Zivot Je Cudo (2004)

Verrassend mooie film hoewel het eerste 1½ uur daar niet naar uitzag. Het was zeker niet slecht, best grappig allemaal maar echt boeien deed het mij niet. Daar kwam abrupt verandering in toen Sabada, het lieve blonde moslimmeisje ten tonele verscheen. Ik was gelijk verkocht. Ik zou ook net als Luka daar smoorverliefd op geworden zijn. Mooi was trouwens de droomscène van Luka waar hij samen met Sabada in het bed boven het Bosnische landschap zweefde. Ook het happy end met die ezel was schitterend, eveneens de zeer komische scène van Sabada en Jadranka die elkaar in de haren vlogen. Wat de muziek betreft; van die blaasmuziek word ik af en toe een beetje moe maar van Kusturica's dierentuin kan ik nooit genoeg krijgen. Woef, kattekop en de ezel stalen voor mij samen met Sabada de show in deze heerlijke romantische film van een regisseur die ik nooit echt heb kunnen waarderen. Toch maar eens gauw Underground herzien die ik vijtien jaar geleden gezien heb maar toen bij mij moest doen met een misschien ten onrechte lage waardering.

4,5*

Kusturica strooit weer met fraaie beelden, onzinnige scènes en absurde seizoenswisselingen. Het doelbewust overdreven acteerwerk zorgt ervoor dat het slapstick-geheel compleet is. Maar tegen de achtergrond van de oorlog in Bosnië komt hij deze keer wel degelijk met een samenhangend verhaal: weliswaar kolderiek, maar ook romantisch en kritisch tegelijk. Gewoon een prima film, die je eigenlijk niet met andere kunt vergelijken of het zou moeten zijn met de overige films van Kusturica.

Goeie film over een gezin dat van Belgrado verhuist is naar het platteland. Zeker geen standaard oorlogsfilm, ondanks dat de oorlog in Bosnië gaandeweg een steeds prominentere rol aanneemt. Er gebeurd meer dan genoeg en het is ook allemaal mooi in beeld gebracht. Vooral het eerste gedeelte is een bonte bedoeling, maar wel op een prettige manier.

Het was alweer even geleden dat ik een Kusturica heb gezien, zijn naam zingt ook minder rond dan vroeger. Je zou bijna denken dat hij met filmpensioen is maar ik zie dat hij nog steeds actief is. Deze toch alweer bijna 20 jaar oude Life is a Miracle staat onder de Franse titel op Netflix, en hoewel hij een tikkie te lang duurt was dit toch weer een vrolijke chaos zoals alleen Kusturica dat kan. Zo goed als Underground en Time of the Gypsies wordt het niet, maar dat is geen schande.

Waar Kusturica zo vaak in uitblinkt, het creëren van een uniek sfeertje dat zowel melancholisch als vrolijk is, is weer ruimschoots aanwezig, met een fijne aanstekelijke soundtrack en maffe scenes vol grappige details. Maar karakterontwikkeling is niet zijn sterkste kant en hier is het ook een beetje ongemakkelijk. Het mooie en liberale Moslimmeisje wordt gegijzeld en afgeblaft maar raakt stapelverliefd op de man die haar vader zou kunnen zijn. Dat hij verliefd op haar wordt is natuurlijk wel voor te stellen maar andersom? Een term als Stockholm Syndroom komt dan toch naar boven.

Kusturica toont zich ook wel enigszins kritisch, maar dan toch vooral voor degenen die niet actief meevechten: de zichzelf verrijkende politici, de internationale pers, de incompetente VN, die moeten het ontgelden. De regisseur laat behalve wat vluchtende (Servische) dorpelingen en (Bosniak) sluipschutters nauwelijks iets van de oorlog en de etnische zuiveringen zien, en wat hij laat zien is duidelijk door een Servische bril. Nu was het conflict niet zo zwart-wit als men destijds deed geloven en waren er slachtoffers en daders onder alle groepen, helemaal bevredigend is de manier waarop Kusturica laveert tussen het conflict, de romance en de komische verwikkelingen toch niet.

Wil je een dolle amusante avond, dan ben je meestal met Kusturica wel aan het goede adres. Wat een gezellige bonte bende met een erg leuke opgewekte sfeer maakt hij er steeds van! Centraal staat hier de spoorwegverbinding die enkele bewoners letterlijk met elkaar verbindt.

Kusturica slaagt er ook steeds in de dieren - met de ezel op kop hier - mee te laten introduceren in het verhaal zonder altijd even aanwezig te zijn. De soundtrack is erg vrolijk en het geheel ademt een komische sfeer uit. De personages zijn loco wat vaak leidt tot komische (en absurde) taferelen.

Logisch en doordacht is het niet altijd, maar amusant des te meer. Ideaal om je volledig te laten in onderdompelen.