Midnight Special (2016)

“Sometimes we are asked to do things that are beyond us.”

Redelijke film. Het begin is erg sterk en je wordt eigenlijk middenin het verhaal gedropt. Vreemd, maar sfeervol is het zeker en je wilt eigenlijk gelijk weten wat er zo bijzonder is aan Alton en waarom verschillende partijen hem zoeken.

Uitstekend spel ook van Shannon, Dunst, Driver en de jonge Lieberher. Maar nadat het steeds duidelijker wordt waar het verhaal heen gaat, wordt het ook een stuk minder interessant. Er blijven ook veel vragen open staan en soms is dat geen probleem, maar hier voelde het een beetje gemakkelijk en inspiratieloos. Visueel ziet het er allemaal geweldig uit en vooral de wat duistere sfeer in het begin was sterk gedaan.

Ja , nee , ja , nee... voor mij net niet een nee..

Het is het net niet.. gebeurd net te weinig om deze goed te vinden.

2.0 **

Redelijke film over een vader die samen met een oude vriend zijn zoontje naar een veilige plek probeert te krijgen. Een niet helemaal goed werkende mix van verschillende genres, maar wel met de juiste sfeer. Het werkt zowel positief als negatief dat er veel geheimzinnig blijft. De film ziet er mooi uit en heeft een fijne cast, en kijkt hierdoor wel gemakkelijk weg.

Ook met Midnight Special is het Jeff Nichols gelukt om een uitstekende film neer te zetten... En hier gaat hij nog even verder dan Mud en Take Shelter... Het enige wat jammer is is dat hij hiermee een beetje naar de Hollywood-kant neigt te gaan, waarbij de subtiliteit van de twee vorige films dreigt te ontbreken.

Maar wat het wel grotendeels goed maakt is het feit dat hij zijn manier van filmen, monteren en locaties verkiezen hier nog wel heeft gebruikt. En over te stappen naar Science Fiction naast zijn gewoonlijke rurale familiedrama's... Niet verkeerd... Sterker nog, het plot is doordachter dan je denkt. We volgen hier een vader en een vriend die op de vlucht is met zijn achtjarige zoontje Alton. De overheid beschouwd dit als ontvoering aangezien Alton niet meer bij zijn vader staat ingeschreven. Maar er is nog meer aan de hand... Alton beschikt over een buitengewone gave die zowel zijn voor als nadelen heeft... tot zelfs een wereldbedreiging aan toe. Met de hele Amerikaanse geheime dienst hijgend in hun nek trekken vader en zoon door Amerika, wat voor een bovennatuurlijke, spannende en opnieuw sfeervolle trip zorgt.

Ja, want qua sfeer zit deze film gewoon weer goed in elkaar... De vele mooie shots van het zuidelijke Amerika, de wegen, de dorpjes, waarbij je toch wel weer naar een ideale roadmovie zit te kijken. Hier en daar wat actiescene's, die meteorieten en magneetvelden die Alton creëert... met name die hele futuristische stad... Ja, Jeff Nichols zorgt ervoor dat er voor je ogen niks te kort komt.

Daarbij is de onderliggende boodschap ook erg sterk en herkenbaar: Alton moet eigenlijk een jongen voorstellen die leeft in een fantasiewereld, om de harde echte wereld te ontvluchten. Zijn intelligentie en helderziendheid zijn daarbij de ultieme voorbeelden.

En zo heeft Jeff Nichols hier weer een fantastisch werkje geleverd... Die dan wel misschien nog beter zou zijn als hij, zoals gezegd, zijn subtiliteit van Mud en Take Shelter bleef behouden. Maargoed... Er zijn dan weer zoveel andere elementen die ervoor zorgen dat je daar omheen kijkt.

4,5*

Goed en sterk acteerwerk is het grote positieve aan deze film,de film beloofd zeer sterk te worden maar zakt uiteindelijk een beetje in elkaar.

Ik vind dit werkje eigenlijk het slechtste wat Jeff Nichols gemaakt heeft tot nu toe....nou slecht is het niet maar wel minder.

Visueel leuk,acteerwerk leuk,de rest wat minder.

Sluit me aan bij de vorige recensie. Al met al een matige film door het vreselijke slakkentempo en het uiteindelijk toch flinterdunne verhaal, hoe intrigerend ook. De visuele effecten en het acteerwerk zijn puik maar het had echt in 1 aflevering van de Outer Limits of X-Files gepast. Adam Driver mag ik graag aan het werk zien en Michael Shannon is ook heel goed in deze film. Hier en daar nog wat vreemde slordigheden/ongeloofwaardigheden zoals een (door tovenarij?) verdwenen schotwond.

Jammer.

Ultieme film om binnen 3 minuten in slaap te komen.

Die ambiant muziek alleen al...

Zzzzzz

Apart, spannend, sfeervol...maar niet overtuigend.

Midnight Special begint met een behoorlijke duistere sfeer en twee mannen, Edgerton en Shannon, die een jochie op sleeptouw hebben, en vrij rigide te werk gaan. Een soort kerkelijk gemeenschap komt in beeld, en verschillende overheidsinstanties die allemaal koste wat koste dit kereltje in handen willen krijgen. Het geheel wordt nog even wat dreigender bij de eerste kennismaking met de krachten van de jongen, wanneer de eigenaar van de eerste safe house naast de jongen op bed zit en ik toch wel even schrik, wat krijgen we nu allemaal? De meteorietenregen, die later een satelliet blijkt te zijn, hakt er ook wel aardig in.

Spanning en dreiging alom en wat helpt is dat men al halverwege met het verhaal begint en een work back doet, format wat de film prima ligt. De uiteindelijke uitleg en het tonen van de andere dimensie is meer dan prima, aardig bedacht en ziet er goed en overtuigend uit net als alle andere special effects.

Waar de film uiteindelijk op 'nat' gaat zijn tal van kleine dingetjes. Shannon die met zijn SUV nooit tussen die twee Humvee's door gepast had, toch lukt het. Edgerton die na het rammen van de roadblock onder de krasjes en beschadigingen in het gezicht zit, terwijl het ruit heel is, en het prikkeldraad niet naar binnen gekomen is. De schotwond van Shannon die verdwijnt. Maar wat ik zelf het minste vind; Dunst begint de jongen opeens vragen te stellen waarom die satelliet naar beneden moest. Vervolgens haken die twee mannen er op in van waarom en wie volgt ons dan? Net alsof er nog nooit eerder een inhoudelijke dialoog met de jongen gevoerd is over de dingen.Zou toch juist het eerste zijn wat je doet? En wat me ook niet bekoort; de wisselwerking tussen de jongen en de volwassenen. Het ene moment lijken de volwassen heel resoluut en het kind het kind, om plotseling vervolgens helemaal om te draaien, de volwassen twijfelend en besluiteloos en het kind opeens met de geniale ingaven en plannen. Net als dat het kind het ene moment kotsend in de berm ligt, even later als Bambi door het bos huppelt om daar na weer in elkaar te storten en verzorgt te moeten worden. Of dat iemand van de NSA, Adam Driver, weinig tot geen aanmoediging nodig lijkt te hebben om de jongen naar buiten te smokkelen. . Tsja....hmmmm.....

Een hele aardige film, dat wel, spannend, het ziet er mooi uit en mooie muziek en sfeer. Maar inhoudelijk en qua script zijn er wat dingetjes die niet lekker op elkaar reageren en het allemaal net niet zijn.

Film die ik dus steeds beter vond worden des te verder die vorderde. Beste wat ik deze week zag.

Toch niet echt.

Nichols doet overduidelijk een stapje buiten zijn comfortzone, maar echter nog steeds met een beetje binnen zijn comfort-zone. Zo denk ik dat de regisseur het liefst tragere en subtielere films wil maken, maar daarom botst deze film zo met elkaar.

Want aan de ene kant is dit een subtiel en traag drama, en aan de andere kant een speelse sciencefiction-film. Eentje die me sterk deed denken aan Tomorrowland. Maar dat leidt tot een film die twee gezichten kent en die botsen met elkaar waardoor het geheel toch niet een lekker resultaat is en nooit echt lekker wil rollen.

Acteerwerk vond ik ook niet zo heel speciaal. Shannon en Edgerton spelen behoorlijk veilig namelijk. Dunst is een miscast. Driver vond ik dan nog wel goed. Maar buiten Driver weten eigenlijk geen van allen echt indruk te maken en missen toch wel die kracht.

Qua regie ook wel braaf en veilig. Nichols lijkt weinig pogingen te doen om origineel uit de hoek te komen. Zo volgt deze film wel heel letterlijk de lijntjes voor dit soort sciencefiction. Alsof Spielberg even aan het script heeft gezeten. Pas helemaal op het einde komen de eerste vormen van creativiteit naar buiten. Gelukkig maar.

Maar dat is uiteindelijk niet genoeg om dit allemaal te redden. Het mist vrijwel alle regiekracht, bij vlagen zeer lelijk gebrachte actie en acteerwerk dat toch niet zo veel indruk weet te maken. Maar wel enkele toffe designs kent en de sciencefiction was speels genoeg. Dat zijn pluspunten, maar niet genoeg voor een voldoende.

John Milton schreef:

(quote)

Haha, ok

Didn't catch the sarcasm, dacht dat je misschien mis had geklikt. Gebeurt mij nog wel eens.

Inderdaad dat dacht ik in eerste instantie ook, en zeker als je zijn stem geschiedenis bekijkt, dan snap je er helemaal niks meer van. Althans ik

Zoveel moeite, zulke goede en interessante acteurs, zo'n zorgvuldige opbouw, en dan de pay-off met oplichtende ogen, uitgestrekte handen en CG-gebouwen – het is bijna net zo'n teleurstelling als de latere films van M. Night Shyamalan. Het acteerwerk en de sfeer van de eerste helft houden de film nog redelijk overeind, maar bij dat Close encounters of the third kind-einde haak ik af.

A Perfect World (Film, 1993) meets Close Encounters of the Third Kind (Film, 1977), zo lijkt het wel. Vond het eerlijk gezegd allemaal maar matig. Niet dat de film compleet de bal misslaat, maar hij raakte me onvoldoende om echt aan te slaan.

Sfeervol en bij momenten spannend, maar er zitten ook te veel losse dode momenten in de film. De cast probeert het echter nog recht te trekken. Film lijkt onafgewerkt en vaag, ook iets te makkelijk soms en het einde vond ik maar niets. Net niet ...

Vannacht laat op de BBC na dat fantastische David Bowie concert dat hij gaf in Glastonbury in 2000. Curieus hoge waardering op Rotten Tomatoes. Een goed voorbeeld van dat mensen die van (dit soort) SF houden, behoorlijk bediend worden en navenant hun waardering uitspreken. Het is een beetje een verhaal zonder veel spanning waarbij de mensen door de motions gaan, en als finale (waar alleen Amerikanen patent op lijken te hebben) "oeh en ah, er is meer that meets the eye". Doet denken aan wat de op zich prima film The Abyss zo'n knoeperd van een afknapper bezorgde. Goed acteerwerk toch, dat een magere 3* rechtvaardigt. Is niet uit de kosten gekomen.

Onverwachts sterke sci-fi film van Nichols.

Los van de krachten van Alton en de onverklaarbare gebeurtenissen die daaruit vloeien vond ik het visueel niet heel bijzonder. Maar het gezinsdrama element vond ik goed gevonden en dat geeft de film een mooie extra lading. Het verhaaltje zelf stelt niet al te veel voor, maar met alle multi-verse onzin die we de laatste tijd uit het Marvel kamp zien komen vond ik deze sobere vertelwijze een verademing. Mede hierdoor en de ingetogen score heeft de film een mooie sfeer en blijft het tot het einde spannend. Shannon speelt daarbij geweldig en Edgerton heeft eigenlijk bij elke film die ik van hem zie een sterke stage presence.

3,75*

Hier had ik meer van verwacht. De film krijgt best een hoge waardering overal, maar wat een slappe, saaie en niet goed uitgewerkte film.

Ik zit nog met veel vragen.

Wat maakt dat dit kind op aarde is?

Hoe komt dat kind hier?

De ouders hebben dan toch ook bepaalde gave?

Wat willen de anderen met dit kind?

Als er een andere wereld is, had daar dan wat meer van laten zien/weten?

Nu weet je helemaal niks.

Daarnaast spelen de A-acteurs niet echt op hoog niveau. Kirsten Dunst heb ik hoog zitten, maar in deze film was ze maar niks.

Toch nog eens voor de herkijk van deze Midnight Special die ik bij de kringloop tegenkwam en ik toch nieuwsgierig was of ik het nu ook beter vond. En het antwoord daarop wist ik al vrij snel, nee namelijk.

De sterke punten vallen andermaal op met een sterke cast en Driver en vooral Shannon die ik altijd erg kan waarderen. Tevens is het sfeertje in het begin goed en lekker duister, zijn de speciale effecten ook meer dan behoorlijk en zelfs spectaculair, en mag de muziek ook zeker benoemd worden als goed en stijlvol. Maar waar de goede punten andermaal opvallen doen de slechte punten dat ook en komen die nu nog erger over dan de vorige keer. Er zijn teveel toevalligheden en domme dingen, zoals bijvoorbeeld dat rijden in het donker met de indirecte betrokkenheid tot dat domme verkeersongeval tot gevolg. Zulke dingen vallen mij zo vaak op in films, dat het zaak is niet op te vallen maar dat men dan vooral dingen uithaalt die juist de aandacht trekt. Net zo'n goed voorbeeld is wanneer de twee mannen met dat jochie het hotel verlaten en naar de auto toelopen die praktisch voor het raam staat van de receptie waar overduidelijk iemand zit. Lekker tactisch jongens, lekker subtiel. Was het misschien handig geweest om de auto naar de deur van de kamer te rijden? Just saying...

Dan is de film bij tijd en wijlen aan de trage kant met de switch naar Calvin Meyer en zijn parochie, zijn de beweegredenen van Sevier nog steeds een raadsel waarom hij Alton zomaar opeens helpt ontsnappen, en is er niet alleen de zaak van de verdwenen kogelwond van Roy, tevens vind ik het heel knap wat Doak nog presteert met twee kogels in zijn buik. En dat is best spijtig allemaal, want mijn inziens was hier heel veel meer uit te halen geweest maar mondt Midnight Special uit in te grote mengelmoes en een onbevredigend einde. Gewogen en te licht bevonden, half cijfer er af.