Young Frankenstein (1974)

Bedacht door Gene Wilder, die op de titel kwam na het zien van de biografische film “Young Edison”, was opgegroeid met de Universal Horror-films en een fan was van de oorspronkelijke “Frankenstein” en vooral het vervolg “Bride Of Frankenstein”. Die twee films vormden dan ook de basis voor de film, waarin Wilder zelf de hoofdrol zou spelen. Toen Mel Brooks de film besloot te regisseren, werkte hij samen met Wilder aan het toen nog erg ruwe script en kwam uiteindelijk met dit meesterwerk.

Gene Wilder speelt de rol van Dr. Frederick Frankenstein [uit te spreken als FRON-KEN-STIEN], de kleinzoon van de man die een dode tot leven wist te brengen, met fatale gevolgen. Hoewel Frederick zich nadrukkelijk distantieert van de praktijken van zijn vader, neemt hij wel intrek in het huis van wijlen zijn grootvader waar hij een imposant laboratorium [met de apparatuur uit de oorspronkelijke film] tot zijn beschikking heeft. Hij krijgt daar hulp van assistente Inga [Teri Garr], het ultieme domme blondje getuige haar interpretatie van ‘a roll in zhe hay’ en Igor [Marty Feldman], de man met een bochel links op zijn rug... of is het toch rechts? Ook aanwezig is Frau Blücher [Cloris Leachman], een sinistere verschijning van wie je de naam maar hoeft uit te spreken om te weten dat zij de verpersoonlijking van het kwaad is. Wanneer Frederick de geheime bibliotheek van zijn grootvader ‘bij toeval’ ontdekt en de aantekeningen leest over diens experimenten met dood tissue, kan hij de verleiding niet weerstaan en besluit hij in de voetsporen van zijn vader te treden. Maar uiteraard loopt het experiment niet helemaal zoals verwacht waardoor Frederick het aan de stok krijgt met de plaatselijke bevolking, aangevoerd door Inspector Kemp [Kenneth Mars], een waanzinnige politieagent met een bizarre handicap en een extreem zwaar accent.

Dankzij de uitgekiende zwartwit-cinematografie van Gerald Hirschfield ademt “Young Frankenstein” de sfeer uit van de oorspronkelijke Frankenstein-films. Het scenario zit vol hilarische momenten, maar het zijn de acteurs die het maximale effect uit iedere grap weten te halen. Dit is een film die een masterclass is in komische timing en zou daarom verplicht studiemateriaal moeten zijn voor een ieder met aspiraties in het comedy-genre. Peter Boyle schittert als ‘The Creature’ in de twee meest memorabele momenten uit de film: een ontmoeting met een blinde man [Gene Hackman], een parodie op één van de meest ontroerende momenten uit het origineel, en een optreden waarmee hij samen met zijn schepper een poging doet om een groep eminente wetenschappers te overtuigen van het feit dat hij ‘normaal’ is. Het samenspel tussen Wilder, Garr en Feldman is perfect en Kenneth Mars toont aan dat hij nog steeds net zo goed is in het spelen van volslagen idioten karakters als in “The Producers”, waarin hij de onvergetelijke Franz Liebkind speelde, de krankzinnige auteur van het toneelstuk “Springtime for Hitler”.

Zitten best wel goeie grappen in maar naar mijn smaak te veel geschreeuw.

De echt grappige situaties en gesprekken zijn veel minder talrijk dan de clichématige. Eigenlijk veel te weinig om echt van deze film te genieten. Gene Wilder en co zijn wel zeer goed in hun avontuurlijke rollen en inzake opname is deze zwart-wit film best OK en zelfs zeer goed, maar veel spitsvondigheden in de uitwerking van het verhaal waren er amper. De openingsscène kon wel bekoren.

Gene Wilder is werkelijk geknipt voor deze rol. Regelmatig viel ik om van het lachen met deze absurde humor. Nu heb ik al snel een klik met films over dit soort monsters en dat hielp me direct op gang. Niet alle grappen zijn geslaagd, soms ging het wel over het randje van voorpelbaarheid of was het net te kinderachtig. Maar zodra die kromme kop van Igor weer voor de dag kwam met een meesterlijke blik of oliedomme opmerking, kon je me weer oprapen. Young Frankenstein is een uitermate geestige film, Abbey Normal.

Not my cup of tea !

Positief is wel dat de film aardig in zwart-wit geschoten is en dat dit ook qua sfeer een meerwaarde heeft.

Maar als komedie schiet de film in zijn geheel te kort. Er zijn wel een paar leuke situaties of grappige dialogen die voorkomen, maar helaas ook heel wat flauwe grappen. Igor [Marty Feldman] steelt de show met zijn geweldige puilende ogen en zijn bochel. De assistente Inga (Teri Garr]) is een leuke verschijning en hoofdrolspeler Gene Wilder vond ik wisselvallig. Soms echt goed in zijn rol, dan weer veel te schreeuwerig en beetje irritant. Eindelijk eens de moeite genomen om deze film te bekijken gezien de goede recensies en bekendheid. Maar Mel Brooks...tja, toch niet echt mijn ding wat ik ook had verwacht. 5/10

Van Mel Brooks heb ik vroeger wat films gezien, waaronder ook deze Young Frankenstein. Flauw maar vermakelijk, vond ik destijds. Maar in de herziening vond ik het toch vooral erg flauw. Ik lees her en der Python, maar ik vond de humor meer niveau Airplane. Wel extra credits voor het nabootsen van de sfeer van de originele Frankenstein, maar ik kon hier toch verder weinig mee. Wilder is met zijn hysterische toon eerder vermoeiend dan grappig, ook de geprezen rol van Marty Feldman vond ik allesbehalve memorabel, op zijn specifieke uiterlijk na dan. Een paar geslaagde momenten en veel flauwe grappen, heel veel. Een krappe 2,5 ster vanwege de deels geslaagde hommage aan het origineel, de mooie fotografie en een enkele geslaagde grap.

Vanmiddag de 2e film herzien uit een reeks van 10 films die door Mel Brooks zijn geregisseerd. Het was een waar feest om Young Frankenstein weer te zien. De laatste keer was ergens in de jaren 80. Blijft 1 van mijn favorieten. Iedereen speelde zijn/haar rol met verve, fijne humor, prima zwart/wit camerawerk en mooie lokaties en settings. Was mij een waar plezier.

Dit moet een klassieke Mel Brooks film vol humor zijn als ik de reviews zo lees en de score zie, maar ik heb het niet ontdekt. Sowieso heb ik niet overdreven veel met deze regisseur. Zijn Spaceballs, Dracula en History of the world vond ik erg flauw en matig, slechts zijn Robin Hood vond ik geestig. Ik heb denk ik hier geen enkele keer kunnen lachen. Paar leuke dingetjes, maar verder mweh. De sfeer slaat wel aan, maar het is te weinig om dit leuk te vinden. Ik ben meer van de Jim Abrahams en de gebroeders Zucker humor op dit vlak.

2*

Schaam je.

Uh.

Had vooraf best hoge verwachtingen, maar de algemene verwachtingen voor de andere Mel Brooks-films zijn nu meteen gezet. Vond het maar een flauwe, schreeuwerige bedoening dit. Kon er op geen enkel moment mee lachen, maar gelukkig heeft de film wel enkele andere kwaliteiten.

Die kwaliteiten komen vooral los op visueel vlak, omdat de look van de film wel erg geslaagd is. Lijkt enorm op zo'n ouderwetse film, en daarmee is ook gelijk de charme gezet. Het is ook een ideaal recept voor een parodiesucces, die de film vervolgens niet echt benut.

Genoeg ideeën vanuit de film, maar in het algemeen focust de film zich maar op 1 soort humor: schreeuwen. Laat dat precies de humor zijn die me niet erg ligt. Als Willy Wonka vond ik Wilder erg geslaagd, in deze rol onuitstaanbaar.

De film grijpt erg veel naar geschreeuw en het is nergens maar een beetje grappig. Ik zie er de humor ook niet meteen van in. Het overdreven expressionistische gedrag van de overige crewleden wordt ook ontzettend uitgemolken. Het is ook vaak voelbaar dat de film gedraaid werd op een ruw script.

Make-up voelt ook wat afgeraffeld aan, de humor is buitengewoon lomp maar niet grappig en het tempo wil ook niet van de grond komen. De heeft wel een goede balans tussen parodie en horror, maar de grapjes zijn behoorlijk flauw. Wellicht voor die tijd origineel, maar nu erg suf en inspiratieloos.

Nergens echt kunnen lachen, en als de aandacht vervolgens begint te verslappen weet je dat de parodiefilm weinig bij je gaat uithalen. De vaart zit er voor geen meter in, en het constante geschreeuw van Wilder kwam op een gegeven moment mijn oren uit (en vooral ook in).

Het lijkt vaak op een toneelvoorstelling, maar eentje die nergens leuk is. Wel heeft de film een aantal geslaagde horrormomenten en een degelijke onderliggende boodschap. Ik kon wel het einde van de film waarderen en de ideeën die de film uit het concept haalt, maar voor de rest vond ik het een zeer flauwe bedoening.

Oeh, nee, ook weer zo'n film die ik beter niet had kunnen herzien om de goede herinnering aan de eerste keer dat ik hem zag in stand te houden. Dat was ten tijde van de release in de bioscoop, dus mogelijk werkte de volle zaal toen enthousiasmerend, want nú kon ik er bijna niet om lachen, met al die grappen die onvoorstelbaar flauw waren ("What knockers!") en die bovendien in veel gevallen ruim van tevoren getelegrafeerd werden ("Blucher!") . Halve sterretjes extra voor de fraaie set-design, de dappere beslissing om deze film in gepast zwart-wit te draaien, en het prachtige uiterlijk van Peter Boyle.

In langvervlogen tijden stonden er wekelijks twee advertenties in de weekkrant met het programma van de lokale bioscopen in Maasmechelen. Een verleden waar je nog voor 2.5 € van een avondje bioscoop kon genieten waarbij je drie films voorgeschoteld kreeg. Een nietszeggende voorfilm. De hoofdfilm natuurlijk. Gevolgd door een b-film van bedenkelijk niveau waar vrouwelijk naakt te bewonderen viel (meestal zo'n soft-erotische film of een tiroler-sexfilm). En als 8 jarig menneke knipte ik steevast wekelijks dit programma uit en bewaarde dit in een sigarenkistje. En ik kan me nog herinneren dat deze film er instond. Meermaals heb ik naar dat knipsel gekeken want ik was gefascineerd door de filmposter. De schreeuwende Wilder, dat imposante kasteel op de rots en Frankenstein met ritssluitingen. Bijna 50 jaar later dan eindelijk gekeken (want als 8-jarige had ik de moed niet). En om eerlijk te zijn, hier heb ik hartelijk mee moeten lachen. Ik hou dan ook wel van die befaamde Brooks humor (net zo hard gelachen toendertijd met "History of the World Part I"). De darts scène. De paarden die reageren op Frau Blücher haar naam. De duim van Frankenstein die in brand staat en zijn gelaatsuitdrukking als de blinde man zijn pul wijn kapot slaat bij het klinken. De opmerkingen van Marty Feldman (Aigor i.p.v. Igor). Flauwe humor? Ja. Overdreven theatraal acteren van Wilder? Jazeker. Maar man toch, dit was toch een beetje genieten

4*

Wat mij betreft één van de mindere Mel Brooks films. Het lijkt alsof hij alle goede grappen gereserveerd had voor Blazing Saddles dat hetzelfde jaar uitkwam.

Dit is een van de beste komedies die ik ooit heb gezien. Om het plot te kunnen volgen en sommige scenes te kunnen plaatsen is het bijna een vereiste om het origineel eerst gezien te hebben: Frankenstein (1931). Bijvoorbeeld de scene met het meisje bij de put en de scene met de blinde man. Deze Young Frankenstein heb ik nu meerdere malen gezien en iedere keer komen er nieuwe details en grappen naar boven. Wat een geniale film met een uitstekende cast. Marty Feldman is toch wel de topper hierin. Een inmiddels 50 jaar oude film... het lijkt wel een exclusieve fles whisky: hoe ouder hoe beter.

Het is al een paar jaar geleden sinds ik deze klassieker voor het laatst heb gezien, maar gisteravond had ik de kans om hem op het grote scherm te zien. Deze film raakt gewoon anders als je in een bioscoop zit met mensen die schreeuwen en gillen van het lachen.

Deze film houdt zo goed stand. De komedie is - vooral in de eerste helft - uitzonderlijk grappig. Elke mop is raak en zelfs de minder sterke grappen wisten me aan het lachen te krijgen.

Ik heb het individuele werk van sommige acteurs in de jaren daarna gezien en ik kan hun dynamiek nu nog meer waarderen. Marty Feldman steelt elke scène waarin hij zit. Zijn teksten zijn eindeloos te quoten. Madeline Kahn is grappig en beeldschoon tegelijk. Teri Garr is heerlijk sexy en heeft een geweldige chemie met Gene Wilder. De echte uitblinker is Cloris Leachman die er met haar hilarische gezichtsuitdrukkingen in slaagt om me elke keer dat ze in beeld is te laten schaterlachen, zelfs als ze alleen maar op de achtergrond staat.

De film wordt naar het einde toe wat langdradig en de humor neigt een beetje te veel naar pure slapstick. Het geschreeuw van Wilder wordt na een tijdje saai. Dit neemt niet weg dat ik meermaals met tranen in de ogen zat van het gieren.

Ik nam mijn twee beste vrienden mee en hoorde ze de hele tijd piepen van het lachen, wat me absoluut blij maakte. Het is een voorbeeld van hoe Brooks zijn films eigenlijk niet gemakkelijk dateren.

4,5*