Barbarella (1968)

Een afschuwelijk, slechte film,

De vele piepjes en bliepjes, moesten zeker de suggestie wekken dat wij ons ergens ver weg van de aarde, in de ruimte begaven. Mijn god, wat steeg mijn irritatiegraad bij het aanhoren van deze armetierige en amateuristische oplossing, om ons in de ruimte te laten vertoeven.

Dat nep decors geen bezwaar hoeven te vormen voor een geslaagde film bewees Michel Gondry met diens creatieve en speelse The Science of Sliep. De decors hier zijn niet alleen nep, maar ook vaak lelijk en ze missen een bepaalde overrompelingskracht en zijn daarbovenop inspiratie en aspiratieloos bij elkaar gebracht.

Slechts het hele waterdecor richting het einde van de film getuigde enigzins van inspiratie, de rest van de kleuren leek toevallig voorbij te komen. De buurvrouw van de regisseur had toevallig net een paarse bank in haar vuilniszak gedaan, die meneer toevallig op de kop had kunnen tikken als decorstuk. Zo `n inspiratieloos niveau wordt er in zowat de hele film nagesteefd.

Het verhaal is uiteraard te belachelijk voor woorden, net zoals de personages pijnlijk ongrappig blijken te zijn, slechts onze: hello, pretty, pretty - mevrouw....had een korte geslaagde dialoog met Barbarella. De film weet nooit te amuseren omdat hij aan actie - bloedarmoede lijdt en een avontuur of science fiction gevoel weet de film ook nooit na te streven dankzij de inspiratieloze, duffe decors en decorstukken.

Slechts de intro van de film is nog wel leuk, maar daarna heb ik mij stierlijk zitten te ergeren en te vervelen. Een absoluut gedrocht van een film! 1*

wow.

Tsja

Ik was een tijdje geleden in een club waar jaren 60/70 Funk, Soul en Jazz werd gedraaid.

Op een van de muren was een scherm waar deze film op werd vertoond.

In zo'n context moet je het zien. Bij The Science of Sliep zijn de decors inderdaad zeer "arty farty" in elkaar geknutseld, bij deze film waren ze IMO vooral heel Stoned, zowel bij de voorbereiding als bij de uitvoering.

Anita Pallenberg (The Great Tyrant) bijvoorbeeld, was toen het vriendinnetje van Mick Jagger, en in die tijd scheen men in constand hogere sferen te verkeren.

Het is in ieder geval behoorlijk trashy allemaal, en daar moet je maar net van houden.

Barbarella is typische jaren '60 cultfilm. Ik snap heel goed dat veel mensen dit een vreselijke film vinden. Er zit inderdaad geen vaart in en de acteerprestaties zijn soms erg ondermaats, ook van Jane Fonda. De decors zijn erg geknutseld, maar daardoor erg sfeervol. Het heeft me geen seconde gestoort dat je duidelijk kan zien dat alles in dezelfde studiozaal geschoten is. Natuurlijk is het verhaal flinterdun, maar de prachtige Jane Fonda en het eerder genoemde sfeertje zorgen ervoor dat de balans doorslaat naar een nette voldoende. Veel onderdelen, zoals een aantal tegenspelers van Barbarella, van de film zijn vreemd, maar wel vermakelijk. Het idee van vrije seks en de lading aan psychedelische aspecten passen perfect bij de tijdsgeest van 1968. Barbarella is een cultfilm in een leuk SF jasje.

Masturbeermachine.

Een van de grootste cultklassiekers ooit moet het, naast een zinnenprikkelende opening, vooral van de leuke decors en bijzondere types hebben. Met name op het laatste gebied wordt er fors tekort geschoten. Het verhaal is belachelijk en de erotische ondertoon vermoeit meer dan dat het zelfs de lachspieren prikkelt. Met als dieptepunt een martelende masturbeermachine.

Matig.

SF in de jaren '60 heeft altijd wel iets knulligs, maar in tegendeel tot de uit het zelfde jaar gemaakte film 2001: a space odyssey, heeft deze film meer charme en neemt het zichzelf gelukkig minder serieus. Dit is puur de jaren '60 met een combinatie van vrije seks en fantasie over ruimtetoestellen en vreemde planeten. Dat allemaal met een psychedelisch sausje. Heerlijk gewoon. Het geheel is natuurlijk wel wat knullig maar de sfeer zit goed en ik vrees dat bij een eventueel remake (zal er ooit wel eens van komen zeker?) de kwaliteit van het decor wel vooruit gaat maar de sfeer doodgedaan wordt door de preutse Amerikanen van nu. Barbarelle heeft een groot erotisch gehalte zonder in porno te verzakken, al moest ik met momenten ook aan Mega Mindy denken naar gelang het kostuumpje dat ze droeg... Een cultklassieker die (typisch voor het cultgenre) niet iedereen zal bekoren.

Dit moet toch wel de natte droom zijn geweest van menig pubertje in die tijd. En ik kan ze er best gelijk in geven want Jane Fonda (met felle blauwe ogen) zag er adembenemend uit (zowel met kleren als compleet naakt). Het is ook een soort van geschiedenisfilm want de popband "Duran Duran" heeft uit deze film de naam van de band gehaald. Het verhaal is natuurlijk niet hoogstaand maar visueel zag het er best fraai uit met al die nep decors en de film is soms ook wel grappig (wel vaak flauwe humor maar dat past juist prima bij deze film). Ook de muziek vond ik wel leuk bij deze film (inclusief de computer piepjes). Wie er buiten Jane Fonda trouwens ook fraai uitzag was Anita Pallenberg.

Veel andere films hebben inspiratie gehaald uit deze film (o.a. de film "Dolls").

Mijn top film.

Beter zijn ze er naar mijn bescheiden mening niet.

Ik kan begrijpen dat sommigen het een slechte film vinden,

maar voor mij is het iedere keer weer genieten.

Fles wijn erbij en dan ben ik helemaal van de wereld.

Jane fonda is hier helemaal geweldig.

Bij alles wat ze doet beland ze uiteindelijk zonder kleren.

Ondertussen al een keef of twintig gezien.

Geweldig....

Nooit geweten dat de britse band Duran Duran haar naam ontleend heeft aan de schurk in deze film dr. Durand Durand.

Barbarella kende ik vooral van naam, maar heb ik in al die jaren nog nooit gezien. Het vage verhaal geeft al aan, dat je het allemaal niet te serieus moet nemen en dat doet de film zelf gelukkig ook niet.

Ik snap best dat mensen hier niets aan vinden, maar ik vond het best leuk. Het grote pluspunt is eigenlijk Jane Fonda zelf, die niet alleen precies door heeft hoe ze haar rol van de nodige humor moet voorzien, maar er daarnaast ook nog eens fantastisch uitziet. Al die penibele situaties waar ze in beland en telkens weer van kleding moet verwisselen, was wel grappig gedaan.

Hoewel de diverse settings er vandaag de dag nogal nep uitzien, heeft het wel een bepaalde charme. Het is in ieder geval erg fantasierijk en heeft een heerlijk sfeertje. Heel erg “cheesy” en soms ook lekker fout. Maar uiteindelijk vooral behoorlijk genietbaar. Er gebeurt continu wel wat en het verveelde geen seconde.

Een cultklassieker dus en wat mij betreft eentje, die zijn status zeker verdiend heeft.

3,5*

Vond het een feest om naar te kijken. Heb geloof ik de hele speeltijd met een grijns op m'n gezicht gekeken. Het is onderhoudend, spannend, over de top en lekker rommelig. Fonda heeft geweldige teksten, een combinatie van ironie en verbazing. Een iedere keer weer een ander leuk pakje dat als gegoten zit. Fonda was natuurlijk een lekker stuk. Al heb ik niet veel bloot van haar gezien. Niet eens blote borsten. Hebben anderen die wel gezien. Jij soms Theunissen? Ik had toch echt een kopie van 98 minuten. Die kan toch niet gecut zijn? Leuke woordspeling, trouwens. Maar in ernst, dat deze film destijds geen Oscar heeft gekregen voor de art direction is me een raadsel. Schitterende decors en effecten en dat alles voor het digitale tijdperk. Zelfs de landing op de maan had nog niet eens plaatsgevonden. Zitten ook een hoop leuke quotes in deze film. Heb me zelfs niet eens gestoord aan de muziek en de liedjes. Nou, dat wil wat zeggen.

Ik moet zeggen dat het weer enige tijd geleden is dat ik deze film heb gezien. Er zit meen ik wel bloot in van Jane Fonda, maar het zal niet frontaal zijn en ook beperkt tot hier en daar vluchtig een borst van de zijkant. Anders moet je gewoon eens even zoeken op het internet met de zoekterm "Jane Fonda Barbarella nude".

Bedankt voor de tip Theunissen. Er is trouwens een semi-Barbarella waarin wel veel bloot zit (net bloot dan) en waar stinissen nogal zuur over doet: Cinderella 2000. Aan het verhaal is geen touw vast te knopen, maar die meid heeft wel lekkere tieten.

Over deze film las ik de volgende recensie in Blik op Zeven van Patrick Duynslaegher;

Een erotische SF-comic stip van Roger Vadim, waarin zijn toenmalige echtgenote Jane Fonda in het luchtledige zedige striptease ten beste geeft. Getuigt van zulke overrompelende wansmaak, dat het onvermijdelijk uitgroeide tot studie-object voor geïnteresseerden in sixties kitsch

Beter kan het eigenlijk niet verwoord worden, want met film heeft dit prul niets te maken. Het verhaal was nul komma niks, na de openingsscène - de enigste mooie scène in de film - had ik het met Jane verder ook wel gezien, Van acteren had die barbiepop trouwens weinig kaas gegeten en visueel oogde de film met zijn kitscherige decors bovendien ook nog eens oerlelijk.

In het kort gezegd; Barberella ervoer ik als amateuristisch broddelwerk dat voor mij wel een eeuwigheid leek te duren. Maar gauw vergeten dus dit zogenaamde nietszeggende sixties cultfilmpje.

1,0*

Nog steeds erg vermakelijk

Gisteren voor het eerst gezien, best een goeie film, een beetje Star Trek TOS, maar dan wat minder onschuldig. Decor is wel heel erg het jaren 60 idee van de toekomst. maar wat is die Jane Fonda een mooie vrouw zeg. Voor de rest dun verhaaltje, lachwekkende special effects, maarja wat wil je voor een film van 1968.

Normaal ben ik niet zo van de science fiction, maar deze cheesy film geplaatst in de toekomst kan mij zeker bekeren. Ik heb het idee dat de film zichzelf al niet zo heel serieus neemt, en dat vind ik zelf een genot om naar te kijken. Ik heb mij prima vermaakt. De bliebjes in de film om het allemaal maar super modern te maken zijn lachwekkend, waardoor het voor mij aangenaam is om te kijken. Het verhaal is niet super, maar ach, de film entertaint.
Ik heb wel het vermoeden trouwens dat de film behoorlijk is geïnspireerd door wat er in die jaren gaande was in Frankrijk en het hippie tijdperk. Zou trouwens de scene dat Barbarella voor het eerst de liefde fysiek bedrijft niet een enorme inspiratie bron zijn geweest voor Demolition Man?

Deze film werd in de jaren 70 een paar keer uitgezonden op Veronica en maakte toen best wel in druk op mij, dat kwam natuurlijk ook door de verschijning van Fonda, later de film nog een keer gezien, deed nu heel wat rommeliger en naiever aan. Ik geloof als je de film nu wilt zien neem er dan een flinke slok of joint bij want dan zul je je wel vermaken. Ach slecht is het niet en Fonda doet haar best om het allemaal niet te serieus te nemen, maar de film schiet wel een beetje te kort, maar vanwege Fonda toch nog 2,5

Film waarbij destijds wel reikhalzend naar werd uitgekeken : de combinatie Jane Fonda in een bijzonder pakje met man en ladykiller Vadim stond daar wel borg voor.

Het is een zwoel SF-gedoe dan toen (de jaren 60 met zijn vernieuwingen, seksuele revolutie...) wel werd gesmaakt maar nu komt de ganse setting hopeloos verouderd over, op het belachelijke na, en ook de acteurs, in het dun verhaaltje, kunnen niet meer overtuigen.

Na 2001: A Space Odyssey de tweede science fiction-mijlpaal uit 1968, maar dit keer in negatieve zin. Mijn god, wat een suckfest. Hier valt werkelijk niets positiefs over te melden. Alles is belabberd, van de kitscherige vormgeving tot het abominabele akteerwerk. En laten we maar zwijgen over het doelloze script. Natuurlijk, het is allemaal komisch bedoeld en je moet het met een korrel zout nemen, maar de film is met moeite uit te zitten. Echt niets positiefs dan? Oké, Jane Fonda ziet er erg goed uit.

Wanneer je de film ziet vanuit het perspectief van de 41e eeuw, de periode wanneer de film zich afspeelt, is het een knal realistische avonturendrama film. Nog even wachten dus.

Oké, deze film uit 1968. Vijftig jaar geleden. Heel wat jaren geleden (dertig, dacht ik) eens gekeken en vond hem redelijk. Nu, boring. Het enige wat me boeide was Jane Fonda. De rest, eh, nee. Verhaal niet, acteurs (op Jane Fonda na) niet, laat staan special effects voor die tijd.

Films die ouder zijn dan ikzelf sla ik liever over. In dit geval nog steeds een film die veel ouder is dan ik ben, even terzijde. Dit zou er een zijn op je loodjeslijst, die je MOET zien, al een tijd lang. Het klinkt allemaal zo prikkelend pakkend op papier: Jane Fonda speelt de hoer van de kosmos, blindheid genezende seks, the essence of men in a an Amsterdam coffeeshop, een kleren van het lijf rukkend orgasmatron et cetera. Nou, vooruit. En sodemieter makkers, je moet dit zeker net zo dringend zien als het drielandenpunt. Als dit echt zo'n opwindend verhaal is dan had ik de nodige 'peppillen' nodig om wakker te blijven.

Ik snap de populariteit totaal niet. De eerste dertig minuten leken totaal nergens heen te gaan. Die freaky kinders met die killer-dolls had nog wel iets surrealistisch.. en niet echt aan te raden voor ukkies vanaf zes jaar. klodders BLOED en kermende PIJN!! Met wat daarop volgt met die engel gaf me nog een korreltje hoop dat het eindelijk interssant zou gaan worden, maar ook dat was valse schijn. En vanaf het laatste deel was ik door mijn peppillen heen. Zijn de grapjes echt zo leuk, pak 'm beet: die onuitspreekbare plaatsnaam in Wales als wachtwoord? Jane Fonda was echt zo goed dat ik spontaan vergat dat het allemaal een film was.

Naast Duran Duran, was Barbarella trouwens ook een naam van een Nederlandse meidengroep met een enkel hitje in 1989. Alhoewel ik er nergens bevestiging van kan vinden, lijkt mij dat het bedenksel van deze film vandaan moet komen. Dan zal er vast ook wel artiesten zijn die onder Pygar, Marcan en Dildano gaan. Zou me niets verbazen als dat zo is, want je hebt bijvoorbeeld ook Atreyu, genoemd naar het heldhaftige krijgertje uit the Neverending Story. Wie zal dat wat zeggen, buiten hardcore fans om van die films?

LOVE!!!!

Al jaren lang op blu-ray liggen en nu eindelijk maar eens bekeken! Best een vermakelijk cult filmpje die vooral mijn aandacht wist vast te houden door de beeldschone Jane "Pretty Pretty" Fonda. De geknutselde sets vond ik juist wel een fijne sfeer geven, voor de rest heeft de film natuurlijk weinig om het lijf maar in het geval van Jane Fonda hoor je mij daar zeker niet over klagen!

3 sterren kan ik hier wel aan kwijt.

Matige film over een vrouw die een wetenschapper moet opsporen die het kwaad wil terugbrengen in de wereld. Een belachelijk plot met veel bizarre scenes (echter helaas zonder dat het vermakelijk wordt). Ondanks dat de film zich afspeelt in een verre toekomst, is dit duidelijk een product van zijn tijd (de kitscherige kostuums en decors zijn wel leuk om te zien).

Njah.

Uberkitsch natuurlijk. Met z'n onnozele sets, vreselijke acteurs, goedkope props en toneelschool-achtige setting. Het is niet zo moeilijk om te zien hoe deze film uitgegroeid is tot een cultfilm, als je van die goedkope klassieke charme houdt dan heeft deze film genoeg te bieden.

Het is een film die helpt bij het kaderen van een Austin Powers, met hier en daar een herkenbare sample en een voedingsbodem voor wat bekendere popverwijzingen. Zo weet ik nu in ieder geval waar Duran Duran z'n naam vandaan heeft. Maar daar houdt het dan ook echt wel op.

Veel meer dan de vraag wat voor onooglijke onzin er binnen de volgende vijf minuten geserveerd zou worden was er voor mij niet. Erg lelijk, niet zo leuk en vooral zo enorm goedkoop. Niet mijn soort cult dit, maar het is duidelijk dat hier een publiek voor is.

1.5*

Een echte cultfilm! Zoals hier boven ook al word gezegd meer cult dan dit zal je waarschijnlijk niet krijgen haha.

Wat vond ik dit geweldig! Lekker fout! ?

De filmposter van deze film hangt ook op de achtergrond op de kamer van Rutger Hauer in Turks Fruit.

"Gekartoneerde" stripverfilming, blijft leuk

Heb deze film denk ik ergens in de jaren 80 1 keer gezien en dat was toen ook gelijk duidelijk, nooit weer. Jane Fonda had wel een heel strak pak aan, die haar rondingen goed exploiteerden , Maar volgens mij niets iets bloots, naakt ect. In Klute uit 1971 is ze volgens mij wel volledig naakt te zien. Maar Barbarella als film zeer