Agata e la Tempesta (2004)

Met een hele sensuele Licia Maglietta.....

misschien door het alcohol percentage in mijn lichaam op het moment dat ik deze film keek maar... vond er niet veel aan.

Deed mij erg denken aan Zus & Zo. Dus mag het niemand

niemand verbazen dat er een hoop kleurrijke, leuke, interressante karakters inzitten. OOk zijn er veel leuke vondsten, vermakelijke dialogen, een prachtige score, een cast om je vingers bij af te likken (leuke vrouw zeg die Maglietta!). Heerlijke romantische komedie om bij onder uit te zakken. 4 sterren

Ik lees steeds dat 'ie een stuk minder goed is als Pane e Tulipane. De regisseur zou dezelfde trucendoos uit de kast hebben gehaald, maar een stuk minder overtuigend. Heb jij Pane e Tulipane ook gezien neo? Aanrader!

Pane e Tulipane heb ik helaas nog niet gezien. Is mij al vaak aangeraden. Zou best kunnen dat dit voor mij hetzelfde is als met Kusturica; ken alleen zijn laatste film die ik dan geweldig vind terwijl het herhaling van het vorige uit diens carriere blijkt te zijn. Al was er wel gister een vaste bezoeksters die deze even leuk vind als Pane, en zij is vrij betrouwbaar in

Aardige film met een aantal leuke vondsten, maar ook veelal gemakkelijke vondsten. Meest hekele punt was toch wel dat vanuit het niets opeens de oude man de echte vader bleek te zijn van Gustavo. Sorry, maar daar zakte mijn broek van af.
Een film vol glimlachen maar ook irritaties. Vaak door te gemakkelijke plotwendingen om tot een enigszins happy end te komen, en voorspelbare gebeurtenissen.

Aardig, maar zeker geen topper. Glimlachen overheersten: 3 sterren.

Vermakelijk, zonnig, lichtvoetig amusement.

Echt een geweldig mooie film, en begrijp er dan ook niks van dat deze film zó'n laag gemiddelde heeft!

Het Franse "Odette Toulemonde" beviel me deze week uitstekend, dus vol goede zin begon ik aan nog een niet-Amerikaanse romantische komedie, het Italiaanse Agata e la Tempesta. Waar ik Odette echter meteen een leuk personage vond deed onze Agata me eigenlijk niets.

Nou komt dit deels doordat, hoewel de titel een beetje anders doet vermoeden, het verhaal bij lange na niet alleen om Agata draait; de verhaallijnen van de broers krijgen zeker zoveel aandacht en hun sores leggen bovendien wat meer gewicht in de schaal dan de (letterlijke en figuurlijke) knipperlicht-verliefdheid van Agata. Zoiets kan soms heel leuk werken (denk Love Actually) maar hier vond ik het nogal afleiden van het Agata-verhaaltje, dat ondanks de leuke gimmick met de electriciteit nogal onbeduidend werd hierdoor.

Enkele bijrollen worden best leuk en grappig ingevuld en de decors zijn kleurig en vrolijk, maar het hangt allemaal een beetje als los zand aan elkaar en een lekker sfeertje blijft uit. Het nogal abrubte einde liet me met een ontevreden gevoel over deze film zitten.

Viel mij ook wat tegen.

Zeker na 'Pane e Tulipane' gezien te hebben, die ik tot een van de leukste romantische films reken, had ik meer verwacht.

Licia Maglietta blijft wel een actrice waar ik het helemaal voor heb.

Ik zou graag nog meer films met haar in de hoofdrol zien.

Alsof dat een apart genre is, Europese romkom. En betekent dat nu dat Agata e la Tempesta je idee over de Europese film heeft verslechterd.

Een heerlijk filmpje, met inderdaad een veel te laag gemiddelde hier. Agata e la tempesta heeft vooral een erg fijne, mediterreane sfeer. Sensueel en luchtig, maar toch niet oppervlakkig, met sympathieke personages, leuke gebeurtenissen, romantiek en grapjes. Ook niks mis met de vormgeving, de kleurrijkheid van het geheel doet zelfs denken aan de vroege Almodovar, maar dan in Italie. Tegen het einde zit een 360-graden shot waarbij de camera beweegt op het ritme van een watersproeier, dat soort dingen laat zien dat de film meer klasse bevat dan je zou denken. Inmiddels heeft Agata e la tempesta dan ook een punt bereikt waarop je als kijker eigenlijk alleen nog maar hoopt dat hij nog even voortduurt, wat de ontwikkelingen ook zijn. Moet natuurlijk ook Licia Maglietta even vermelden, sterke rol, prachtige lach. Heb erg zin gekregen om Pane e Tulipani te gaan zien. Ruime 3,5 hiervoor.

WDR Fernsehen (Agata e la tempesta, zaterdag 3 maart, 23:15 uur)

Na het geweldige Pane i Tulepani leidt de nieuwe samenwerking van Silvio Soldini met Licia Maglietta en Giovanni Battiston opnieuw tot een vrolijke klucht. Deze film haalt weliswaar niet het niveau van zijn voorganger, maar het is toch weer twee uur genieten van prachtige beelden, leuke grappen en spitse dialogen.

En over prachtige beelden gesproken, wat te denken van Licia Maglietta. 50 jaar oud inmiddels, maar wat een mooie vrouw, wat een sensuele uitstraling en wat jammer voor ons allemaal, dat zij pas op latere leeftijd in films is gaan acteren.

Poster, land, genre, plot: ik had hier veel van verwacht; de ontgoocheling is des te groter.

Een rommelig verhaal dat zich traag voortsleept, en me geen moment kon boeien of meetrekken.

Oppervlakkige, bijna inhoudsloze dialogen, en verschillende verhaallijnen die nauwelijks of geen meerwaarde hebben.

Visueel komt het allemaal wel mooi over, en m'n 2* gaan vooral Licia Maglietta: een frisse, levendige, vrolijke, goedlachse, bruisende en bijzonder mooie dame; onvoorstelbaar dat ze 50 was op het moment dat deze film werd geschoten. En dan moet ik me nog de vraag stellen of de * naar haar personality of naar haar acteerkwaliteiten gaan...