The Big Short (2015)

Op zich een bizar en interessant verhaal. Hoe de banken en eigenlijk ook de hoofdrolspelers in deze film de wereldwijde economie naar de kloten geholpen hebben.

Waar de film vooral de mist in gaat is naar mijn idee de soms enorm snelle manier waarop de film ge-edit is. Scenes worden snel en abrupt afgesneden waardoor het vaak moeilijk is de film te volgen. Zeker met zo'n zwaar en ingewikkeld onderwerp is dit niet onbelangrijk.

De sterrencast doet het uiteraard prima, maar er zat geen enkel personage bij waar ik me in kon vinden, wellicht het personage van Steve Carell dan nog een beetje.

Al met al waarschijnlijk een geschikter topic om op Wikipedia in te duiken dan er een sterren-ensemble film van te maken. Leuke poging maar geen bijster goede film. 2,5 sterren.

IJzingwekkende horrorfilm over de 'bijna-vernietiging' van de moderne wereld Geweldig geacteerd, heerlijke montage, maar bovenal een belangrijke film. Vond deze vele malen interessanter en boeiender dan de andere films over de financiële crisis.

Zou best wel eens de onverwachte Oscarwinnaar kunnen worden.

4,5

Jammer van de oh zo slechte montage, kon mezelf bij momenten echt niet concentreren, passing was totaal off.

Interessant. Meer niet. Er wordt wel heel veel met termen gesmeten alsof ik het allemaal maar moest begrijpen.

Topcast zet een goede docu neer over wat gebeurde in de jaren voor de crisis. Zeker voor mensen uit de branche een must-see movie. Al was het maar om het nog eens her te beleven. 3,5 ster.

Geweldige film, al is het alleen maar voor "the guts" om met zo'n sterrenensemble een dergelijke film te maken, waar de mainstream media gewoon niet omheen KAN. Film is goed te volgen, maar niet voor een leek. Je kan echter de filmmakers niet kwalijk nemen dat het instapniveau (m.b.t. deze materie) onder de bevolking bijzonder laag is. Als je er echt over struikelt ga je dan eens goed inlezen over het hoe en wat (veel is met enige zoektocht goed terug te vinden op het internet), en bekijk dan deze film nog een keer. Je zal 'm beter kunnen begrijpen en waarderen.

Voor mij, iemand die zich al tijden verbaast over het financiële stelsel van toen en NU, een dikke 5++

Een geweldige film...als je het allemaal maar zou snappen....

...en daar ligt het probleem voor het grote deel van de bevolking, zoals ik.

Soms probeert men op speelse manier het wijs te maken, maar als je zo snel overladen wordt door informatie, gaat de essentie ook verloren. Goed gemonteerde film, maar té is ook niet leuk (te druk!)

Sterk geacteerd...interessante, maar vermoeiende film.

Wat mij betreft was de uitleg veel herhaling van wat al bekend was. Toch doen ze een geslaagde poging om in simpele termen uit te leggen waar het precies mis ging met de banken (misschien wat neerbuigend, maar wel met humor).

Pakketjes met solide hypotheekschulden kan een bank verkopen aan bijv. een pensioenfond. Wat ging er mis? Solide hypotheken werden gemengd met slechte hypotheken. Later kon iedereen heel makkelijk een hypotheek krijgen (de bank kon ze immers makkelijk verkopen) en werden pakketjes gemaakt waar slechte hypothen met hele slechte hypotheken werden gemixt. De mensen die deze pakketten moeten beoordelen (rating agencies en accountants) bleven op frauduleuze wijze goede beoordelingen geven. (Een zeer grote verzekaar bleef deze pakketten verzekeren.) Enkele slimme mensen zagen dat dit mis moest gaan en dat zij daarmee geld konden verdien. Toch gingen zij bijna failliet omdat de koers van de pakketten op frauduleuze wijze hoog gehouden werd. Hoe kan dat nu zomaar?: fraude en een gebrek aan regelgeving.

Dat ja, maar ook:

- pro-ownership taxcode

- de CRA (Community Reinvestment Act)

- geld in overvloed (extreem lage rentes door de Fed)

- gebrek aan hoofdelijke aansprakelijkheid

- too big to fail-mentaliteit

Koerok Inderdaad. Plus een wet die wetten ter regulering verbied (of was dat een andere documentaire?). Deregulering, of gebrek aan toezicht, die tot grote problemen leidt is een zich herhalend fenomeen in de USA.

Ik schreef bovenstaand stukje omdat anderen schreven dat ze niet alles snapten, maar voor het complete verhaal zijn meerdere documentaires te vinden. Dergelijke docu's kijk ik het liefste thuis, zodat ik nog even terug kan gaan als ik een gedeelte niet begrijp.

Deze film 'The Big Short' lijkt mij voor regisseur Adam McKay een hele uitdaging, dit aangezien hij (naar mijn mening) een succesvolle komedie-regisseur is. Hij heeft veel gewerkt met Will Ferrell en John C. Reilly, maar ook met Steve Carell, die nu zich dan weer terug trekt in een serieuze rol!

Ik ben benieuwd!

Goed doordacht gemaakt. "Margin call" sla ik toch hoger aan.

De wereldwijde financiële crisis was grotendeels te danken aan het feit dat Amerikaanse banken veel te hebberig waren en obligaties waren uitgegeven met hele slechte hypotheken als inhoud van deze obligaties. Er waren echter jongens op Wall Street die dit zagen aankomen en hier flink op hebben ingezet. The Big Short is de film die deze mensen eer aan doet en laat zien hoe ‘fucked up’ het hele bankensysteem was voor 2008, en misschien nog steeds is. Een belangrijk onderwerp met veel zaken die lastig te begrijpen zijn wanneer je niet in dat wereldje zit. Toch weet de film door alles op een zeer inventieve en grappige manier uit te leggen, iedereen de essentie van dit verhaal over te brengen. McKay weet dit te doen door dit serieuze onderwerp met een humoristische ondertoon aan te vallen en dat werkt perfect. The Big Short is dan ook een film die je niet mag missen.

'The Big Short' Recensie - Filmtakers

Inderdaad, als je al weet wat credit default swaps zijn, leverage is en wat short selling betekend dan is dit een interessante film. Heb je echter totaal niks met Wall Street dan ren je na 15 min. gillend de zaal uit (of zet je de TV uit )

Ze hadden denk ik wel een groter publiek kunnen bereiken als het wat meer Jip en Janneke was uitgelegd allemaal, ze deden wel hun best maar er gebeurde ook zoveel tegelijk door elkaar heen dat het voor een niet-kenner nauwelijks meer is te volgens, of zeg maar gerust helemaal niet. Voor de kenner die Wall Street wel volgt wordt niets verteld wat die persoon nog niet weet dus de vraag is voor welke doelgroep deze film nu eigenlijk is.

Film kon mij niet boeien helaas

Ik ben niet tegen deregulering, als dat dan ook maar echt leidt tot een vrije markt. In het huidige systeem komt deregulering meer neer op nog meer speciale privileges voor mensen die toch al rijk en bevoorrecht zijn.

De tucht van de markt is ongekend als er daadwerkelijk sprake is van profit AND loss. Maar er is geen vrije markt, al was het alleen maar omdat er een centrale bank is die (zogenaamd) de hoeveelheid geld en de rentestanden reguleert (zoals Greenspan zelf ook al opmerkte: https://youtu.be/ozD8ojH5PJU).

Ik ga eerlijk zijn: van meerdere zaken ken ik echt geen jota van maar ik heb zo goed mogelijk proberen volgen want het is niet simpel haha.

Neemt niet weg dat ik het super vond, de acteurs waren top ook.

Goeie film.

goed geacteerd waarschijnlijk, maar conversaties waar je de helft van de terminologie niet van snapt is niet aan mij besteed

McKay en co-scenarist Charles Randolph zijn erin geslaagd om over het uiterst ingewikkelde onderwerp der financiële crisis een film te maken die, ondanks dat het nog steeds erg ingewikkeld blijft, vrij toegankelijk en vooral zeer onderhoudend is. De meesterzet is dat het scenario regelmatig heel nadrukkelijk breekt met de biopic-wetten: karakters spreken op onverwachte momenten tegen de kijker en geven korte, scherpe observaties, meestal gevolgd door een cutaway waarin steeds een beroemdheid de ingewikkelde, frauduleuze hypotheeksystemen door middel van een metafoor [o.a. koken en Blackjack] wordt toegelicht. Het blijft natuurlijk ingewikkeld, maar het zorgt ervoor dat de film nooit als zware kost aanvoert. De acteurs zetten uitstekend werk neer, maar voor een leek als ik had het allemaal wel wat compacter gemogen.

Aparte film, ongebruikelijk camerawerk en had veel weg van een documentaire, mede ook door het onderwerp voelde het meer aan als een documentaire dan een "fictie" film.

Ondanks dat het verhaal al beken Is blijft het toch interessant.

Dan zou ik toch een poging wagen. Ik heb ook teveel breinbrekers gezien in dit genre, maar dan doet The Big Short toch echt iets anders. De subtiele combinatie van humor, kredietcrisis in jip-en-janneke taal en de verfrissende manier van filmen laten je niet per se anders kijken naar de bankwereld, maar gaven mij toch een beter referentie kader. Doordat ik een betere lading aan termen kon geven voelde ik op een of andere manier de impact meer dan anders.

Ging dan ook met een glimlach, maar naargeestig gevoel de bioscoop uit. Vind ik knap als een film dat doet. Mensen zijn per definitie egoïstisch, punt uit. Dat is wat mij betreft the bottom line. Mooi geïllustreerd in Baum die uiteindelijk toch zijn shorts verkoopt. En zo lang iedereen blijft denken; Als ik het niet doe doet een ander het of Ik moet toch ook aan mijn hypotheek denken zal er niets veranderen in onze wereld. Net als de Romeinen gaat ook dit Westers-kapitalistische imperium ten onder aan haar eigen decadentie en hebzucht.

Toch was er voor mij ook genoeg te lachen. Ik vond de humor spot on bij momenten (De scheldkanonnade van Frontpoint tegenover Vennet vond ik briljant) en hoewel ik vaak niet zoveel op heb met een sterrencast (Moest even door Steve Carell heen kijken) vond ik het uiteindelijk helemaal niet storend in The Big Short. Bale speelde weer eens fantastisch, de rest ruim voldoende. Pitt vond ik alleen niet echt boeiend (maar vind ik eigenlijk nooit).

Geen vernieuwend verhaal, wel vernieuwend verteld. Een aanrader!

Echt een briljantje film. Ik heb niet veel kaas gegeten van hoe de huizenmarkt in elkaar zit, maar ik snapte het goed genoeg om alles mee te krijgen. Ik heb 2 uur lang met fascinatie gekeken. Erg knap gemaakt deze film. En mijn favoriet Bale deed het weer voortreffelijk!

voor nu 4,5 ster.

Even was ik gezien sommige commentaren bang voor een film die strooit met jargon, maar dat is wel erg meegevallen. De termen die worden gebruikt worden bovendien aan de kijker uitgelegd, wat overigens niet betekent dat je het ook meteen begrijpt en onthoudt. De uitleg is een pluspunt, maar ook een minpunt vanwege de manier waarop dat gebeurt: ik hou niet van films waar de acteur om de haverklap middenin de scene stopt, in de camera staart, en de kijker even een minuut toespreekt alvorens met de scene verder te gaan. Qua stijl kiest de film verder voor hippe stoere typetjes, wat ook ver afstaat van de realiteit van beleggen, en in feite meer past bij misdaadfilms (waar ik ook niet van hou). De stijl probeert geloof ik tegenwicht te bieden tegen het saaie van het onderwerp, in die zin is dat op zich geen slechte keus.

Maar hoe dan ook niet mijn ding dus. Los daarvan lijkt me dit typisch een film die iedereen over een paar jaar weer vergeten is, zoniet eerder. Ondanks de vele nominaties denk ik dat deze film niet in de prijzen valt, daarvoor ontbreekt het aan kwaliteit die verder gaat dan alleen maar stijl. Maar voor wie van films als The Wolf of Wall Street e.d. houdt zal deze meer genietbaar zijn vermoed ik. 2*

“Truth is like poetry. And most people fucking hate poetry.”

The Big Short is het makkelijkst te omschrijven als een komische tragedie. Het is niet makkelijk om een komedie te maken over een catastrofale gebeurtenis die pas acht jaar achter ons ligt maar regisseur Adam McKay slaagt er wonderwel in en vergeet ook nooit de duistere zijde van de hypotheekcrisis uit het oog. Hebzucht, onwetendheid en onverschilligheid van alle betrokken partijen vierde (en viert) hoogtij en iedereen dekte elkaar tot het bittere eind. McKay geeft aan dit alles een eigen draai met een snelle montage, komische situaties, grappige en gevatte dialogen, inventieve uitleg van economische termen en veel kleurrijke personages.

Ik weet natuurlijk wel wat "short gaan" betekent en "sub-prime lending" heb ik ook nog wel gehad bij een minor Economy and Business (en wordt hier erg leuk uitgelegd door Margot Robbie in een bubbelbad) maar bij termen als collateralized debt obligation en credit default swaps ging het bij mij ook even duizelen. Gelukkig worden ook deze termen op een inventieve manier uitgelegd (hallo Selena Gomez). Maar al deze termen zijn eigenlijk irrelevant voor het verhaal dat McKay wil vertellen. Een wereld waarin door deregulering en geen hoofdelijke aansprakelijkheid de wetten van de natuur nog steeds gelden en als je niet "gedood" wilt worden je moet kunnen lullen als brugman, liegen, bedriegen en er is zeker geen plaats voor empathie. Michael Burry komt er als eerste achter dat de ogenschijnlijk sterke huizenmarkt diepverrot is en het een kwestie van tijd is voordat alles instort. Hij besluit met het geld van het hedgefonds dat hij beheert "short" te gaan en wordt door iedereen uitgelachen. Behalve door onder andere Vennet, Baum, Geller en Shipley die er gaande weg ook achter komen dat er een financiële atoombom op punt staat te ontploffen. De Jenga scene is nu al legendarisch maar voor mij was de beste scene in de film die waarin verschillende personages te keer gaan tegen Jared Vennet (Gosling). Bale is geweldig als Burry en ook Ryan Gosling is hilarisch maar Steve Carrel is toch het beste jongetje van de klas hier. Geweldig hoe hij gestalte weet te geven aan Baum, een man met een missie en geweten maar die uiteindelijk misschien wel de meest hypocriete van het stel is. Want zoals Ryan Gosling op een gegeven moment zegt, "I never told you I was the hero of this story”.

Geweldige satire over enkele mensen uit de financiële wereld die de meest recente crisis aan zien komen en daar flink in gaan investeren. Niet zo cynisch en zwartgallig als het klinkt; de film is voornamelijk subtiel grappig en eindeloos fascinerend. En wat een cast. Christian Bale, hier voorzien van glazen oog, heeft wat mij betreft het beste personage te pakken, maar ook de rest van de cast is uitstekend. De wirwar van financiële termen en bankconstructies zorgt er af en toe voor dat je het spoor bijster bent, maar feitelijk maakt dit niet uit. De personages snappen er namelijk zelf vaak ook niets meer van. De opzettelijk achteloze visuele aanpak, met los-uit-de-pols camerawerk en hak-op-de-tak montage, past perfect bij de materie. Vereist wel enkele kijkbeurten om alles goed te begrijpen, denk ik zo.

Ja inderdaad, zoals james_cameron hierboven al zegt, is The Big Short een film die je een paar keer moet zien voordat je alles goed begrijpt. Maar dat is vaak met dit soort films.

Geen idee waarom er drama staat bij deze film (ja, omdat MoMe blind IMDB volgt) want dit is in het geheel geen drama maar een volbloed komedie. Een vermakelijke en vrij sterke komedie, maar een komedie niettemin.

Er zit wel af en toe wat drama in verwerkt, vooral rond de persoon van Carell maar dat mag geen naam hebben en had beter gewoon geschrapt kunnen worden. Net als wat ethiek die langs sijpelt die eigenlijk niet echt past in de film. Ja, we kijken naar hypocriete mensen die net zo hard als de banken gewoon winst willen maken en in de film toch wel een beetje de good guys zijn (geinig gegeven op zich), maar laat de kijker zelf zijn oordeel geven dan! Nu valt het nog wel met dat vingertje van de regisseur maar dat soort momentjes passen niet helemaal in de film. Dat de film met 130 minuten net te lang is, en ook zo aanvoelt, verstrekt mijn idee hierover.

Nee, het is vooral een sterke komedie met enkele acteurs die helemaal op hun gemak zijn en een zeker plezier uitstralen. Bale blijft nog net op het randje van geloofwaardigheid maar is wel vermakelijk, Pitt wat kleurloos maar oké, Gosling is gewoon glad (al past hem dat goed) en het is Carell die de show mag stelen. Wat een heerlijke spitsvondige performance. Ook leuk zijn de intermezzo's waarin het een en ander wordt uitgelegd door bekendheden onder eigen naam en juist door heel expliciet met de vierde wand te breken voorkom je moeilijke scènes waarin twee deskundigen elkaar iets gaan uitleggen wat tot het basismateriaal van hun vakgebied hoort. Niet dat alles even vernieuwend was voor mij, maar de manier waarop het werd gebracht met die metaforen maakt dat het ook niet irriteert en zelfs leuk is te zien. Uitstekend gedaan dus. Dat sommigen hier zeggen de film niet te snappen is me dan ook een raadsel. Het wordt allemaal vrij duidelijk gebracht en opgebouwd en waar nodig wordt helder uitleg gegeven. Zo moeilijk was dit allemaal niet te volgen.

Het maakt wel dat de film nergens echt de diepte in gaat, noch in vorm, noch in inhoud. De inhoud blijft ook beperkt tot wat algemeenheden van de markten. Onder zijn flitsende uiterlijk - dat overigens goed past bij de snelle jongens van de bankenwereld maar ook bij de chaos van de hypotheekmarkt- is de film in wezen een mager beestje en eerder een onderhoudende documentaire dan een heel sterke film. Daarom ook is dit geen drama, het gaat nergens over de mensen die hier winst maakten. Ja, de camera volgt ze in wat ze doen, maar je weet nooit wie ze nu zijn. Al is het dus, als gezegd, daar ook niet de film naar.

Uiteindelijk moet je een film beoordelen op wat het wel is. Al met al een fijne komedie, met gitzwarte humor (ik zat vaak met een grote glimlach op m'n gezicht), goed spel, fijne montage (de Oscar gaat hierheen, let maar op) en om eens te zien gewoon leuk. Maar een tweede kijkbeurt heb ik geen behoefte aan. 3,5*

Of anders de documentaires Master of the Universe en Inside Job. Dit is weer typerende Amerikaanse stront. Kan het nog maar nauwelijks uitzitten ...

Een overbodige film. Dat het wel is gemaakt, is verder niet zo erg, want het eindproduct is best oké. Het jargon maakt de film soms wel lastig te volgen voor een leek als ik, maar de grote lijnen zijn duidelijk genoeg en de leuke intermezzo’s verduidelijken genoeg om precies te weten wat een subprime loan is. Rollen zijn leuk ingevuld (vooral van Bale), maar de betrokkenheid ontbreekt nogal, evenals de urgentie. Al met al leent de situatie zich gewoon niet genoeg voor een film, maak er dan écht wat bijzonders van. Een zelfde kan ik overigens over Spotlight zeggen.

Eigenlijk dacht ik gedurende de eerste pak ‘em beet twintig minuten dat deze film niet echt iets voor mij zou zijn; de introductie met het nogal irritante personage van Bale (in combinatie met zijn snoeiharde “muziek”) en de drukke montage gaven de indruk dat de film vooral quirky en populair wilde zijn. Wat misschien deels ook zo is, maar gaandeweg begon dat wel te werken voor me en bleek het nog helemaal geen verkeerde keuze om de droge en ingewikkelde materie op een smeuïge en redelijk behapbare manier aan bod te laten komen. Helemaal doorgronden doe ik het nog steeds niet en bepaalde constructies gaan me nog steeds boven mijn pet, maar misschien is dat ook wel een beetje de essentie.

Het zijn de acteurs die deze film naar een hoger plan tillen, waarbij wat mij betreft Carell de boventoon voert en wederom laat zien dat hij serieuze rollen uitstekend aan kan. De rol van Pitt stelt daarentegen weinig voor, het zijn verder Bale en Gosling die prima werk leveren maar desondanks wel een beetje in de schaduw van Carell staan. Ben ik nu iets te lyrisch? Misschien, maar ik vond de man hier gewoon goed en dankzij hem kom ik niet op een 3,5 maar een 4 uit.