Young Frankenstein (1974)

Prachtige parodie, maar tevens ook een ode, aan de jaren 30 klassiekers Frankenstein en Bride of Frankenstein van Whale (en andere monsterfilms). Wellicht dat men eerst die films moet bekijken, en daarna deze film moet bewonderen.

Heerlijk.

Mel Brooks is op z'n best met films waar Gene Wilder in meespeelt. Zowel deze film als The Producers behoren tot de leukste films die hij gemaakt heeft. De zwartgallige humor en subtiele Naked-gunhumor avant la lettre zijn hun tijd soms vooruit. 30 jaar later hoeft de film absoluut niet onder te doen voor andere komedies.

3,5 jaar later kan ik zeggen; nog 7!

Over deze film: ben geen fan van Brooks, maar deze was wel aardig. Al ontgaat de reden van de status van klassieker me enigzins. De grap met het onweer was wel geinig.

3*.

Was eigenlijk alleen bekend met het latere werk van Brooks, wat bestaat uit een paar aardige tot matige komedies. Young Frankenstein bewijst voor mij echter dat de filmmaker zeker meer in zijn mars heeft dan het maken van middelmatige komedies. Gene Wilder speelt één van de betere rollen uit zijn carrière en verder zit de film vol leuke bijrollen van onder andere Feldman, Boyle en Hackman en een paar erg leuke personages. Met name het personage van Inspector Hans Wilhelm Friederich Kemp was bij tijd en wijle erg grappig.

Verder ziet de film er uitstekend uit, met uitstekende settings (ook niet zo gek, aangezien het kasteel en het lab dat gebruikt worden rechtstreeks van de originele Frankenstein film komen) en de sfeer van deze oude monsterfilms wordt erg goed nagebootst. Als parodie is deze film dan ook zonder meer erg geslaagd! Als komedie is Young Frankenstein echter niet zo briljant, zeker niet als je eerst even een kijkje op Imdb hebt genomen. Ik vind die plaats in de top 250 dan ook erg overdreven, zo geniaal was het allemaal ook weer niet. Sommige grappen waren behoorlijk voorspelbaar en andere weer nogal kinderachtig. Ook ging de film mij iets te lang door, 90 minuten was meer dan genoeg geweest.

3,5 sterren.

Leuke film. Soms flauwe (maar aanstekelijke) humor, soms echt leuke en subtiele grappen, maar de hele speelduur een mooie parodie, nee een ode zelfs, aan de oude Frankensteinfilms. 4 sterren.

Zojuist weer gezien. Was alweer velen jaren terug voor 't laatst.

Maar wat een briljante film. Denk wel de beste van Mel Brooks. Het feit dat hij het samen met die andere held 'Gene Wilder' heeft geschreven, zegt al genoeg. (Waar ze ook een oscarnominatie voor kregen)

Het verhaal is geweldig. Alle karkaters hebben iets magisch. Natuurlijk de rol van Gene Wilder is helemaal top. Hoe hij Dokter Frankenstein neerzet is echt super. Had ook met een Oscar(nominatie) beloond mogen worden.

Die Igor is ook echt te gek. Die ogen en de manier hoe hij alles doet. Top.

En ja het monster zelf is natuurlijk ook meer dan geslaagt. Dat heeft Peter Boyle (R.I.P.) goed gedaan.

Zeker een aanrader voor iedereen die van goed geslaagde komedies houdt. Het is zeker geen flauwe film zoals de meeste films van Mel Brooks.

4,5*

Wederom een leuke Brooks, wat helaas op de lange duur voor de man niet bleek vol te houden. Niet het meesterwerk waar sommigen hem voor houden, maar Wilder is schitterend evenals de rest van de cast. Goed.

Niet echt heel grappig, maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik deze film vóór de geweldige Frankenstein-films. Een hoop referenties zullen dus straal langs me heen gegaan zijn.

Mel Brooks zal wel nooit iets voor mij worden. Weer een hopeloze aaneenrijging van flauwe (woord)grapjes. Eigenlijk de enige echt goeie grap vond ik nog de hand-scene. Wat wel een grote pluim verdient is het décor. Heerlijke camp sets. Duidelijk de inspiratie gehaald bij die klassieke horrorfilms. 2*

Redelijk leuke film, ik denk dat ik de film leuker had gevonden als ik de originele Frankstein film ook had gezien.

Er zitten natuurlijk de standaard Mel Brooks grappen in die altijd goed werken ( "Walk this Way"), de setting ziet erook mooi uit. Alleen voor mij duurde de film iets te lang en werd het allemaal een beetje langdradig de hele tijd.

Misschien dat ik hem veel grappiger en minder langdradiger zou vinden als ik de Frankenstein films van vroeger ook zou kennen.

Hij krijgt nog wel een voldoende!

3*

Zelfde ervaring hier, na 20 jaar. Toch een oude saaie geworden? Of slaagt dit soort humor gewoon beter aan bij jongeren?

Een pluspunt voor de decors, settings en de keuze voor het a-commercieële, maar zeer goed passende zwart/wit.

Een minpunt voor het geschreeuw van Gene Wilder, dat mij bij momenten echt irriteerde. Toen ik jonger was vond ik nochthans die theatrale hysterie juist een van de grappige punten geloof ik.

Not only times, but also people change...

horror komt hier niet echt aan te pas, maar daar is ie ook niet voor gemaakt denk ik. Elk personage heeft zijn bijdrage in het humorgedeelte. Van blucher, tot aigor, tot fronkenstien. Al moet ik wel zeggen dat het einde een beetje langdradig was.

En met de assistente zou ik ook wel eens in het hooi willen rollen tijdens het 'werk'

3.5*

Qua humor vind ik Young Frankenstein niet bijzonder geslaagd. Ja, er zitten een aantal geestige momenten in en Marty Feldman is werkelijk briljant. Echter, de meeste grappen zijn flauw en voorspelbaar. Het constante geschreeuw van Gene Wilder wordt op een gegeven moment vervelend. De man heeft toch wel wat meer in zijn mars dan zo'n simpele vorm van komedie. Het is ook gewoon zonde dat er niet wat meer nagedacht lijkt te zijn over de grappen. Kunnen ze bij een parodie op de befaamde blindemanscène werkelijk niet verder komen dan dat de blinde man soep over het monster heen gooit?

Toch vond ik de film best leuk. Meer dan de humor viel ik voor de homage. De zwart-witbeelden zijn niet slechts een eerbetoon aan de films van James Whale, ze zien er stiekem zelfs beter uit. De film heeft ook een aanstekelijke toon en het verhaal wordt leuk verteld en borduurt zelfs voort op de thematiek van de oorspronkelijke Frankenstein. Jammer alleen dat het net de humor mist om een echt pareltje te worden.

3,5*

Ronduit vervelend.

Young Frankenstein is niettemin een aardige parodie op de oude horrorfilms (ook al ken ik daar weinig tot niks van), maar dat komt absoluut niet door de inhoud.

Want die is strontvervelend. Van een komedie pur sang verwacht ik humor en op dat vlak schiet Young Frankenstein schromelijk te kort. De pogingen tot komedie bestaan voor 80% uit geschreeuw (vre-se-lijk!!). Daarnaast is er ook wat repititieve humor ('Frau Blücher') en een dosis Leslie Nielsenhumor - iets wat de film van de totale ondergang redt.

Young Frankenstein is de eerste film die ik van Gene Wilder (ik kende hem alleen maar van naam) gezien heb, maar het zou goed kunnen dat dit meteen de laatste is. Schreeuwen is leuk voor een keertje, maar doe dat alstu niet constant. Wilder doet dat in elke zin, verschrikkelijk.

De bijrollen zijn iets beter. Vooral Marty Feldman komt af en toe komisch uit de hoek en ook de cameo van Gene Hackman is geslaagd.

Waarom Young Frankenstein dan geslaagd is als parodie? Simpel, de look, maar vooral de beleving doet de oude horror alle eer aan - zo heb ik het toch beleefd. Je zou denken dat deze film in de jaren 40 of 50 uitgekomen is, maar niets is minder waar.

Het zwart-wit (met geweldige belichting), de bombastische muziek, de decors, het verhaal natuurlijk...: op papier heeft deze film het allemaal. Alleen de humor is strontvervelend en dat is onvergeeflijk voor een komedie.

1,5

Het is de derde keer dat ik “Young Frankenstein” (aka "Frankenstein Junior") bekeken heb. De eerste keer was meer dan 35 jaar geleden bij zijn bioscooprelease. Toen vond ik hem middelmatig. Een tweede keer veel later deed mij hem iets opwaarderen, omwille van de goede eerste helft. En nu had ik het geluk van hem op blu-ray te aanschouwen en dat is best meegevallen.

Mel Brooks volgt zeer getrouw de eerste twee Frankenstein films van James Whale en steekt zijn sympathie en bewondering voor die prenten niet onder stoelen of banken. Zowel de settings als de klankband brengen een hulde aan de twee Universal prenten uit de jaren dertig. Alleen het einde is anders en daarom misschien ook minder geestig. Maar dat vergeef ik Mel Brooks omdat hij toch meer dan een uur lang in zijn griezelkomedie naast de sfeer best leuke gags voorschotelde en alles fraai in beeld heeft gezet. Marty Feldman vond ik persoonlijk de leukste. Vermakelijk.

"MY NAME IS FRANKENSTEIN!!!"

Werkelijk geniaal! Spaceballs was nog een tikkeltje beter maar deze was ook echt geniaal. Door het zwart-wit beeld en de muziek heeft de film de sfeer van Frankenstein (1932). Het lettertype in de opening's titels vind ik erg mooi. De muziek van John Morris is ook werkelijk geniaal. De shots van dat kasteel ect. het heeft een prachtig charme waar ik wel van hou.

Gene Wilder (de enige echte Willy Wonka) zet ook een erg goed personage neer hier. Peter Boyle doet het goed maar kan niet tippen aan Boris Karloff. Marty Feldman is een geniale Igor en die ogen . Teri Garr is charmant als Inga, met dat accent. Arthur Malet, die zijn stem aan veel tekenfilms heeft geleend waaronder The Black Cauldron, was ook grappig om een keer te zien. Gene Hackman die even als blinde om de hoek komt kijken is ook geniaal.

En de humor dan, je lacht je werkelijk kapor . Die man met de houten hand...

Erg leuke en zeer vermakelijke film! Aanrader voor Horror-liefhebbers met humor.

Tussen mij en Mel Brooks zal het nooit wat worden. Dat was me na drie films van hem al wel duidelijk. Young Frankenstein is de vierde onvoldoende en wilde ik vooral zien omdat de film hoog staat aangeschreven. Ondanks mijn lage verwachtingen, werd dit het echter ook niet.

Het leukste is dat Brooks er veel verwijzingen naar de oude jaren dertig monsterfilms heeft ingestopt. Als je die films gezien hebt, zal je die ongetwijfeld herkennen. Ook het feit dat de film gefilmd is in zwart-wit vond ik hierbij nog wel een goede keuze. Maar verder? De humor is echter niet of nauwelijks aanwezig. Gene Wilder vind ik vaak nog wel leuk, maar hier speelt hij een tenenkrommende rol met dat constante geschreeuw van hem. Ook de rest van de personages is tegenvallend en veelal te flauw om mij een glimlach te kunnen bezorgen. Alleen Marty Feldman lukte dat een enkele keer, dankzij zijn opvallende uiterlijk.

Ik denk niet dat ik nog een film van Mel Brooks zal kijken. Zijn humor is duidelijk niet aan mij besteed en daarnaast heeft hij gewoon te weinig te bieden om mij te kunnen vermaken. Als ode is dit aardig geslaagd, maar als komedie is het een hele dikke tegenvaller.

1,5*

Nadat ik in de afgelopen twee dagen al een 4-tal films van de overleden Amerikaanse film acteur en komiek Gene Wilder heb herzien (3-stuks) en gezien (1-stuk) als eerbetoon aan hem, was het afgelopen nacht de buurt aan deze Komedie / Horror (waarbij je Horror wel met een korreltje zout moet nemen, want het is één al humor wat de klok slaat) film, die ik schijnbaar nog nooit gezien heb. Deze film is tevens geregisseerd door Mel Brooks en van hem heb ik gisteren ook de leuke Komedie film "The Producers (1968)" gezien waarin o.a. Gene Wilder een hoofdrol (zijn eerste hoofdrol) heeft.

Deze film staat hier relatief hoog aangeschreven en het schijnt zelfs de beste film te zijn, die regisseur Mel Brooks tot nu toe gemaakt heeft. Aangezien hij inmiddels al 90 jaar oud is, zullen er waarschijnlijk geen nieuwe films meer gemaakt worden door hem Nu ik de film afgelopen nacht ook gezien heb, moet ik zeggen dat hij me toch wel teleurgesteld heeft. Zo kwam ik nooit in de ban van het verhaal (draait om Dr. Frederick Frankenstein, gespeeld door Gene Wilder, die het kasteel erft van zijn beroemde grootvader Dr. Victor von Frankenstein) en de humor is ook nog eens zeer flauw (o.a. als de naam Frau Blücher werd genoemd, hoorde je steeds op de achtergrond paarden hinniken en het gedoe met de geheime snel draaiende deur/kast in combinatie met de kaars), waardoor ik vooral een paar keren heb moeten glimlachen om bepaalde seks gerelateerde dialogen, zoals:

Het moment dat de gebochelde Igor (gespeeld door de ook al overleden Marty Feldman) op de deur bonkt van het kasteel via grote deurkloppers (oftewel "Knockers") en Dr. Frederick Frankenstein dan Inga optilt uit de koets (waarmee men van het treinstation naar het kasteel is gereden) en dan zegt:

Dr. Frederick Frankenstein: What knockers !

Inga: Thank you, Doctor

Of de scene waarbij men "het monster" (gespeeld door Peter Boyle) tot leven wil gaan wekken:

Dr. Frederick Frankenstein: This is the moment.

Dr. Frederick Frankenstein: Well, dear, are you ready ?

Inga: Yes, Doctor.

Dr. Frederick Frankenstein: Elevate me.

Inga: Now ? Right here ?

Dr. Frederick Frankenstein: Yes, yes. Raise the platform.

Inga: Oh, the platform

Het meest grappige in deze film is misschien nog wel de scene waarbij Dr. Frederick Frankenstein en "het monster" het nummer "Puttin' on the Ritz" gaan zingen en uitvoeren (o.a. met tapdansen). Omdat ik het verhaal behoorlijk aan de flauwe kant vond en ik dus nauwelijks moest (glim)lachen, ben ik op een gegeven moment de film ook wat vooruit gaan spoelen (nooit een goed teken als ik daarin begin), waardoor ik de film waarschijnlijk in 80 minuten gezien heb i.p.v. de volle 105 minuten.

Het verhaal was wel behoorlijk sfeervol en dat kwam omdat alles fraai in beeld werd gebracht (mooie decors en aankleding) en dat ondanks dat de hele film gefilmd was in Zwart / Wit. De cast deed het leuk tot verdienstelijk, maar het is eigenlijk vooral Marty Feldman (in de rol van de gebochelde Igor) die met zijn uitstraling (uitpuilende ogen) en opmerkingen (Dr. Frederick Frankenstein: Igor, help me with the bags. Igor: certainly. Igor: You take the blonde (Inga). I'll take the one in the turban (Elizabeth) ) de show steelt i.p.v. Gene Wilder (in de hoofdrol van Dr. Frederick Frankenstein), die zeer regelmatig ook zijn stem verheft (schreeuwerig) en dat begon op een gegeven moment te irriteren. Teri Garr (in de rol van Inga, die de assistente is van Dr. Frederick Frankenstein en waar hij ook verliefd op wordt, terwijl hij al verloofd is met Elizabeth, die gespeeld werd door de ook al overleden Madeline Kahn) vond ik overigens een mooie verschijning en ze liep er ook steeds sexy (helaas wel geen bloot van haar te bewonderen) bij met haar jurkjes. Opzicht ook wel grappig dat acteur Gene Hackman in deze film een kleine rol heeft als "de blinde man".

Al met al vond ik dit een tegenvallende Komedie / Horror film, met zowel een flauw verhaal als ook flauwe humor.

Erg geestig.

Droge humor met leuke characters. Gene Wilder is geweldig als dr Frankenstein met zijn theatrale blik en half hysterische manier van praten. Het monster was met z'n gegrom best aimabel. Die scène bij die blinde man bijvoorbeeld was zo grappig. Verder vond ik het af en toe recht in de camera kijken van de personages het komisch gehalte verhogen.

Goeie film over de kleinzoon van dokter Frankenstein die in diens grootvaders voetstappen treed. Minder overduidelijk een persiflage en een meer coherent verhaal in vergelijking met een aantal andere films van Mel Brooks, en misschien hierdoor ook wat beter. Er valt genoeg te lachen, vooral sommige leuke, gevatte tekstuele grapjes.

Bedacht door Gene Wilder, die op de titel kwam na het zien van de biografische film “Young Edison”, was opgegroeid met de Universal Horror-films en een fan was van de oorspronkelijke “Frankenstein” en vooral het vervolg “Bride Of Frankenstein”. Die twee films vormden dan ook de basis voor de film, waarin Wilder zelf de hoofdrol zou spelen. Toen Mel Brooks de film besloot te regisseren, werkte hij samen met Wilder aan het toen nog erg ruwe script en kwam uiteindelijk met dit meesterwerk.

Gene Wilder speelt de rol van Dr. Frederick Frankenstein [uit te spreken als FRON-KEN-STIEN], de kleinzoon van de man die een dode tot leven wist te brengen, met fatale gevolgen. Hoewel Frederick zich nadrukkelijk distantieert van de praktijken van zijn vader, neemt hij wel intrek in het huis van wijlen zijn grootvader waar hij een imposant laboratorium [met de apparatuur uit de oorspronkelijke film] tot zijn beschikking heeft. Hij krijgt daar hulp van assistente Inga [Teri Garr], het ultieme domme blondje getuige haar interpretatie van ‘a roll in zhe hay’ en Igor [Marty Feldman], de man met een bochel links op zijn rug... of is het toch rechts? Ook aanwezig is Frau Blücher [Cloris Leachman], een sinistere verschijning van wie je de naam maar hoeft uit te spreken om te weten dat zij de verpersoonlijking van het kwaad is. Wanneer Frederick de geheime bibliotheek van zijn grootvader ‘bij toeval’ ontdekt en de aantekeningen leest over diens experimenten met dood tissue, kan hij de verleiding niet weerstaan en besluit hij in de voetsporen van zijn vader te treden. Maar uiteraard loopt het experiment niet helemaal zoals verwacht waardoor Frederick het aan de stok krijgt met de plaatselijke bevolking, aangevoerd door Inspector Kemp [Kenneth Mars], een waanzinnige politieagent met een bizarre handicap en een extreem zwaar accent.

Dankzij de uitgekiende zwartwit-cinematografie van Gerald Hirschfield ademt “Young Frankenstein” de sfeer uit van de oorspronkelijke Frankenstein-films. Het scenario zit vol hilarische momenten, maar het zijn de acteurs die het maximale effect uit iedere grap weten te halen. Dit is een film die een masterclass is in komische timing en zou daarom verplicht studiemateriaal moeten zijn voor een ieder met aspiraties in het comedy-genre. Peter Boyle schittert als ‘The Creature’ in de twee meest memorabele momenten uit de film: een ontmoeting met een blinde man [Gene Hackman], een parodie op één van de meest ontroerende momenten uit het origineel, en een optreden waarmee hij samen met zijn schepper een poging doet om een groep eminente wetenschappers te overtuigen van het feit dat hij ‘normaal’ is. Het samenspel tussen Wilder, Garr en Feldman is perfect en Kenneth Mars toont aan dat hij nog steeds net zo goed is in het spelen van volslagen idioten karakters als in “The Producers”, waarin hij de onvergetelijke Franz Liebkind speelde, de krankzinnige auteur van het toneelstuk “Springtime for Hitler”.

De echt grappige situaties en gesprekken zijn veel minder talrijk dan de clichématige. Eigenlijk veel te weinig om echt van deze film te genieten. Gene Wilder en co zijn wel zeer goed in hun avontuurlijke rollen en inzake opname is deze zwart-wit film best OK en zelfs zeer goed, maar veel spitsvondigheden in de uitwerking van het verhaal waren er amper. De openingsscène kon wel bekoren.

Not my cup of tea !

Positief is wel dat de film aardig in zwart-wit geschoten is en dat dit ook qua sfeer een meerwaarde heeft.

Maar als komedie schiet de film in zijn geheel te kort. Er zijn wel een paar leuke situaties of grappige dialogen die voorkomen, maar helaas ook heel wat flauwe grappen. Igor [Marty Feldman] steelt de show met zijn geweldige puilende ogen en zijn bochel. De assistente Inga (Teri Garr]) is een leuke verschijning en hoofdrolspeler Gene Wilder vond ik wisselvallig. Soms echt goed in zijn rol, dan weer veel te schreeuwerig en beetje irritant. Eindelijk eens de moeite genomen om deze film te bekijken gezien de goede recensies en bekendheid. Maar Mel Brooks...tja, toch niet echt mijn ding wat ik ook had verwacht. 5/10

Van Mel Brooks heb ik vroeger wat films gezien, waaronder ook deze Young Frankenstein. Flauw maar vermakelijk, vond ik destijds. Maar in de herziening vond ik het toch vooral erg flauw. Ik lees her en der Python, maar ik vond de humor meer niveau Airplane. Wel extra credits voor het nabootsen van de sfeer van de originele Frankenstein, maar ik kon hier toch verder weinig mee. Wilder is met zijn hysterische toon eerder vermoeiend dan grappig, ook de geprezen rol van Marty Feldman vond ik allesbehalve memorabel, op zijn specifieke uiterlijk na dan. Een paar geslaagde momenten en veel flauwe grappen, heel veel. Een krappe 2,5 ster vanwege de deels geslaagde hommage aan het origineel, de mooie fotografie en een enkele geslaagde grap.

Dit moet een klassieke Mel Brooks film vol humor zijn als ik de reviews zo lees en de score zie, maar ik heb het niet ontdekt. Sowieso heb ik niet overdreven veel met deze regisseur. Zijn Spaceballs, Dracula en History of the world vond ik erg flauw en matig, slechts zijn Robin Hood vond ik geestig. Ik heb denk ik hier geen enkele keer kunnen lachen. Paar leuke dingetjes, maar verder mweh. De sfeer slaat wel aan, maar het is te weinig om dit leuk te vinden. Ik ben meer van de Jim Abrahams en de gebroeders Zucker humor op dit vlak.

2*

Uh.

Had vooraf best hoge verwachtingen, maar de algemene verwachtingen voor de andere Mel Brooks-films zijn nu meteen gezet. Vond het maar een flauwe, schreeuwerige bedoening dit. Kon er op geen enkel moment mee lachen, maar gelukkig heeft de film wel enkele andere kwaliteiten.

Die kwaliteiten komen vooral los op visueel vlak, omdat de look van de film wel erg geslaagd is. Lijkt enorm op zo'n ouderwetse film, en daarmee is ook gelijk de charme gezet. Het is ook een ideaal recept voor een parodiesucces, die de film vervolgens niet echt benut.

Genoeg ideeën vanuit de film, maar in het algemeen focust de film zich maar op 1 soort humor: schreeuwen. Laat dat precies de humor zijn die me niet erg ligt. Als Willy Wonka vond ik Wilder erg geslaagd, in deze rol onuitstaanbaar.

De film grijpt erg veel naar geschreeuw en het is nergens maar een beetje grappig. Ik zie er de humor ook niet meteen van in. Het overdreven expressionistische gedrag van de overige crewleden wordt ook ontzettend uitgemolken. Het is ook vaak voelbaar dat de film gedraaid werd op een ruw script.

Make-up voelt ook wat afgeraffeld aan, de humor is buitengewoon lomp maar niet grappig en het tempo wil ook niet van de grond komen. De heeft wel een goede balans tussen parodie en horror, maar de grapjes zijn behoorlijk flauw. Wellicht voor die tijd origineel, maar nu erg suf en inspiratieloos.

Nergens echt kunnen lachen, en als de aandacht vervolgens begint te verslappen weet je dat de parodiefilm weinig bij je gaat uithalen. De vaart zit er voor geen meter in, en het constante geschreeuw van Wilder kwam op een gegeven moment mijn oren uit (en vooral ook in).

Het lijkt vaak op een toneelvoorstelling, maar eentje die nergens leuk is. Wel heeft de film een aantal geslaagde horrormomenten en een degelijke onderliggende boodschap. Ik kon wel het einde van de film waarderen en de ideeën die de film uit het concept haalt, maar voor de rest vond ik het een zeer flauwe bedoening.

Oeh, nee, ook weer zo'n film die ik beter niet had kunnen herzien om de goede herinnering aan de eerste keer dat ik hem zag in stand te houden. Dat was ten tijde van de release in de bioscoop, dus mogelijk werkte de volle zaal toen enthousiasmerend, want nú kon ik er bijna niet om lachen, met al die grappen die onvoorstelbaar flauw waren ("What knockers!") en die bovendien in veel gevallen ruim van tevoren getelegrafeerd werden ("Blucher!") . Halve sterretjes extra voor de fraaie set-design, de dappere beslissing om deze film in gepast zwart-wit te draaien, en het prachtige uiterlijk van Peter Boyle.

In langvervlogen tijden stonden er wekelijks twee advertenties in de weekkrant met het programma van de lokale bioscopen in Maasmechelen. Een verleden waar je nog voor 2.5 € van een avondje bioscoop kon genieten waarbij je drie films voorgeschoteld kreeg. Een nietszeggende voorfilm. De hoofdfilm natuurlijk. Gevolgd door een b-film van bedenkelijk niveau waar vrouwelijk naakt te bewonderen viel (meestal zo'n soft-erotische film of een tiroler-sexfilm). En als 8 jarig menneke knipte ik steevast wekelijks dit programma uit en bewaarde dit in een sigarenkistje. En ik kan me nog herinneren dat deze film er instond. Meermaals heb ik naar dat knipsel gekeken want ik was gefascineerd door de filmposter. De schreeuwende Wilder, dat imposante kasteel op de rots en Frankenstein met ritssluitingen. Bijna 50 jaar later dan eindelijk gekeken (want als 8-jarige had ik de moed niet). En om eerlijk te zijn, hier heb ik hartelijk mee moeten lachen. Ik hou dan ook wel van die befaamde Brooks humor (net zo hard gelachen toendertijd met "History of the World Part I"). De darts scène. De paarden die reageren op Frau Blücher haar naam. De duim van Frankenstein die in brand staat en zijn gelaatsuitdrukking als de blinde man zijn pul wijn kapot slaat bij het klinken. De opmerkingen van Marty Feldman (Aigor i.p.v. Igor). Flauwe humor? Ja. Overdreven theatraal acteren van Wilder? Jazeker. Maar man toch, dit was toch een beetje genieten

4*

Dit is een van de beste komedies die ik ooit heb gezien. Om het plot te kunnen volgen en sommige scenes te kunnen plaatsen is het bijna een vereiste om het origineel eerst gezien te hebben: Frankenstein (1931). Bijvoorbeeld de scene met het meisje bij de put en de scene met de blinde man. Deze Young Frankenstein heb ik nu meerdere malen gezien en iedere keer komen er nieuwe details en grappen naar boven. Wat een geniale film met een uitstekende cast. Marty Feldman is toch wel de topper hierin. Een inmiddels 50 jaar oude film... het lijkt wel een exclusieve fles whisky: hoe ouder hoe beter.

Het is al een paar jaar geleden sinds ik deze klassieker voor het laatst heb gezien, maar gisteravond had ik de kans om hem op het grote scherm te zien. Deze film raakt gewoon anders als je in een bioscoop zit met mensen die schreeuwen en gillen van het lachen.

Deze film houdt zo goed stand. De komedie is - vooral in de eerste helft - uitzonderlijk grappig. Elke mop is raak en zelfs de minder sterke grappen wisten me aan het lachen te krijgen.

Ik heb het individuele werk van sommige acteurs in de jaren daarna gezien en ik kan hun dynamiek nu nog meer waarderen. Marty Feldman steelt elke scène waarin hij zit. Zijn teksten zijn eindeloos te quoten. Madeline Kahn is grappig en beeldschoon tegelijk. Teri Garr is heerlijk sexy en heeft een geweldige chemie met Gene Wilder. De echte uitblinker is Cloris Leachman die er met haar hilarische gezichtsuitdrukkingen in slaagt om me elke keer dat ze in beeld is te laten schaterlachen, zelfs als ze alleen maar op de achtergrond staat.

De film wordt naar het einde toe wat langdradig en de humor neigt een beetje te veel naar pure slapstick. Het geschreeuw van Wilder wordt na een tijdje saai. Dit neemt niet weg dat ik meermaals met tranen in de ogen zat van het gieren.

Ik nam mijn twee beste vrienden mee en hoorde ze de hele tijd piepen van het lachen, wat me absoluut blij maakte. Het is een voorbeeld van hoe Brooks zijn films eigenlijk niet gemakkelijk dateren.

4,5*