The Spy Who Loved Me (1977)

In mijn ogen de beste Bond-film; alles wat in een Bond-film hoort te zitten zit erin. Geweldige achtervolgingen, goede lokaties en natuurlijk die auto/boot.

Spy is een van de beste James Bond films uit de hele reeks en in ieder geval de beste van de jaren 70 (wat niet zo moeilijk is met die flauwe Guy Hammilton films).

Gek genoeg is 't allemaal niet echt origineel, het schijnt dat schrijver John Brosnan (geen familie van Pierce!) een hele lijst heeft gemaakt in zijn boek James Bond in the cinema met alle overeenkomsten met You only live twice, alleen is dan de actie van uit de ruimte naar de zee verplaatst en inderdaad: je hoeft maar even aan beide films te denken en je komt zo op 10, 20 overeenkomsten! Heel opvallend.

En feitelijk is de volgende film, Moonraker, weer een copie van deze, in ieder geval wat het hoofdplot betreft, maar dan minder goed uitgewerkt!

Alle 3 de films zijn ook door Lewis Gilbert geregisseerd, dat kan geen toeval meer zijn! Dit is duidelijk de beste van de drie films!

Veel spektakel, goed geakteerd ook door de vaak verguisde Roger Moore (de scene waar in Bond bekend Anya's geliefde vermoord te hebben is bv echt fantastisch!) en eindelijk weer eens echte spanning! erg goed!

5 sterren!

Aardige Bondfilm, maar zeker niet behorend tot de besten. Wel wordt hier mijn favoriete Bondschurk allertijden geintroduceerd in de film, namelijk Jaws! De film is verder niet heel bijzonder, maar bij vlagen best vermakelijk.

Het verhaal is erg simpel, de humor is iets minder en ook de actie is minder aanwezig dan in andere Bondfilms. Daarentegen zijn de onderwaterbeelden van de zogenaamde onderwater stad Atlantis wel erg mooi.

Aardig vermaak dus al met al.

2,5*

Prima Bondfilm met een uitstekende Moore en de geweldige schurk Jaws. Veel aktie en avontuur, doorspekt met de nodige humor. Zeer goed.

Ik vind The Spy Who Loved Me een van de sterkste films van Moore, maar ook in de hele Bond-reeks. Als een Bondfan heb ik ze bijna allemaal gezien, en omdat ik in vele reacties van jullie lees dat deze film middelmatig is in de reeks, maar ook van Moore, wil ik jullie op een aantal punten wijzen: eerst een balans van alle Moore films:

Live and Let Die: voor vele een van de betere, dat vond ik ook, hier bewees Moore zich dat hij zich kon meten met Connery. Ook Mr Kanaga/Mr Big met zijn hulpje Lee Tee waren sterke personages en helemaal bij de tijd. En de bloedmooie Solitaire was een goede Bondgirl. Helaas vond ik J.W. Pepper leuker in TMWTGG, ik stoorde me een beetje aan hem en de scenes met Baron Samedi waren soms onduidelijk, maar het blijft een van me favorieten. Een 3,5

The Man with the Golden Gun: de laatste film van regisseur Guy Hamilton. Ik heb vaak gelezen dat de film nergens boeide, toch waren Mary Goodnight en Miss Anders erg vermakelijk en Scaramanga is toch een van de beste 'villians' van alle films. Ook in deze film stoorde ik me soms aan de dwerg Nic Nac en de film was niet altijd even boeiend. Een 3,0

The Spy Who Loved Me: drie jaar na TMWTGG nam Gilbert de taak opzich, nadat hij YOLT al geregisseerd had. Velen vinden dat TSWLM erg lijkt op You Only Live Twice, en dat klopt, al heb ik die nog niet helemaal gezien, maar dat interesseert me niets. De stunts, de acteurs behoren tot de top van de Bondreeks. Anya Amasova is een van de slimste en interessanste Bondgirls allertijden en natuurlijk Jaws en Stromberg, die raken nooit gedateerd. Echte minpunten heb ik niet, ik vond het een zeer vermakelijke film waar humor en actie elkaar goed afwisselen. Een 5,0

Moonraker: nog niet helemaal gezien, ben net over de helft, maar de slechte recensies vind ik totaal niet kloppen. Hebben jullie de stunts en acties nog niet gezien. Prachtig gefilmd en ook al vind ik hier Jaws iets minder, hij speelt het nog steeds leuk en Drax blijft een interessant personage. Jaws vriendinnetje en de ruimtescenes nog niet gezien, maar ik denk niet dat dat invloed heeft op mijn recensie. Een 4,0

For Your Eyes Only: naast TSWLM de sterkste film van Moore, eigenlijk m'n favoriet na TSWLM. Moore raakt hier op leeftijd, maar dat maakt me niets uit, en geweldig hoe hij in het begin afrekent met Blofeld, en de andere villians, Kristatos en Columbo spelen hun rol goed. Melina Havelock is een mooie Bondgirl, wel stoorde ik me aan Bibi Dahl, maar voor de rest een zeer vermakelijke film: Een 4,5

Octopussy: deze film heeft ook een sterke cast, zoals Octopussy, zij was mooi en slim en volgde daarmee de lijn die begon bij Barbara Bach, Holly Goodhead en Melina Havelock. Moore begint nu wel een beetje op leeftijd te raken en de nieuwe M vind ik minder dan Bernard Lee. En natuurlijk de verkleedpartij als clown op het eind en de Tarzanpersiflage Toch blijft het een vermakelijke film met veel humor en een goede villian. Een 3,5

A View to a Kill: een van de eerste films zonder een echt basisscript van Fleming, toch vond ik ook deze film zeer goed. Met Walken als Max Zorin, die zijn rol perfect speelt als psychopaat en zijn hulpje Mayday, wat een vrouw zeg. Iets minder vond ik Stacey Stutton, een mooie vrouw, maar niet veel meer. Toch vind ik dat Moore het nog steeds goed doet, ondanks zijn leeftijd van 58. Een 3,5

Na deze balans zie je dat TSWLM toch mijn favoriet is. En hoe vaker ik hem zie, hoe mooier hij wordt. Ik heb hem nu 4 keer gezien, maar hij blijft spannend. Deze film boeit me van het begin tot het eind, met een geweldige cast en locaties. Daarom verdient deze film een dikke 5.

Aardig Bond filmpje. Die kerel met dat ijzeren gebit was wel grappig maar werd wel als een ongelovelijke mongool neergezet! Verder miste ik vooral muziek. In vele scénes gebeurde er iets groots en dan was het gewoon muisstil. Nou ja...

Een krappe 3*

Nobody does it better. The Spy Who Loveds Me is altijd al één van mijn favoriete Bond films geweest, en nog steeds vind ik hem 1 van de beste films uit de 007 serie.

Het begint al geweldig met de pre-title scène, waarin Bond moet skieën voor zijn leven en er een halsbrekende stunt wordt uitgehaald, door van een hoge berg te skydiven. Toch wel een van de beste stunts uit de Bond geschiedenis. Vanuit hier gaan we over naar de mooiste Bondsong ooit geschreven en prachtig gezongen door Carly Simon. Blijft een mooi nummer. Na de titels worden we geintroduceerd met Barbara Bach, na Daniela Bianchi de mooiste Bond girl. Gelukkig is ze niet zo oppervlakkig als in de meeste films over de britse Spion. Ze heeft echt een verhaal en weet dat goed over te brengen naar het publiek. Ook is de badguy, gespeeld door Curt Jurgens, erg goed, die haalt het helaas niet bij zijn henchman Jaws. Wat geweldig karakter is dit toch. Hij krijgt geen enkele achtergrond mee, maar heeft net als Odjob een speciaal iets waardoor dit personage je altijd bij zal blijven.

Het verhaal is niet erg hoogstaand, en lijkt zo af en toe een kopie van wat andere Bondfilms, maar het blijft van begin tot eind vermaken. De film kent enkele geweldige actie scènes en spannende momenten. Het onderwater gebeuren met de Lotus Esprit is ook weer zo'n moment die iedereen bij blijft. Wel is het erg jammer dat in de actie weer die typisch seventies klinkende soundtrack weer te horen is, iets waar ik in Live and Let Die ook al wat mooite mee had omdat je de film in een bepaalde tijd vastzet, terwijl andere Bond films door een gewoon gescorede soundtrack (vrijwel) tijdloos blijven.

Deze film zal toch altijd wel een speciale Bond film voor mij blijven, en is ook een van de eerste films die ik van 007 zag.

4*

De locaties in Egypte en het hoofdkwartier van de bad-guy zijn onvergetelijk. (De achtervolging op Jaws tussen de zuilen is zeer memorabel)

Over de bad-guys: Misschien is Jaws wel het personage dat me het meest is bijgebleven van de hele Bond-reeks. Met zijn stalen tanden en handen ter grootte van een ping pong pallet vernielt hij kleine busjes, bijt stukken uit mensen en maakt sushi van een haai.

(Het verbaasde me wel toen de acteur, Richard Kiel, zei dat hij de stalen beugel nog geen minuut kon dragen zonder het uit te schreeuwen van de pijn.)

Stromberg daarentegen viel wat tegen, maar werd gered door zijn hoogtechnologisch hoofdkwartier in zee.

Roger Moore speelt Bond voortreffelijk met de juiste dosis humor en seriositeit.
Ook de Bond-girl mag er wezen. Een Russische meid met talent en intelligentie, laat ze komen!

Wat viel er tegen?

- De titelsong: Deze vond ik niet passend in een Bond-film. Misschien te weinig spektakel, grandeur, weet ik veel..
- De man-tot-man gevechten: Vaak sloegen ze er overduidelijk naast of hielden ze hun slagen te vroeg in. Gelukkig kwamen deze momenten niet te vaak voor.

The Spy who loved me is zeker een van de betere Bond-films.

It's the BIGGEST. It's the BEST. It's BOND. And B-E-Y-O-N-D

The Spy Who Loved Me is alweer het 10e deel in de James Bond reeks. Roger Moore begint aan zijn 3e vertolking van 007 en ook Lewis Gilbert keert terug na eerst het slechte You Only Live Twice geregisseerd te hebben met Sean Connery in de hoofdrol. Ik had eerlijk gezegd mijn twijfels over deze Bond-film.

Jammer genoeg werden die twijfels dan ook direct in de openingsscène waargemaakt. Nog nooit heb ik zo'n lelijke en slecht uitgevoerde ski-scène gezien, dan was die in On Her Majesty's Secret Service toch wel een pak beter. Gelukkig was niet alles slecht aan die scène want het einde waar Bond af een klif springt, zijn ski's dropt en met een parachute voortgaat zag er wel mooi uit. Het was spijtig genoeg maar een opflakkering van korte duur want de resterende 115 die een plot moesten voorstellen waren ontzettend teleurstellend. Het verhaal gaat dat er duikboten worden gestolen. Zowel Britse als Russische (die dan subtiel Potemkin wordt genoemd wat een overduidelijke verwijzing is naar Eisensteins Bronenosets Potyomkin oftewel Battleship Potemkin) maar over de duikboten wordt vaak geen woord gerept. Gilbert vertrouwt in mijn ogen te hard op de relatie tussen Bond en Amasova en hun onderhuidse spanningen. Spanningen die eigenlijk helemaal niet zo spannend overkomen als ze zijn bedoeld want de uiteindelijke climax waar Amasova te weten komt dat Bond haar vriendje heeft neergeschoten wordt armzalig uitgewerkt. Ik had nog even men twijfels toen ze op het einde Bond onder schot houd maar dat wordt dan weer dan veel te simpel uitgewerkt door Bond zijn charme... Het laatste halfuur waar de actie er goed inzit is dan zonder twijfel ook het beste deel van de film.

Met de snufjes zit het in dit tiende deel ook wel goed. Geen 360 graden roterende auto maar wel iets anders met een auto. En dat iets is natuurlijk de Lotus Esprit. Persoonlijk vind ik dit één van de betere vondsten die doorheen heel de film zijn gespreid in tegenstelling tot Little Nellie in You Only Live Twice. Ook Strombergs Atlantis ziet er zeer degelijk uit.

Roger Moore zet wederom een uitstekende Bond neer. Als hij erin slaagt om in de andere delen op hetzelfde niveau te blijven dan passeert hij voor mij Sean Connery die soms een wat mindere Bond op zijn cv heeft staan. Iets wat me in The Man with the Golden Gun al opviel is dat de Bond-girls maar stompzinniger en onlogischer worden. Barbara Bach ziet er net als haar voorgangers niet slecht uit maar mist toch de gave om een deftig personage neer te zetten. Ik mis echt iemand zoals een slimme Jane Seymour of Diana Rigg die voor een Bond-girl een goede en nuchtere actergrond had. Ook Curd Jürgens is een miscast. Nu vond ik het personage Stromberg op zich al niet interessant maar met Jürgens had ik meer het gevoel dat ik naar een vriendelijke, oude opa zat te kijken weliswaar één met koele staalblauwe ogen. Gelukkig bevat The Spy Who Loved Me de Bond-henchman der henchmens en dat is Richard Kiel als Jaws. Wat een geweldig bruut personage! Stalen tanden, beresterk en het vermogen om precies alles te overleven. Ik kreeg even een Michael Myers gevoel. Richard Kiel zet het personage dan ook uitstekend neer, vooral als je bekijkt dat hij die metalen tanden maar een halve minuut in zijn mond kon houden wegens extreme pijn...

Normaal gezien let ik niet echt op muziek in een film. Vaak denk ik op de moment wel van wow, dat is een lekker nummer maar soundtrack cd's zal ik bijvoorbeeld bijna nooit kopen. Met de James Bond reeks is dit anders want de titelsongs zijn juist wat Bond nu echt Bond maakt. Met de vorige delen gingen de nummers in een stijgende lijn maar dat wordt hier jammer genoeg teniet gedaan doordat het nummer Nobody Does It Better meer op een Knuffelrock cd thuishoort dan in een Bond-film. Jammer.

Een mindere 007 maar wel één die een aantal mooie zaken introduceert. Zo is Jaws één van de beste handlangers ooit en zien de effecten er ook in het algemeen goed uit. Daar staat dan tegenover dat het verhaal niet veel soeps is.

2.5*

Wat is nu eigenlijk juist de volgende Bond want op de aftiteling stond For Your Eyes Only maar hier is het Moonraker?

Geinige Bondfilm.

Moore doet het meestal wel grappig. Richard Kiel doet het ook wel fijn als een bad guy. Fijne Bondfilm met klassieke Bondscene's. 4,5

Vrij aangename Bond-film. Jaws zag ik al in Moonraker, vond het toen al een leuke bad-guy . Tuurlijk Roger Moore: in mijn ogen een leuke 007. Het verhaal was ook wel in orde. Ik heb me wel vermaakt met de film.

3*

Fijne Bond, die veel vermaak biedt. Redelijk plotje, dat een toffe uitwerking krijgt met toffe achtervolgingen ter land, ter zee en in de beginscene ook nog heel even in de lucht. Dr wordt lekker op los geknald met tussendoor zo'n typisch Bond-garpje. De opzichtige goofs tijdens de actie-scenes neem ik maar voor lief, evenals de matige acteerprestatie van de (hotte) Bond-girl

Samen met The Living Daylights is dit de meest vermakelijke Bond film die ik tot dusver heb gezien. En deze is misschien ook wel mijn meest favoriete Bond film, hoewel dat niet perse ook de 'beste' hoeft te zijn. Daarbij komt ook nog dat Barbara Bach voor mij de leukste Bond girl is en Jaws mijn favoriete Bond schurk. Daarom een dikverdiende 3,5 sterren die wellicht nog naar 4 sterren kan gaan.

Waarom ik deze als een van de mindere had onthouden? Vind the Man With the Golden Gun veruit de minste tot nu toe (ben ze allemaal opnieuw aan het kijken) maar verder is de reeks opvallend constant tot nu toe. Allemaal redelijk goed. Goldfinger en OHMSS steken er bovenuit, maar dit is ook weer uitermate vermakelijk, net als de rest. 3,5 sterren. Prima vermaakt door de afwisseling in de setting en actie en de humor was ook weer leuk. Vind Jaws wel een van de leukere badguys eigenlijk en dit vreemde bond nummer eigenlijk stiekem ook.

In de leuke intro wordt weer duidelijk dat Bond zich met wereldproblematiek bezig gaat houden, en niet meer met kruimeldieven op eilandjes. Er worden heuse atoomonderzeeërs gejat! En eindelijk, er zit weer flink veel spektakel in de voorstukjes! Dat zie ik toch het liefst. Wat ook opvalt is het 70’s achtige muziekje. Al snel leren we dat dit niet van de hand van Barry komt, maar van Marvin Hamlisch. Hij begint in ieder geval goed door een hele mooie title song, een van mijn favo allertijden. De main title van Binder is lekker Brits, best geinig gedaan.

Zodra de naam van Broccoli verschijnt, valt op dat Saltzman ontbreekt. Deze twee handen op 1 buik zijn niet meer samen: Saltzman heeft z’n aandelen verkocht en Broccoli gaat alleen verder. Verder is Lewis Gilbert (You Only Live Twice)… Ik houd m’n hart vast.

We komen weer eens aan op een schitterende locatie, een soort onderwater appartement. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat dit van de hand van Ken Adam komt. De scene met de pooltank is weer heerlijk Bonds, met een gezellig muziekje op de achtergrond. De betreffende villain vind ik echter alles behalve evil aandoen. Z’n zware stem zal hem hier niet uit redden. Zijn henchman Jaws maar natuurlijk een hoop goed, want dat is wel een van de meest epic bazen uit de serie.

Bond vertrekt naar Egypte (daar was die nog niet langs geweest geloof ik), en Hamlisch speelt er leuk op in met een goede score. Toch valt op dat Hamlisch minder gebruik maakt van de bekendere Bond deuntjes en riedeltjes, maar ook gewoon bestaande klassieke muziek kiest. De gevechten in TSWLM zijn wel dramatisch. Je kunt zien dat Moore oud wordt of een oude stuntdubbel heeft, maar dat geduw vind ik een beetje oubollig. Lazenby heeft al laten zien hoe het wel moest. Ook Mjr. Amarosva is een slechte actrice. Het duospel is lekker geschreven door Maibaum etc, maar de chemie is ver te zoeken tussen de twee. En dat ligt aan haar, want enige emotie heeft ze niet. Om maar te zwijgen van dat houtskolen Engels wat ze spreekt!

En zo kabbelt de film een beetje door. De scenes met Jaws zijn tof (dat die dat busje compleet sloopt ), terwijl andere scenes weer matig zijn. De vechtscene in de trein is behoorlijk droog door gebrek aan muzikale begeleiding, terwijl de achtervolging in Italië weer muziek bevat die er totaal niet bij past. Teveel synthesizers. Terwijl de scene zelf wel vol stond van de dikke actie. Ander pluspuntje was de hoeveelheid goede tieten die in de film zaten. Ja tieten. Vooral Naomi mocht er wezen. En de Lotus die onderwater kon was ook typisch Bond. Maar dit zijn natuurlijk allebei hele kleine puntjes (behalve van die tieten dan), dit de film echt niet kunnen redden. De film komt steriel, sfeerloos en gortdroog over. De massive shootout aan het einde deed me dan ook vrij weinig.

Vermakelijke Bondfilm, met dank aan de talrijke actiescènes. Daarnaast zijn zowat alle elementen, typisch voor een Bondfilm, aanwezig: de droge humor, de snufjes (waarvan ik de auto echt wel leuk vond), het entertainend verhaaltje,... Verder heb je natuurlijk ook de leuke vertolking van Moore, die toch echt wel perfect paste in de rol va 007. Dan wel weer een stuk minder, was de vertolking van Bach: zij kwam gewoon enorm ongeloofwaardig over.

Deze had 'k al meermaals op tv gezien. 'k Vond dit zeker geen slechte film met de legendarische Jaws (eindelijk komt hij er in voor), de onderwaterauto en het "zeegebouw".

Een grappige Bond met heel wat on liners en nog een mooie titelsong. De rest van die liedjes/deuntjes hoorde je wel duidelijk dat het jaren '70 was. Toch een van de betere met Roger Moore.

Doorsnee.

Het uitgangspunt zit snor en zo komt het dat The Spy Who Loved Me een pak meer goeie momenten te bieden heeft dan zijn 2 voorgangers.

Toch kost het allemaal net te veel moeite om de volle 2 uur te duren, en dat is behoorlijk zonde. De badguy en zijn trouwe viervoeter Jaws zijn niet echt interessant, en een Bondfilm heeft nu eenmaal een goeie slechterik nodig om te slagen.

Roger Moore is redelijk op dreef als Bond. Hij ziet er hier wel al behoorlijk oud uit, maar het gaat nog net.

Barbara Bach heeft op zich een leuk personage, maar het is toch haar lichaam dat met de show gaat lopen en niet haar acteren.

De actiescènes zien er al weer wat beter uit, maar de man-tegen-mangevechten spatten niet bepaald van het scherm.

De openingssong ben ik na een dag alweer vergeten.

3

Na lange tijd weer eens opnieuw bekeken (Film 1 zendt immers alle James Bond films weer uit) en ik moet zeggen dat het toch best een zeer amusante film is. Het verhaal opzicht stelt niet zoveel voor (was in de jaren 70 wel meer van toepassing) maar de uitvoering was gewoon zeer leuk gedaan. Er zitten veel leuke snufjes (o.a. de auto) in, leuke tegenstanders (zoals Richard Kiel als Jaws) en visueel mocht de film er ook best wezen. Dat geldt natuurlijk voor de vele fraaie gekozen locaties maar vooral voor de fraaie Barbara Bach en Caroline Munro. Het laatste half uur is eigenlijk één en al actie en ziet er best spectaculair uit. Het laatste gedeelte is wel min of meer gekopieerd uit een andere James Bond film namelijk "You Only Live Twice". De film bevat overigens ook de nodige typische Roger Moore humor zoals op het einde als hij samen met Barbara Bach zit de vrijen in een reddingscapsule en de wereldleiders het zien en zeggen "James, what are you doing" en waarop Roger Moore dan droogjes zegt "I am holding up the British flag"

Heerlijke Bondfilm.

Spanning zowaar, plus een prachtige Bondgirl en de inbreng van een eigenaardige leuke schurk genaamd Jaws. Moore voelt zich helemaal in z'n sas, de slechterik zet zijn rol uitstekend neer. De muziek is bij momenten subliem aan elkaar gewoven en de actie en montage is goed.

Een van de betere Bondfilms toch wel. 3.5*

Blijft inderdaad een van de betere filmen uit de reeks, en heb er op Blu-ray opnieuw van genoten.

Evenwel staat er een foutje op de aftiteling van de film: James Bond will be back in "For Your Eyes Only" staat er, echter "Moonraker" is de volgende film in de reeks dan pas "For Your Eyes Only".

Tja, leuke film, maar die tijd he, dat word toch wel duidelijk een struikelblok.

De badguy was te netjes en leek wat mij betreft te veel op Captain Nemo. De onderwaterauto en het onderkomen van de schurk was mooi gedaan.

Maar dan de russische spionne, ze praat alsof ze in een pornofilm aan het spelen was, nee dat was niet bepaald my cup of tea.

Roger Moore was duidelijk op zijn plek in deze film en de soundtrack was ook goed, al met al niet slecht voor een film uit 1977.

Uitstekende film waarin James Bond moet samenwerken met zijn vrouwelijke, Russische tegenhanger om een aantal gestolen kernkoppen terug te vinden. Een redelijk simpel, maar zeer onderhoudend plot. Een goeie mix tussen actie en humor met uiteraard genoeg spektakel. Richard Kiel zet als Jaws een iconische Bond-schurk neer.

Eén van de saaiere Bond-films die ik tot noch toe gezien heb. Een Bond laten draaien om een liefdesplot vind ik sowieso een slecht idee, en het komt deze film niet ten goede.

Er gebeurt bar weinig gedurende de eerste anderhalf uur, en de laatste grote actiescène lijkt precies op vele voorgaande Bond-ontknopingen. De grote bad guy wordt ook weer kinderlijk eenvoudig verslagen en Roger Moore's Bond werkte op mijn zenuwen door zijn constante gekibbel met zijn Russische love interest. Barbara Bach vond ik trouwens ook weinig hebben; zeker niet de knapste Bond Girl en een matig actice. Ik geloofde hun relatie totaal niet, hoe dom dat ook klinkt in een filmreeks die vrouwen niet altijd als de meest intelligente wezens toont. Hier is dat trouwens ook weer het geval; voor een speciaal agente is ze nou niet de slimste persoon.

Gelukkig maken bepaalde dingen deze film nog een beetje leuk. Het is het eerste optreden van de meest iconische henchman ooit: Jaws. Hij is sterk, tot op het belachelijke af, en die stalen kaken zien er indrukwekkend uit in die granieten kop. Ten tweede kunnen we hier de adembenemende Caroline Munro bewonderen. Het is een grof schandaal dat ze zo'n minuscuul rolletje heeft, maar over haar minuscule outfit heb ik dan weer niets te klagen. Munro is echt (nog steeds) één van de mooiste vrouwen op aarde, en ik had haar 1000 keer liever gezien dan Bach. Verder is de beginscène in de sneeuw el leuk en de muziek is erg cool.

Maar er gebeurt verder gewoon niks leuks en het liefdes-element was slaapverwekkend, zodat dit voor mij echt één van de mindere Bond-films is.

Dit is de derde James Bond film van Roger Moore en in deze film acteert hij pas echt goed in deze spectaculaire Bondfilm.

Deze film word geregiseerd door you only live twice regiseur Lewis Gilbert. Ik vond dat de film makers in you only live twice te ver gingen , met een vulkaan als basis van de schurk en een raket die andere raketten steelt. In deze film zit iets soortegelijks In deze film slurpt een tanker onderzee boten op ik vind dit net aan kunnen

De actie scenes zijn uitstekend de beste zit in het begin van de film Bond springt met ski,s van een berg af , je ziet Bond dan een lange tijd naar beneden vallen en dan plots zie je de Briste vlag als zijn parachute open gaat dit vind ik een van de beste momenten uit de James Bond reeks.

Maar naast dit is er nog veel meer actie in deze film Bond heeft een nieuwe auto met veel snufjes dus er is weer een fantastische auto achtervolging Het is mischien wat overdreven als de Actie zich verplaast onderwater maar het kan net en het blijft allemaal erg vermakelijk.

Het laaste half uur van deze film is enorm spannend en spectaculair met veel geshiet en explosies maar nog niet zo overdreven zoals in latere films .

Roger Moore acteerden al aardig in zijn voorgaande Bond films, maar pas in deze film heeft hij de slag echt te pakken en speelt in deze en alle Bond fims waar hij nog hierna in speelt fantastisch. Curt Jurgens als Karl Stromberg is leuk, maar de show word gestolen op schurken gebied door Richard Kiel als Jaws. Jaws is in deze film fantastisch met zijn stalen gebit. je merkt al snel in de film dat Jaws enorm sterk is maar ook erg lomp. Dit levert komishe momenten op met Bond.

Eigenlijk acteert niemand echt slecht in deze Bond film, hoewel Barbara Bach als Major Anya Amasova soms wat houterig speelt kan ook haar acteer werk er mee door, Major Anya Amasova is net als Bond ook een geheim agent en ze is in veel opzichten vind ik de gelijke van Bond en dat is na deze film, bijna bij elk Bond meisje het geval. De Scene waarin Bond bekent dat hij de man van Major Anya Amasova heeft vermoord vind ik zelf een van de sterkste momenten uit de Bond reeks.

Ook een pluspunt van deze film zijn de mooie locaties in Egypte.

Ondanks dat het soms wat ongeloofwaardig is en daarmee voor mij het randje opzoekt van wat ik wel en niet vind kunnen in een Bond film is dit voor mij een van de beste James Bond films. En vind ik dit de beste Bond film uit de jaren 70. Dit is niet de beste Bond film met Moore in de hoofdrol dat vind ik For Your Eyes Only , maar dit is voor hem een goede tweede.
4.5 sterren voor deze film

Een van de betere Bondfilms van Moore. Hij heeft z'n draai als James Bond gevonden. Een goede mix van actie en humor met spectaculaire stunts en opgenomen op exotische locaties. Jaws is dé schurk in deze film en heel wat interessanter dan Stromberg. Bach speelt een Bondgirl die haar mannetje staat en de muziek van Hamlisch maakt het geheel mooi af.

Wederom een vermakelijke Bond film, met genoeg actie en humor om de volle speelduur te vermaken. Daarbij komt ook nog de entree van de lange, ijzersterke Jaws, en dat zorgt voor extra spanning tussen Bond en Jaws. De rol van Jaws is zeer goed neergezet, en mede daardoor is hij naar mijn idee één van de meest memorabele schurken uit de Bond reeks.

Vanaf The Spy Who Loved Me heb ik onlangs alle Bondfilms opgenomen die op tv zijn uitgezonden in de afgelopen weken. Een stukje jeugdsentiment dat ik nog niet echt heb onderworpen aan de punten van kritiek waar ik vandaag de dag vooral mee bezig zou zijn. Als The Spy Who Loved Me een voorbode is van hoe de rest er uit gaat zien, dan gaat het nog een zware rit worden. Roger Moore is nooit mijn favoriete Bond geweest, maar de verschrikkelijke seksistische clown die hij van Bond maakt, doet me toch pijn om naar te kijken. Barbara Bach zit er voornamelijk in om verbaasd te kijken en constant onderhevig te zijn aan Bond's misogyne impulsen, terwijl de rest van de cast (voornamelijk actrices met grote borsten) hier helaas ook maar in mee moet gaan.

Toch bevat de film enkele fijne plaatjes, helemaal de openingsscene in de sneeuw is buiten kitscherig stiekem alsnog best spectaculair. Verder is Jaws vanzelfsprekend een uitstekende badguy en kan ik toch moeilijk anders dan grinniken om de motieven van de voornaamste boef. Als kind keek ik James Bondfilms zonder door te hebben wat er nu precies gebeurde: ik wist met wie hij uiteindelijk zou slapen en wie de boef was, maar het hoe of wat of waarom was me vaak niet duidelijk. Als je op het verhaal let is dat niet anders dan logisch, het is verschrikkelijk onlogisch en in essentie niet veel meer dan lachwekkend. Maar goed, de pulp werkt ergens toch wel een beetje.

Duurt tegen het einde wel veel te lang en wordt voor mij echt compleet verziekt door een van de meest vervelende Bond-vertolkers ooit. Ik zal ze vanaf deze film tot tegen de laatste toe weer allemaal herkijken, maar ik vrees dat deze reeks zijn charme voor mij toch al behoorlijk verloren heeft.

Deze opvolger van ´The Man with the Golden Gun´ is bij vlagen erg vermakelijk, maar is toch ook erg wisselvallig.
Roger Moore doet het redelijk, maar verzuipt in dit 10e Bond-deel toch wel net iets te vaak in cliches, en gaat zodoende af en toe iets vervelen.
Back is een leuke, doch stereotype Bondgirl. Nee, de show in deze film wordt toch echt gestolen door de badguys: Stromberg, maar vooral Jaws. Met zijn dodelijke gebit zorgt hij voor humoristische momenten. Denk aan de achtervolging bij de opgraving, en het treingevecht. Het is ontzettend grappig te zien hoe Jaws een auto of een haai aan stukken scheurt, en des te leuker is het als blijkt dat hij aan het einde niet lijkt te sneuvelen, zoals in veel Bondfilms wel gebeurt. Aangezien ik de films in chronologische volgorde kijk, hoop ik Jaws nog terug te zien.
Jaws redt de film een beetje, want naast de humor en een paar leuke actie-en achtervolgingsmomenten mist deze film echt bijzondere aspecten. Tegen het einde van de film wordt het zelfs een klein halfuur erg saai ( de actie rondom de onderzeeers ).
Stromberg´s onderkomen is weer fenomenaal vormgegeven, maar we zien naar mijn mening te weinig daarvan terug.
Zo is the Spy Who Loved Me erg wisselvallig, en dat is jammer.
Dikke 3* is nu de maximumscore.
Benieuwd wel naar het vervolg van de serie, want dit deel is niet het beste deel, maar ook zeker niet het slechtste.

Een van de betere Bonds van Roger Moore. Het begin van de film is weliswaar niet goed, maar waar ik bij sommige Bonds ik er nauwelijks doorheen kom, was dit stuk wel vrij vermakelijk. Ikzelf ben een heel groot fan van Jaws die toch het nodige humor, verrassing en agressiviteit in zo'n film brengt. Het einde was (in tegenstelling tot veel andere Bondfilms waar ik mij ernstig aan kan storen) niet gereduceerd tot een simpele explosie na een onmenselijk slecht geacteerd gevecht. Nu wil ik niet zeggen dat ik echt een fan ben van deze Bondvillian, maar er zijn ernstigere voorbeelden te bedenken. Hetzelfde geldt trouwens ook voor mevrouw Bach die niet in mijn top 5 schoonheden in de Bondfilms terecht zal komen.

Een prima Bond die niet teveel gekke dingen doet en daardoor vrij vermakelijk is, maar wat een KUT Bondtheme komt er aan vooraf. Gadverdamme, wat een verschrikking is dat nummer zeg vergeleken met de overige Bonds. Het is met deze film wel duidelijk geworden dat de soundtracks niet het beste onderdeel van de Bonds uit de jaren 70 betrof.

3*