Pure (2002)

Jammer van het gebrek aan belangstelling voor deze prachtige film. De film onderscheid zich van de standaard drugs-drama's door het geweldige acteerwerk van Eden, Parker, en vooral Knightley. De cinematografie is prima en het script is van gemiddelde kwaliteit. Goed geregisseerd, met mooie muziek, een kijkje in het leven van een tienerjongetje met een moeder die door zijn 'vrienden' junkie wordt genoemd. Een prachtfilmpje temidden van de drugs-drama's die voortdurend binnen blijven stromen. 4,5*

Is deze film in nederland ook al op dvd verkrijgbaar? zie hem nergens staan.

Nee, nog niet in nederland verkrijgbaar en volgens mij zit het er voorlopig ook niet aan te komen. Heb hem zelf uit amerika.

Auw, wat is die Keira Knightley pijnlijk mooi...

vannacht op bbc1 te zien, kijken waard op zo'n laat tijdstip?

Waarom komen de films altijd zo laat op BBC...?

Echt jammer.

Valt mee toch...

Vanwege het tijdverschil, daar in de UK is het één uur vroeger dan hier vandaar....

Mooi Brits drugsdrama. Volgens mij heel goed geacteerd van die jongen en die moeder.

De debuterende Harry Eden en Molly Parker (zijn verslaafde moeder) leveren topprestaties af in deze film over een disfunctionele moeder-zoon relatie in een verslavingsmilieu.

Het script van dit sociaal-psychologische drama had best wat robuuster mogen zijn. En toegegeven, het einde is een tikkeltje melodramatisch, maar er gaat genoeg ellende aan vooraf om daarmee te kunnen leven. Prima film.

'Junkie mum's better than no mum'
De Keira-herzieningen, deel 3

Ergens is het wel typisch dat Keira Knightley juist kort na Pure doorbrak bij het grote publiek met de weinig subtiele Pirates-trilogie, Love Actually en King Arthur. Het was namelijk Pure waarin ze een ommezwaai naar filmhuisactrice leek te maken.

Ik heb de film inmiddels meerdere malen gezien, maar blijf het een lastige vinden om een oordeel over te vormen. Het is ook best een rare film, die het ene moment op een leuke manier a-typisch lijkt te zijn en het volgende moment tussen wal en schip bungelt.

Pure is een drugsdrama verteld vanuit de ogen van Paul, het 10-jarige zoontje van de junk. Normaal ben ik zwaar allergisch voor kinderen die meer dan 5 minuten screen time krijgen, maar dit knaapje is best oké, al is hij erg moeilijk verstaanbaar. Sommige passages zijn ook best aangrijpend, zoals het moment waarop zijn moeder zich door hem laat opsluiten op haar kamer om af te kicken, hem de huid volscheldt als ze haar fix niet krijgt en op een kort onbewaakt moment weer wordt volgespoten door haar dealer.

Helaas zijn die momenten erg spaarzaam. Want zoals gezegd: Pure is best vreemd. Zo bevat het een soundtrack die je niet snel bij zo'n film zou verwachten, inclusief plat-hoekige Engelse drum-n'-bass van de goedkoopste soort. Ook opvallend maar positiever is de grauwe cameravoering, die de film een extra mistroostig randje geeft.

Dat laatste zou ondersteunend moeten zijn aan het meeslepende drama, maar juist dát ontbreekt een beetje. Ja, moeder kickt af, vervalt weer in oude gewoontes, kickt af et cetera en doet Paul daardoor sneller opgroeien dan goed voor hem is, maar het weet zelden echt te raken. Op de momenten dat het er echt toe doet, excelleert met name de moeder niet en op dat vlak kun je van zo'n kind ook niet al te veel verwachten, waardoor de climax steeds uitblijft.

Terug naar Keira. Ze speelt hier Louise, een meisje uit de straat dat haar lichaam verkoopt aan dubieuze mannetjes en het niet zo nauw neemt met de pil. Omdat zij geen moeder meer heeft, voelen zij en Paul zich op een instinctieve, niet-romantische manier tot elkaar aangetrokken, al vallen ze niet in elkaars leeftijdscategorie.

Dat doet Keira prima, maar ze was hier nog niet de actrice die ze later zou worden. Wat ook niet helpt, is dat haar rol niet erg scherp is geschreven, waardoor ook hier de emoties achterwege blijven.

Daarmee is Pure in alle opzichten net niet geslaagd, al heeft het zeker z'n momenten en is het leuk om Keira op jonge leeftijd in een serieuzere rol te zien. Ik verlaag naar een zesje.