Lock, Stock and Two Smoking Barrels (1998)

Voor een komedie zit er volgens mij nog best veel inhoud in. Is dat ook een vereiste voor een komedie dan, inhoud cq diepgang? Het is tenminste een knap in elkaar gezet verhaal en dat kun je niet van veel komedies zeggen.

Mwah.

Zoals alle andere misdaadflicks van Ritchie hangt ook hier het plot door toevalligheden aan elkaar. Het geniale zie ik daar echter niet van in.

Natuurlijk heeft het wel iéts te bieden. Enkele scènes zijn best komisch, maar evenveel scènes gaan ook de mist in, zij het door de dialogen ("fuck" is echt niet grappig als het tien keer per minuut gebruikt wordt), zij het door te drukke personages, of zij het door iets anders.

Het einde is overigens wél zeer geslaagd en lijkt een beetje op dat van The Italian Job - het origineel, uiteraard.

Nick Moran en Dexter Fletcher zijn matig. Jason Statham en Jason Flemyng hebben nog enkele toffe momenten, vooral die laatste.

Al de andere "acteurs" zijn te slecht voor woorden; veel gevloek en drukdoenerij, dat wel, maar acteren gebeurt niet.

Lock, Stock & Two Smoking Barrels is wel leuk geregisseerd. Guy Ritchie maakt het op dat vlak minder druk en minder hip. De bruine kleuren zorgen voor een fijne rokerige sfeer en ook enkele shots zijn de moeite - slowmotions etc. zijn overzichtelijk en kundig gedaan.

2,5

Ik heb deze film op de verjaardag van mijn vriend bekeken mede hierdoor was het feest zeer geslaagd we hebben ons kapot gelachen en de accenten nog vaak na gedaan

Tja, als je gedronken hebt zal het ongetwijfeld grappig zijn. Dan zijn zelfs flauw uitgekauwde moppen na drie keer nog best grappig.

Enorm vermaakt met deze film, niets op aan te merken. 5*

i wish it was as long as something else LOL

Ik vind deze film niet heel erg lollig of zo maar het zit solide en goed in elkaar.

Ook zonder alcohol is dit meesterwerkje goed te pruimen. De ijzersterke dialogen, karakters, geniale quotes, droge humor en absurde situaties vliegen je werkelijk om de oren. Lekkere soundtrack eronder en een verhaallijn waar je U tegen zegt. Al een aantal keer gezien en al die keren hoefde ik mij niet eens in te drinken! Deze film kan je simpelweg om meerdere redenen waarderen.

Samen met A Clockwork Orange mijn all time lievelingsfilm. Na 10x kijken is hij nog steeds even geniaal en zie ik elke keer nog nieuwe dingen.

-Fantastisch ingenieus verhaal met een overdaad aan personages die allemaal min of meer belangrijk zijn voor de plot

-Heerlijke soundtrack met o.a. Stooges & Ocean Colour Scene

-Lekkere dynamische en snelle manier van vertellen en filmen, met mooi sepia filtertje erop

-Geweldige dialogen. En dan ook nog Brits. Beter kan niet

Voor mij is er maar 1 minpuntje, een klein dingetje waar ik me elke keer kapot aan erger, en het heet Sting. Ik hou best van the Police, maar Sting kan NIET acteren. Hij heeft maar 1 gezichtsuitdrukking en ik weet niet wat hij daarmee probeert te zeggen, maar het is waanzinnig irritant en het hele karakter had beter uit het verhaal geknipt kunnen worden. Ook Nick Mason, de zgn opperhoofdpersoon, vond ik niet bijster interessant, maar Fleyming, Statham en Fletcher compenseren allemaal genoeg.

(Of de film beter is dan Snatch. weet ik niet, feit is dat ik deze film eerst zag en Snatch. voor mij altijd een soort rip-off van deze blijft. Ook lijkt Lock, Stock wat vrolijker, alsof alle acteurs (behalve Sting) er veel plezier in hebben)

Chill, Winston!

Ik vergat natuurlijk toen (oh jeugdzonde!) Danny Boyle erbij te noemen. De basis van Q, de snelheid van Boyle. Maar vooral de absurd bedoelde situaties, de ruzies onderling, de hippe quotes, zaken die mis gaan. Dat alles zag ik ook in PF en Reservoir Dogs, zij het dat dat veel rustiger wordt gebracht. De stijl lijkt vooral op die van Boyle (vooral Trainspotting). Let ook eens op een film als Revolver, met die die animatie, letterlijk weggeplukt uit Kill Bill. Mij deed het er maar al te vaak aan denken, al is het volledig anders uitgewerkt.

Daarnaast is humor ook persoonlijk. Kon enkel lachen aan het begin bij die twee stapels bankbiljetten. Vond het verder veel geblaat weinig wol en in het geheel niet grappig. Voor de rest blijf ik bij wat ik eerder ook al had gezegd. Daar valt niets op aan te vullen.

Heerlijke film.

Ik moet toegeven dat ook ik dit een mix vind, zoals Martijn aangeeft, van een Tarantino-achtig plot en de hipheid, om het maar zo te zeggen, van Trainspotting. En hipheid in de meest positieve zin van het woord, want als Trainspotting ook maar IETS is, dan... nou ja.

Maar de personages zijn geen kopieën van één van beide makers en die geven er een nieuwe kleur aan voor mij. 't Is duidelijk waar de mosterd vandaan wordt gehaald maar de verfrissende smaak maakt voor mij veel goed.

Soms duurt het een tijdje voor een regisseur een bepaalde stijl ontwikkelt. Dan is het, na naamsbekendheid te hebben verworven, voor fans en cinefielen vaak leuk om de eerste films te bekijken en te merken hoe bepaalde stijlkenmerken worden geïntroduceerd of mee wordt geëxperimenteerd. Even leuk is het echter wanneer een regisseur in z'n debuutfilm al perfect voor ogen heeft wat hij wil doen, en deze film meteen kenmerkend is voor z'n hele oeuvre. Enter Guy Ritchie en enter Lock, Stock, and Two Smoking Barrels.

Vier vrienden hebben een waterdicht plan. Ze leggen elk hun spaarcentjes bijeen zodat Eddie, een fenomenaal pokertalent, een pak winst kan maken op een exclusief pokeravondje. De organisator van de avond, Hatchet Harry, heeft echter een oogje op de bar van Eddie's vader, vervalst de wedstrijd en voor ze het weten zijn de vrienden niet enkel hun geld kwijt, maar staan ze ook een pak geld in het krijt bij een van de beruchtste criminelen van de stad.

Zoals eerder gezegd zijn alle kenmerken van Ritchie hier al overdadig aanwezig. Allereerst het groezelige underground/criminele milieu, perfect geportretteerd via een overdaad aan vale, bruine kleuren. Zorgt voor een leuk sfeertje. Verder uiteraard de dialogen, die duidelijk maken dat de film in de eerste plaats een komedie is. De snelheid van de lijnen is intens, doorspekt met een flinke dosis humor waar Britten zo goed in zijn, en met die kenmerkende zware accenten. Ten slotte, en dit is volgens mij de belangrijkste reden voor de veelvuldig gemaakte vergelijking van deze film met Pulp Fiction, de samenvallende verhaallijnen. Ritchie zet een paar lijntjes uit die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hebben, maar die op het einde toch lekker bij elkaar komen. Verschil is dat Ritchie meer gebruikt maakt van humor om de verhalen te laten clashen, zonder dat het een grote knoeiboel wordt. Hoe een paar oude geweren doorheen de film in handen komen van zowat elke belangrijk personage zonder dat het ooit verwarrend wordt, toont het vakmanschap van Ritchie aan. Naast het kleurgebruik is de film sowieso visueel erg sterk, met enkele coole slo-mo's en experimenteel camerawerk. Tel hierbij de gave soundtrack en sterk acteerwerk over de hele lijn, en je krijgt een film vol intelligente fun waar ik gewoon 4* aan ga uitdelen.

Zoals de andere films van ritchie, een uiterst vermakelijke film over series van criminele blunders en jammere toevalligheden die je ver van te voren aan ziet komen.

Zoals iedere film van Ritchie een film die één kijkbeurt leuk is maar eenvoudigweg niks onder het hyperactieve oppervlak heeft zitten waardoor een herziening de film nooit ten goede komt.

Te veel slecht uitgewerkte karikaturen, pijnlijk stroeve dialogen en een overdaad aan style over substance. Duurt niet lang voordat de verveling toeslaat.

Kan je Snatch (2000) als een vervolg zien, of is dit los van elkaar?

De films hebben niets met elkaar te maken. Geen vervolg dus.

Na bijna 9 jaar dacht ik dat deze wel eens aan herziening toe was. Leek me zo'n film die nu wel eens beter kon vallen dan toen.

Helaas blijkt dit niet het geval te zijn. Lock, Stock and Two Smoking Barrels is best vermakelijk, maar iets geniaals zie ik er gewoon niet in. Het zijn vooral de accenten, enkele grappige scènes en de manier waarop het verhaal in elkaar steekt die het kijkbaar houden, al zijn zelfs die elementen niet eens echt origineel.

Wat me eigenlijk het meest stoort aan Lock, Stock is dat alle personages in twee types vallen: de stoere jongens en de sukkels. Dit zorgt er al snel voor dat de film erg eentonig wordt en dat de gevatte dialogen steeds op dezelfde manier gevat zijn. Een willekeurige, stoere vent dist een sukkel; de sukkel zegt iets doms; de stoere vent wacht eventjes en dist de sukkel met een stoere reactie. Enzovoorts, enzovoorts. Juist een film als deze, die toch probeert te spelen met dialoog en waarbij er zoveel verschillende partijen zijn had baat gehad bij een rijk scala aan personages, maar ondanks de grote cast is het een eentonige bende. Ik weet zelfs niet waarom de hoofdgroep uit vier personen bestaat. Met twee had je gek genoeg dezelfde interactie gehad en zou het plot niet veranderen. Ook bizar dat met zo'n grote hoeveelheid personages Ritchie slechts één vrouw erin heeft zitten, die praktisch gedefinieerd wordt doordat niemand haar opmerkt (spreekt uiteraard ook slechts één of twee zinnen uit). Het vat Ritchie's zwakte met personages samen, wat extra opvalt omdat hij lijkt te denken dat het één van zijn sterkste kanten is.

Verder heb ik ook gemixte gevoelens bij het hippe stijltje. Het geeft het geheel vaak wat schwung mee, wat natuurlijk erg fijn is, maar het voelt even vaak geforceerd aan; als een beginner die even wil laten zien wat hij kan.

Ach, het is allemaal wel aardig, maar ik snap de heisa gewoon niet. Ritchie zou ditzelfde trucje snel nog eens herhalen met het zeer vergelijkbare Snatch, maar die viel op een bepaalde manier beter uit. Moet ik ook maar eens herzien om te controleren of dat beeld klopt.

3*

Leuke film! Vooral om te zien hoe alles uiteindelijk tot stand is gekomen!

En hoera voor het einde, lekker zelf invullen (:

Het is altijd weer even slikken als je een klassieker uit de jeugd gaat bekijken en jezelf afvraagt of die de tand des tijds heelhuids heeft doorstaan. In dit geval heeft het werk in kwestie nog niks aan kracht verloren. Stijlvol door die goed getimede slowmotion sequences, maar het is ook ongelofelijk scherp geschreven, met geniale dialogen en met een plot waar geen gebeurtenis zonder gevolgen blijft. De sfeer van de nineties komt uitstekend tot zijn recht in één van de betere films van Guy Ritchie. Het wordt tijd om ook weer eens Snatch af te gaan stoffen.

Herzien. En dat viel wat tegen.

De vlotte van de ene situatie in de andere stijl is ondertussen wel wat erg gewoontjes. De interactie tussen de personages is op zich nog wel leuk, de dialogen zijn grappig - hoewel The One Ring een punt heeft waar hij zegt dat ze wel erg eenvormig zijn. Maar het enige echt sterke punt is de casting. Een mooi zooitje halvegaren bij elkaar, met als uitschieter natuurlijk Vinnie Jones in zijn eerste filmrol. Doet hij goed.

Verder eigenlijk maar weinig bijzonders, vind ik nu. Niet meer het geniale filmpje wat ik er vijftien jaar geleden in zag.

Helemaal mijn film niet.

Een saaie film die me niet kon doen lachen. Ik kan wel degelijk lachen om flauwe grapjes en foute situaties, maar deze humor was (voor mij) ondermaats.

De acteurs zullen hun job wel goed gedaan hebben voor de regisseur en de acteerprestaties op zich vond ik ook niet slecht, maar de personages zelf vond ik irritant en fake.

Er is ook geen enkele scène die mij zal bijblijven.

"Aanrader"

Lock, Stock and Two Smoking Barrels is een geweldige Britse misdaadkomedie die barst van sfeer. Alle elementen worden geweldig gecombineerd en dit zorgt ervoor dat deze film zich een klassieker mag noemen. Onder andere dankzij puik acteerwerk, passende soundtracks, goed camerawerk en een algehele geweldige afwerking zorgt deze film ervoor dat de lat hoger ligt voor misdaadkomedies. Het VK laat wederom zien dat het heer en meester is in misdaadkomedies en dit pareltje is een van de kroonstukken. De film kent een stevige portie geweld en komedie die op een briljante wijze vermengd zijn.

Jason Statham is lekker op dreef als de rauwe überbrit. Naar mijn mening is hij duidelijk beter in Britse films dan in Amerikaanse films. Waarschijnlijk zal onder andere deze film de interesse gewekt hebben van Amerikaanse filmmakers om Statham te strikken. Nick Moran, Dexter Fletcher en Jason Fleming vullen Statham op een geweldige manier aan. Het groepje mannen speelt op een erg aanstekelijke manier en dit alleen maakt de film al het kijken waard. Vinnie Jones is magistraal als "klusjesman". De hooligan zorgt voor enkele gave scènes.

Lock, Stock and Two Smoking Barrels is een absolute aanrader voor iedereen. Het is een voorbeeld voor misdaadkomedies in het algemeen en de film is doordrenkt met een onvervalste, authentieke sfeer die men zelden tegenkomt. De film pakt je vanaf het begin vast en laat je pas op het einde los. De kwaliteit van de film is ieder moment te zien. En die rauwe Britse accenten... wie heeft daar nou geen zwak voor?

4*

Na lange tijd eens herzien. Destijds vond ik het een grote tegenvaller na eerder Snatch gezien te hebben; die film viel een stuk beter en heb ik sindsdien meerdere malen herzien. Maar ik geloof dat ik ook mijn mening over deze film mag herzien.

Deze keer vond ik het in ieder geval hoogst vermakelijk. Fijn sfeertje, veel grappige personages, domme acties, toevallige samenloop van omstandigheden die tot hilarische situaties leiden en gave muziek. Wat dat laatste betreft is James Brown altijd erg fijn, maar ik herkende ook "Liar, Liar" van The Castaways, waaruit gesampled is voor het nummer "Dom, Lomp & Famous". Ook fijn die sirtaki, die erg gepast is bij het personage Nick the Greek, maar ook bij de climax in het plot waar naartoe gewerkt wordt. Visueel ook zeer de moeite waard. Het ziet er allemaal flitsend uit, sterke montage, splitscreens, alles is aanwezig om het er (ook nu nog) hip uit te laten zien.

In vergelijking met Snatch, die ook binnenkort maar weer eens herzien moet worden, heb ik dit keer het idee dat het verhaal zelfs nog wat beter is, en ook de muziek lijkt me wat sterker. Wel zijn de personages hier misschien wat minder lomp. Uiteindelijk ontloopt het elkaar weinig. In ieder geval een zeer geslaagde herziening. 4*.

Leuke avondvullende film,niks meer,niks minder. Wel raar Statham te horen praten in dat echte Engelse accent. Van alle films die ik heb gezien met Statham is dit de meest geloofwaardige film...geen extreme gevechten.

Een misdaad-komedie met ADHD, dat vind ik wel een treffende beschrijving voor Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Het regisseerwerk is druk, de personages zijn druk, de dialogen zijn druk, eigenlijk is alles druk. Hierdoor is de film vooral snel en gevat, en moet je je aandacht er (vooral in het begin) zeker goed bijhouden. Maar al met al vind ik het persoonlijk een heerlijke film met de zo overduidelijke Guy Ritchie stijl.

4*

8/10 (IMDB)

Lock, Stock and Two Smoking Barrels

Het werd eens even tijd om tussen mijn Harry Potter marathon te onderbreken en hier voor in de plaats een andere film te kijken. Ben al goed op weg maar moeder lief wou toch even een film met mij kijken. Oke. Komedie moest het zijn. Oke. Ja of een film met Jason Statham. Nou en waar kwam ik op uit die we beiden nog niet gezien hadden, juist, Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Toch als groot Jason Statham fan is deze helemaal aan mij voorbij geraasd en wou hem eigenlijk al een tijdje geleden kijken. Maar helaas is hij nu van Netflix afgehaald dus ik moest wel eventjes wachten. Toch erg vermaakt met deze film lekker beelden en leuk in elkaar gezet!

Jason Flemyng, Dexter Fletcher, Nick Moran en Jason Statham spelen een hele leuke rol in de film waar je ook wel wat aan hebt. Het begint al leuk en eindigt leuk. Statham doet het erg goed en ook de anderen zijn niet te stoppen. Vinnie Jones er ook nog even tussendoor is ook leuk!

Het verhaal was leuk en goed om te volgen. Heb me geen enkel moment verveeld in de film want het verhaal blijft aan je plakken. Erg leuk om te volgen dus. Het concept is zeker ook niet verkeerd en dit vond ik ook erg leuk om te volgen. Al om al leuke film die het goed heeft gedaan. Leuk en goed eind met problemen en geweld! Helemaal mijn ding dus!

4.0*