Begotten (1990)

Wat een bijzonder werkje. Het is moeilijk om de juiste woorden ervoor te vinden.

Dit had zo perfect kunnen zijn. Deze film is zo hypnotisch. Het constante geluid is verschrikkelijk en prachtig. De bewegingen zo demonisch. Absoluut prachtig. Een nachtmerrie, zo zou ik het noemen. Mocht ik in een God geloven, dan zou ik in deze geloven. Een walgelijke soort als de mens kan alleen op deze manier ontstaan zijn.

Helaas duurt de film veel te lang. De beginscène is fantastisch en boeit iedere seconde, hierna kakt de boel aardig in. Het gegorgel (?) tussendoor brengt wat variatie aan en de vergelijking met 3 guys 1 hammer is snel gemaakt, wat de boel nog net wat meer luguber maakt.

Was hier een film van 40 minuten van gemaakt, had hij de volle mep van me gekregen. Na 30 minuten begonnen mijn gedachten aardig af te dwalen en voor ik het wist had ik 15 minuten gemist en sliep ik bijna. Voortaan zet ik Begotten op als ik niet in slaap kan vallen. Wie weet wat voor interessante dromen daaruit voortkomen.

Voor de eerste 25 minuten zou ik absoluut 5* geven, helaas blijven er dan nog 53 minuten over.. 3* voor deze unieke, prachtige film die helaas te lang duurt.

Natuurlijk weer van dat arty farty gedoe van één of andere postmoderne clown. Hier kon ik echt niets mee. Akkoord, een film maken is geen sinecure, maar als je te weinig geld hebt om goeie acteurs, een goeie sound en deftige cameramannen te betalen, hoef je toch niet alles te verdoezelen door ze niet te laten spreken en door het geheel zo donker mogelijk te maken in de hoop dat we niet zien wat voor een nihilistisch scharminkel zijn verhaal feitelijk is.

Raar. Heb deze een half uur gekeken en daarna weer afgezet. Kon het echt niet meer aan. Me ogen deden zeer van de beelden. Een Tetsuo vind ik dan origineel maar dit is gewoon niet om aan te zien IMO.

Laten we onze zegeningen tellen dat er, thank God!, nog mensen zijn, eigenzinnige, originele individuen (in de periferie, ja), die denken dat ze het beter kunnen dan Hollywood. En soms ook nog zijn!

was getekend,

Ik Doe Niet Moeilijk

Over wat hebben jullie het in hemelsnaam? Het is toch niet kiezen tussen dit soort crap en populaire hollywoodproducties? Dat is als kiezen tussen de pest en cholera.

Hier kon ik echt helemaal niets mee. Leuk als experiment van 5 minuten, maar uitgerekt tot deze lengte enkel pretentieus en vooral oninteressant.

1*

Ik kreeg hem als tip op youtube bij Un Chien Andalou. Was dat even schrikken toen ik hem aanklikte om te kijken wat het was.

wat heb ik hier intens van genoten een waar pareltje op gebied van filmkunst

Begotten is de grootste nachtmerrie die je kan hebben. Pijn was nooit eerder zo voelbaar, uitzichtloosheid nooit zo zichtbaar. De film is niet minder dan ellende, pijn en misselijkheid van begin tot einde. Intens, snijdend, angstaanjagend en kotslelijk. Dit is een heel erg vreemde experimentele en surrealistische film die continu met heel erg moeilijk te begrijpen metaforen werkt. De film lijkt minstens 80 jaar geleden gemaakt te zijn en bevat erg vage suggestieve scènes die moeilijk te begrijpen vallen. De rode draad oppikken is een hele opdracht, maar niet het belangrijkste. Wel is dat de manier waarop de film geschoten is, de setting, het heel erg grijze kleurgebruik, de subtiele snijdende soundtrack en de misselijkmakende geluidseffecten. En vooral het daardoor resulterende nare niet weg te krijgen gevoel die je krijgt diep vanbinnen in je lichaam.

Leuk experiment, maar had wel meer kunnen zijn denk ik.

De film excelleert vooral in de openingsscene, wat dan ook meteen de beste scene uit de film is. Zeer creepy, en gruwelijk in beeld gebracht. Alles wat daarna komt is nog wel enigszins sfeervol, al heeft het niet zoveel om het lijf verder. Die constante omgevingsgeluiden waren erg gaaf en zorgde voor de nodige sfeer, maar meer muzikale begeleiding had fijn geweest. Ook slaan sommige scenes de plank wel een beetje mis moet ik zeggen, vooral omwille van hun té gerekte lengte.

Wel tof om eens helemaal gezien te hebben, nochtans is het jammer dat de film de creepyness van de beginscene niet echt weet aan te houden. Meer van dat soort scenes en ik had er veel hoger aan kwijt gekund. Nu een kleine 3,0*.

Behoorlijk morbide filmpje die neigt naar het occultisme. Vooral de beginscene is erg sinister

en naargeestig, en voor mij het hoogtepunt van de film. Daarna sloeg toch de verveling een

beetje toe, ondanks dat aanhoudende lugubere sfeertje.

Had mijn zinnen al heel lang geleden op dit vreemde filmpje gezet en nu toch eindelijk maar eens gezien. Typische love it or hate it film. Sommigen lopen er mee weg en prijzen het de hemel in, anderen vinden er erg weinig aan. Ik behoor in deze instantie tot de tweede groep.

Merhige creëert een vreemdsoortig soort film die ik het best kan beschrijven als een morbide mix tussen The Texas Chain Saw Massacre, Cannibal Holocaust en The Passion of the Christ met een 1800 filtertje erover. Af en toe vraag je je in hemelsnaam af waar je naar aan het kijken ben (krijgt het levenloze karkas van god daar nou serieus een handjob van een of andere chick...!??!). Plot is voor 99% van de kijkers die er zonder ''knowledge'', dus zonder het lezen van het mm plotje, in zijn gegaan suggestief. Echt duidelijk wat er aan de hand is wordt het namelijk niet.

Merhige kiest voor een film zonder dialoog of muziek. Prima, maar dan moeten de overige geluidseffecten die voor de sfeer moeten zorgen natuurlijk wel top notch zijn. Helaas is dat hier niet het geval. Het zijn vooral zingende vogels op de achtergrond... Jammer, want die ''gasping sounds'' van die spast waren toch wel erg eerie. De film wordt vooral geprijsd voor zijn naargeestigheid. Toegegeven enkele scenes zijn behoorlijk naargeestig, maar het overgrote merendeel is dat niet. Eerder ongelofelijk saai. Het camerawerk heeft hier grote invloed op. Wanneer het camerawerk sterk is is de film over het algemeen vrij luguber (stukje waarbij de spast met de hamer op zijn hoofd wordt geslagen), maar vaak genoeg is het camerawerk slecht en onoverzichtelijk. 9 van de 10 keer is het niet te volgen wat er op het beeld gebeurt. Had gehoopt dat Begotten een soort van aanslag was op je zintuigen. Helaas is het slechts een beproeving voor je geduld, wat toch al niet mijn sterkste punt is.

Normaal gesproken bemoedig ik dit soort projectjes best wel, maar dit hadden ze gewoon bij een short van een minuut of 15 moeten laten. Een full length film, ook al is het maar 70 minuten, is te veel van het goede. Tegenvallend stukje film dus, die overigens ook nog eens lijdt onder enkele waanzinnig langdradige stukken (die scene waar ze die spast dat bergje op moeten takelen of die vaginal mutilation scene...pffff...).

Ik heb besloten niet mee te doen met dit nieuwe kleren van de keizer gedoe...

wtf is dit..

Holy shit! Krijgt een 25th Anniversary release van Century Guild op Blu-Ray! Komt dit jaar nog uit Hoef ik in ieder geval niet meer achter die (veel te) dure en OOP DVD release aan.

Nice! Linkje voor preorders?

Is volgens mij nog niet mogelijk. Ben alleen de aankondiging tegengekomen. En ook dit nog: POLIA AND BLASTEMA a metaphysical fable by E Elias Merhige by E Elias Merhige —Kickstarter

Iets om naar uit te kijken

Een oude dvd van deze film bij de kringloop gevonden. Had er nog nooit van gehoord!

De kenner weet natuurlijk wat hij mee moet nemen Schijfje is helaas erg beschadigd. Boekje zit er nog wel bij! Vanavond eens kijken of ie t nog doet!

Tonypulp schreef:

(quote)

WHAT. Goudmijntje getroffen...

Inderdaad. Damn.

Begotten [DVD] [1991] [US Import]: Amazon.co.uk: DVD & Blu-ray

Maar blijf de film 3x niks vinden

Een bizar werkje, dit Begotten. Het begint al typerend vaag en bloederig, met een in gruizig zwart-wit gefilmd zelfmoord/wedergeboorteritueel van een personage dat schijnbaar God zelf voor moet stellen. Daarna gaat het in dezelfde sfeer door, met nog veel meer vervreemdende, aartsdonkere beelden van een tergend langzame stroom geweld, marteling, bloed, verkrachting, en vaak ook gewoon beelden waar het nou niet helemaal duidelijk is wat er nu precies aan de hand is, al ziet het er wel onheilspellend uit. Het schijnt dat Begotten een vrije interpretatie is van het Bijbelboek Genesis, al had ik dat zo niet direct bedacht. Ook de cinematografie is onorthodox; de hele film bestaat uit groezelige zwart-witbeelden, die het gevoel oproepen alsof je naar een occulte rite uit een ver en donker verleden aan het kijken bent. Experimenteel met een hoofdletter E. En in alle eerlijkheid, ook wel Pretentieus met een hoofdletter P.

De film voelt wel erg lang aan, ook al duurt het maar een goede 70 minuten. Narratief is het nou niet bepaald duidelijk wat er gebeurt, laat staan waarom, en vaak is het een kwestie van de duistere beelden over je heen laten komen. Een aangezien dialoog ook volledig afwezig is, is het toch een hele zit om Begotten uit te kijken. Toch, intrigeren deed het zo af en toe wel: 3.0*

Hey Thomas, heb je deze DVD nog?

Blijkbaar deed het schijfje het nog want je hebt de film 'n stem gegeven.

"Life is flesh on bone convulsing above the ground."

Het verhaal van deze film is erg onsamenhangend, iets met de dood, hergeboorte religie mythologie en het occulte? En doordat het invloeden van de stille film bezit is er geen dialoog, zelfs geen tekstkaarten. De vaak overbelichte zwart-wit beelden werken meer als een soort meditatieve abstractie. En vanwege dat de film wordt gepresenteerd in die rommelige en wazige stijl, is het moeilijk om er iets uit op te merken. Hierdoor voelt het geheel ook veel langer aan dan de slechts ongeveer 70 minuten die het nu duurde. Ik had meestal geen idee wat er gebeurde. Ondanks dat alles, is het nog wel enigszins vermakelijk, af en toe zijn er wat zichtbare shots en de zenuwslopende score maakt van de film echt iets anders. Was deze film leuk? Nee. Was het vermakelijk? Nee. Was het logisch? Nee. Was het intrigerend en wereldvreemd? Ja, best wel!

Sfeervol.

Begotten is niet de slechte en ultragoedkope film geworden die ik wel op voorhand had verwacht. Nu wist ik al dat deze film waarschijnlijk niet mijn favoriete films aller tijden in zou rollen, maar niettemin viel de film me meer mee dan gedacht. Daarnaast had de film echt wel budget, aangezien 30.000 dollar toch een best net bedrag is voor je eerste film.

De opening is eigenlijk meteen al raak (en ondertussen bekend onder de fans) en is dan ook verdiend bekend geworden. Deze scene is meteen al behoorlijk creepy, en vooral naar. Dat tweede houdt ook niet echt op zodra de film vordert. Begotten ademt een erg boze en vervelende sfeer uit, en dat doet Merhige in de regiestoel dan ook perfect uitwerken. Het voelt volledig aan als een nachtmerrie.

Het acteerwerk kan ik verder maar moeilijk beoordelen, zeker aangezien je de cast eigenlijk bijna niet kan zien. Zowel de filters als het complete gebrek aan dialoog maken de acteurs / actrices moeilijk herkenbaar, maar goed, ook al waren ze wel herkenbaar geweest, geen enkele lijkt echt doorgebroken te zijn. Ik vat dit niet bepaald op als kritiek, maar ook niet als compliment.

Het jammere aan de film is dat het allemaal wel erg vaag blijft, en ik heb dan ook weinig van de film begrepen. Ik had nooit kunnen raden dat het personage in de openingsscene God moest voorstellen. Dat soort dingen kom je echt alleen maar te weten als de regisseur het zelf verklapt, en die vaagheid vind ik hier wel erg veel uitgesmeerd over de film.

Verder weet de film ook niet altijd interessant te blijven, maar er zit zeker talent door het resultaat heen. Sterke filters, strakke montage en een hoop nare scenes die toch wel even op je netvlies gebrand blijven. Misschien is het ondertussen vooral een verwarrende boel geworden, maar als je erin slaagt je aandacht even bij de film te houden wacht je een onheilspellend en nachtmerriewekkend geheel op. Goed.

wat moet je hier van vinden ? Het hoort blijkbaar thuis in het rijtje meest verontrustende films ( ooit )

Het geluid was een combi van een krekel en een vogel en dan in een soort loep de hele tijd met daar onder door nog wat rare geluiden .

Je moet op het internet zoeken naar wat het betekend want geen mens kan dit raden , veel vager word het niet letterlijk en figuurlijk .

Heel veel zwart wit beelden . heel vaak uit contrast . En soms wat zieke shit .

Ik vind het wel kunst , maar niet met een grote K .

Nou ja eigenlijk wel als in Kut .

Ik wist niet goed waaraan me te verwachten, maar dat werd wel heel snel duidelijk. Qua stijl deed het me denken aan de experimentele zwartwit kortfilms van Peter Tscherkassky, veelal te vinden op Mubi.

Ik vond Begotten fascinerend en creepy. Die eerste scène hakt er al meteen op in en ik had de gehele film de idee dat de film me meer raakte dan aanvankelijk gedacht. De zwartwitbeelden zijn flou en wazig. Het is niet altijd duidelijk wat je ziet, maar je suggestieve brein koppelt er onaangename herkenbare beelden aan. Ik denk ook dat het één van de films is waarbij de zwartwit- en wazige beelden net versterkend werkten. Die beginbeelden bijvoorbeeld met die onherkenbare persoon, onbehaaglijk met die zelfmutilatie en -doding. Er wordt gefocust op zijn benen en het bloed gutst in donkere zwarte klodden naar beneden.

En later zit je de hele tijd te kijken naar een creperend lijk met kromme vingers en handen van de pijn. Ik zag zelfs momenten van masturbatie passeren. Erg bevreemdend allemaal, maar wel effectief. Schokkende beelden (letterlijk en figuurlijk), beetje lang uitgesponnen hoewel een dikke 70 minuten niet per se lang is. Inhoudelijk vrij abstract zonder duidelijk doel. Misschien iets te repetitief van aard, maar zeker geboeid naar gekeken. Vrij sterk!