Kôkaku Kidôtai (1995)

Fraaie animaties waarin je je kan vergapen aan de fijne details in de tekeningen van de stad .

Het verhaal deed me een stuk minder .

Wat is dit toch een fenomenale scène uit deze film. Dit kan ik echt iedere dag kijken. Pure kunst!

Interessant. Gemiddeld gezien ben ik niet zo van het Aziatische werk en heb verwaarloosbare ervaring met anime/manga. Maar mijn interesse voor de wetenschappelijke sf deed een vriend me deze film adviseren. Natuurlijk van gehoord, maar nooit gezien.

Bedenkende dat de prent alweer uit 1995 stamt werkt mee; het geeft meer waardering voor het gedachtegoed wat gegeven wordt. Inmiddels kennen we meer van deze verhalen (Matrix, Avalon) en die waren er ook wel hiervoor (Total Recall), maar het idee boeit van begin tot eind. Er zitten sterke monologen in om de technologische ontwikkelingen te verklaren aan de kijker, wat soms even kauwen is, maar ook wel weer prettig. Het verhaal doet niks onder voor een goedgelaagde technothriller met politieke statements.

Visueel is het wisselend; het is ruim 25 jaar oud en dat is te zien, aan de andere kant zijn de cinematografische ideeën duidelijk en mooi uitgevoerd. Ik zou zeggen, dit schreeuwt om een remake, maar ik zie dat er inderdaad 4 jaar geleden een Hollywood-liveaction-versie is gemaakt...weet niet of ik het aandurf

De soundtrack is erg goed, vaak subtiel, maar toevoegend aanwezig. (7,5)

Visueel staat het heel dichtbij met Blade Runner natuurlijk. Persoonlijk prefereer ik Blade Runner maar GITS is ook nogsteeds fantastisch uiteraard. Mamoru Oshii had gezegd in een interview dat Blade Runner hem realiseerde waar film als een medium anders is dan literatuur bijvoorbeeld. Omdat het zo een grote focus heeft op worldbuilding en audiovisuele poetry. Dat is precies de reden waarom Blade Runner mijn favoriete film aller tijden is en waarom GITS zo goed werkt.

Erg leuke manga-animatie die me vooral visueel wist aan te grijpen. Bijzonder sterke beelden die me voortdurend in de geest van de film brachten. Deed me inderdaad denken aan Avalon, idem zo met die groene "Matrix-cijfertjes". Geweldige sound ook, zeker in de scène waarbij Motoko haar plugs uitrekt en er fraaie beelden te voorschijn kwamen van de under city die bezaaid is met winkeltjes en kleine steegjes.

Met de inhoud was ik iets minder bezig, maar ik kon me wel bezighouden met de algehele sfeer van cyborgs en scifi-technologie. Sommige dialogen waren stroef met die technische details, maar het tempo is gelukkig voldoende hoog om me niet te vervelen.

Was idd een gedeeltelijke inspiratie voor the matrix (inpluggen, merns/machine) maar the matrix was beter uitgewerkt in de thema’s van kunstmatige /digitale wereld waardoor the matrix als live action een stap vooruit wat in de filmwereld. Ik moet zeker nog eens blade runner terug zien, misschien wel patient zero als het op cyborg mens aankomt. En zou ghost in the shell geen inspiratie hebben opgedaan bij predator ? Iedereen beïnvloedt iedereen, zo ontstaan interessante films.

Ghost in the shell is duidelijk als het gaat om zijn hoogtepunten te onderscheiden van zijn zwakke punten. Prachtige visuele vormgeving met een bezwerende score maar inhoudelijk abstract en onsamenhangend gebracht, filosofische discours als een praat scene, springen in tijd en ruimte tussen de scenes ... ik geraakte mijn weg af en toe kwijt. Wat of wie is de dreiging en wat of wie moeten de politie mensen nu precies weer tegenhouden ? Maar het knappe is dat je dit niet echt nodig hebt om de film te beleven. Het is als een trip in fantasie land waarin een toekomstbeeld wordt geschapen dat wel eens zo zou kunnen uitgroeien (nu nog meer dan in 1995). Maar ook dat was in the matrix beter verteld.

Ghost in the shell is intrigerend en fascinerend maar ook ietwat abstract verteld waardoor een tweede kijkbeurt zeker geen straf zou zijn.