Marathon Man (1976)

Deze spannende thriller is opgezet als gruwelijk kat- en muisspelletje voor kijkers met een sterke maag. Regisseur John Schlesinger weet door enkele beklemmende scènes de spanning hoog op te drijven. Wie na het zien van Marathon Man nog naar de tandarts moet, zal zijn afspraak waarschijnlijk annuleren...

Ik denk, laat ik eens een filmpje uitkiezen van mijn nieuwe stapel!

En het werd dus Marathon Man! Wat een geweldige film is dit toch zeg! Een prachtige en spannende thriller die je vanaf het begin beetpakt en je niet weer loslaat! Alleen de beginscene is al meesterlijk! Als de nazi en de jood (om het maar even oppervlakkig te zeggen) met hun auto's door de straten scheuren! De sfeer is echt grandioos in deze film en laat je hart steeds harder tikken! Dustin Hoffman is echt grandioos man, wat een prestatie zet hij neer in deze film! Roy Scheider is geweldig als zijn broer en zet ook een heerlijke prestatie neer! De film kent een aantal gruwelijke scenes, zoals die in de tandartsstoel en de achtervolging op de snelweg! Prachtig gefilmd en nog sterker geacteerd! Het verhaal is verschrikkelijk goed en film bevat ook nog eens prachtige filmmuziek!

Dit is zeker een van de betere thrillers die ik ooit heb gezien! Ik heb weinig films gezien waar de spanning zo goed is als in dit meesterwerk! Ik heb lang geen vijf sterren uitgedeeld, maar deze film is eindelijk weer eens het volle pond waard!

* * * * *

Dustin Hoffman en Laurence Oliver spelen de pannen van het dak in deze heerlijk spannende thriller. De "Is it safe" scene is natuurlijk al zo legendarisch en verdient zijn status als één van de meest akelige scenes in de filmgeschiedenis. Maar wat voor mij deze film naar een 4.5 hijst is het rennen door de straten. John Schlesinger neemt rustig de tijd om zijn personages voor te stellen en grijpt je op het juiste moment naar de keel. Een film die werkelijk elke thrillerfan zou moeten gezien hebben!

I don't know what you mean. I can't tell you something's safe or not, unless I know specifically what you're talking about.

Zeer sterke thriller. Eigenaardig dat die niet in de top 250 staat... Eén van de betere films met Dustin Hoffman. Vooral de martelscene en de confrontatie van Szell in de jodenbuurt blijven nog lang hangen. Geweldig hoe een film zo spannend kan gehouden worden zonder te moeten overdrijven met auto-achtervolgingen, explosies en schietpartijen. Men werkt hier veel met suggestie of 'intiemere' gevechten en discussies. Een aanrader voor iedereen en hopelijk komt deze ooit in de top 250.

Ik kan me voorstellen dat sommigen personen na het zien van deze film opeens bang zijn voor de tandarts

Ik vond dit in ieder geval een zeer spannende film met een uitstekend verhaal. Dustin Hoffman speelt zeer sterk en je voelt zijn pijn als hij bij SS-tandarts Szell (schitterend gespeeld door Laurence Olivier) in de stoel zit. De film is inmiddels al meer dan 30 jaar oud maar het blijft nog altijd een genot om hem te zien.

Ongelofelijk sterke thriller! 2 uur lang niet van mijn plek geweest, niet eens zin om een nieuw biertje te pakken. Zo geboeid zijn door een film komt maar zelden voor.

Enorm duistere suspense, met de badkamer- én tandartsscene twee van de spannendste filmscenes in de filmhistorie wat mij betreft. Daarbij komt de vaak subtiele humor die de film nog eens extra glans geeft.

Absoluut een pareltje, die misschien nog wel in waardering gaat stijgen, want deze gaan we zeker nog een keer bekijken.

4.5* nu, het is dat ik eigenlijk nooit in één keer de 5* geef, deze kan behoorlijk ver komen. Tevens een plek in de top 10

ps. Hoffman is en blijft een fenomeen

Herzien.

En dat had ik beter niet kunnen doen. Er blijft namelijk weinig van over. Het geneuzel rondom het dubbelspel en de wijzende vingertjes van de joden die plots Olivier herkennen. Zo net niet spannend of onrealistisch allemaal. Ook de legendarische tandartsscene vind ik nauwelijks een voldoende waard. En erger nog, onvoldoende griezelig.

Het zijplotje met het duitse vriendinnetje, die natuurlijk vals blijkt, deed mij de broek nog net niet afzakken. Daar zorgde het geschmier uiteindelijk wel voor. Ook het diamantjes eten was ronduit flauw. En de shoot-out in het buitenverblijf was een dieptepunt. Ben dol op Hoffman, alsmede Olivier. Maar ik moet wel eerlijk blijven.

Drie sterretjes omdat ik de film een voldoende toedicht, maar de tand des tijds heeft e.e.a. hard gebeten. Ik ken zat oudere films, sommige zelfs een halve eeuw ouder dan deze, die wel fier blijven staan. Een oude Hitchcock of Kubrick blijft onbeperkt houdbaar, herzien levert keer op keer bewijs. The Marathon Man herzien bleek helaas een grote teleurstelling.

Soms moet jeugdsentiment verstopt blijven en bewierookt in gedachten.

Enige onderhoudendheid, de badkamer-scene en een intrigerend begin doen mij dan toch maar tot een krappe 3 stemmen besluiten. Ik ga van zeer goed naar een krappe goed. En dan ben ik niet de lulligste.

Is it safe?

Heel sterke thriller.

Duister sfeertje, onverwachte plotwendingen, ijzingwekkende suspense in sommige scènes (de tandartsscène en de scène wanneer die Joodse dame Szell herkent op straat, schitterend gewoonweg, voelde me zelf ongemakkelijk worden in de plaats van Szell),en een prachtig onverwacht einde. Dat in combinatie met sterke acteerprestaties van Dustin Hoffman en Laurence Olivier (nog nooit zo veel schrik gehad van een oude vent!) maken dit een meer dan geslaagde kijkervaring!

Als je het over een van de spannendste thrillers/films hebt uit de jaren 70 is Marathon Man er zeker een.

De spanningsopbouw is verschrikkelijk goed. Al vanaf het begin. Eerst de oude mannen met hun wilde tocht door New York dan de Aziatische man die Scheider probeert te vermoorden. En later wordt het nog spannender. De scene wanneer Hoffmans tanden worden geboord zonder verdoving is best luguber. Erg spannende film met sterke acteurs zoals Hoffman / Olivier / Scheider. Marathon Man is een film die met kijk beurten spannend blijft. 5,0.

p.s walgelijk figuur die "weisse engel" .

Hoe komen mensen hier in godsnaam bij dat Marathon Man verouderd is. Heb me werkelijk aan niets gestoord dat zogenaamd oubollig of achterhaald overkwam. Laat mensen dan ook is uitleggen wat er achterhaald aan is. Ik zie het niet namelijk...

De film begint zeer vermakelijk met een ruzie tussen een Joodse man en een Duitser(nazi), wat later ook enig belang blijkt te hebben in de film. Verder is het uur erna lekker mysterieus, de spanningsopbouw is zeer effectief en de begeleidende muziek erbij is ook meer dan prima. Het verhaal komt wel ietwat traag op gang, pas na ruim een uur weet je ongeveer welke kant de film echt op wilt gaan en dat was eigenlijk iets minder dan dat ik had verwacht. Ook was het vanaf het begin wel erg voorspelbaar dat Elsa niet te vertrouwen was, dat mogen ze ook wel is een keer veranderen in films.
Wel waren de personages verder lekker typisch, de Nazi Szell komt ondanks zijn oude leeftijd ook echt creepy over als bad-guy. Daar houd ik wel van.

Voor de rest een leuke en vermakelijke thriller die ook naar 34 jaar nog steeds prima weet te vermaken.

3,5*

Besloten mijn eerste filmbericht bij deze gouwe ouwe te plaatsen.

Ik hou van die karakteristieke, ietwat grauwe jaren 70 sfeer die in deze persoonlijke favoriet perfect naar voren komt. Maar ook op andere gebieden heeft Marathon Man veel te bieden. Een sterk verhaal, de fenomenale rol van Laurence Olivier, goede muziek en af en toe ook wat geweldige humor (de oude man op het balkon).

Ook qua actie en spanning is het dik in orde. Er komen tal van goede scénes voorbij:de autorace, de voetbal bij het operagebouw, de achtervolging, het diamantenslikken, Szell die herkend wordt. De badkamer- en tandartsscenés vormen 2 hoogtepunten.

Enkele minpunten zijn echter wel te noemen. Hoffman acteert niet altijd geweldig, op momenten matig, en hetzelfde geldt voor zijn vriendin. Enkele zaken doen na al die tijd toch wel gedateerd aan, en sommige effecten klonken nét wat te nep.

De algemene conclusie is toch echter dat het hier een fantastische 70s klassieker betreft, vooral gedragen door de sfeer, spanning en Laurence Olivier. Dit alles overtreft de minpunten ruim: ik geef hem een 8.

Bij deze mijn eerste recensietje

Stiekem had ik gehoopt dat Marathon Man beter was. Het verhaal is uitstekend, maar is toch een beetje... hoe zeg je dat: Karig. Karig is eigenlijk alweer te negatief, maar er mist iets in het verhaal. Iets in het verhaal waar je echt nog dagen over kunt denken. Hoewel de (geweldige) muziek veel goed maakt, is de spanning ook minder dan ik gehoopt had. Het eerste deel is, op de scène met de twee oudjes na, vrij oninteressant en zelden echt boeiend. Een geweldig tweede deel maakt een hoop goed en er zaten een aantal scènes bij die me zeker nog bij zullen blijven (met name de wereldberoemde "tandartsscène", die was ik alweer uit het oog verloren). Echter blijft het voorlopig bij een leuke tussendoorfilm. Maar bij herziening, wie weet.

Erg sterke thriller dit, die van begin tot einde weet te boeien.

Films hebben niet altijd een bijzonder verhaal nodig om goed te kunnen zijn. Marathon Man is daar zo’n typisch voorbeeld van. Het verhaal is erg simpel en in feite loopt de film grotendeels zoals je als kijker kunt verwachten, maar toch slaagt regisseur Schlesinger erin de film van een enorme spanningsboog te voorzien.

Dat is allereerst te danken aan de twee hoofdrolspelers. Dustin Hoffman en Laurence Olivier zijn behoorlijke tegenpolen om te zien en spelen in de film ook elkaars tegenpool en doen dat voortreffelijk. Hoffman speelt overtuigend de student en hardloper Babe, iemand wiens angst op een gegeven moment duidelijk voelbaar is, maar tevens overtuigd hij als persoon met een enorme vasthoudendheid. De beruchte, traumatische tandartsscène, is erg spannend en daarbij proef je haast letterlijk de angst van Hoffman. Ook het moment waarbij Hoffman in bad zit en iemand zijn huis binnendringt, is razend spannend. Tevens zijn het twee scènes, waarbij Hoffman laat ziet enorm goed en improviserend te kunnen acteren.

Olivier is in deze film dan juist weer de persoon die de angst weet op te roepen bij anderen als ex-Nazi Szell. Dat doet hij erg overtuigend. Toch zit de beste scène van zijn kan in het moment dat hij door een Joodse wijk wandelt en daar wordt herkend als Nazi-arts uit de Tweede Wereldoorlog. Ook bij hem proef je dan de angst, terwijl het voor mij juist weer een erg spannende scène was.

Ja ik heb best wel genoten van deze film, die spannender was dan ik had durven hopen. Zo mogen films vaker gemaakt worden. Ook is het wel eens fijn om te zien dat een regisseur suggestief te werk gaat. Tegenwoordig wil men alle schokkende scènes expliciet in beeld brengen, wat ook vaak goed werkt, maar soms kan het suggestieve zelfs nog meer spanning teweegbrengen. Deze film heeft een paar momenten, die daar in ieder geval een goed voorbeeld van zijn.

Dikke 4,0*

Wederom weer een sublieme jaren 70 thriller.

De film begint al helemaal goed met die rancuneuze autorace tussen die Duitser en die Joodse man die WO II nog steeds in hun bloed hebben. Dat is ook waar de film verder over gaat. Al snel maken we kennis als de hardlopende buitenbeentje van de buurt: Thomas, erg goed neergezet alweer door Dustin Hoffman, die via zijn broer, die doelwit was van die Duitse ex-SS misdadiger, ook in de problemen komt. Zijn broer, gespeeld door Roy Schneider vond ik eigenlijk wel een beetje Hoffman's rol stelen. Wat deed ie het goed. Ook Dustins vriendin en natuurlijk ook die Duitse Tandarts Szell kwamen goed van pas. Wat een kop had die vent toch. Maar anyway, Thomas word erin geluist op een een of andere manier en is uiteindelijk zelf doelwit geworden van de bende van Szell, waarbij we dus die zeer pijnlijke tandarts-scene te zien krijgen, die je ook gewoon zelf als kijker kan voelen.

Ook die scenes in Parijs waren erg mooi en sfeervol (vooral die Balkon(nen) scene). Evenals de New York locaties en dan ook voornamelijk die achterstandswijken, en natuurlijk die Joodse wijk met die scene waarbij Szell door die wijk loopt en al de voetgangers hem nog herkennen uit de 2de wereld oorlog. Ook het einde was lekker recht voor zijn raap.

Verder een zeer geslaagde en spannende film. Dustin Hoffman doet het hierin weer uitstekend, net zoals in Straw Dogs, lijkt het erop dat hij ook hierin nogal neutraal en sub-assertief overkomt. Maar daar komt natuurlijk gauw verandering in.

Prachtig!

4,0*

Hm, in het begin geraakte 'k niet echt in het verhaal, omdat het verhaal eigenlijk erg wazig is, maar na zo'n 45min wordt het verhaal duidelijker en was m'n interesse wel gewekt. De cast bestond uit een aantal bekenden en speelden overtuigend. Het einde was redelijk origineel.

'k vond de film wel eens de moeite om te bekijken, maar 'k vrees een beetje dat de film niet echt in m'n geheugen zal gegrift blijven, (al zaten er toch een aantal opvallende scènes in, bv de tandartsscène) dit komt vooral door het eerste deel die de film niet echt een schwung gaf.

De titel vond 'k eigenlijk niet zo typerend/toepasselijk en geeft een beetje een verkeerd beeld van de film, men kon eigenlijk evengoed een totaal andere gekozen hebben.

Der Weisse Engel! Een kreet die me wel eens kippenvel heeft bezorgd. Zo is er nog een scène, waar de suggestie al ruim voldoende is, die een dergelijke reactie oproept. Babe's achtergrond hangt er maar wat bij en de rol van Elsa in het geheel is wat te doorzichtig, maar verder toch een oerdegelijke thriller van de oude stempel. Met een opvallende rol voor Roy Scheider.

Schlesinger oog heeft voor de stad en de soms sinistere score werkt sfeerverhogend. Dustin Hoffman was in die jaren in vorm, maar ik vind het toch stiekem de film van Laurence Olivier met zijn verbeten en hebberige blikken. Samen met de argeloosheid die hij als tandarts aan de dag legt, een perfecte oude, enge nazi. Wat dat betreft en qua locatie ook een hele aardige climax.

De jaren 70 lijken een patent te hebben op steengoede thrillers. Marathon Man is naar mijn mening één van de beste. Het verhaal volgt een geschiedenisstudent genaamd Thomas ‘Babe’ Levy, gespeeld door Dustin Hoffman, die per toeval terecht komt in een ingewikkeld complot. Zijn broer, voortreffelijk gespeeld door Roy Scheider, is een medewerker van een geheime overheidsdienst en weet hier meer vanaf. Het verhaal wordt op een ijzersterke manier uitgewerkt en laat je continue op het puntje van je stoel zitten. Laurence Oliver zet in deze prent op het einde van zijn carrière als beruchte nazi crimineel één van de allerbeste bad guys in de geschiedenis van de film neer. Zo spannend als dit worden ze niet meer gemaakt.

Ik heb deze film inmiddels zó vaak gezien dat ik er niet objectief meer over kan oordelen. Diverse scènes krijgen mij na al die keren nog steeds op het puntje van mijn stoel: de vechtpartij van Doc met zijn Aziatische aanvaller in zijn hotelkamer, Babe in de badkuip, de martelscène, de wandeling van Szell door het Newyorkse diamantendistrict – stuk voor stuk klassiek en briljant. En ik herinner me zelfs nog hoe geschokt ik was toen ik deze film de eerste keer in de bioscoop zag en plotseling merkte dat Janeway weer terugkeerde naar het hol van de leeuw met Szell en zijn handlangers…...
        Misschien dat deze film voor de jongere generatie wat te traag gaat, zowel qua plotafwikkeling als qua montage. Toen ik mijn 18-jarige dochter vroeg wat ze er nou van vond zei ze dat de film zónder "de" scène eigenlijk maar een tamelijke doorsnee-thriller zou zijn geweest. Zelf voel ik Docs pijn wanneer de pianosnaar door z'n hand snijdt tot in mijn tenen, maar tegenwoordig is de kijker kennelijk al zóveel geweld gewend dat de lat wat dat betreft een stuk hoger ligt.
        Maar ja, zij schrijft dit bericht niet, dat doe ik, en alleen al vanwege de briljante rol van Laurence Olivier (voor mij nog altijd –samen met Henry Fonda in Once upon a time in the West en Donald Sutherland in 1900– de ijzingwekkendste schurk uit de filmgeschiedenis) kan ik toch niet anders dan deze film de volle mep geven. En met welk citaat van drie woorden zou ik deze recensie willen besluiten…?
 

Tegenvaller.

Begin met de positieve punten. Hangt een lekkere sfeer in de film en Olivier speelt het wel leuk. Maar dan houdt het toch al wel op. Bijna vergeten dat er goede muziek in zat en dat de tandartsscene echt goed was.

Matig verhaal, vind het allemaal erg onduidelijk en gek. Kan wel allemaal vragen gaan zitten stellen maar dat heeft geen zin. Nee had verwacht dat het een van de betere thrillers zou worden, want het heeft wel een leuk concept. Maar dat had ik dus mis. Vind het ook een zwak einde hebben.

Wat Alexander al eerder zei, inderdaad erg van de hak op de tak.

Ver gezocht verhaal en vond Hoffman ook niet zo goed spelen. Wannabe Thriller.

Uitstekende film waarin een student geschiedenis betrokken raakt bij een complot omtrent een oud-nazi. Een trage opbouw waarbij het even duurt voordat de verschillende lijnen bij elkaar komen. Genoeg spannende momenten met uiteraard de klassieke martel-scene als hoogtepunt. Laurence Olivier is ijzingwekkend als 'de tandarts'.

Is it safe?

Niets is wat het lijkt in deze ouderwetse jaren '70-thriller die lekker geheimzinnig doet! Hij past prima in het paranoïde thriller-rijtje van bijvoorbeeld A Manchurian Candidate, The Boys from Brazil en ga zo maar door. Naar het eind toe worden de scenes steeds sterker en beklemmender. Uitstekend acteerwerk ook! Het enige probleem wat ik heb met dit soort films, is dat je wel even er in moet komen.

70s Hollywood.

Een periode die me écht niet aanspreekt. Deze film past naadloos tussen een hoop andere die ik stuk voor stuk saai en vervelend vind.

Enerzijds vanweze de immer grijze look. Het ziet er allemaal zo kleurloos, zielloos, contrastloos en afgeleefd uit dat het amper aan te zien is. Wat de één als ruw, grimmig en realistisch omschrijft noem ik vooral oeverloos saaie cinematografie. Helemaal mijn ding niet.

Anderzijds vanwege het véél te lage tempo. Dit soort films zijn mij veels te gedetailleerd. Ellenlange opbouw waarbij ten treure wordt stilgestaan bij elk klein detail. En waarbij elke twist tot in de puntjes verklaard moet worden. Allemaal aardig moest het dan nog wat voorstellen ook, maar het is één of ander belachelijk verhaaltje over een nazi-dokter met diamantjes. Mag zo 40 minuten af.

Verder enigszins geamuseerd gelezen over een aantal "legendarische" scenes. Mij waren ze onbekend en achteraf zou ik er ook geen 5 cent voor gegeven hebben dat ze uitgegroeid zijn tot iets memorabels. Dingen die je in elke thriller wel terugziet, het appeal ontgaat mj volledig (en ik heb nochthans een pesthekel aan tandartsen).

Mnee, dit soort 70s thrillers zal absoluut wel z'n publiek hebben (af te leiden aan de immer hoge scores), ik kan het amper aanzien. Sfeerloze, droevige cinema die eindeloos doordobbert. Films die het woord "solide" een slechte naam geven.

1.0*

Ik heb deze film heel lang geleden diverse keren gezien. Toch kon ik mij het verhaal niet echt meer herinneren. Ik herinnerde mij vooral een aantal bijzondere scenes. De scene in het begin van de oude mannetjes die elkaar achterna zitten in een auto. De scene van de oude vrouw die "Der weisse Engel" herkent, de zin : "Is it safe ?" en natuurlijk de laatste scene met de diamanten in het gemaal. Nu ik de film weer gezien heb snap ik ook waarom ik het verhaal maar niet kan onthouden. Het is namelijk erg vaag en vooral uiterst ongeloofwaardig. Ook vind ik Dustin Hoffman maar een hele matige acteur in deze film. Zowel de film als de acteur zijn onwaarschijnlijk zwaar overgewaardeerd als ik de film nu, na al die jaren, weer zie. Maar de genoemde scenes blijven ook nu nog de moeite van het kijken waard. Die vormen ook nu nog steeds de absolute hoogtepunten van de film. En zo weet ik ook dat ik over twintig jaar precies hetzelfde over deze film ga schrijven als ik hem weer zie. Dan herinner ik me nog wel de scenes maar heb geen flauw idee meer waar de film over ging.

Helaas toch niet echt gecharmeerd van deze film. Er hangt lange tijd een mysterieuze sfeer, qua verhaalopbouw daarom niet onaardig, hoewel de film een behoorlijk lange aanloop neemt. Het plot valt me uiteindelijk wel wat tegen en de ontknoping zou ik zelfs teleurstellend willen noemen. Het zag er wel wat klungelig uit hoe Szell struikelend van de trap in zijn eigen mes valt. Heb niet het idee dat deze film mij erg lang zal bijblijven, wellicht op een paar aardige scenes na.

Inmiddels 40 jaar oud en nog steeds zeer, maar dan ook zeer, de moeite van het bekijken waard. Wat een film! Briljant acteerwerk van de cast en memorabele scenes in overvloed.
‘De’ scene sla ik zelfs weleens over, zelfs als er niet op korte termijn een bezoek aan de tandarts gepland staat. New York in de grauwe jaren ’70 doet het ook altijd goed bij mij, wat een sfeer! Het groezelige appartement van ‘Babe’ is er een perfecte afspiegeling van.
Niets dan lof voor deze film, een monument in de filmgeschiedenis. 4*

Een student Geschiedenis met marathon-aspiraties wordt zijn hele leven achtervolgt door de zelfmoord van zijn vader die werd beschuldigt tijdens de heksenjachten van McCarthy. Zijn broer werkt in het geheim voor een overheidsorganisatie. Een organisatie die om Nazi oorlogsmisdadigers te kunnen opsporen een regeling maakt met de voormalige SS-tandarts Szell. Wanneer echter Szell's broer overlijd tijdens een auto-ongeluk loopt de zaak helemaal uit de hand...

Dustin Hoffman speelt een prima hoofdrol als de sociaal onhandige student die zich ineens in een totaal bizarre situatie bevind. Roy Scheider zet ook een prima spion neer. Het is echter Laurence Olivier die het meeste indruk maakt als Szell. Olivier had destijds kanker en de artsen zijden dat hij binnen korte tijd zou overlijden, daarom nam hij de rol aan zodat hij een erfenis kon nalaten aan zijn kinderen en kleinkinderen. Iedere draaidag had hij een hoop pijnstillers nodig om zijn rol te kunnen spelen. Totaal onverwacht genas hij echter en heeft hij nog tot 1989 geleefd.

Het personage van Szell is natuurlijk gemodelleerd naar de beruchte Josef Mengele. Die heette alleen niet De Witte Engel door zijn witte haar, maar door de lange witte labjas die hij altijd droeg. Toevallig kwam de echte Mengele 3 jaar na deze film op vrij bizarre omstandigheden om het leven: hij verdronk namelijk in zijn eigen zwembad, men zegt door een hartinfarct.

Aan de ene kant heeft Marathon Man veel weg van New Hollywood-films als The French Connection en Taxi Driver. De zelfde haast documentaire stijl af en toe en het gebruik van de steadycam bijvoorbeeld. Maar aan de andere kant zou dit haast een film van Alfred Hitchcock kunnen zijn omdat de film geniaal naar momenten toe werkt en een aantal heel erg sterke momenten van suspense heeft.

Marathon Man is een onverwacht spannende suspense-thriller die weliswaar hier en daar een beetje suspension of disbelief vergt, maar dat goed maakt door heel vermakelijk te zijn en een paar briljante scènes te hebben.

Tegenvallende klassieker. Met name de lange introductie van het verhaal is erg verwarrend, zeker wanneer je zoals ik blanco instapt, je weet dan eigenlijk niet waar je naar zit te kijken of waar het naartoe gaat. Het verhaal is bovendien nogal vergezocht, in het tweede deel krijgen we dan (eindelijk) een vrij aardige thriller wat die introductie helemaal niet nodig had. Toch sloeg de verveling erin en haakte ik af toen het einde al duidelijk was, net voor die hier vaak tussen spoilertags bekritiseerde eindscene, ik had het toen wel gehad. De film is vermoed ik vooral bekend geworden en gebleven door de scene bij de tandarts maar als geheel vond ik het weinig noemenswaardig, al helemaal gezien het erg rommelige begin. Mager, 2*.

Thriller zoals ze niet meer gemaakt worden vanwege de ADHD generatie, gewend aan grote stappen, snel thuis, die bediend moet worden in de bios. Lees de zeurcommentaren hiervoor maar. Geschreven door de grote scenarist William Goldman die zowel de novel schreef als de aanpassing voor de film. Misschien wel de grootste van alle paranoia thrillers uit de 70er jaren: The Parallax View, All The President's Men, Three Days Of The Condor. Film neemt de tijd om het verhaal te ontvouwen; refereert aan de smerige relatie die de Amerikaanse regering onderhield met ex-Nazis na WO2. Je ziet hier zoveel filmische thriller elementen die latere films en regisseurs gejat hebben. Ik herkende David Finchers The Game en Peter Weirs Witness bijv. Overigens was Hoffman al bijna 40 toen die voor de film als Columbia University student moest doorgaan. William Devane was geweldig als gluiperd. Speciale vermelding voor Laurence Olivier die de Nazi speelde, en hoe. Een jaar later zou hij exact het tegenovergestelde vertolken (ook meesterlijk) als Nazi jager in The Boys From Brazil. Goldman is ook scenarist van All The President's Men en Butch Cassidy & The Sundance Kid.

Marathon Man is een thriller zoals ze ze niet meer maken. De zogenaamde paranoia thriller. Ik ben er nog niet echt bekend mee maar hopelijk zijn er toch betere dan deze. Nu moet ik wel bekennen dat het verhaal niet helemaal mijn ding was. Of misschien eerder de manier waarop het verfilmd is. Ook ik ging eigenlijk blanco de film in zoals ik bijna altijd doe en ik merkte dat ik moeite had om de touwtjes aan elkaar te knopen in het begin. Zo duurt het bijna een uur voordat de twee broers elkaar terugzien. Ik wist eerst ook niet dat het broers waren.
Dustin Hoffmann was ook veel te oud om een student te spelen. Eigenlijk echt slecht gecast maar hij speelt wel goed. Szell is best een coole villain.

Verder zijn er wel een aantal leuke ontwikkelingen en scènes. Al wegen die niet op tegen het behoorlijk stroeve eerste uur. Visueel typisch jaren 70, dat grauwe grimmige grijs. Vooralsnog lijkt dit mijn minst geliefde decennium te worden met een uitschieter zoals Jaws. Al moet ik nog veel zien.

Na een hele lange tijd heb ik de Marathon Man weer gezien, laat ik zeggen om mijn geheugen wat op te frissen, want ik was toch de precieze samenhang kwijt geraakt. Uiteraard stond dé scene nog zo helder voor ogen dat 't leek alsof ik 'm gisteren nog had beleefd...

Wat ik volledig kwijt was, waren die prachtige authentieke beelden van de legendarische Abebe Bikila, en zijn poster aan de muur. Verder staat het verhaal nog steeds als een huis, wat zeg ik, als een monument.

En over dat einde, dat bij sommige kijkers niet helemaal in de "smaak" viel, daarover zou ik willen opmerken dat de manier waarop Levy (Babe) wraak neemt op Szell perfect in lijn is met de ultieme manier waarop hij zijn buurtgenoten weet te bewegen zijn kamer "op te ruimen": Levy geeft niet om luxe noch om geld.

Uiteindelijk kan Levy het trauma uit zijn jeugd zowel figuurlijk als letterlijk van zich afwerpen. Schitterend !!