El Espinazo del Diablo (2001)

Goede film, maar ik had meer van de horrorelementen verwacht. Ze zijn ook zelden angstaanjagend.

Maar verder is het een knap gemaakte film met mooie beelden en een onderhoudend verhaal.

Heb lang niks van Del Toro moeten hebben. Blade II is toch ongeveer het laagste van het laagste wat mij betreft. Maar na Pan's Labyrinth en aanmoedigende commentaar over deze film toch maar geprobeerd.

Eng is het niet inderdaad, maar laten we toch maar even verder kijken dan onze neus lang is. Het is ook niet meteen een horrorfilm, meer een drama met sterke horrorelementen.

Wat de film wél is, is extreem sfeervol, en erg mooi gefilmd. Net als in z'n laatste zet Del Toro weer een erg gaaf sfeertje neer. Film zit vol prachtige shots en sfeervolle scenes. Veel te schrikken valt er niet, maar de duistere sfeer is wel mooi constant aanwezig.

Zeer aangename film, die je niet met de Aziatische suspense mindset moet gaan bekijken, maar waar je meer als Europees sfeerfilmpje kan van genieten. De moeite, deze.

4*

over de film kan ik kort zijn erg goed.

verhaal is goed spanning is goed, en er zit emotie in.

4 sterren

Een prima film en inderdaad drama in plaats van echte horror. Dit is echt duidelijk een film met een dubbele bodem en veel symboliek.

Guillerme del Toro heeft met Mimic, Blade II en Hellboy pure aktiefilms heeft afgeleverd en diegenen die die films wel konden waarderen verwachten blijkbaar eenzelfde soort film.

Deze film is echter veel subtieler. Mensen die de historie van Spanje kennen zullen metaforen zien in veel hoofdpersonen en gebeurtenissen.

Het enige minpuntje in de film vond ik het hele ongeloofwaardige gedoe met die exploderende benzinevaten. Welke halvegare gaat nu zo'n brandje nog proberen te blussen (en laat tevens een groep kinderen vlakbij staan kijken)?
4,5*

Met El Espinazo del Diablo heb ik alles van Del Toro gezien en ook deze film is mij zeer goed bevallen.

El Espinazo is een hele sfeervolle film en zorgt ervoor dat je de hele tijd geboeid blijft kijken.Echt eng wordt het nergens maar dat is maar een bijzaak in het hele verhaal. Het plot richt zich meer op dat kinderen die de dúpe worden van de oorlog die er in het land woed,een onderwerp dat Del Toro er later weer bijhaalt in een andere film.

Acteerwerk is uitstekend van de volwassen cast,maar ook de kleintjes staan hun mannetje,script is zeer goed uitgewerkt camera werk is goed en de locatie waar het op is genomen is ook schitterend.

4*

Na het sfeervolle El Laberinto del Fauno was ik benieuwd geworden naar wat meer werk van Guillermo Del Toro.

En Espinazo del Diablo is inderdaad uit hetzelfde hout gesneden, alleen dan zonder fantasie elementen. De manier waarop een mysterie hier langzaam ontrafeld werd en een voorwerp ' de dag dat er iets veranderde ' symboliseerde, waren goed getroffen qua uitvoering. Ik vond de strijd tussen de kinderen en de latere strijd tussen de kinderen en de kwaadaardige Jacinto zinderend uitgewerkt!

Daar waar explosies trouwens vaak enorm eenzijdig worden uitgebeeld vond ik die explosie hier echt onwijs gaaf gevisualiseerd, met die mensen die letterlijk werden weggeblazen en de camera die een deur voor zijn kiezen kreeg. Het leek wel alsof je in een simulator zat.

Echt een film die langzaam onder je huid kruipt en je warm houdt door inzicht te geven in de belevingswereld van de kinderen en hoe zij suggereren over ' het mogelijke kwaad ' dat zich steeds voelbaarder en brutaler in hun buurt weet op te houden. Complimenten ook voor de fijne muzikale ondersteuning en het soms prachtige kleurengebruik! 4*

Suspensevol en mooi drama van de hand van meester del Toro. Met name de sterke acteerprestaties, het onderhoudende verhaal en het uitstekende camerawerk brengen deze film tot een hoger niveau. Zeer goed.

El Espinazo del Diablo viel mij lichtelijk tegen. Wellicht waren de verwachtingen iets te hoog, maar wat mij betreft is deze film maar een aardig opstapje naar El Laberinto del Fauno.

Het grootste minpunt was voor mij dat de karakters iets te zwartwit waren, wat nogal ten koste ging van de geloofwaardigheid van het verhaal. Verder was er met de setting en aankleding van de film weinig mis en bleef het verhaal redelijk boeien tot aan het einde.

Tegenvaller na het sterke Pan's Labyrinth.
Guillermo del Torro is een goede visuele regisseur, maar naast het fantasierijke Pan is dit een niet bijzondere film.
Ook de horrorelementen zijn niet goed uitgewerkt en wordt het niet meer dan alweer een Spaanse geestenfilm.

2,5*

Ben geen liefhebber van Del Toro en dat komt voornamelijk door zijn timing en te gelikte cinematografie. Ook vind ik de camerabewegingen in veel shots erg ongepast en vind ik zijn verdeling van aandacht (vooral die op gore) vreemd en soms een beetje ongelukkig. Resulteerde in mindere ervaringen met Hellboy en ElLaberinto del Fauno. Vond het bij El Espinazo del Diablo ook vervelend maar verhaaltechnisch vond ik deze interessanter uitgewerkt bovengenoemden. De film wist me wel redelijk te boeien en vond het een redelijke horror.

Erg goede film van del Toro, waar ik erg van heb genoten. De film bevat een erg sterke sfeer, met goed acteerwerk van zowel de volwassenen als de kinderen. De film schetst een goed tijdsbeeld van de Spaanse burgeroorlog en bevat een aantal sterke schrikmomenten, al is de constante dreiging van de oorlog misschien nog wel erger. Hoewel het einde misschien enigszins voorspelbaar is, heb ik zelden zo zitten te hopen op een einde als bij deze film. Ik zat echt te genieten toen Jacinto door de jongetjes keihard neergestoken werd en uiteindelijk m.b.v. de geest zijn verdiend loon krijgt. Verder zziet het camerawerk er netjes en verzorgd uit en heb ik er eigenlijk niet zo veel op aan te merken.

4,0*

Goede film, volledig in de lijn van de andere films die ik van hem zag. Samen met Pan's Labyrinth veruit zijn sterkste en meest volwassen film.

Ook hier weer een coming of age film, behoorlijk sterk uitgewerkt (waar veel andere films van hem achterblijven). Visueel sterk weer, bij vlagen echt verbluffend. Goed rustig tempo (waar wel genoeg in gebeurt) en een sfeervolle setting. Sterk geacteerd ook, (hoewel dat ventje Carlos op het randje zat). Dikke 4 sterren.

Mooi drama met een lekker loom sfeertje en een aandoenlijk verhaal. De enkele horror-elementen geven er een mystiek tintje aan, maar zijn niet spannend of eng zodra blijkt dat de geest goede bedoelingen heeft.
Eigenlijk is het ook meer een sprookje, ook omdat de karakters ofwel oerslecht zijn of juist goed, zonder tussenweg. Visueel dik in orde met o.a. de setting van het oude, afgelegen pand en de Spaanse hitte. Fijne film om rustig over je heen te laten komen.

Meer een fantasy/drama film, van horror is hier namelijk echt geen sprake.De rusteloze geest heeft namelijk een minimale rol in de film en als hij voorkomt is deze geenszins eng of schokkend te noemen voor iedereen boven de 12 jaar
Hooguit kan in deze film gesproken worden van enkele thriller elementen.

De film neemt verder de tijd om het verhaal op een rustige en mystieke manier aan de kijker voor te leggen maar heeft verder niet veel om het lijf.
Ook valt de finale jammerlijk genoeg erg tegen.
Jacinto krijgt wat hij verdiend maar dit wordt helaas erg gemakkelijk afgedaan. Een confrontatie met de geest op het droge was beter geweest. Tevens vroeg ik me af waarom de geest Jacinto niet eerder aangevallen had als de kinderen hem ook kunnen zien en hij door hem in het water ook naar beneden getrokken werd?

Jammerlijk, maar de sfeer in de film is in deze verder wel uitstekend neergezet. Wel verwachtte ik constant meer van de film omdat ik al bekend ben zoals de meeste hier met het latere werk van Del Toro. De grote verassingen bleven dus echter uit, maar wat echter overblijft is gewoon een degelijke film die het bekijken absoluut waard is. 3,0

M'n vierde Guillermo del Toro na El Laberinto Del Fauno en de twee Heljongens. Ook El Espinazo Del Diablo (Als er Spaans kán gebruikt worden, spring ik daar met een katachtige reflex op, zo ben ik) is weer een knap gemaakte prent.

Toch lijkt del Toro bij mij een beetje vast te zitten in de categorie 3-3,5* films. Geen verkeerde categorie natuurlijk, want ook Nolan, Soderbergh, Jonze, Greengrass, van Warmerdam en andere Manns hebben er hun tent opgeslagen. Goed ideetje om iemand op de zenuwen te werken: persoonlijke cineastencategorieën uit de doeken doen! AFRONDEN graag.

Vlug over naar El Espinazo Del Diablo. Vakkundig gemaakt dus, met sfeervolle, zonnige beelden en een rustige sfeer. Zoals velen hier opperen niet echt superspannend, maar wel een aardig drama met fantasy-elementen. Ook die typische Spaanse voice-over tekent present en daar hou ik wel van. Geeft het geheel warmte mee.

Ik vond het geen parel, gewoon een goeie film. Kleine 3,5*

Aardig filmpje dat zich inderdaad leent tot een vergelijking met El Labirinto del Fauno. Al vond ik deze laatste wel een stuk indrukwekkender dan deze film.

Lang niet slecht hoor, maar miste spanning en heftigheid. Kabbelt allemaal nogal rustig voort. Het concept van die geest is erg goed maar er wordt weinig mee gedaan. Wordt al snel duidelijk dat het een bondgenoot van de jongens is in hun strijd met die Jacinto. Erg spannend wordt de verschijning van de dode jongen dan ook niet.

Film is wel erg mooi geschoten en zorgt voor de nodige sfeer, net zoals dat ook in El Labirinto del Fauno het geval is.

Pluim voor de kindacteurs ook, die allemaal erg overtuigend acteerden. Vond ook de romance tussen de directrice en de dokter erg mooi, met als hoogtepunt haar sterfscène na die ontploffing, die overigens erg mooi geschoten was.

Juweeltje van een film, maar net geen diamant.
Tsjonge jonge, wat weet die Del Toro toch weer een sfeer te maken, overgoten met visuele pracht.

Wederom een film waarbij het onschuldige kind (hier kinderen) centraal staat en bloot wordt gesteld aan allerlei soorten onheil, te weten: de Spaanse Burgeroorlog, het nieuwe onverwachte leven in een op het eerste gezicht keiharde wereld van het weeshuis & een 'fantasma'. Hoeveel kan een kinderzieltje verwerken? Nou een hoop, er gaat niks boven de inventiviteit van een kindergeest (een figuurlijke geest, bedoel ik dan )!
Er wordt erg sterk geacteerd door zowat de gehele cast, waarbij ik Luppi (dr. Casares, ik hoop nog meer films met deze man erin te mogen zien) & Noriega (Jacinto) er net boven uit vond komen. Trouwens credits voor alle kids, die het ook fantastisch deden.
Waar ik bij Cronos als kijker nog niet echt emotioneel bij de film betrokken raakte, gebeurde dat hier wel, wat kreeg ik een hekel aan Jacinto zeg en wat had ik het te doen met Carlos. Fantastisch dan ook, hoe de kids aan het einde Jacinto weten te overmeesten (erg pijnlijke scene, hehe) en hem overhandigen aan het spook Santi, die daarmee dan eindelijk rust vindt..
De kostuums/SFX waren dik in orde, het spook was erg goed vorm gegeven.

Del Toro weet me steeds meer te intrigeren, gauw afkijken de rest van zijn films.

4,5*!

Het kleine broertje van El Laberinto del Fauno, een sfeervolle film voor het overige niet heel interessant. Goed acteerwerk, aardig verhaal en sfeervol en mooi dat thema fantasma.

Drie sterren

Deze film was me al eens aangeraden door een kennis die studeert aan de filmacademie, maar ik wilde destijds eerst El Laberinto Del Fauno zien. Die viel goed in de smaak, dus nu ook maar eens deze opgezet.

Een sfeervolle film, die netjes opgenomen is, maar die me toch vooral wist te boeien door het verhaal. De vergelijking met El Laberinto Del Fauno komt onvermijdelijk op en ik moet zeggen dat laatstgenoemde me toch wat beter beviel, omdat daar het fantasie-element wat sterker naar voren kwam en er meer gespeeld werd met scène-overgangen. Daarom een halfje lager voor El Espinazo del Diablo, 3,5* dus.

De film kwam wel maar heel traag op gang, maar gelukkig was het laatste half uur wel de moeite om te bekijken. De film is niet echt een thriller, maar eerder drama.

De titel is misschien ook een wat vreemde keuze, want het had niet echt iets met het verhaal te maken.

Aardige film, waarbij de nadruk toch meer ligt op drama dan op horror. Horror is er als het ware bij gedaan wat mij betreft. Goede spannende script. Past prima in de stijgende lijn van deze filmmaker richting El Laberinto del Fauno (Pan's Labyrinth).

El Laberinto del Fauno werkte uitermate goed door de sfeervolle schetsing van een oorlog, gecomineerd met sprookjesachtige en een kleine reeks angstaanjagende taferelen. El Espinazo del Diablo is de geestelijke voorloper, met veel van dezelfde ingredienten.

Helaas is deze stukken minder overtuigend. Dat is voornamelijk te wijten aan een gebrek aan pathos voor de groep kinderen, waar de film zich hoofdzakelijk mee bezigt. De oudere man en vrouw daarentegen wekken wel een voldoende interesse op.

Wel mag gezegd worden dat de kleinschalige inbreng van het fantasievolle en angstaanjagende element overtuigend en sfeervol is. Tevens is de muziek van Javier Naverette uitmuntend.

Heej, deze film is van Guillermo del Toro en speelt zich net als het schitterende Pan's Labyrinth af tijdens de Spaanse burgeroorlog. Met die overeenkomsten houdt het niet op, want hier wordt de muziek eveneens verzorgd door Javier Naverette en komen er wat fantasy-elementen in voor, die redelijk creepy zijn. Was dus wel nieuwsgierig naar dit werk, aangezien de rest van Del Toro's oeuvre toch licht tegenvalt.

The Devil's Backbone is wat mij betreft toch ook een heel behoorlijke film, die het moet hebben van de sfeer en een prima uitgevoerd verhaal. Net als Pan's Labyrinth, speelt ook hier onrecht tegen kinderen een grote rol en naar het slot van deze film toe leef je ook mee. Was razend benieuwd hoe het eindigde en die spannend climaxscenes waren overduidelijk het beste!

Gedegen filmpje van Del Toro. Wie echt voor de griezel gaat, zal ietwat bedrogen uitkomen. Fantasy c.q. mysterie met een scheut drama lijkt meer op z'n plaats. Het kent best wel enkele nerveuze en lichtelijk enge momenten, maar een doorgewinterde horror fanaat zal daar niet van wakker liggen.

Bovendien geeft Del Toro z'n rusteloze geest al vrij snel prijs. Wel knap hoe hij al die genres afwisselt en er mee weg komt aan de hand van een onschuldig jongetje ten tijde van de Burgeroorlog. Het maakt z'n film broos, delicaat en enigszins vertederend. Zie je niet zo vaak bij dit soort spookverhalen.

Z'n fluwelen stijl past ook erg goed bij deze setting, veel meer dan bij de grote Amerikaanse films die hij op z'n naam heeft. Niet dat het bij mij nu helemaal aanslaat, maar je merkt wel dat het een fijne balans tussen sfeer, verhaal, personages en dreiging te pakken heeft. Met een grote vliegtuigbom.

In een woord: Genieten!

Dit is een heerlijke sfeervolle Spaanse horror zoals alleen die Spanjaarden dat kunnen. Prachtige beelden, goede muziekscore, mooi en triest verhaal en perfecte balans tussen drama en horror. Hier hou ik van!

Mwah, deze prent illustreert eigenlijk wel min of meer waarom het vooralsnog niet zo wil boteren tussen mij en de Spaanse cinema. Té proper, mijns inziens. El Espinazo del Diablo is hier helaas ook ten prooi aan gevallen.

Niet dat ik nou een angstinboezemende film verwachtte, maar de 'horror' was hier wel érg ver te zoeken. Het horrorelement blijft grotendeels verstoppertje spelen, slechts sporadisch werd er even wat gepoogd (en dan nog ontberend aan enig effect). Maar erger: ook het fantasy-element wil nergens echt aarden. Wat rest is een nogal futloos, traag van de grond komend verhaaltje, dat weliswaar opgefleurd wordt met wat fraaie belichtingen, maar niet kan maskeren dat het bol staat van flagrante clichés en platitudes. Doorsnee troef dus.

De personages staan verder voornamelijk in functie van het sprookje; je kunt er natuurlijk de klok op gelijk zetten dat de gemene schobbejak het zal moeten ontgelden tegenover onze stoutmoedige koters. Hield ik m'n hart even vast...

Niet aan mij besteed dus. Als horror blijft het teveel in gezapigheid hangen, als fantasy heeft het teveel onder ideeënarmoede te lijden. De riante setting, en enkele fraaie sfeershots behoeden de film nog van een waar rukcijfer. 2,0*.

Guillermo del Toro maakt hier een voorbode van zijn Pan's labyrinth. Zelf noemde hij dit de 'brother' film en Pan's labyrinth de 'sister' film. Het concept zelf hebben we al veel gezien met de nodige schrikmomenten en iets van een verschijning of geest. De regisseur kleed het in elk geval wel aan, door de spanning van de oorlog mee te geven. Niet alleen met enkele figuren in het verhaal, maar ook de verlaten setting en de bom in het midden van het plein. Sfeervolle film die zich zeker kan meten met Pan's labyrinth. Al heeft die film nog meer fantasy elementen en - denkelijk door een groter budget - is het visueel nog een pak sterker. Voor de liefhebbers van het genre een absolute aanrader.

Ondanks dat het pas mijn 2e film van Del Toro is kan ik precies nu al zeggen dat zijn films me niet erg liggen. Na Pan's Labyrinth (2.5*) vond ik ook hier de personages eigenlijk niet zo boeiend. Het verhaal is op zich wel origineel want ik zou deze film niet direct kunnen vergelijken met een andere. Als ik hem met Pan's Labyrinth vergelijk was ik hier denk ik net iets meer geboeid door het verhaal. De fantasy is in Pan's Labyrinth natuurlijk veel meer aanwezig dan in deze film. The Devil's Backbone wordt helaas nergens bepaald spannend of eng, de CGI ziet er ook niet al te goed meer uit en het einde kon ik zo voorspellen terwijl ik daar niet altijd even goed in ben, zeker niet bij apartere films. Ik had ook veel meer stemmen verwacht bij deze film eigenlijk, ik sta versteld dat deze er nog geen 500 heeft.

Criterion Collection

Originele en erg sfeervolle film. De ontgoochelingen lijken vooral te komen omdat velen een echte horrorfilm verwachtten. Niet dus. Devil's Backbone is veel meer dan de slappe horrorfilm dat het kon zijn. Vind het vooral knap hoe vele genres in één mooi verhaal verweefd worden. In essentie een thriller die zich afspeelt tijdens de Spaanse burgeroorlog, maar met ook dramatische momenten en een tikkeltje klassieke horror. Waar de mens toe in staat is is veel enger dan het spook van het vermoorde kind dat ronddwaalt en zelfs een handje toesteekt .

Het laat zich niet raden welke kant de film zal opgaan en welk van de genres zal overheersen en dat maakte de film al a priori geslaagd voor mij. De bedoeling was niet eens om het publiek te griezelen , maar om bovennatuurlijke elementen functioneel in te zetten in een gewelddadig verhaal over niet te bevatten hebzucht. . De niet ontplofte bom was goed gevonden en symboliseerde in mijn ogen de beschermengel van de kinderen in het weeshuis. Ik vond het de hele film een intrigerend element. Sterk!

“What is a ghost? A tragedy condemned to repeat itself time and again? An instant of pain, perhaps. Something dead which still seems to be alive. An emotion suspended in time. Like a blurred photograph. Like an insect trapped in amber.”

In afwachting van The Shape of Water (2017), leek het me nu eindelijk eens tijd om mijn achterstallige Del Toro’s weg te werken, aangezien ik nog twee van zijn speelfilms moest zien. Ik schreef twee weken terug bij Cronos, dat ik weinig regisseurs kan bedenken, die ik in gelijke mate als een veelbelovend regisseur zie als Guillermo Del Toro, terwijl ik zoveel van zijn films maar zozo vind. Dat heeft alles te maken met El Laberinto del Fauno (2006), wat ik echt als een meesterwerk zie. Dan kun je nog zoveel zesjes en zeventjes als Blade Hellboy, Pacific Rim of Crimson Peak maken, je naam is gevestigd. Normaal gesproken zou je dan verwachten dat iemand na een aantal net-nietjes, een oningeloste belofte wordt, maar in mijn waardering is dat label Del Toro keer op keer bespaard gebleven. Al bleek ook Cronos een zeventje.

Gelukkig doorbreekt The Devil’s Backbone dat patroon, en de ontwikkeling die Del Toro heeft doorgemaakt als regisseur tussen 1993 en 2001 is duidelijk zichtbaar. Bijzonder, aangezien hij tussen die twee films alleen Mimic (1997) afleverde, die ik destijds op koopvideo (jaja) slechts eenmaal gekeken heb, en als weinig bijzonder ervoer. Hoe anders is het met deze film, over een weeshuis in de Spaanse burgeroorlog waar de kinderen van gedode Republikeinse militairen en politici zitten, terwijl er een constante sfeer van dreiging en naderend onheil in de lucht hangt.

Ondanks het beeld van het spookjongetje dat we vaak zien als illustratie, is The Devil’s Backbone geen El Orfanato. Net als bij Pan’s Labyrinth is dat bovennatuurlijke element af en toe aanwezig, maar Del Toro wortelt ook hier zijn karakters, hun problemen en constante dreiging in de realiteit, of het nu andere kinderen, de gewelddadige conciërge (een mooie rol van Eduardo Noriega, wat een naarling) of de oorlog betreft.

De film ziet er prachtig uit door de warme fotografie van Guillermo Navarro, die eerder films als Pan’s Labyrinth en Jackie Brown vastlegde, en ik zou hem graag eens op het grote scherm zien. Maar als dat niet lukt, komt er zeker een tweede kijkbeurt in huize Milton, want dit was een erg fijne verrassing.

4*