The Devil's Rejects (2005)

Leuk filmpje, dat zeker.

Vooral grof en smerig, niet zozeer goor. Familietje hillibillies die totaal lak hebben aan enige moraal, en dat wordt ook erg mooi uitgebuit. De muziek zwalpt tussen belachelijk slecht en opzwepend lekker, alles wordt lekker druk en chaotisch in beeld gebracht, en godzijdank zit er ook humor in de film. Hard gelachen met het kippenverhaaltje.

Hoogstaand is het niet, maar qua zinloos vertier wel erg lekker. Had soms een betere soundtrack verdient, en ook ietwat betere acteurs, al maken de karakterkoppen wel heel wat goed. Thumbs up voor de smerigheid die deze film uitstraalt. Alleen jammer dat de film nooit in overdrive schiet. 3.5*

Zombie heeft gevoel voor stijl en dat is hier weer duidelijk te zien. Daarnaast is deze film een lust voor horrorliefhebbers want we zien een aantal gezichten voorbijkomen die erg bekend bij ons zijn (De "Totally" girl van Halloween, Otis van Henry a Portrait of a serial Killer, Ken Foree uit Dawn of the Dead, die lelijkerd uit The Hills Have Eyes). Eigenlijk is deze film een grote ode aan de horror. Het begin is daar ook een voorbeeld van want die doet namelijk ERG denken aan 1 der grootste horrorklassiekers ooit en die dit soort films heeft geinspireerd. Jullie weten over welke film ik het heb. Erg leuk dit allemaal en het geeft zeker een extra lading aan de film. Daarnaast heeft het voor de liefhebbers ook nog s een goede selectie songs en een hilarische stukje over Elvis. Maar verder worden we ook niet echt teleurgesteld want de grofhuid barst van het scherm in een sneltreinvaart. The Devils Rejects heeft me niet teleurgesteld en ben benieuwd waar Zombie hierna mee gaat komen. 4*

Je moet er van houden denk ik. Persoonlijk ben ik niet echt een liefhebber van dit soort onzinnige slachtwerk. Het is allemaal wel aardig gemaakt, maar het doet me helemaal niks. Onnozel script ook.

Pluspunt was de uitstekende soundtrack.

Rob Zombie heeft sinds zijn vorige film in ieder geval bijgeleerd. Geen vervelende kleurfiltertjes en meer van die ongein meer. Een geniaal regisseur zal hij nooit worden maar het is allemaal prima verzorgd hier. Oogt allemaal net wat professioneler dan House of 1000 Corpses.

Veel gore zit er nog steeds niet in maar het is allemaal wel wat lomper. Best origineel ook dat de killers zelf eens het slachtoffer zijn van gezellige martelpraktijken. Er valt ook nog wat te lachen al is dat ook minder dan bij de voorganger.

Overall net wat beter dan House of 1000 Corpses. Ik hou het nu nog maar bij een ruime 3, met ruimte op meer bij herziening.

Na het tegenvallende House of 1000 Corpses, dat evenwel genoeg potentieel had om een fijn filmpje te worden, was het de beurt aan deze vervolgfilm van Rob Zombie. Hoewel deze film in veel leek op zijn voorganger, was hij toch anders. Anders, maar vooral beter. Dezelfde zieke personages bepalen opnieuw het opzet van de film, maar het is de betere karakteruitdieping die The Devil’s Rejects interessanter maakt dan House of 1000 Corpses. Het cynisme, het sadisme en het morbide gevoel voor humor staan hier centraal en de film slaat daarom ook beter aan. Zombie poogt niet meteen een horrorfilm af te leveren, terwijl hij met House of 1000 Corpses wel die indruk gaf.

Het lijkt er trouwens op dat Zombie dit keer de rebel in zich heeft kunnen bedwingen, want ook op visueel vlak is er vooruitgang geboekt. Minder chaos en een consequentere cinematografie maken dit vervolg beter verteerbaar. Het geweld spat van het scherm, en dat is een pluspunt in dit soort films (!), maar als je pure horror verwacht ben je bij Zombie aan het verkeerde adres. Beide films draaien meer om bizarre personages en gitzwarte humor, niet zozeer om bloed en afgehakte ledematen. En als je dag in dag uit naar slashers en zombiefilms kijkt is dat wel even wennen. Maar goed, The Devil’s Rejects is een steengoede film in zijn genre en daarom alleen het bekijken waard.

Ik vond deze veel beter dan House of 1000 corpses.

Er zit meer humor in, behoorlijk ranzige scene's, en natuurlijk weer de gekke personages.

Het verhaal trok me meer dan House Of 1000 corpses, mede ook denk ik doordat ik de personages beter vond neergezet.

Alleen moet ik zeggen dat ik het einde weer jammer vond, het paste wel in de film, maar ik vond het een beetje teveel van het goede.

Maar het acteren was ook goed, en het is allemaal lekker gestoord, wat de film wel maakt naar mijn mening.

4*

Gisteren dus die 2 Disc Special Edition DVD van The Devil's Rejects gekocht en meteen ook even bekeken. En ik kan nu echt niets anders doen dan mijn stem nogmaals met een halve ster te verhogen. Wat een geweldige film is dit toch.

Het acteerwerk en de personages zijn erg in orde, maar de drie hoofdpersonages Spaulding, Otis en Baby blijven toch onvoorstelbaar goed. Bill Moseley zet opnieuw (net als in TCM 2) een schitterend, smerig en heerlijk geschift personage neer en ook Sid Haig is voortreffelijk als het coole en ranzige clowntje Spaulding. Zowel hun vertolkingen als hun personages komen toch beter uit de verf dan in House.

Daarnaast is het verhaal ook niets meer dan geweldig. Niet het zoveelste good guy vs. bad guy- plot. Maar een plot waarin de rolverdeling tussen de moordende Firefly- familie en sheriff Forsythe niet overal echt duidelijk is. Zombie speelt op voortreffelijke wijze met het hele good guy, bad guy gebeuren. En daarnaast maakt hij er voor de horrorfan een waar feestje van met een paar erg leuke bijrollen (Ken Foree, Michael Berryman, PJ Soles). En laten we de ongelofelijk mooie soundtrack niet vergeten (To Be Treated Right van Terry Reid ), zeker in combinatie met een prachtig einde. Lynard Skynard maakt het plaatje helemaal compleet.

En dan ook nog even over de DVD; Een prachtige uitvoering met een schitterende tweede disc, waarop een hoop leuke en interessante dingen te vinden zijn. Maar vooral de zeer uitgebreide documentaire "30 Days in Hell" is fantastisch en zeker een aanrader voor iedere liefhebber van filmmaken in het algemeen. Maar ook de deleted scenes zijn erg leuk om te zien, zo was het leuk om Dr. Satan toch nog even voorbij te zien komen.

Al met al blijf ik erg onder de indruk van regisseur Rob 'kom maar op met Halloween' Zombie; zijn tweede speelfilm is er één waar veel zogenaamde horrorregisseurs (*kuch* Eli Roth) nog wat van kunnen leren. Stond eerst op 3,5 sterren, ging toen naar de 4 en gaat nu zonder twijfel weer een halfje hoger.

4,5 dikke sterren.

Wat een afschuwelijk domme film is dit, na alle mensen die me dit hebben aangeraden omdat dit beter zou zijn als House of 1000 corpses. Het spijt me ik vond dit net zo erg. Het enige wat ik wel aardig vond was de martelscene van de sherrif op de firefly familie Ik vond de personen zoals in HO1000C vreselijk vervelend, vooral die Clown en die Baby firefly. Ook die mensen die in het motel gegijzeld werden waren ronduit vervelend en irritant

Nee dit is absoluut niet aan mij besteed, Ik zie dat ik nog niet op HO1000C heb gestemd dus zal ik dat bij deze met dezelfde beoordeling doen als bij deze foeilelijke totaal niet grappige film. Met een dikke 0,5* en die mag Dhr Zombie van mij in zijn zak steken, Want naar Halloween 9 kijk ik ook niet meer uit als die film van zijn hand komt

Vrij matige horrorfilm in het slasher-genre. Het gegeven van een gedegenereerde familie die iedereen zonder reden vermoord begint me een beetje de keel uit de hangen. Hebben we dat niet al gezien in The Texas Chainsaw Massacre en The Hills Have Eyes? Het verhaal is dus weinig origineel, maar ook de sfeer laat te wensen over. Het moorden in deze film begint eerder op de lachspieren te werken, dan dat het echt angst of spanning oproept. Totaal plaatje levert dus maar weinig punten op, en hoewel ik eerst op 3* zat, moet ik dat bijstellen naar 2,5*. En dan ben ik nog royaal.

William Forsythe is gewoon perfect gecast voor deze film. Eerst leek het mee een film zoals Wrong turn of zo, maar dit is een zeer sterke horrorfilm. Aanrader voor horrorfans.

Ieder heeft zo z'n smaak! Ik zet bijvoorbeeld grote vraagtekens bij het feit dat je 't laatste deel van Shite-Heads of the Caribbean vijf punten hebt gegeven, daar ik de makers daarvan vind getuigen van behoorlijk weinig smaak/originaliteit...

Bovendien zou ik in het echt niemand gunnen wat de mensen in deze film overkomt. Dat is 't verschil. Ik hoop echt niet 's iemand op straat te zien die zomaar iedereen de strot doorsnijdt of overhoop knalt, terwijl ik, ergens verscholen in 'n hoekie smachtend zit toe te kijken.

Jij vindt de Firefly-familie vast walgelijk. Natuurlijk! Zíjn ze ook! Ik denk niet dat Rob Zombie zelf mensen wil aansporen om hetzelfde te doen, of juist het lot van de slachtoffers wil ondergaan.

Enniewee, ik vond het een mooi vervolg! Duidelijk groter budget, en dit is niet zozeer een horrorfilm; eerder een psychopatenfilm (met veel humor !). Maar dat maakt de film er niet slechter op. Ikzelf versprong steeds; wie vind ik nu sympathiek? Otis, Cutter en Baby, of hun slachtoffers? Of juist Sheriff Wydell? Ik kon me wat dat betreft niet settelen, maar dit vond ik niet onaangenaam. Rob Zomie zelf ontbrak trouwens geheel aan de soundtrack! Viel me op! Maar de seventies-songs maakten het ook heerlijk in het gehoor, daar niet van. M'n broer vond het einde een beetje gejat van Butch Cassidy and the Sundance Kid; de bergelijking is er, ja. Maar daar stoorde ik me niet aan, eigenlijk. Misschien wel jammer dat er geen vervolg komt, want ik begon net van die karakters te houden !
Vier en 'n halve punt.

En Markie? Een film hoef je niet te kijken voor je plezier, kan ook informatief zijn. Of je de ogen openen. Oorlogsfilms, bijvoorbeeld. Als ik The Pianist weer eens heb gekeken, zeg ik niet van: "Gôh, wat heb ik toch weer een leuke film gezien!" De Duitsers waren nog veel zieker dan de Firefly familie, zeker omdat laatstgenoemden niet bestaan!

En ik ben niet ziek! Wellicht lichtelijk aangetrokken tot het macabere, maar verder heel vredelievend. Ik heb begin deze week in een heel lief meisje de Ware Liefde gevonden, vraag haar maar als je me niet gelooft! Verder raad ik je aan vooral hier je mening te plaatsen, een topic dat ik bijna drie jaar geleden (sjonge, wat vliegt de tijd!) opende.

Een film die probeert te shockeren kwa gruwelijkheid en gore en het lukt ze best goed. Het verhaal is lekker simpel gehouden zodat er meer aandacht uit kon gaan aan het tonen van ledematen, bloed en hersenen.

Dit is typisch zon rednecks-killen-mensen film. Niks mis mee, meestal vind ik dat wel humor. Nu ook. Het komt allemaal B niveau achtig over maar het stoort niet omdat ik hem gewoon humor vond. Zoveel zinloos geweld in een film...doet het altijd goed bij me als ze het leuk uitwerken. Je ziet wel heel veel, zoals een compleet aan pulp gereden lichaam na aanraking met een vrachtwagen in volle vaart bijvoorbeeld

3,5*

Zombie overtreft zichzelf met dit betere vervolg op House Of 1000 Corpses. Griezelig en sterke performances. Zeer goed. Met een schitterende soundtrack.

Deel 1 vond ik absoluut een top film, erg raar dus dat ik pas nu het vervolg erop heb bekeken, stond al heel lang op m'n lijstje maar ben er nooit aan toe gekomen.

Nu was het dan eindelijk zover, zou het demonische stel weer diep in m'n netvlies worden gebrand, of valt dit dan toch nog tegen?

Na alle goede reacties hier op MM had ik het ook niet anders verwacht, Rob zombie flikt het hem weer.

Met The devil's reject levert hij weer een prachtig artistiek werkje, die haast niets onder doet aan z'n voorganger.

Haast zeg ik; omdat ik hem toch minder vind.

Dat komt voornamelijk omdat het hele misdaad/actie gedeelte te ver naar voren is gehaald, en dat komt de zieke sfeer, wat het eerste deel zo briliant maakte, niet ten goede.

Het is minder smerig, minder sadistisch en minder misselijkmakend dan het eerste deel, maar toch blijft dit heel wat hebben.

Ijzersterk geschoten beelden, geweldig geacteerd, en een soundtrack die er geweldig bij past, Zombie heeft dit dik voor mekaar.

Van begin tot het einde grijpt het stel je toch weer, ik vind het geweldige personages.

Daarnaast zit er ook aardig wat humor in, wat het allemaal nog plezierige maakt om naar te kijken, het is wel duidelijk dat zombie zichzelf niet altijd te serieus neemt met z'n af en toe ver gaande fantasie.

De dialogen zijn daarbij ook nog eens erg sterk, en ook al zijn ze af en toe best cliché, irritant ofslecht word het nooit.

Kan er niet omheen, het is zonde geweest dat ik deze film niet eerder heb bekeken, want dit is toch wel weer een heerlijk stukje film.

4* !

Fantastische film van Zombie. De gehele sfeer van de film ademt een liefde voor het project uit. Goede soundtrack en een fantastische cast. Horrorfans herkennen natuurlijk meteen Ken Foree, Michael Berryman, P.J Soles etc. Deze film bevestigd het voor mij: Rob Zombie is een fantastische filmmaker!

Stop zoveel mogelijk rotkoppen in een film en het is goed lijkt Zombie te denken, en het werkt ook nog. Maar daarmee doe je de film te kort. Naast de geweldig foute personages van Captain Spaulding , Otis, Rondo, Tiny, Billie Ray en Charlie bevat de film volop actie en af en toe flinke gore. Fijne editing, kleurgebruik en score ook, lekker om allemaal voorbij te zien/horen trekken.

Het eerste deel met de gijzeling in het motel vind ik nog wat slapjes. Maar zodra de groep daar weg is en de sherrif op wraak uit is, schiet het tempo omhoog en is het genieten van de rednecks. Je hoop ook vurig op een passende wraak, dus meeslepend is het ook nog voor me op een bepaalde manier. Mooie rollen ook van Baby en Mama trouwens
Absoluut een film om meerdere keren te zien.

Fantastiche film. Veel dingen zijn na gedaan van Texas Chainsaw Massacre,maar wel op een geweldige film. Daarmee krijg je een erg goede soms grappige en geweldadige horror film. De laatste 20 min zijn ook erg goed. Freebird erbij is ook erg goed gekozen.

Voor mij zat de toegevoegde waarde van The Devil's Rejects ten opzichtte van House of a 1000 Corpses vooral in een verschil in dynamiek en meerdere locaties. Als een soort van vertwiste roadmovie krijgen we een wel heel bloederige variant op films als Bonnie and Clyde en Natural Born Killers. Zo briljant als men zegt? het valt nogal tegen. Verhaaltechnisch heeft de film niet heel veel om het lijf. Ik begrijp dat het om een moeizame ontsnapping gaat maar voor een roadmovie staat het verhaal me te vaak en te lang stil. De afranselingen en gore waren absoluut leuk maar het wordt nou niet in een prikkelende context verteld.De film blijft een beetje plat, en dat is prima, maar er zat niet het meesterwerk in wat ik had verwacht. Misschien is The Devil's Rejects bij herziening wel beter.

Vermakelijk (voor één keer) en dan voornamelijk omdat er een aantal rotkoppen (Captain Spaulding, Otis) in meespelen die weliswaar geen oscarwaardige prestaties neerzetten maar die dankzij hun karakterkoppen wel de smerige uitstraling geven die deze film nodig heeft.

Dat vat het ongeveer samen denk ik. Heb me best vermaakt, mede dankzij de al even gestoorde sheriff Wydell (William Forsythe, hulde!). Gegeven dat de moordenaars nu een keertje zelf opgejaagd wild zijn en allerlei martelingen te verduren krijgen is leuk natuurlijk.

Einde vond ik nog het beste deel van heel de film. Kreeg dankzij de mooie muziek en de familiekiekjes nog bijna medelijden met deze rednecks

En maar weer eens herzien. Het grootste verschil met zijn voorganger is dat het geen horror meer is in zijn puurste vorm. Niks griezeligs meer, alleen smerigheden. Toch is The Devil's Rejects nog beter dan zijn voorganger. Weg zijn de vreemde filters waardoor de film een normale en vooral toegankelijker uitstraling krijgt.

Deze film is een vervolg op House of 1000 Corpses. De familie Firefly is op de vlucht voor sheriff Wydell, de broer van een slachtoffer van de familie. Zo ongeveer de hele film speelt zich af in het daglicht. Het draait hier niet meer om mensen angst in te boezemen, maar meer te laten huiveren door een aantal harde en gruwelijke scenes op je netvlies te planten. De film is ook realistischer, het zou zo maar het volgende gestoorde verhaal kunnen worden in de Amerikaanse kranten. Er zitten een aantal erg toffe situaties in de film zoals het motel en de autorit daarna. Scenes waarin een gezonde spanning zit. Niet vanwege hoe het eindigt, maar meer de manier waarop.

Wederom weet de familie Firefly deze film te dragen. Stuk voor stuk zijn ze perfect gecast. Haig heeft nu een grotere rol als Captain Spaulding om zijn clownsgrappen op kleine kindertjes te botvieren. Otis ziet er minder creepy uit, maar is zeker net zo gestoord en smijt er een paar hilarische oneliners uit. De broek van Baby deed het ook uitstekend, Sheri zelf was weer vrij irritant maar dat maakt haar rol ook zo goed. Moeder Firefly is vervangen door Easterbrook omdat Karen Black meer salaris wilde en dat ging niet door. Haar rol is niet verschrikkelijk groot maar zet overtuigend een vunzige hoer neer. Er zit wat meer humor in de film. Zo zijn de conversaties onderling soms van kinderlijk niveau (Tutti fuckin' frutti!), wat mooi laat zien dat de familie schijt heeft aan iedereen en alles eigenlijk maar als een spelletje ziet. Lekker een ijsje eten na je zoveelste kill. Dan vraag je jezelf toch af wie er in godsnaam tegenstand kan bieden aan zulke psychopaten. Gelukkig is daar nieuwkomer Forsythe die werkelijk een uitmuntende rol neerzet. Je proeft zijn haat voor de familie Firefly en het mooie is dat je op een gegeven moment niet meer weet welke partij je nu moet kiezen. Otis en Spaulding zijn zo stoer dat je ze eigenlijk een volgende moord gunt. Maar Forsythe als de sadistische Wydell blijkt net zo gestoord te zijn. Je zou bijna medelijden krijgen met de vuurvliegjes. Ook nog leuke bijrolletjes van Dallas Page en Danny Trejo.

Het einde is absoluut memorabel. De combinatie van de prachtige soundtrack, de mooie flashbacks en de verslagenheid van de drie anti-helden bracht me kippenvel. Het einde is dan ook ontzettend mooi, criminelen als zij horen op zo'n manier te eindigen. Maar ook jammer omdat ik eigenlijk nog meer wil zien van die lui. Deze film (en ook zijn voorganger) en zijn personages zich voor eeuwig onsterfelijk gemaakt bij mij. Topper!

Ongegeneerd, vulgair en ranzig met een groezelig seventies sfeertje dat er heel aardig op zit. Het blijft allemaal keurig overeind na herziening. Soms chaotisch, maar vooral dynamisch gefilmd met overgangetjes (I Can't Quit You Baby) en close-ups die er toe doen. Kan ook niet anders met een cast vol markante koppen en smerige haren.

Captain Spaulding, Boobie voor intimi, is mijn uitblinker met een aantal geweldige momenten. Met een speciale vermelding voor de filmcriticus; hilarische scène. De slow motion met Lynyrd Skynyrd's Free Bird is zelfs van een epische proportie. Een lekker groffe, sadistische en ook nog eens grappige worp van Zombie. Halfje erbij voor de Uncut versie.

House of 1000 Corpses was al lekker gruwelijk en ziek. The Devil's Reject's doet er nog even een schepje bovenop.

Ook deze heeft weer zijn jaren 70 elementjes, en lekkere jaren 70 muziek en is gewoon weer helemaal ziek en over de top en er word nog een portie actie ingegooid ook. Deze film speelt zich een jaar later af na House of 1000 corpses en opent met een erg fijne introductie en kennismaken met Sherrif Wydell. Wat een heerlijke vent was dat toch zeg, lekker agresief en vol wrok op de familie Firefly. Daarna krijgen we een spectaculaire vuurgevecht, waarbij er sommige fireflies sterven, gearresteerd worden, maar Otis en Baby nemen de benen. Wat we dan krijgen is toch hier en daar een soort van sfeervolle roadmovie achtige film, met inderdaad dat jaren 70 sfeertje en gewoon zoals gezegt veel bloed en geweld. Als er maar een voorbijganger of dergelijke met Otis en Baby te maken krijgt dan kan die het wel schudden. Ohja en naderhand komt de clown uit deel 1 ook nog even langs. Alleen was hij naderhand niet echt een Clown meer. Otis was gewoon lekker smerig neergezet met zijn vette haren en Baby was weer ubergeil. (als ze niet zo gestoord was dan )

Ook die Altamont en Clevon waren geweldig. Vooral met die scene bij die kippenverkoper. En naderhand krijgen we ook nog een rolletje van Danny Trejo voorgeschoteld die het ook wel ziet zitten die Firefly familie een koekje van eigen deeg te geven samen met zijn buddies. Het meest coolste en adrenaline gierende moment in de film vond ik toch wel waneer Wydell eventjes een psychopaat gaat spelen tov van de fireflies. Echt heeerlijk En als Sherrif zou je beter moeten weten. Wel jammer dat hij uiteindelijk wel verloor waneer die verminkte familielid zomaar uit het niets opkwam. Maar geen paniek, want de fireflies worden aan gort geschoten door die patrouile. Toch nog koekje van eigen deeg.

Nee dit was echt helemaal over de top. En dan niet alleen het extreme geweld maar ook dat heerlijke platte grove taalgebruik/dialogen. Gewoon de film niet te serieus nemen is de optie.

4,5*

Herzien. Een stuk minder dan zijn voorganger (welke ik een van de beste horror films van de laatste jaren vind). Het levert een stuk sfeer in doordat het meer een misdaad film is en er met pistolen worden rondgezwaaid. Even al House of 1000 corpeses een perfecte '70 horror herleving, en een prima cast die zich lekker uitleeft. Sheri Moon Zombie is een bijzonder fijne verschijning.

Ongelooflijk wat een heerlijk keiharde en smerige film was dit. Het verhaal was heerlijk en zat uitstekend in elkaar en de actie en het geweld was om van te smullen. De zieke en gestoorde familie Firefly vond ik schitterende figuren en ik heb dan ook genoten van Bill Moseley als smeerlap Otis (geweldig hoe hij de band aanpakte), Sheri Moon Zombie als de sletterige Baby (lekker irritant maar ook nog ongelooflijk sexy) en vooral Sid Haig als Captain Spaulding. Hij speelde die rol schitterend en vooral zijn karikatuur als smerige clown was geweldig.

De film begint eigenlijk al keihard en houdt dit aan tot het passend en verdiende einde. Buiten dat de film barst van het geweld valt er ook best veel te lachen (vooral dankzij Sid Haig), zijn de dialogen schitterend en is de muziek om te genieten. Ook zit er best redelijk wat bloot in deze film. Trouwens William Forsythe als geflipte Sheriff Wydell die achter de familie jaagt was ook prachtig. Ik heb echt van het begin tot het einde genoten van deze keiharde en eigenlijk ook wel zeer zieke film.

"I wanna fucking tuttifruti"

Trouwens toen Sheriff Wydell de moeder (Mother Firefly) van de familie aanpakte moest ik gelijk aan een nummer van Cannibal Corpse denken namelijk:

Cannibal Corpse - Fucked wi...

Zo hard als dat nummer is zo hard is ook dit meesterwerk van Rob Zombie.

brute film, minder fantastisch als House Of 1000 Corpses met zijn maffe fragementen maar niet beter of slechter eerder even uniek! en de clown (Sid Haig) verdient een oscar voor zijn rol!

het stuk met de filmkenner op het politieburo vond ik wel wat minder, maar goed

het blijft een dijk van een film, ik herkende trouwens ook nog een ster uit The Hills Have Eyes!

4 clowntjes

Lord im your weapon of justice.

The Devils Rejects.

wow wat een film. Deze film is echt gaaf maar ook raar tegelijk. Er zitten stukjes in die je beter niet kunt kijken als je net gegeten hebt maar ook stukjes die zo gaaf zijn. Het verhaal is gaaf/sick/grappig van alles tegelijk, de acteurs spelen echt goed toen ik aan deze film begon dacht ik van nou zal wel z'n low budjet filmpje zijn, nee echt zoals iemand hierboven al zij oscar materiaal. Verder is alles gewoon gaaf, alleen die, ja wat is het trol zombie vigeur wist ik niet goed wat ik daarvan moest denken die zag er niet echt eng uit en op de gegeven moment loopt die half mank weg en zat echt te kijken van what the f.. loopt er nu weer door et beeldscherm.

vette film die vrij uniek in zijn soort is. Van begin tot einde genoten. Alleen jammer dat je op het eind muziek hoort en niet hun gepraat, zou het misschien nog wat mooier gemaakt lijkt me.

Zeker het kijken waard.

4 sterren.

House Of 1000 Corpses vond ik een leuke film, maar de verrassing is er in dit vervolg wel vanaf. Het grootste mankement is de ronduit zwakke regie van Zombie, die heus wel een paar leuke ideeën heeft - Freebird op het einde is bijvoorbeeld te vet voor woorden - maar deze gewoon niet op een fatsoenlijke manier uit weet te werken. Daarbij spreekt de onverzorgde look van de film, hoewel misschien wel passend, me gewoon totaal niet aan, wat ervoor zorgt dat dit maar de helft van de film is die het had kunnen zijn. Op zich genomen echter biedt The Devil's Rejects genoeg - af en toe afschuwwekkend - vermaak om gedurende de speelduur te blijven boeien, dus geen al te diepe onvoldoende.

vond het eigelijk beter dan houses of 1000 corpses.

de karakters komen beter in beeld en het ziet er ook veel grauwer uit.

de humor zat er weer goed in. zeker de chickenscene

+ ik vind sheri moon zombie haar rol geweldig spelen !

Ziek filmpje met een zonderling gezinnetje dat als enige hobby heeft om mensen zo gruwelijk mogelijk af te slachten. Af en toe ook zeer komisch, waardoor je het geheel wat minder serieus gaat nemen. De kippen-scene was echt meesterlijk. Lag helemaal dubbel. Rob gaf zijn vrouw Sheri wederom een rol in 1 van zijn films. Ze ziet er goed uit en speelde naar behoren. Ik vond het wel jammer dat Forsythe niet nog iets langer de tijd kreeg in het script om de familie Firefly te martelen. Gaf namelijk een voldoening om de 3 te zien lijden, zoals ze hun slachtoffers hadden doen lijden. Het einde vind ik mooi gedaan, goede muziek en met de slowmotion-beelden erbij voelde de film ook echt af. Prima horrorfilmpje waar genoeg in gebeurd en ook nog voldoende te lachen is.

Mijn eerste Rob Zombie film en naar wat ik begrijp ook een vervolg. Dat maakt het wat moeilijk om de film compleet op waarde te schatten, omdat ik geen idee heb of dit werkje in vergelijking met het eerste deel House Of 1000 Corpses wel of geen eer doet aan Zombie's stijl. Op zichzelf kan ik in ieder geval zeggen dat The Devil's Rejects een heerlijk absurde en bij vlagen zeer harde (en tegelijkertijd droogkomische) horrorfilm is. Het meest interessante is eigenlijk dat de familieleden niet zomaar bordkartonnen figuren zijn, maar wel degelijk een personage hebben gekregen om zich mee uit te leven. Het is dan wel geen goed karakter, maar ze hebben in ieder geval nog wel een karakter, dat maakt personages als Otis en natuurlijk Captain Spaulding zoveel malen interessanter dan de standaard badguys.

Zombie's regie is erg sterk, maar het is voornamelijk de perfect gekozen soundtrack die de beelden zoveel meer kracht geeft. Helemaal de eindscene met Freebird op de achtergrond is een prachtige combinatie van slow motion geweld en het relativerende karakter van de muziek, die tegelijkertijd de scene zoveel malen krachtiger maakt. Dat de film bij vlagen dan weer gewoonweg grof en ongemakkelijk is om te zien (zoals de aanranding in de hotelkamer), maakt het eigenlijk alleen maar beter.

Toch benieuwd hoe House Of 1000 Corpses precies is, als het net zo'n portie goed gefilmde walgelijkheid is, dan weet ik zeker dat hij me ook zal bevallen.