Politiki Kouzina (2003)

Turkse filmtitel is: "Bir Tutam Baharat" tevens een co-produktie van o.a. Turkije en Frankrijk.

http://www.filmfestival.gr/2003/uk/process.php?movieid=789&eventid=123

De film won een waslijst aan awards op de Thessaloniki Film Festival.

Link

Er schijnt -aldus de turkse media- dat de turkse acteur Tamer Karadagli samen met Lawrence Fishburn gaat spelen. De turkse acteur speelt een turkse MIT-agent (turkse CIA) en Lawrence Fishburn natuurlijk een CIA-agent.

Lawrence Fishburn schijnt ook de producent te gaan worden en steek ongeveer 30 miljoen dollar in. Hoe, wat en wanneer is nog onbekend.

Kijken tot hoevere de turkse media gelijkt heeft.

Aardig film, die wat teveel hooi op haar vork neemt.

* Het verhaal van een opgroeiend jongetje die de mensen om hem heen beschouwt.

* Allerlei politieke verwikkelingen in de jaren '50/60 tussen Turkije en Griekenland.

* De liefde voor koken en eten van de hoofdpersoon.

Al deze zaken zouden min of meer door elkaar verweven moeten worden en elkaar op en -aanvullen, maar het blijft vooral een mengelmoesje.

Verder best wel een leuke en luchtige film, met allerlei details en grapjes die pas echt leuk zijn als je bekend bent met het Griekse en Turkse leven van de jaren 50 en 60 (ik dus niet).

Ik heb Istanbul hierboven trouwens veranderd in Konstantinopolis .

Om politieke fricties te voorkomen: zo wordt dat in de film zelf duidelijk met naam en toenaam genoemd in die betreffende periode .

Onderhoudende en vooral ook luchtige film, al hebben we het allemaal al eens eerder gezien: Como agua para chocolate, Babette's feast,...

Ik vond de film trouwens ook erg lijken op Nuovo Cinema Paradiso, met dat verschil dat de liefde voor de film hier vervangen wordt door de passie voor de keuken.

Zorgvuldig opgebouwde (als een maaltijd), beetje lieve-, maar ook een enigszins vervelende film, met een snufje humor. Voedsel staat hier voor levenswijsheid, huwelijk, politiek en sterrenkunde, koken voor romatiek, vriendschap en conflicten. De film is voor mij te sentimenteel; de regisseur probeert met beminnelijke personages de sympathie van de kijker te winnen, maar zij worden daardoor haast karikaturen.

Flinke dosis Julio Medem-achtige feel in deze Grieks/Turkse film.

Liefdes- en familie-verhaal tussen Turkije en Griekenland gecompliceerd door de slechte verhodingen tussen beiden landen (Cyprus).

Veel aandacht voor eten en kruiden.

Lekker heerlijk kijkvoer, vlaagje surrealisme, beetje romantiek en je krijgt er honger van.

Aardige film met een vrij origineel verhaal, maar zonder veel hoogtepunten. Het acteren is niet slecht, maar ook niet bijzonder. De film heeft wel een zeer passende titel (letterlijk vertaald): "politieke keuken", wat nog eens onderstreept wordt door Istanbul consequent bij zijn Griekse naam Constantinopel te noemen. Dat ligt allemaal heel gevoelig in Griekenland (net als de naam Macedonië trouwens).

Begint heel goed en is luchtig.

Maar de film word trager en vooral veel zwaarder.

Enige pluspunt aan deze film is dat je de geschiedenis van Grieken en Turken en hun onderlinge verhouding beter leert kennen.

Prachtige film! Goed geacteerd met fantastische beelden.

Het geeft een goed beeld van de betrekkingen tussen Griekenland en Turkije.

Ik ga hem zeker nog een keer zien.

Mooie, tedere en poëtische film die mij even deed denken aan "Nouveau Cinéma Paradiso" met dit verschil dat hier, voor de zoveelste keer, een politiek conflict de levensloop van mensen in een negatieve spiraal brengt en genegenheid en liefde verloren gaan.

In ieder geval een heel origineel idee om kruiden te symboliseren voor al wat het leven in zich houdt (godsdienst, wetenschap, liefde...).

De film bevat ontroerende scènes (de deportatiescène bijvoorbeeld) en wordt begeleid door passende, rustige muziek met een ietwat dramatische toon. Op het einde wordt het naar mijn gevoelen toch iets te veel romantisch en melancholisch.

De acteurs zijn uitstekend, vooral Georges Corraface als de oudere Fanis.

Zag de film op La Deux, voornamelijk Grieks gesproken, maar ook Turks en op het einde Engels (waarom is niet duidelijk) en met franstalige onderschriften.