hun rol vaak als controlerend en straffend, als weinig empatisch en dwingend. Ik ben nu zelf maatschappelijk werker en kom dus ook vaak in dergelijke huishoudens terecht, maar de cultuur hier lijkt ons toch enigszins anders (zonder een geitewollensok te willen zijn).

Geen vrolijke film. Stephanie James doet het uitstekend als moeder die niet weet van welk hout pijlen te maken. Wanhoop en agressie gaan hier samen, als a way of life, een soort van survivalstrategie in de jungle van armoede en marginaliteit.

Hard working class drama, met inspiratie uit de Ken Loach-stal.

Een beeld van armoede:
wat dat in het dagelijkse leven betekent (geen geld om eten te kopen, geen stroom in huis,...),
de vicieuze cirkel waar men zo moeilijk uit geraakt,
en tot wat dat kan leiden: diefstal, prostitutie, ..., en vaak ook racisme.

Vooral het personage van Leigh-Anne is goed uitgewerkt. Geen zwart-wit beeld van goed of slecht; soms zorgt ze voor irritatie en boosheid bij de kijker. Op andere momenten heb je er begrip voor en medelijden mee, met haar zwakke positie en de vaststelling dat ze niet in staat is om voor zichzelf en haar kind te zorgen - laat staan dat ze zich uit haar moeilijke positie zou kunnen uitwerken.

De dood van buurman Osman is een stap te ver. Pestgedrag en zelfs geweld: ongetwijfeld. Maar het blijven trappen, terwijl de dochter er dan nog bij staat, die laatste trap in het gezicht, én dan met gemak en met bebloede kledij een snackbar binnen,... Overdramatiseren heet dat, en daar schiet de film z'n doel voorbij.
Jammer, maar desalniettemin: een goed en stevig geheel.

Blijkbaar het enige acteerwerk van hoofdrolspeelster Stephanie James: vreemd, want ik vind dat ze dat heel goed doet. Toch niet door het feit dat ze geen Barbie-look heeft ?
En (op dit moment) 618 stemmen op IMDB: belachelijk weinig voor een film die in zijn genre toch ruim boven de middelmaat zit.

Redelijke film die voorspelbaar is.