La Signora senza Camelie (1953)

Deze film is begin maart (net als L'Amore en Citta en Cronaca di Una Amore) in het Filmmuseum in Amsterdam te zien in het kader van de heruitbreng van "Professione: Reporter".

Niet om het een of ander,maar die synopsis klopt totaal niet.Ercole is een pulpregisseur die idd. Clara een sterretje maakt,maar ze trouwt met producent Gianni die haar miscast in een film over Jeanne d'Arc waarna enz.

Deze film doet meer aan Visconti dan aan Antonioni denken in dier voege dat de personages continu hun psyche blootleggen in salonsettings,waar Clara de hogere kringen ontmoet.En niet te vergeten een dosis Fellini met driftkikker Ercole maar bovenal in het slot.Iedereen kent het einde van le notti di Cabiria, maar lang niet iedereen weet dat F. dit plagieerde uit het slot van deze film.Kijk en oordeel.

Overigens ging het,toevallig of niet,met de carriére van Lucia ook bergafwaarts na deze film.

Knappe prent.

PS. Weet iemand misschien meer over de keuze van de titel?

Ondanks dat Antonioni's stijl in deze vroege film toch al duidelijk zichtbaar is, is het een vrij stugge film. Wellicht door het onderwerp. Naast een inkijkje in de Italiaanse filmproductie, gaat de film vooral over de positie van de vrouw in de maatschappij, die in de huidige tijd soms nog moeilijk voor te stellen is. Of wellicht doordat, zoals Antonioni het zelf formuleerde, Bose eigenlijk veel te elegant is voor de rol. Recent zag ik haar in Muerte de un Ciclista (1955) en daar leek ze zo weggelopen uit een jaren60 film van Antonioni, dus hij heeft daar zeker een punt. Maar in deze eerdere film is ze vooral een typische jaren50 actrice die pas aan het eind, met een ander kapsel, iets over zich krijgt van een vrijgevochten moderne vrouw. Helaas staat het seksisme (dat helaas wel nog altijd herkenbaar is) haar niet toe dit ook werkelijk te zijn, wat voor een tragisch einde zorgt die de film toch een zekere kracht mee geeft. Pas dan valt de film helemaal op zijn plaats en blijf ik toch vol waardering achter. Fans van Antonioni moeten dit uiteraard sowieso kijken, en een ieder ander raad ik aan even door te bijten in het begin, want de film is dus zeker de moeite waard!

Fijne Antonioni die vooral qua pacing sterk is en zo vrij eenvoudig wegkijkt. Typische observerende film met alle bekende thema's, alleen gewoonweg op een net wat minder niveau dan in latere films. Vooral de fotografie is nog erg gewoontjes en brengt niets extra's mee. De acteurs doen hun ding en overtuigen en Bosé is eigenlijk gewoonweg schitterend om naar te kijken.

Wat de film het meest steekt is echter dat het vrij fragmentarisch is en zo redelijk afstandelijk blijft. Zeker richting het eind wordt nog heel veel plot verteld om de film af te ronden en zo ook hele tijdspannen weggelaten. 3,5*.