The Meaning of Life (1983)

Ik had eerlijk gezegd een beetje m'n twijfels bij de film, vooral omdat alle Pythons altijd beweren dat hem maar een beetje hebben afgeraffeld en er niet bepaald tevreden over waren.

Ik had hem daarom eigenlijk nooit gekeken, maar toen ik van de week de 2-disc dvd tegenkwam voor een tientje, heb ik hem toch maar meegenomen.

En zojuist gekeken. En me voor de kop geslagen dat ik zo OERDOM ben geweest om hem nooit eerder te kijken. Want wat een film is me dit! Niet de klassieke Python-humor die we gewend zijn, dus geen hilarische rol-over-de-grond humor van de vorige twee films, maar wel een aaneenschakeling van ronduit fascinerende scetches die al dan niet iets proberen te zeggen over de zin van het leven.

Alle absurditeit wordt trouwens nog eens extra in de verf gezet door de luxe production-design, enorme decors, goede special effects en de geweldige liedjes van Eric Idle.

Ik kan bijna niet geloven dat de Pythons dit geen goede film vinden, de hoogtepunten zijn immers niet bij te houden, van de geweldige proloog tot de ronduit bizarre ontmoeting van een vriendengroep met The Grim Reaper, gewoon het einde.

"And now some images of big cocks to annoy the censors."

4 sterren

Een serie erg amusante sketches met leuke droge Britse humor. Was niet overal even sterk en ik had ook niet het gevoel dat alles op top Monty Python niveau was, maar bepaalde dingen waren wel erg komisch. Hoogtepunten waren voor mij dat segment over de dood, welke begint met die korte animatie met die boom, gevolgd door die sfeervolle en erg geestige scène met magere Hein. Prima vermaak, in ieder geval.

3,5 sterren.

Die liedjes hoefden van mij niet eigenlijk maar de meeste sketches waren erg leuk . Vooral de bevalling was erg grappig. Over het algemeen toch niet zo geniaal als Holy Grail maar toch goed voor 3,5*.

Hospital Administrator: And what are you doing this morning?

Obstetrician: It's a birth.

Hospital Administrator: Ah. And what sort of thing is that?

Dr. Spenser: Well, that's where we take a new baby out of a lady's tummy.

Hospital Administrator: Wonderful what we can do nowdays.

"To stampede" heeft ook een totaal andere betekenis gekregen .

Leuk, maar minder geniaal dan The Holy Grail en Life of Brian. Toch weer genoeg grappige en bizarre momenten. Zoals de leuke proloog en dat geweldige kerkliedje.

3.5*

Mindere film van de Pythons die het niveau van Life of Brian en met name The Holy Grail niet haalt. Soms wel grappig, maar met een minder 'verhaal' dan de andere genoemde films.

2,5*.

Inderdaad wat minder dan The Holy Grail en Life of Brian maar nog steeds wel erg leuk. De film mist een duidelijk verhaal en karakters maar bestaat uit een reeks niet echt samenhangende sketches met de wel bekende absurdistische Monty Python humor. In die zin kwam het mij meer over als een lange aflevering van Monty Python's Flying Circus dan als een echte speelfilm.

De sketches zijn wat wisselend van kwaliteit. Het begin is wel erg sterk gevonden vrij bizarre proloog hoor. Ook de geboorte was voor mij, als medewerker van een ziekenhuisafdeling met hééél vééél apparatuur, erg herkenbaar. Geloof zelfs dat we ook ergens een apparaat hebben staan wat 'PING' doet

Nou 3.5* voor de Python's ze hebben het wel verdient. En jongens... "What a way to go...." Als ik mocht kiezen dan wist ik het wel!

The Meaning of Life is een afschuwelijke opvolging van vaginale sappen, penissen, sperma, nog een liedje over hoe fijn een penis is en braaksel. Nee, het is niet aan mij besteed. Eén schamele ster voor deze puberende Engelse amateurs, jullie moeten je schamen voor deze hoge score.

Hele grappige foute film. Met echte Britse humor. Sommige stukken zijn echt lachen. Met goede spelers ook en hele fijne grappige momenten.

Wat ik ook zo'n smakelijke scene vind is die in dat restaurant. Wat een hoop kots zeg. of dat stukje met die piraten.

Gewoon topvermaak, echte humor.

4,0*

The Meaning Of Life is mijn eerste kennismaking met de sketches van de mensen van Monty Python. Misschien waren de verwachtingen bij mij te hoog door alle enorm positieve reacties rondom deze serie, maar ik vond alles in zijn geheel toch behoorlijk tegenvallen en kan helaas niet zeggen dat ik constant dubbel heb gelegen van het lachen.

Ik moet toegeven dat er op een aparte en soms best wel originele wijze getracht wordt, om de zin van het leven te doorgronden. De film begint in feite bij de geboorte en eindigt bij de dood. De humor is van apart tot het absurde aan toe en daar moet je van houden. Het is Britse humor, maar wel een aparte soort Britse humor, die totaal niet te vergelijken is met de gebruikelijke Engelse humor. Ik moet wel zeggen dat ik best heb moeten lachen om de dikke meneer Crestone. Er waren nog wel een paar andere aardige momenten, maar je moet er denk ik van houden.

Toch zal ik zeker nog wel eens de keer de andere delen uit de reeks gaan bekijken, al zijn mijn verwachtingen na het zien van deze Meaning of Life wel iets omlaag gegaan.

2,0*

Bij herziening blijkt de film toch wel mee te vallen. Ik vond dit altijd het slechtste wat de Pythons gemaakt hebben, maar hoewel het zich niet kan meten met het beste Pythonwerk is het soms toch wel weer geestig. Wat ik me herinnerde en wat wel klopte was dat de film sterk begint en steeds minder leuk wordt. Met uitzondering van die animatie van die boom lopen de scènes rondt de dood ook gewoon zelf dood. Daarnaast blijft die Creasote-scène vreselijk. Daartegenover staan de geniale kortfilm vooraf, de geboortescènes en een zeer surrealistische Where-is-the-fish-scène. Genoeg lol dus, maar ik wou toch dat de Pythons wat minder nadruk hadden gelegd op goedkope seksgrappen hier. Die zitten in hun andere werken toch beduidend minder.

3,5*

Tja tipt jammergenoeg niet aan het niveau van Life of Brian en The Holy Grale, die meer hilarische scenes hebben. Dit was toch bijna 'something completely different'. Maar heb me wel vermaakt bij de gortdroge schoolmeester en de restaurantscene, alleen de rest vind ik te rommelig of zangerig.

Dan vond ik de The Flying Circus-afleveringen een stuk grappiger, misschien ook omdat die korter duren en vanwege die geweldig foute, kitscherige bewegende plaatjes van hoofden.

Vind dit de beste Python-film. En dat heeft er mee te maken dat de film eigenlijk gewoon een parodie is op het leven zelf die daarbij op gevoelige wijze de zinloosheid van het bestaan bevestigt. Los van alle ongein (die duidelijk geperfectioneerd is ten opzichte van eerder werk) is dit een film die diverse gevoelens erg sterk weet aan te spreken. Bovendien komt het Python-musical aspect heel erg goed uit de verf. Ronduit ijzersterke nummers en een zeer scherp stukje cinema. Misschien is The Meaning of Life wel de beste komedie ooit.

Er zit een aardige dosis maatschappijkritiek in de film + bestaansvragen, gebracht op een soft-cynische doch soms erg scherpe manier. Alles is in het absurde getrokken zoals we van Monty Python gewend zijn.

Mijn tweede Python en ik stop ermee. Wederom zeer afwisselende, langdurige sketches, waarbij het nadeel kan zijn dat wanneer ze niet bevallen, je een 10-tal minuten zit te wachten op de volgende. Daarbij is vaak het hele concept van de grap snel doorzien, wat de onvoorspelbaarheid van de grappen te niet doet en het geheel gedateerd laat overkomen. Ja Monty Python is grensverleggend geweest, maar daar heeft deze film anno 2012 niets aan.

Constant surrealisme, zoals tegen het einde van de film, werkt niet echt en is wellicht in andere shows of animatieseries genoeg gedaan tegenwoordig (van Hans Teeuwen tot aan Family Guy). In filmvorm moet het ergens een reëele bodem hebben vind ik. Soms lijkt het er op dat ze willekeurige surrealistische scènes hebben gekozen, zonder de daadwerkelijke humor optimaal te krijgen.

Maaaaar; toegegeven, 'every sperm is sacred' is erg grappig, evenals 'the meaning of life' en de bijbehorende maatschappij-kritiek. Als je zo'n grote middelvinger kunt opsteken naar iedereen die voor het scherm of in de bioscoop, is dat ergens respect waard. 2,5*

Surrealistische sperma.

De laatste feature film van de hand van Monty Python was 'The Meaning of Life'. Een ronduit schitterende filmkomedie bestaande uit verschillende kolderieke kortfilms en surrealistische sketches. Een zeer waardige afsluiter, al zal niet elke liefhebber het daarmee eens zijn. Het moet dan ook gezegd dat 'The Holy Grail' óók erg leuk is. Leuker dan de meest bejubelde en bekritiseerde film van het team, 'Life of Brian', die eveneens geinig is, maar niet zo leuk en afwisselend als deze idiote potpourri.

Op de 30th Anniversary Edition Blu-ray, die vanaf vandaag in de winkels ligt, is men er ook nog niet helemaal uit. Dat wil zeggen; de leden van het legendarische, geniale gezelschap. John Cleese zegt tijdens een vermakelijk interview tegen de rest dat hij sommige filmpjes helemaal niet leuk vond. Hij noemt er twee en gelijk blijkt dat ook dit inmiddels kleine klassiekers zijn. Want hoe het ook zij, het eindresultaat maakt nog steeds veel indruk. De vele extra's verraden dat men nog meer van plan was.

Bijzonder grappige liedjes, met mini-musical 'Every Sperm Is Sacred' voorop, zetten de juiste toon en wisselen de meest hilarische en vreemde onderonsjes af. De film gaat gelijk goed van start met een kortfilm, waarin een groep bejaarde medewerkers hun slaven drijvende jonge managers als ware zeerovers op hun sodemieter geven. Hoe bedenk je het? En belangrijker nog, hoe laat je het werken? Vrijwel alles werkt. Dertig jaar later werkt het nog. Het bewijst de klasse van Monty Python eens te meer.

Geweldig.

Met dank aan Universal voor het recensie-exemplaar.

I'm afraid I have no choice but to sell you all for scientific experiments

Naar aanleiding van het bericht van twee dagen geleden dat de Monty Python leden een reünie zouden houden (zou Chapman zijn teruggekeerd uit de dood?) besloot ik om nog eens één van hun films uit de kast te halen. The Meaning of Life heb ik zelf altijd de minste gevonden en het was ook degene die ik het langst geleden had gezien. Hoog tijd dus om die nog eens aan herziening te onderwerpen!

En vergeleken met The Holy Grail en Life of Brian blijft dit toch nog altijd de minste van hun echte films, Hollywood Bowl en Aspen niet meegerekend. Het grote probleem voor mij is dat dit eigenlijk niet meer is dan een verzameling van losse sketches die niet altijd van een even hoog niveau zijn. Hier en daar geniale stukken maar toch ook een aantal complete missers. Het openingsfilmpje met de Crimson Permanent Assurance is dan ook niets minder dan geniaals. Gilliam kreeg zijn eigen crew, soundstage en de rest van de zooi en werd voor de rest wat aan zijn lot overgelaten. Het resultaat is dat hij zich compleet heeft laten gaan in een heerlijk visuele parodie die oorspronkelijk maar 5 minuten zou duren maar uiteindelijk zo'n 20 à 30 minuten duurt waarvan er een 16 minuten effectief in de film zijn gebruikt. Heel de Mr. Creosote sketch daarentegen is Python onwaardig. De sketch was eigenlijk ook door bijna de gehele groep afgekeurd ((met uitzondering van maker Terry Jones) bij de eerste read-through van het script maar weken later besloot Cleese de sketch dan toch terug leven in te blazen. Erg jammer want ik vind het het slechtste wat ze ooit hebben gedaan. Voor de rest wel weer de oude vertrouwde Pythonesque humor, al slaagt Eric Idle wel iets te ver door met het aantal muzikale intermezzo's, waardoor het toch wel weer een vermakelijke zit wordt. Vooral het einde met de grim reaper is een heerlijke afsluiter.

Met The Holy Grail waren er wat strubbelingen tussen de twee Terry's (Jones en Gilliam) omdat ze beiden in de regiestoel zaten. Met Life of Brian werd Jones de hoofdregisseur met minimale invloed van Gilliam en deze lijn wordt hier verder gezet, Gilliam kreeg bovendien zijn eigen ding met Crimson Permanent Assurance, en het resultaat mag er wel wezen. Goede decors en effecten (hoewel Jones weliswaar een groot deel van het budget opgebruikte, zonder dat de rest het wist, voor zijn eigen sperm sequentie) maar de zes leden blijven ook heerlijk op elkander ingespeeld. Chapman blijft mijn favoriet (schitterend ook dat hij als homo God speelt, hij had speciaal om de rol gevraagd uit frustratie omdat de katholieke kerk hem niet wou laten trouwen met zijn vriend, David Sherlock) maar er is nooit echt een slechte Python te bespeuren. Ook Carol Cleveland komt weer opdraven in een paar leuke rollen.

Eigenlijk voelt dit vooral aan als een extra lange aflevering van Flying Circus maar met hun twee vorige films hebben ze de lat zo hoog gelegd, dat deze poging niet goed genoeg is. Vermakelijk is het zeker en vast maar het voelt niet als een geheel en sommige sketches zijn complete missers. Al zal The Meaning of Life toch ook nog altijd een speciale plaats krijgen vanwege de openingsfilm.

3.5*

Het is na het zien van deze film toch; Life of Brian en The Holy Grail... en daarna een tijd niets. Althans dan volgt er een zee aan andere films die wél grappig zijn... The Meaning of Life haalt het niet bij de voorgaande films. Ik vind de zgn maatschappijkritiek (of wat het ook moge wezen) maar zuur en bijna sarcastisch. De typetjes zijn nergens leuk. Hoe mensen nu hiervan constant in een deuk kunnen liggen is mij een compleet raadsel. Subtiele, verborgen en snelle humor waren de kracht (en het succes) van de vorige films; bij de Meaning of Life daarentegen is alles zo expliciet uitgemeten en bedacht, en ... bedoeld om te choqueren(?), dat het z'n doel voorbij schiet. Eigenlijk is de ondertoon, althans in mijn ogen, verre van grappig.

2.5*

Ik vond dit toch wel de matigste film van de Monty Python films welke ook niet echt een film is, maar bestaat uit losse sketches. Zeg maar gerust een extra lange aflevering van de Monty Python serie welke men vroeger op de televisieuitzond. Opzicht zijn een aantal sketches nog wel leuk (o.a. de eet scene met de enorm dikke Terry Jones), maar het merendeel is echter wat aan de flauwe kant.

Deze film is ook pure uit commerciële bedoelingen gemaakt en dat is ook duidelijk aan de cast te zien die gewoon plichtmatig hun ding doen, maar er zichtbaar niet echt veel plezier meer in hadden.

Meer dan leuk om eens gezien te hebben is deze film dan ook niet. Ik neig deze film dan ook een nipte onvoldoende te geven, maar uit eerbetoon aan wijlen Graham Chapman geef ik hem toch nog een nipte voldoende.

Ik kan er niks aan doen. Ik hou van de Monty Python humor, maar ik vind The Meaning of Life nog altijd een erg teleurstellende film. Vond ik toen, vind ik nu na een herziening. Ik ben toch meer van een doorlopend verhaal, terwijl TMOL allemaal losse sketches zijn. En ook nog eens van zeer wisselend niveau. Het is dat John Cleese nog wel aardig op dreef is, want de rest stelt sowieso teleur. De intro is nog wel leuk, met het zeerovers verhaal bij de bank. Daarna is het soms nog wel leuk, zoals met het sperm-liedje, maar het is allemaal te weinig. Waar ik bijvoorbeeld bij Life of Brian de hele film hardop zat te lachen, daar was ik nu vooral blij dat de film voorbij was. Monty Python-onwaardig. Zo heel af en toe zat er nog wel een sterke dialoog of grap in, waardoor het nog net allemaal te kijken was.

Met ontzettend veel moeite pers ik er nog een hele kleine voldoende uit.

3* (waar de score bij mij ook op stond)

Geen enkele keer gelachen natuurlijk, want ik blijf dat Monty Python-gedoe kinderachtig en bijzonder ongrappig vinden. Vreemd trouwens dat zo hilarisch gedaan moet worden in het straatje van poep, pies en bloot.

Monthy Python heeft geweldig sketches en ook met enkele films zetten ze mooie dingen neer. The Meaning of Life is een verzameling sketches en nog niet eens hun beste. Daardoor wordt het soms wat vervelend. Zeker als je weet dat het 6-tal veel beter kan. Dit is de laatste echte film van Monthy Python en ze hadden deze beter niet gemaakt. Hun show was al gedaan in 1974 en ik vrees dat ze er wat uit waren. Je mist de originele pit. Geen aanrader om de groep te leren kennen.

Het is absurd, stout, satirisch, cynisch, wansmakelijk en grappig. Het is Monty Python.
Zoals al meer dan eens gaan het etablishment en gevestigde waarden onder de sloophamer en de typische Monty Python-effecten vinden meerdere inlasbeurten.
De beste scènes vind ik de RK-sperma-scène en de "fylosofische" uiteenzetting van de protestantse gebuur, de seks-educatie scène en het slot van de film en natuurlijk is er een bijzondere opbouw doorheen de zoektocht naar de betekenis van het leven.

Goeie film waarin de leden van Monty Python de zin van het leven trachten te doorgronden. De opzet is fragmentarisch en de rode draad van de zin van het leven is niet overal even duidelijk. Maar de grappen en sketches zijn wel origineel uitgewerkt en vaak ook best groots opgezet. De humor is een mix van lekker cynisch, grof en droog.

Haha.

Monty Python humor ligt me altijd wel een beetje. Blijft vermakelijk en luchtig, en het verhaal is natuurlijk grote onzin, maar oh zo leuk uitgevoerd. John Cleese en zijn crew zijn hier op z'n best in hun gehele carrière. Jammer dat het hierbij is gebleven.

Vooral dingen zoals De helft van de film of de laatste boodschap zijn geweldig leuk gedaan en bedacht. De film kent vele overdreven komische scenes die altijd blijven. De dikke man, die de meeste mensen verschrikkelijk vinden, had me toch wel aan het lachen gekregen.

Lekker simpel uitgevoerd, en blijft vermaken. Heerlijke films dit soort dingen, soms zit er iets te veel absurdisme in en iets minder verhaal dan bijvoorbeeld Monty Python and the Holy Grail maar dat vergeef je de film eigenlijk bijna direct. Geslaagde komedie, die de hoogtepunten kent van Cleese.

Wel leuk.

Maar ook wel wat wisselvallig. Beetje jammer dat één van de mooiste scenes al helemaal aan het begin van de film komt, waardoor de rest toch wat minder oogt. Maar dat is sowieso wel het gevaar met dit soort sketch-achtige films.

De rode draad is er wel, maar voegt eigenlijk niet zoveel toe. Het blijft toch vooral een collectie losstaande sketches die elk op hun eigen manier enige creativiteit proberen brengen. Er zijn er een aantal die daar erg goed in slagen, er zijn er ook een paar die gewoon wat flauw zijn en te lang doorgaan.

Maar over de gehele film gezien blijft het wel entertainen. Het is ook zo dat een slechte sketch meestal wel meteen gevolgd wordt door weer iets leuks. Het is daarmee wel één van de leukere Monty Python films die ik gezien heb, maar geheel mijn ding is het toch ook niet, daarvoor is de humor soms toch net wat te braaf en makkelijk.

3.0*

Monty Python's The Meaning of Life is de derde en laatste Monty Python-film (twee als film uitgebrachte verzamelingen sketches even niet meegerekend). In deze film gaan de zes Monty Python-leden op een grappig bedoelde manier op zoek naar de zin van het leven.

Voordat de film begint worden we getrakteerd op een bizarre voorfilm van een kwartier, waarin een stel bejaarde boekhouders in opstand komen tegen hun werkgevers. Vervolgens gaan ze er als zeerovers vandoor met het als piratenschip omgetoverde gebouw. De connectie met de rest van de film is mij niet helemaal duidelijk, maar het schijnt een eenmansactie te zijn geweest van regisseur Terry Gilliam, die dit ondernam zonder medeweten van de andere Pythonleden.

De hoofdfilm bestaat uit zeven hoofdstukken en elk hoofdstuk staat voor een bepaalde periode uit het leven, vanaf de geboorte (hoofdstuk I) tot de dood (hoofdstuk VII). Elk hoofdstuk bevat één of meerdere komisch bedoelde scènes, die helaas niet allemaal even geslaagd zijn. De scènes met John Cleese zijn best aardig, met de letterlijke seksuele voorlichting aan een aantal totaal ongeïnteresseerde studenten als hoogtepuntje. Ook zitten er een aantal niet onaardige liedjes in de film, zoals The Sperm Song, The Galaxy Song en Christmas in Heaven.

In de film zitten echter ook een aantal ronduit ranzige sketches, met als dieptepunten de levende orgaantransplantatie en de restaurantscène, waarin de obese Mr. Creosote (Terry Jones in een dikmaakpak) alles en iedereen onderkotst. Wie van de Monty Python-leden bedacht heeft dat dit komisch zou moeten zijn is me een raadsel, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand deze smakeloze taferelen kan waarderen.

Al met al zitten er meer mislukte dan geslaagde grappen in de film, en ik heb eigenlijk nergens écht om moeten lachen. Monty Python onwaardig, want ik ben een enorme fan van de tv-shows uit de jaren '60 en '70, en zeker van de meesterwerken Monty Python and the Holy Grail (1975) en Life of Brian (1979). Ik moet dan ook concluderen dat The Meaning of Life een mislukt project is. Ik heb er helaas geen andere woorden voor. 2*

Gisteren heb ik deze film opnieuw bekeken na vele jaren. Voor mij is TMOL veruit de minste van de 3 Python films. De liedjes tillen de film nog enigzins op. De sketches zijn matig tot slecht. Jammer!

Deze Monty Python film begint nog best redelijk, de eerste paar sketches zijn het aanzien wel waard. Zonder dat ik overigens ergens echt om heb moeten lachen. Gaandeweg wordt het niveau echter steeds minder. Met name de sketch in het restaurant is van een bedroevend niveau. Over de gehele linie niet echt de moeite waard.

Monty Python deel 3. Na een aardige eerste film, en een tweede die tegenviel was het de vraag: gaat het nog beter worden? En het antwoord is nee...

Onderwerp ditmaal de mens, zijn gedrag en het idee wat het ontstaan en zin van het leven betreft. Iets dat al op merkwaardige wijze begint met de opstand van de oudjes in het accountantskantoor. Uiteraard een aanklacht tegen bedrijfscultuteren die op winst draaien en waar slimme mensen met stropdas gekleed elkaar de loef proberen af te steken. Vooral de slavernij lijkt niet ver weg in deze parodie en naar het blijkt ging Gilliam een miljoen over zijn budget. Maar grappig...?

Part One, de bevalling, belooft dan weer beterschap en is zowaar erg humoristisch. Niet alleen zijn de doktoren erg gericht op hun apparatuur en budget, tevens proef ik subtiel een hint dat ondanks alle kennis men toch afhankelijk isa van de natuur zelf en of het goed gaat uiteraard. Even denk ik, dit bevalt mij wel. Maar helaas stort de film en mijn interesse daarna hard in met het katholieke gezin, de seksuele voorlichting en the middle of the film. Het is humor niet aan mij besteed, ook al is het geval met de dikke man, Grim Reaper op bezoek en de de officier met het ontbrekende been nog wel aardig.

Nee, Monty Python is zeker niet aan mij besteedt en doet mij vrijwel niets. Van de drie films vond ik The Holy Grail dan nog het beste te doen. Slecht valt het allemaal niet te noemen en de spot en het absurdisme dat men probeert op te roepen snap ik, toch humoristisch is het voor mij zelden.

Laatste Pythonfilm is bepaald niet hun beste. Het begint zelfs strontvervelend met de Crimson Permanent Insurance, waarbij een enkele (niet eens bijzonder geslaagde) grap volledig wordt uitgemolken. De heren van MP zelf hebben maar een klein rolletje in deze nogal lange ouverture die weinig goeds belooft voor de rest. Gelukkig wordt het daarna wel beter, al zijn er te weinig geniale momenten en ook wel wat mindere stukken. Leuk is wel de Oliver!-parodie Every Sperm is Sacred en Mr. Creosote blijft een klassieke scene. Ook opvallend, de heel vroege gender-joke ("Is it a boy or a girl?" "Isn't it a bit early to impose roles?") en hoewel niet erg origineel blijven Palin als drill-majoor en Cleese als botte hork altijd wel grappig. Ook gelukkig niet al te veel Gilliam-animaties.

Hoogstaand kan je het allemaal niet noemen. Onzin is het zelfs, maar wel vermakelijke onzin. Komt niet in de buurt van de eerdere Monty pythons, maar hier en daar vond ik het zeker grappig met die typische Britse humor en absurdisme. Ideaal dus voor Cleese om zich uit te leven.

Het begint wet vreemd met die soort ark van Noa tegen het kapitalisme of de klinische bedrijfscultuur lijkt het wel. Beetje met ups en downs, dat van dat been vond ik ook wel leuk, net als De Dood en het restaurant.